Το Rock και οι Έλληνες - Η δεκαετία του '70

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
227 άρθρα στο MusicHeaven

(Συνεχίζεται από το Α' Μέρος)

Το Μωρό είχε τελειώσει πια το “Δημοτικό” και με την είσοδο της δεκαετίας του ’70, έμπαινε στην Εφηβεία και στο “Γυμνάσιο”. Είχε τώρα περισσότερη Rock συνείδηση. Είχε πάψει να “φλερτάρει” με τις γειτόνισσες Ιταλίδες και άπλωνε τη ματιά του πιο μακριά. Στη Βρετανία και στις Η.Π.Α. Εκεί που τα γεγονότα έβραζαν. Εκεί που σημειώνονταν ραγδαίες μουσικές –και όχι μόνο- εξελίξεις.
Το φεστιβάλ στο Monterey και το τριήμερο φεστιβάλ του Woodstock σηματοδότησαν καινούργιες σκέψεις και θεωρίες. Οι ταινίες “Ζαμπρίσκι Πόϊντ”, “Ξένοιαστος Καβαλάρης” & “Φράουλες και Αίμα”, συνέδεσαν το Rock με την εξέγερση της νεολαίας. Γιατί, αν η νεολαία στην Αμερική είχε ξεσηκωθεί ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, εδώ η νεολαία αντιδρούσε με όποιο τρόπο στο χουντικό καθεστώς. Το παντελόνι “καμπάνα”, οι φαβορίτες και τα μακριά μαλλιά που άρχισαν να φτάνουν μέχρι τον ώμο, το τζην και τα πολύχρωμα πουκάμισα, αποτελούσαν στίγμα αμφισβήτησης. Οι αποβολές από το σχολείο καραδοκούσαν και ο Έφηβος, ήταν καθημερινός επισκέπτης των αστυνομικών τμημάτων για το ξήλωμα της καμπάνας και το ψαλίδισμα των μαλλιών.

Στο μεταξύ, το ενδιαφέρον για τα μουσικά σύνολα του ’60, είχε κοπάσει. Ήταν μία περίοδος συντονισμού –θα έλεγα- στις νέες μουσικές επιταγές και η Rock σκηνή, παρά τις αντίξοες πολιτικές συνθήκες, άρχισε πάλι να φουντώνει με την ίδρυση αρκετών αξιόλογων μουσικών σχημάτων, όπως οι “Socrates drank the conium”, οι “Εξαδάκτυλος”, οι “Πελόμα Μποκιού”, οι “Poll”, οι “Νοστράδαμος” και άλλοι. Σημειώθηκαν επίσης και μοναχικές πορείες καλλιτεχνών όπως ο Σαββόπουλος και ο Σιδηρόπουλος, ενώ παράλληλα, στην Ευρώπη καταξιώνονται οι “Aphrodite ‘s Child”. Στη Γαλλία μάλιστα, ένα δημοψήφισμα μουσικού περιοδικού, τους έφερε στη δεύτερη θέση μετά από τους Beatles.

Ο Έφηβος, είχε μπει σε ένα μονοπάτι και ένοιωθε ότι όπου να ‘ναι, θα έβρισκε το δρόμο. Ένοιωθε ότι ο δρόμος δεν ήταν μακριά, αλλά ξαφνικά έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Όλα αυτά κόπηκαν απότομα με την μεταπολίτευση (1974), που έφερε θεαματικές αλλαγές σε μουσικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Το κοινό διψασμένο για το πολιτικό τραγούδι που ήταν απαγορευμένο και εξορισμένο από τη χούντα, άρχισε να το καταναλώνει με μία απληστία δικαιολογημένη. Και φυσικά, οι δισκογραφικές εταιρίες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε.

Έτσι πήγαινε το πράγμα, με τη Rock μουσική σκηνή στην Ελλάδα να βρίσκεται σε χειμερία νάρκη, μέχρι το 1976 που απετέλεσε για το χώρο, μία δισκογραφική όαση. Κυκλοφόρησε το προσωπικό άλμπουμ του Πουλικάκου “Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος”, το αριστουργηματικό αλλά αγνοημένο άλμπουμ του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη “Σ’ άλλους Κόσμους” και το πιο ώριμο άλμπουμ των Socrates “Phos”, ηχογραφημένο στο Λονδίνο με τη συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Προς τα τέλη της δεκαετίας (1978), τα πράγματα έγιναν πιο αισιόδοξα. Ο ενθουσιασμός για το πολιτικό τραγούδι είχε κοπάσει και ο Γιάννης Πετρίδης άρχισε μία σειρά υποδειγματικών ραδιοφωνικών εκπομπών ενώ ταυτόχρονα, κυκλοφόρησαν δύο έγκυρα μουσικά έντυπα (“Μουσική”, “Ποπ & Ροκ”), που ενίσχυσαν τη Rock σκηνή.
Επίσης, δύο άλλα πολύ σημαντικά γεγονότα (1979), που αφύπνισαν και αναζωπύρωσαν την Ελληνική Σκηνή και έβαλαν τον Έφηβο “με τα τσαρούχια” στην επόμενη δεκαετία, ήταν η έκδοση του “Μουσικού Εξπρές” και η κυκλοφορία του συγκλονιστικού “Φλου”, από τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τους “Σπυριδούλα”.

Ας ρίξουμε τώρα μία ματιά στα συγκροτήματα αυτής της δεκαετίας.

ΤΑ ΓΚΡΟΥΠ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1970

* ΑΓΑΠΑΝΘΟΣ
Θοδωρής Τρύφωνας: Μπάσο, Τραγούδι
Στέφανος Δεκεριάν: Πλήκτρα
Ντόριαν Κόκκας: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Στέφανος Δεκεριάν, Ντόριαν Κόκκας, + Χάρης Κατσιμίχας, Γιάννης Γιοκαρίνης, Τζίμης Βατικιώτης, Θανάσης Μπίκος, Χαρά Αργυροπούλου).
-Σχόλιο:
Εξαιρετικό σύνολο με καθοδηγητή τον Τρύφωνα, που όμως δεν συνάντησε υψηλές πωλήσεις.
-Θυμάμαι:
Τις ατέλειωτες πρόβες στο σπίτι του Θοδωρή Τρύφωνα και τη Χαρά να μου αδειάζει συνεχώς το ποτήρι με το ουίσκι.

