Μισό Φεγγάρι

Μη με κοιτάς απόψε, το φεγγάρι έμεινε μισό.
Πού να πήγε το άλλο μισό να το σώσω;
Έλιωσε, δάκρυα έγινε κι έπνιξε το χώμα,
θάλασσα έγινε από αναφιλητά.

Κι εσύ τώρα, κοπέλα με τα θλιμένα μάτια,
τα πάντα θολά και μελαγχολικά, μη με κοιτάς.
Είναι το βλέμμα σου το υγρό που με γυρνάει πίσω,
μες σε στιγμές που χάθηκαν κι έγιναν παρελθόν.

Κλειστά δωμάτια, τοίχοι κι όλοι λείπουν.
Ακόμα και η ανάσα μου ακούγεται θόρυβος.
Σιωπή καταραμένη μου μαρτυρά πως έφυγε η μέρα,
μα ο ήλιος θ'αργήσει πάλι ν'ανατείλει.

Μη μου μιλάς γιατι θυμάμαι όλους τους ήχους
αυτούς που άκουγα από ένα στόμα κάθε μέρα.
Μα τώρα είναι νύχτα, σκοτάδι πήχτρα
και το φεγγάρι,πάνω, ξέμεινε μισό.

Και θυμήσου, κορίτσι, απόψε,
απόψε που το φεγγάρι ξέμεινε μισό,
υπάρχει κι ένα άλλο αστέρι που θλίβεται μαζί σου
γιατι κοιτάζει τη θάλασσα, του φεγγαριού το άλλο μισό.