|
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#1863 / 30.03.2005, 13:46 / Αναφορά πολύ καλή δουλειά! Την άκουσα σε αφιέρωμα του Παπαμιχάλη και με τα τρεξίματά μου ξέχασα να την ψάξω... Να σαι καλά που μου το θύμισες... |
#1865 / 30.03.2005, 19:57 / Αναφορά Πραγματικά μια πολύ καλή δουλειά που αξίζει να γίνει σημείο αναφοράς! Κι αυτό γιατί κάτι αντίστοιχο και προσεγμένο έχουμε να ακούσουμε από το "Σταυρό του νότου" και τις "γραμμές των οριζόντων" του Θάνου Μικρούτσικου... Οι ήχοι του μας ταξιδεύουν σε χώρες μακρινές,χωρίς στεριές και σύνορα, απλώνοντας μπροστά μας εικόνες μαγικές... Είμαι ευτυχής που άκουσα αυτή τη δουλειά του εξαίρετου Χρυσόστομου Κονιδάρη και του ταξιδιώτη ποιητή Γιώργου Φερεντίνου, μα ακόμα ποιό ευτυχής και περήφανος θα έλεγα, για κάποια από τα τραγούδια αυτής της δουλειάς, που επιμελήθηκε και ενορχήστρωσε ο αδερφός μου Γιώργος Κωνσταντινίδης. Δεν ξέρω αν ευλογώ τα γένια μου..ίσως και να τα ευλογώ.. μα νομίζω πως κάτι έβαλε και το αδερφάκι μου σ' αυτή τη δουλειά και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γι' αυτό! |
#2405 / 24.06.2005, 12:08 / Αναφορά Τον πήρα τον δίσκο από τότε που κυκλοφόρησε. Έκπληξη μεγάλη! Προσωπικά, είναι για μένα από τις ομορφότερες δουλειές για αυτόν τον χρόνο μέχρι στιγμής. Αρτιότατη. Υπέροχες μουσικές και η ποίηση του Γ. Φερεντινου έτυχε μεγάλου σεβασμού από τον συνθέτη κατά την μελοποίησή της. Και οι συμμετοχές συγκλονιστικές. Ο αγαπητός κος Κ. Θωμαϊδης δίνει στο "Η προσταγή" μία από τις καλύτερες ερμηνείες του, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Είναι και το αγαπημένο μου τραγούδι από αυτήν την δουλειά. [b]Η Προσταγή[/b] Μουσική: Χρυσόστομος Κονιδάρης Ποίηση: Γιώργος Φερεντίνος Ενορχήστρωση: Γιώργος Κωνσταντινίδης Ερμηνεία: Κώστας Θωμαϊδης Ένας αλήτης άνεμος κι ένα χαμόγελό σου Ένα κομμάτι θάλασσα σε νότου παγωνιά. Απόμακρος, μοναχικός, ζητάς τον άγγελό σου θολούρα, θάλασσες βουβές και βαρυχειμωνιά. Απ' το Τιντόρε φύγαμε. Κανέλα για το Ρίο. Κι εσύ που σε ζωγράφιζα με μπλε και βυσσινί, στολίζεις μόνο μια γωνιά, με ζέστη και με κρύο, γιατί όπως λεν δεν κράτησα ποτέ μου πισινή. Σ' ένα μου ξομολόγημα, σε μια μου αδυναμία είπα θα στρέξει τ' όνειρο κι ολόγυμνος ζητώ να 'ρθει ο θεός, να 'ρθει ο Χριστός να γίνει λιτανεία να πέσουνε τα τείχη αυτά που με κρατούν δω. Ρημάδια, οι αυταπάτες σου, θα σου φωνάζουν φτάνει Για σας τους αναζητητές κάποιοι καραδοκούν. θα σας φορέσουν κάποτε τ' αγκάθινο στεφάνι και μια φαρέτρα κρίματα άλλων που πολεμούν. Κι όλο κρατώ στη ρότα μου το θάμπωμα το πρώτο Έρωτα σαν πρωτόκαμα παιδί με τη ζωή Οι ποιητές δεν γίνονται ποτέ για το γαμώτο μα κάποιαν άλλη ακολουθούν άγνωστη προσταγή. |
#2424 / 26.06.2005, 00:49 Enalia σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια .Ελπίζω και η μελλοντική μου δουλειά να βρει τη θετική ανταπόκριση από έσένα. |