-Δισκογραφία:
“Αγάπανθος”/1976, “Επιστροφή στις Ρίζες”/1984
-Στέφανος Δεκεριάν Σόλο:
“Δείγμα Δωρεάν”/1989
-Χαρά Αργυροπούλου Σόλο:
“Υποκλίνομαι”/1990
-Θανάσης Μπίκος Σόλο:
“Μακρινές Αποστάσεις”/1992
-Θοδωρής Τρύφωνας Σόλο:
“Σούστα”/199; (Με τη φιλική συμμετοχή του Λάκη Παπαδόπουλου)

* ΑΙΟΛΟΣ
Φίλιππος Κουμπιάδης: Κιθάρα, Τραγούδι
Μιχάλης Κουμπιάδης: Κιθάρα
Γκαμάλ Μπεναερούν: Μπάσο
Μανώλης Ηλιάδης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Γκαμάλ Μπεναερούν, Μανώλης Ηλιάδης,+ Σταύρος Λεριάς, Αντώνης Ριζόπουλος),
(- Σταύρος Λεριάς, + Τάκης Κυριακόπουλος, Νίκος Δρόσος: Πλήκτρα, John Muller: Τραγούδι).

* ΑΚΡΙΤΑΣ
Σταύρος Λογαρίδης: Μπάσο, Τραγούδι
Δήμης Παπαχρήστου: Κιθάρα
Άρης Τασούλης: Πλήκτρα
Γιώργος Τσουπάκης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Γιώργος Τσουπάκης, Άρης Τασούλης, + Άκης Σημηριώτης, Γιάννης Παπαδόπουλος, Αριάδνη Μακ Κίννον, Ηλίας Μαρινάκης, Γιώργος Μαγκλάρας, Νίκος Πίπιλας)
-Σχόλιο:
Εξαιρετικό σύνολο που δημιούργησε ο Λογαρίδης το 1972, μετά τη διάλυση των Poll. Το μοναδικό του άλμπουμ “Ακρίτας” (ένα ολοκληρωμένο concept εγχείρημα), δεν εκτιμήθηκε από το κοινό. Δικαιώθηκε όμως αργότερα, στις επόμενες δεκαετίες σαν μία από τις κορυφαίες δημιουργικές εκλάμψεις των ’70 ‘s.

* ΑΝΑΔΕΛΤΑ
Γιάννης Κιουρκτσόγλου: Κιθάρα, Τραγούδι
Μίκης Μίχος: Μπάσο
Νίκος Λογοθέτης: Πλήκτρα
Γιώργος Τρανταλίδης: Τύμπανα

* ΑΧ-ΒΑΧ
Δημήτρης Πουλικάκος: Τραγούδι
Δήμης Παπαχρήστου: Κιθάρα
Νίκος Πολίτης: Κιθάρα
Σταμάτης Σπανουδάκης: Μπάσο
Δημήτρης Πολύτιμος: Πλήκτρα
Γιάννης Πανταζής: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(+ Άλεξ Σπυρόπουλος)
-Σχόλιο:
Η φυσική συνέχεια του Εξαδάκτυλου, έχει τα πρωτεία της πιο δακρύβρεχτης και λαϊκής ονομασίας που είχε ποτέ σχήμα της Ελληνικής Rock Σκηνής.

* ΔΑΜΩΝ & ΦΙΝΤΙΑΣ
Παύλος Σιδηρόπουλος: Τραγούδι, Κρουστά
Παντελής Δεληγιαννίδης: Κιθάρα

* ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ
Βαγγέλης Γερμανός: Κιθάρα, Τραγούδι
Βασίλης Ζαρούλιας: Κιθάρα, Τραγούδι
Ορέστης Ψυχοπαιδόπουλος: Μπάσο
Θοδωρής Αντωνίου: Τύμπανα

-Θυμάμαι:
Θα πήγαινα να δω τους φίλους μου Βαγγέλη Γερμανό και Βασίλη Ζαρούλια στο “Ροντέο”, που έπαιζαν εκεί μαζί με τον Σαββόπουλο, τα Μπουρμπούλια και τη φίλη Μαρίζα Κωχ. Με έκπληξη, είδα στην επιγραφή να γράφει “Ευάγγελος & Βασίλειος”. Ο Σαββόπουλος, θεώρησε το “Διόσκουροι” πολύ ….πιασάρικο και το ….άλλαξε!!!

* ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ
Δημήτρης Πουλικάκος: Τραγούδι, Κρουστά
Νίκος Πολίτης: Κιθάρα
Αντώνης Τριανταφύλλου: Μπάσο
Λάκης Διακογιάννης: Σαξόφωνο
Κώστας Δουκάκης: Κιθάρα
Λεωνίδας Αλαχαδάμης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Αντώνης Τριανταφύλλου, Κώστας Δουκάκης, Λεωνίδας Αλαχαδάμης, + Δήμης Παπαχρήστου, Γιώργος Φιλιππίδης)
-Σχόλιο:
Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα σύνολο που πρωταγωνίστησε στις μουσικές εξελίξεις της εγχώριας σκηνής. Δισκογραφικά κατέθεσε μόνο τρία 45άρια, αλλά οι live εμφανίσεις του έχουν μείνει ιστορικές.

* ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
Παύλος Σιδηρόπουλος: Τραγούδι
Θοδωρής Παπαντίνας: Κιθάρα
Στίλπων Νέστωρ: Κιθάρα
Τόλης Μαστρόκαλος: Μπάσο
Γιώτης Μπάγκαλας: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Γιώτης Μπάγκαλας, + Τζίμης Τζιμόπουλος)
-Σχόλιο:
Το γκρουπ που έφτιαξε ο Παύλος μετά τους “Σπυριδούλα”.

* ΖΗΛΩΤΗΣ
Νίκος Παπάζογλου: Τραγούδι
Μπάμπης Λασκαράκης: Κιθάρα
Γιώργος Στάντζος: Μπάσο
Σαράντης Κασσάρας: Πλήκτρα
Ρούλης Πυρίλης: Τύμπανα

-Σχόλιο:
Εκπληκτικό σύνολο που προσπάθησε να κάνει καριέρα στο εξωτερικό.
(Περισσότερα στο: ΟΙ ΣΟΛΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ / ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ)

* ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΕΙ
Γιώργος “Orfeus” Μπιλικάς: Κιθάρα, Τραγούδι
Μπάμπης Μαραγκός: Κιθάρα, Τραγούδι
Κώστας Χαλβαδάκης: Μπάσο, Τραγούδι
Τόλης Πιπεράς: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Τόλης Πιπεράς, + Δημήτρης Δημητράκας)
-Σχόλιο:
Γκρουπ που έπαιζε αποκλειστικά δικά του τραγούδια, αποφεύγοντας τις διασκευές. Επανενώθηκαν δισκογραφικά το 2004, κυκλοφορώντας σε συλλεκτικό βινύλλιο, υλικό ηχογραφημένο προ 30ετίας, χωρίς σημερινές επεμβάσεις.

* ΛΗΔΑ & ΣΠΥΡΟΣ
Λήδα Χαλκιαδάκη: Κιθάρα, Τραγούδι
Σπύρος Βλασσόπουλος: Κιθάρα, Τραγούδι

* ΛΗΤΗΣ & ΙΖΟΛΔΗ
Λήτης: Κιθάρα, Τραγούδι
Ιζόλδη: Φλογέρα, Τραγούδι

-Σχόλιο:
Μεσαιωνικές μπαλάντες στα ’70 ‘s.
-Θυμάμαι:
Τα μεσημέρια με τις μπύρες στο μπαλκόνι της Ιουλιανού και τις παρτιτούρες μου (αΛΗΤάκο), που είναι ακόμα ….εκεί!!!!

* ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ
Νίκος Παπάζογλου: Τραγούδι
Γιάννης Καντζός: Κιθάρα
Θοδωρής Παπαντίνας: Κιθάρα
Μάκης Γιαπράκας: Μπάσο
Λεωνίδας Σταματιάδης: Τύμπανα

-Σχόλιο:
Τα live των Μακεδονομάχων, έμειναν ιστορικά.

* ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΙΑ
Βασίλης Ντάλλας: Μπάσο
Johnny Labizzi: Κιθάρα
Άρης Τασούλης: Πλήκτρα
Νίκος Τσιλογιάννης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Βασίλης Ντάλλας, Νίκος Τσιλογιάννης, Johnny Labizzi, + Νίκος Δαπέρης, Παντελής Δεληγιαννίδης, Παύλος Σιδηρόπουλος, Στέλλα Γαδέδη)
-Σχόλιο:
Καθαρόαιμο Rock γκρουπ, που ήταν και το αγαπημένο μου για την εποχή. Συνόδευαν τον Σαββόπουλο στο “Ροντέο”.

* ΜΩΒ
Στράτος Ιατρού: Τραγούδι
Δημήτρης Μπουρμάς: Κιθάρα
Χρήστος Παυλίδης: Μπάσο
Βασίλης Γρούτας: Κιθάρα
Χρήστος Γεκτίδης: Τύμπανα
Σπύρος Καραγιάννης: Πλήκτρα

* ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ
Ιπποκράτης “Τσάρλυ” Εξαρχόπουλος: Κιθάρα, Τραγούδι
Δέσποινα Γλέζου: Κιθάρα, Τραγούδι
Στέλιος Φωτιάδης: Μπάσο, Τραγούδι
Chris King: Τραγούδι

-Ανακατατάξεις:
(- “Τσάρλυ”, Chris King, + Μιχάλης Λαμπρόπουλος, Ρένα Παγκράτη)
-Σχόλιο: Μαζί με τους “Poll”, αντιπροσώπευαν το Ελληνόφωνο flower Pop.

* ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΝΗΣΙΣ
Τάκης Πολυχρονόπουλος: Τραγούδι
Κώστας Ποθουλάκης: Κιθάρα
Γιώργος Μακρίδης: Μπάσο
Βασίλης Παλαιοκώστας: Πλήκτρα
Αλβέρτος “Hastaroth” Λεβής: Τύμπανα

-Σημείωση:
Αλβέρτο, αν κάνω κάπου λάθος, διόρθωσέ με.

* ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ
Νίκος Δα-ΠΕ-ρης: Μπάσο, Τραγούδι
Νίκος ΛΟ-γοθέτης: Πλήκτρα
Τάκης ΜΑ-ρινάκης: Τύμπανα
Βλάσης ΜΠΟ-νάτσος: Τραγούδι, Κρουστά
Γιάννης ΚΙΟΥ-ρκτσόγλου: Κιθάρα, Τραγούδι

-Ανακατατάξεις:
(- Νίκος Δαπέρης, Νίκος Λογοθέτης, Γιάννης Κιουρκτσόγλου, + Λάκης Ζώης, Γιώργος Στεφανάκης, Ηλίας Μαρινάκης),
(- Λάκης Ζώης, + Τάκης Ανδρούτσος)
-Σχόλιο:
Γκρουπ που στον ήχο, θύμιζε Santana. Οι ίδιοι δεν το δέχτηκαν ποτέ.
-Θυμάμαι:
Τα βράδια στο “Hobby” με τον Βλάση.

* ΠΡΟΚΕΣ
Χρήστος Κυριαζής: Κιθάρα, Τραγούδι
Χρήστος Περτσινίδης: Κιθάρα
Γιάννης Σοφικίτης: Μπάσο
Γιώργος Παπαγεωργίου: Τύμπανα

* ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ
Νίκος Σπυρόπουλος: Κιθάρα, Τραγούδι
Βασίλης Σπυρόπουλος: Κιθάρα
Κώστας Κουρεμένος: Τραγούδι
Μάκης Μπλαζής: Μπάσο
Ανδρέας Μουζακίτης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Κώστας Κουρεμένος, Μάκης Μπλαζής, Ανδρέας Μουζακίτης, + Παύλος Σιδηρόπουλος, Τόλης Μαστρόκαλος, Τάσος Φωτοδήμος),
(- Παύλος Σιδηρόπουλος, Τόλης Μαστρόκαλος, Τάσος Φωτοδήμος, + Μελίνα Καρακώστα, Παντελής “Bees” Καραχισαρίδης)
-Σχόλιο:
Κατέθεσαν μαζί με τον Παύλο, το “Φλου”. Ότι πιο σπουδαίο έχει κατατεθεί ποτέ, για την Ελληνική Rock Σκηνή.

* ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΑ
Γιώργος “Orfeus” Μπιλικάς: Μπάσο, Τραγούδι
Ανέστος Τριανταφύλλου: Κιθάρα, Τραγούδι
Μπάμπης Μαραγκός: Κιθάρα, Τραγούδι
Ανδρέας Μουζάκης: Τύμπανα

-Σχόλιο:
Εδώ, είχαμε απ’ όλα. Εξαιρετικά ευρηματικό στίχο και μουσική με στοιχεία ροκ μπαλάντας και ψυχεδέλειας. Ο Ανέστος Τριανταφύλλου, ήταν σπουδαίος τραγουδοποιός. Εγκατέλειψε τις μουσικές δραστηριότητες έπειτα από ένα “ατυχές” συμβάν. Ο Ανδρέας Μουζάκης έγινε session ντράμερ και ο Γιώργος “Orfeus” Μπιλικάς μαζί με τον Μπάμπη Μαραγκό, έφτιαξαν τους “Θαρσείν Χρει”.
-Θυμάμαι:
Τα καθημερινά απογευματινά τζαμαρίσματα στην ταράτσα της Μαρίζας Κωχ, με τους Βασίλη Ντάλλα, Νίκο Τσιλογιάννη & Άρη Τασούλη (Μπουρμπούλια), Βαγγέλη Γερμανό & Βασίλη Ζαρούλια (Διόσκουροι), Νίκο Ζιώγαλα (Ανάκαρα), Θανάση Γκαϊφύλλια, Δημήτρη Ψαριανό, Δημήτρη Ιατρόπουλο, Χρήστο Λετονό, Μαρία Δημητριάδη, Ισιδώρα Σιδέρη, Γιάννη και Δέσποινα Γλέζου.

* ΤΑ 4 ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ
Θανάσης Αλατάς: Κιθάρα
Νίκος Δούναβης: Κιθάρα, Τραγούδι
Μάριος Γιαμαλάκης: Μπάσο
Χρήστος Βλαχάκης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(-Νίκος Δούναβης, + Νίκος Γράψας)

* ΩΡΙΩΝΕΣ
Βασίλης Αβραμίδης: Κιθάρα, Τραγούδι
Γιάννης Νικολάου: Μπάσο
Σάκης Αβραμίδης: Τύμπανα
Γιώργος Βενιέρης: Πλήκτρα
Τίνα Σιούντρη: Τραγούδι

* ARTOMICS
Γιώργος Πολυχρονιάδης: Κιθάρα, Τραγούδι
Δημήτρης Ταμπόσης: Κιθάρα, Τραγούδι
Στέλιος Φωτιάδης: Μπάσο
Άρης Θωμάς: Σαξόφωνο
Πάνος Λεμονίδης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(+ Αλέξης Παπαδημητρίου, Renalto Favili)

* APRIORI
Γιώργος Κωνσταντινίδης: Κιθάρα
Δημήτρης Γουμπερίτσης: Μπάσο
Ντάνης Τραγόπουλος: Πλήκτρα
Σωτήρης Αναδολής: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(Θα έλεγα καλύτερα ότι οι: Γιώργος Χριστιανάκης, Θανάσης Ζέρβας, Δημήτρης Τζωρτζάκης, Δημήτρης Παναγιωτίδης και Χρήστος Κουτσούρης, αντικατέστησαν ολόκληρο το γκρουπ. )

* AXIS
Αλέκος Καρακαντάς: Κιθάρα
Δημήτρης Κατακουζηνός: Μπάσο, Τραγούδι
Ντέμης Βισβίκης: Όργανο, Τραγούδι
Γιώργος Χατζηαθανασίου: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Αλέκος Καρακαντάς, Δημήτρης Κατακουζηνός, + Αλέξανδρος Φάντης, Χρήστος Στασινόπουλος)
-Σχόλιο:
Σύνολο υψηλών προδιαγραφών που το 1972 προσγειώθηκε στις πρώτες θέσεις των Ευρωπαϊκών charts με την διασκευή του νησιώτικου “Έλα, έλα”.

* BABYLON
Αλέκος Γλύκας: Κιθάρα, Τραγούδι
Εύρης Παρίτσης: Μπάσο, Τραγούδι
Λευτέρης Τζήμας: Τύμπανα

-Σχόλιο:
Αυθεντικό underground σχήμα που διαλύθηκε λόγω της χλιαρής αποδοχής από το κοινό. Ο Εύρης, σκοτώθηκε το 1985 σε τροχαίο.

* FACES
Πάνος Κόκκινος: Τραγούδι
Γιώργος Μπουλουγουράς: Κιθάρα, Τραγούδι
Τάκης Οικονομίδης: Μπάσο
Χρήστος Κωνσταντινίδης: Πλήκτρα
Αντώνης Κατουχάκης: Τύμπανα
Στέφανος Στεφανόπουλος: Σαξόφωνο

* 2000 GR.
Ηλίας Ασβεστόπουλος: Τραγούδι
Γιάννης Χατζησόγλου: Κιθάρα
Γιώργος Καλαϊτζόγλου: Μπάσο
Γιάννης Γιοκαρίνης: Πλήκτρα
Ανδρέας Τσαντάς: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Γιώργος Καλαϊτζόγλου, Γιάννης Γιοκαρίνης, Ανδρέας Τσαντάς, + Σωτήρης Καρούλιας, Κώστας Γανωσέλης, Στέλιος Καραίνδρος)
(- Κώστας Γανωσέλης, Στέλιος Καραίνδρος, + Γιώργος Σεγκερίδης, Γιώργος Ανδριώτης)

* MAD
Νίκος Αντωνιάδης: Κιθάρα, Τραγούδι
Τάκης Τσώνης: Κιθάρα, Τραγούδι
Κώστας Μπάλωμας: Μπάσο
Βαγγέλης Κουτσοτόλης: Σαξόφωνο
Γιώργος Μιχαηλίδης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Γιώργος Μιχαηλίδης, + Άγγελος Ζηκόπουλος)

* MORCA
Ντόριαν Κόκκας: Κιθάρα, Τραγούδι
Μάϊκ Μωραίτης: Πλήκτρα
Γιώργος Ταμπακόπουλος: Τραγούδι
Paul Papadeas: Κιθάρα, Τραγούδι
Αντώνης Μπράβος: Μπάσο
Μιχάλης Ορφανίδης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Μάϊκ Μωραίτης, + Pamela Leak)

* ΝΕΜΟ
Λευτέρης Τσαφαρίδης: Κιθάρα, Τραγούδι
Θωμάς Αρσενίου: Κιθάρα
Κώστας Μπαξεβάνης: Μπάσο
Κώστας Γιαννακόπουλος: Πλήκτρα
Σπύρος Καμπάνης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Θωμάς Αρσενίου, Κώστας Μπαξεβάνης, Σπύρος Καμπάνης, + Κώστας Μπίσκας, Μιχάλης Μαυρουδής, Πάνος Τόλιος)

* Poll
Σταύρος Λογαρίδης: Μπάσο, Τραγούδι
Κώστας Τουρνάς: Κιθάρα, Τραγούδι
Robert Williams: Κιθάρα, Τραγούδι
Κώστας Παπαϊωάννου: Τύμπανα

-Σχόλιο:
Μαζί με τους “Νοστράδαμος”, αντιπροσώπευαν το Ελληνόφωνο flower Pop.

* Socrates drank the conium
Γιάννης Σπάθας: Κιθάρα
Αντώνης Τουρκογιώργης: Μπάσο, Τραγούδι
Ηλίας Μπουκουβάλας: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(-Ηλίας Μπουκουβάλας, + Γιώργος Τρανταλίδης)
(- Γιώργος Τρανταλίδης, + Τάσος Φωτοδήμος, Λεωνίδας Αλαχαδάμης, Νίκος Αντύπας, Μάρκος Αλεξίου, Κώστας Γανωσέλης, Νίκος Πολίτης, Γιώργος Ζηκογιάννης)
-Σχόλιο:
Το κορυφαίο σύνολο της Ελληνικής Σκηνής στα ’70 ‘s. Δημιουργήθηκαν στα τέλη του 1969 από τις στάχτες των Persons και το 1971 έδωσαν συναυλίες στο “Κύτταρο” με την προσθήκη του κιθαρίστα Johnny Labizzi. Το γνωστό τρίο ηχογράφησε και κατέθεσε την πρώτη εγχώρια Hard Rock απόπειρα “Socrates drank the conium”, το 1972 και στα τέλη της ίδιας χρονιάς μοιράστηκε στα δισκοπωλεία το “Taste of Conium”, ενώ οι ίδιοι ήδη είχαν πετάξει στην Ολλανδία για συναυλίες. Το 1973 κυκλοφόρησε το “On the Wings” που ανακηρύχθηκε δίσκος της εβδομάδας στην Valdosa της Georgia και το 1976 ηχογράφησαν στο Λονδίνο με τη συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου το “Phos”. Στην δεκαετία του ’80 μετονομάσθηκαν σε “Plaza” και επιχείρησαν ακόμα μια φορά να καταξιωθούν στην Ευρώπη με ένα ομώνυμο άλμπουμ. Αυτή ήταν και η τελευταία τους κατάθεση. Διασπάσθηκαν αφού έδωσαν στο “Κύτταρο” την τελευταία τους συναυλία.

-Δισκογραφία:
“Socrates drank the conium”/1972, “Taste of Conium”/1972, “On the Wings”/1973, “Phos”/1976
“Waiting for Something”/1980, “Breaking Through”/1981, “Plaza”1983, “The Singles Collection”/1996 (Συλλογή), “The Polydor Years Box Set”/1997 (Συλλογή).

* SOS BAND
Τζίμης Βατικιώτης: Κιθάρα, Τραγούδι
Χρήστος Χήρας: Μπάσο
Τάσος Φωτοδήμος: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Χρήστος Χήρας, + Γιώργος Δρίβας)

* SPHINX
Γιώργος Φιλιππίδης: Μπάσο
Μάρκος Αλεξίου: Πλήκτρα
Γιώργος Τρανταλίδης: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(+ Λάκης Ζώης)

* SUNSET
Πωλίνα: Τραγούδι
Τάκης Τσώνης: Κιθάρα, Τραγούδι
Στέλιος Κούκης: Μπάσο
Κώστας Παπαδούκας: Πλήκτρα
Άλκης Τσάρτας: Κρουστά
Νίκος Αντύπας: Τύμπανα

* VAVOURA BAND
Τζώννυ Βαβούρας: Μπάσο, Τραγούδι
Γιάννης Δρόλαπας: Κιθάρα
Βαγγέλης Βέκιος: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Γιάννης Δρόλαπας, Βαγγέλης Βέκιος, + Χρήστος Ταμπουρατζής, Τάκης Κουβατσέας)

* YPSILON
Δημήτρης Κατακουζηνός: Μπάσο, Τραγούδι
Λάκης Βλαβιανός: Πλήκτρα
Λουκάς Σιδεράς: Τύμπανα

-Σχόλιο:
Η τελευταία σοβαρή προσπάθεια Ελλήνων μουσικών από το εξωτερικό για διεθνή καταξίωση. Δημιουργήθηκαν το 1977 και την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν το “Metro Music Man” που έκανε υφηλές πωλήσεις, αλλά διέλυσαν όταν η δισκογραφική τους εταιρία, αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ τους, με την αιτιολογία ότι βάδιζαν στην σκιά των “Aphrodite ‘s Child”.
-Θυμάμαι:
Το αντίτυπο που είχε φέρει ο Βαγγέλης Γερμανός για να ακούσουμε. Δεν είχε άδικο η εταιρία τους.

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ

-ΑΝΑΚΑΡΑ (Το γκρουπ του Νίκου Ζιώγαλα)
Τρίο που -με Rock διάθεση- έπαιζε παραδοσιακά τραγούδια από όλη την Ελλάδα.
-ΑΡΤΕΜΙΣ
-ΒΥΡΩΝΕΣ
-69
-ΕΡΗΜΙΤΕΣ
-ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ (Το γκρουπ του Μιχάλη Ρακιντζή)
-ΙΩΝΑΘΑΝ
-ΚΑΚΤΟΣ
-ΝΕΜΕΣΙΣ
-ΝΩΕ
-ΠΝΕΥΜΟΝΟΚΟΝΙΑΣΙΣ
-ΡΕΖΟΥΣ
-ΡΕΜΠΕΛΟΙ
-ΡΟΚ ΓΚΡΟΥΠ ΣΥΝ ΕΝΑ
-ΣΚΟΡΠΙΟΣ (Το γκρουπ του Γιάννη Γιοκαρίνη)
-ΣΤΑΥΡΟΣ
-ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ

-DALTONS
-FLASHBAND
-FOXES
-FREEDOM
-GAZUAMA SINCHARCHAS
-GRAVEL
-INGRAFTERS
-LIVE (Το γκρουπ του Κώστα Μπίγαλη)
-BOOMERANG (Το γκρουπ του Τάκη Μπουρμά)
-SPECTRUM

ΟΙ ΣΟΛΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

* ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ (1949, Θεσσαλονίκη – 1988, Αθήνα): Ο σημαντικός, ευαίσθητος και ασυμβίβαστος τραγουδοποιός, Νίκος Ασιμόπουλος, αναγνωρίστηκε μετά θάνατον.
-Θυμάμαι:
Τη γνωριμία μας στην 11η Εντολή και την κόντρα μας πολύ αργότερα, σαν μέλη της “Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας” (Α)νώνυμες (Ε)κφραστικές (ΤΑ)σεις.

* ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (1945, Αλεξάνδρεια – 1979, Νέα Υόρκη): Ο Demetrio Stratos είναι ένα μυθικό πρόσωπο και είναι εντελώς αδικαιολόγητο να είναι στη χώρα μας άγνωστος.
Βρέθηκε στο Μιλάνο (1962) για σπουδές αρχιτεκτονικής και εκεί σχημάτισε ένα από τα πιο πετυχημένα σύνολα της εποχής, τους “Ribelli” (1967). Με την είσοδο της δεκαετίας του ’70, σχημάτισε μαζί με τον κιθαρίστα Paolo Tofani τους προοδευτικότατους “Area” που έπαιζαν ένα κράμα από Jazz, Rock εμπλουτισμένο με μουσικά στοιχεία από την Ελληνική Παράδοση. Οι φωνητικές του ικανότητες; Μοναδικές. Ίσως η σπουδαιότερη φωνή –πιστέψτε με- που φάνηκε ……ποτέ!!!!!! Το 1979 τον νίκησε η λευχαιμία. Μετά τον θάνατό του, επιφανείς Ιταλοί μουσικοί, έδωσαν στη μνήμη του σε στάδιο του Μιλάνου, μία συναυλία μπροστά σε 40.000 άτομα. Σημειώστε, ότι αυτή η συναυλία επαναλαμβάνεται συχνά, γιατί καθ’ ομολογία σύσσωμου του Ευρωπαϊκού μουσικού τύπου, το έργο αυτού του σπουδαίου Έλληνα, είναι ξεχωριστό και ανεπανάληπτο. Με την απουσία του, άφησε ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό στις προοδευτικές μουσικές αναζητήσεις. Σημειώστε ….ξανά, ότι στη χώρα μας είναι ….άγνωστος!!!!!

-Δισκογραφία Σόλο:
“Metrodora”/1976, “Cantare La Voce”/1978
-Με τους Area:
“Arbeit Macht Frei”/1973, “Caution Radiation Area”/1974, “Are(A)zione”/1975 (Live), “Craci”/1975, “Maledetti”/1976, “Gli Dei Se Ne Vanno, Gli Arrabbiati Restano!”/1978, “Event ‘76”/1979 (Live), “Tic E Tac”/1980,
-Συλλογές:
“Antologicamente”/1977, “Area ‘70”/1980.

Η δισκογραφία του είναι στην Ελλάδα δυσεύρετη, έως και ανύπαρκτη. Είμαι τυχερός που έχω ένα CD του.

* ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ: Παρ’ όλο που οι δουλειές του φίλου μου Νίκου, δεν εντάσσονται στον τομέα του Rock, τον συμπεριλαμβάνω εδώ, γιατί η φιλοσοφία του και η συνολική συμπεριφορά του στην μουσική του προσφορά και πορεία, προσεγγίζουν αυτό τον χαρακτήρα και μάλιστα πολύ περισσότερο από αρκετούς άλλους που δηλώνουν …...Rock.
Ο Νίκος ξεκίνησε στα μέσα των ’60 ‘s με τους “Ronnie and Those” και αφού πέρασε από τους “Olympians” αναπληρώνοντας το κενό του Πασχάλη, δημιούργησε τους πολύ σπουδαίους “Blow Up” και στη συνέχεια το ιστορικό γκρουπ “Μακεδονομάχοι”. Η τελευταία του απόπειρα, ήταν ο “Ζηλωτής”, με τους οποίους ηχογράφησε σε στούντιο του Μιλάνου εξαιρετικής ποιότητας υλικό, που όμως καμία εταιρία δεν ενδιαφέρθηκε να το εκδώσει. Ένα κομμάτι απ’ αυτά (“Χθες Βράδυ”), συμπεριλήφθηκε αργότερα στο “Χαράτσι”. Τα υπόλοιπα παραμένουν κλειδωμένα στο συρτάρι του.

* VANGELIS (1943, Βόλος): Πασίγνωστος και καταξιωμένος παγκόσμια με δεκάδες βραβεία και διακρίσεις. Αποκορύφωμα, το Όσκαρ για την μουσική επένδυση της ταινίας “Chariots of Fire”.

-Δισκογραφία: (Επιλογή)
“Earth”/1973, “Heaven and Hell”/1975, “Albedo 0. 39”/1976, “Spiral”/1977, “The Dragon”/1978
“China”/1979, “Ωδές”/1980, “Chariots of Fire”/1981, “Soil Festivities”/1984, “Mask”/1985, “Ραψωδίες”/1986, “Direct”/1988, “Themes”/1990, “The City”/1991, “Conquest of Paradise”/1992, “Voices”/1995, “Oceanic”/1996, “Mythodea”/2001
-Με τους Socrates:
“Phos”/1976
-Με τον Jon Anderson:
“Short Stories”/1979, “The friends of Mr. Cairo”/1981, “Private Colllection”/1983, “Page of Life”/1991.

* ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ο γείτονάς μου, με τη δυναμική και επαναστατική του ερμηνεία, εξασφαλίζει θεαματικές πωλήσεις για τους δίσκους του.
Ξεκίνησε από τους “Crosswords” και καθιερώθηκε σαν μία σημαντική μονάδα μέσα από τη συμμετοχή του σε σπουδαίες δουλειές γνωστών συνθετών (“Τα Τραγούδια του Δρόμου”/Λοίζος, “Αγροτικά”/Μπακαλάκος, “Της Εξορίας”/Θεοδωράκης, “Ο Σταυρός του Νότου”/Μικρούτσικος). Το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ ήταν το “Βασίλης Παπακωνσταντίνου”. Η επιτυχία του κορυφώθηκε με τα “Χαιρετίσματα”, ενώ το “Πες μου Ένα Ψέμμα Ν’ Αποκοιμηθώ”, που περιείχε συνθέσεις του Νικόλα Άσιμου, θεωρείται ο πιο ποιοτικός του δίσκος.

-Δισκογραφία: (Επιλογή)
“Βασίλης Παπακωνσταντίνου”/1978, “Φοβάμαι”/1982, “Διαίρεση”/1984, “Η Συναυλία στο Ν. Φάληρο”/1985, “Χαιρετίσματα”/1987, “Όλα Από Χέρι Καμένα”/1988, “Χορεύω”/1989, “Χρόνια Πολλά”/1991, “Σφεντόνα”/1992, “Φυσάει”/1993, “Δεν Σηκώνει”/1994, “Οι Μπαλάντες του Βασίλη”/1996, “ Πες μου Ένα Ψέμμα Ν’ Αποκοιμηθώ ”/1997

* ΠΑΣΧΑΛΗΣ (1946, Δοξάτο Δράμας): Ένα μεγάλο σύμβολο για τα ’60 ‘s ο Πασχάλης, ταυτίστηκε με τους “Olympians” με τους οποίους έβαλε και μία υποθήκη για την μελλοντική του σόλο καριέρα που την ξεκίνησε στη δεκαετία του ‘70.

* ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗΣ (1951, Θεσσαλονίκη): Η χαρισματική Soul φωνή της εγχώριας σκηνής.

* ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ (1942, Αθήνα): Ο πνεύμονας της Ελληνικής Rock Σκηνής. Ξεκίνησε σαν μπασίστας με τους “MGC”. Ίδρυσε τους “Εξαδάκτυλος” και τους “Αχ-Βαχ”. Το άλμπουμ “Μεταφοραί-Εκδρομαί, ο Μήτσος”/1976, θεωρείται αξεπέραστο. Ο Πατριάρχης!!!

* ΝΤΕΜΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ (1947, Αλεξάνδρεια): Ξεκίνησε σαν μπασίστας των “Idols” και καθιερώθηκε σαν τραγουδιστής αρχικά στους “We Five” και μετέπειτα στους “Aphrodite ‘s Child”. Το 1972 ξεκίνησε την προσωπική του καριέρα και το 1973 έφτασε στη δεύτερη θέση στα Βρετανικά charts με το “Forever and Ever”.

* ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Παρά τις όποιες διαφορές έχω μαζί του, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω τη συμβολή του στην Ελληνική Σκηνή. Κατέθεσε ένα πολύ σημαντικό άλμπουμ (“Μπάλλος”) και κατάφερε να παντρέψει το Rock με τους ήχους και τους ρυθμούς της παραδοσιακής μουσικής.

* ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ (1948-1990, Αθήνα): Τι να γράψω για τον Παύλο τώρα… Αυθεντικός και ριζοσπαστικός.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, έγραφε στίχους με το ψευδώνυμο Παύλος Αστέρης. Εντάχθηκε ενεργά στον χώρο, όταν γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη και έφτιαξε μαζί του το ντουέτο “Δάμων και Φιντίας”, που εν συνεχεία συγχωνεύτηκε με τα “Μπουρμπούλια”. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και το 1978, δέχτηκε την πρόταση των “Σπυριδούλα” για να προσχωρήσει στο γκρουπ. Το 1979, κυκλοφόρησε μαζί τους το “Φλου” που χαρακτηρίστηκε από την πλειονότητα των κριτικών, σαν κορυφαία δουλειά όλων των εποχών για την Ελληνική Rock Σκηνή. Στις αρχές του 1981, έφτιαξε μία καινούργια μπάντα. Οι “Απροσάρμοστοι” ήταν το πιστό του μουσικό όχημα μέχρι το τέλος. Ο Πρίγκιπας δεν μένει πια εδώ!!!

-Δισκογραφία:
“Φλου”/1979, “Ο Ασυμβίβαστος”/1979 (Soundtrack), “Εν Λευκώ”/1982, “Zorba the Freak”/1985, “Παύλος Σιδηρόπουλος”/1987 (Συλλογή), “Χωρίς Μακιγιάζ”/1989 (Live), “Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες”/1991, “Τα Μπλουζ του Πρίγκιπα”/1992,
-Συλλογές:
“Παύλος Σιδηρόπουλος”/1993 (Διπλό), “Εν Αρχή Ήν ο Λόγος”/1994 (Διπλό), “Παύλος Σιδηρόπουλος: Επιτυχίες”/1996, “Ταξιδεύοντας”/1996, “Στιγμές”/1997.

“Στη Νεκρόπολη της Ελευσίνας”
(Ένα ανέκδοτο τραγούδι του Παύλου. Το αντιγράφω από το CD “Ταξιδεύοντας”)

Η κάποια ευχαρίστηση που δίνει η ψυχή,
Η ποίηση του πιο ερημικού κι’ απαίσιου τοπίου.
Μοιάζει στην ονειροπαρσιά πριν απ’ το γλίστρημα
Στην καθημερινή ζωή,
μετά από κάπνισμα οπίου.

Τα μάτια στα παράθυρα αδειανά
Ακόμα και τα πιο εφηβικά στοιχεία από το θάμα.
Σεβάστηκα όμως την καρδιά που ήτανε πολύ παλιά,
Όσο το Ελευσίνιο μυστήριο και το δράμα.

Σημαδιακό το γεγονός στο δέντρο της γενιάς
Ακόμα και στα πιο γερά και στέρεα παρακλάδια.
Αλλά παιδιάστικο το πείραμα κι’ εντύπωση βαθιάς,
Του τρόμου τα ανεπαίσθητα τα σκοτεινά τα βράδια.

Η τρομερά αταίριαστη τέλεια προσαρμογή
Στης πέτρες της οικοδομής και στα σαθρά υπόγεια.
Οι διάδρομοι περίπλοκοι, δυσδιάκριτη η ρωγμή,
Με νοσηρή λεπτομέρεια οι αισθήσεις και τα λόγια.

Το σκότος σαν μια έμφυτη ιδιότητα θετική,
Ξεχύνεται στον ψυχικό και υλικό τους κόσμο.
Παντοτινή η θύμηση και τόσο εντατική,
Που οδηγεί σ’ έναν εξωφρενικό ιδεαλισμό και φόβο.

* ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΜΠΟΣΗΣ (1949, Αθήνα): Αδικαιολόγητα αγνοημένος Έλληνας καλλιτέχνης ο Dimitri, που κέντρισε το ενδιαφέρον της δισκογραφικής Mercury και με το καταπληκτικό “Poor Soul”, προσγειώθηκε το 1972 στην πρώτη θέση στα charts της μισής …..Ευρώπης.

* ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Ο Ηρακλής είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της άνισης μεταχείρισης της μουσικής βιομηχανίας απέναντι σε σημαντικούς δημιουργούς. Ο Ηρακλής, ξεφεύγει από τα “στενά” Ελληνικά όρια και εντάσσεται στο επίπεδο ενός Ευρωπαίου συνθέτη με ποιοτικούς οραματισμούς.
Ξεκίνησε στις αρχές του ’70 δημιουργώντας τους D.N.A. , ένα φιλόδοξο σχήμα για την εποχή, που χρησιμοποιούσε όργανα λαϊκοδημοτικά. Ένα δείγμα από εκείνη την περίοδο, είναι το σπανιώτατο 45άρι “Τα Ίδια Όνειρα” (1973). Είναι τόσο σπάνιο που δεν το έχει ……ούτε ο ίδιος!!!! Το 1975, δημιούργησε τη “Λερναία Ύδρα” και παρουσίασε το προοδευτικό έργο “Σ’ άλλους Κόσμους”, που κυκλοφόρησε μετά από πολλές δυσκολίες τον Απρίλιο του 1976 σε διπλό άλμπουμ. Στο άλμπουμ αυτό, συμμετείχαν μεταξύ άλλων, οι Αδελφοί Κατσιμίχα, ο Μαρινάκης και ο Κιουρκτσόγλου από τους Πελόμα Μποκιού, ο Νίκος Ζιώγαλας και ο Δημήτρης Πουλικάκος. Το 1980, άνοιξε στην Πλάκα την ιστορική “Σοφίτα” και ίδρυσε την ανεξάρτητη δισκογραφική “Πολύαυλος” με την οποία κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, συμμετείχε στον (ΜΟΥ)σικό (ΣΥΝ)εταιρισμό (ΚΑ)λλιτεχνών και λίγο αργότερα ίδρυσε μαζί με τον γράφοντα και άλλους μουσικούς, την μη κερδοσκοπική εταιρία (Α)νεξάρτητες (Ε)κφραστικές (ΤΑ)σεις, το αποκορύφωμα της οποίας υπήρξε ένα τριήμερο Rock φεστιβάλ στο θέατρο του Λυκαβηττού. Το κίνημα αυτό, διαλύθηκε το 1988 -αν θυμάμαι καλά- με μία αποχαιρετιστήρια συναυλία μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού στο τμήμα ανηλίκων, στους οποίους μοιράστηκαν όλα τα έσοδα της εταιρίας, σε μορφή βιβλίων.

-Δισκογραφία:
“Σ’ άλλους Κόσμους”/1976 (Διπλό), “ Σ’ άλλους Κόσμους ”/1981 (Επανέκδοση σε μονό), “Παίζεις Με τις Μηχανές”/1982, “Η Στιγμή”/1984

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΩΝΕΣ

* ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΛΕΖΟΥ: Η σημαντικότερη γυναικεία παρουσία στην δεκαετία του ’70. Πέρασε από τους “Νοστράδαμος” και τους “Poll”. Το ’75, ή το ’76 –δεν θυμάμαι καλά- έφυγε για το Λονδίνο απογοητευμένη από τις συνθήκες που επικρατούσαν εδώ με την εισβολή του πολιτικού τραγουδιού και επέστρεψε το 1985. Το 1986 έκανε το “Επιμένω Ελληνικά” και το 1989 τις “Στενές Επαφές”.
-Θυμάμαι:
Το χειμώνα του ’87 που βγάλαμε μαζί στα Γιάννενα.

* ΕΛΠΙΔΑ: Δυνατή και καθαρή φωνή φωνή η Ελπίδα Καραγιαννοπούλου, μπήκε στο χώρο ενθαρρυμένη από τον αδελφό της, τον γνωστό Κώστα Καράλη.

* ARIADNE MC KINNON: Την Ελληνοβρετανή Αριάδνη, την πρωτοσυναντήσαμε στο “Μεταφοραί-Εκδρομαί, ο Μήτσος” του Δημήτρη Πουλικάκου και αργότερα στους “Ακρίτας” του Σταύρου Λογαρίδη. Στην διάρκεια των ’70 ‘s έγραφε για την Sigma Fay και στα ’90 ‘s έφτιαξε με την Δήμητρα Πούλκου το σατιρικό ντουέτο “Κούλες”.

ΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ

Εκτός από τα γκρουπ και τους καλλιτέχνες που ανέφερα, υπήρχαν και μερικοί κυρίως χαμηλόφωνοι δημιουργοί που προέρχονταν από το “νέο κύμα”, αλλά φλέρταραν και με το Rock. Αυτοί βάδιζαν σε προσωπικούς μουσικούς δρόμους.

* ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ (1947, Σουφλί) : Ιδιαίτερη περίπτωση ο Θανάσης. Ευαισθητοποιημένος μουσικός που “αυτοεξορίστηκε” αρχικά στην Ευρώπη και μετά το 1973 στην Κομοτηνή όπου άνοιξε ένα κατάστημα δίσκων. Διοργανώνει περιορισμένες συναυλίες και ηχογραφεί σποραδικά δίσκους. Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα CD, είναι έκπληξη για μένα, να το βρίσκω στο γραμματοκιβώτιό μου. Δεν παραλείπει να μου το στέλνει.
-Θυμάμαι:
Ο Θανάσης έσπαγε πάντοτε με τον αντίχειρά του την ……Μι μπάσο χορδή της κιθάρας του.

* ΠΑΝΟΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Σημαντικός, αλλά αγνοημένος δημιουργός. Το καλύτερό του άλμπουμ “Επεισόδιο”, πέρασε απαρατήρητο. Θεωρείται cult για την Ελληνική Σκηνή και κοστίζει ένα σεβαστό ποσό, αφού έχει περιβληθεί με τον μανδύα της σπανιότητας. Μπορείτε να πάρετε μία γεύση του Πάνου από τη συλλογή “Ρομαντικοί Παραβάτες” (Έβδομη Διάσταση/1994).

* ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΑΡΒΑΣ: Ο Περικλής ξεκίνησε από τις μπουάτ της Πλάκας ερμηνεύοντας τραγούδια διαμαρτυρίας. Πέρασε από το “Ροντέο” μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο και βγήκε στη δισκογραφία το 1971 με το “Κάτω από τα Παραμύθια”. Το 1977 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Αντίλαλος” και το 1983 το –για πολλούς- καλύτερό του “Στην Άσφαλτο”. Τον Αύγουστο του 1993, μου τηλεφώνησε η αδελφή του για να μου πει ότι ο Περικλής έφυγε από τη ζωή.
-Θυμάμαι:
Τις οδηγίες του για τις ηχογραφήσεις μου και την τελευταία Καθαροδευτέρα της ζωής του, που την περάσαμε μαζί.

Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

* ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ: Το περιοδικό που το αγόραζε ένας και το διάβαζε όλη η παρέα. Κυκλοφόρησε το 1964 και κόστιζε 3 δραχμές. Διευθυντής του ήταν ο Θανάσης Τσόγκας και έγραψαν σ’ αυτό οι: Νίκος Μαστοράκης, Θόδωρος Σαραντής, Λευτέρης Κογκαλίδης, Χρήστος Λεβέντης, Γιώργος & Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Γιάννης Πετρίδης. Το 1968 η χούντα το βάφτισε “Καλλιτεχνικές Επικαιρότητες”. Έκλεισε το 1969.

* ΣΩΟΥ: Θεωρητικά, η φυσική συνέχεια των Μ.Ρ. αφού είχε σχεδόν το ίδιο επιτελείο. Βγήκε τον Ιανουάριο του 1971 με τιμή τεύχους 10 δραχμές, αλλά έζησε μόνο για 4 τεύχη.

* 13-19: Το ίδιο επιτελείο έκανε άλλη μία προσπάθεια, αλλά δεν κράτησε παρά μόνο λίγους μήνες.

* ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΕΝΙΑ: Τον Ιανουάριο του 1972, ο Στέλιος Ελληνιάδης εξέδωσε αυτή την εφημερίδα με σκοπό την κάλυψη αλλά και την προώθηση της Ελληνικής Rock Σκηνής. Η εφημερίδα άσκησε έντονη κριτική στις εταιρίες που προωθούσαν την μέτρια μουσική και επιχείρησε να προβληματίσει το αναγνωστικό κοινό. Και αυτή όμως η προσπάθεια έπεσε στο κενό. Το καλοκαίρι η εφημερίδα έκλεισε λόγω της χλιαρής αγοραστικής αποδοχής.
-Θυμάμαι:
Με τις εφημερίδες στη μασχάλη, να τρέχουμε μαζί με το Στέλιο για να κάνουμε τη ….διανομή!!!

* ΗΧΟΣ & HI-FI: Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του ’73 και κάλυπτε κυρίως τεχνικά θέματα στο χώρο της στερεοφωνίας. Η συμβολή του στην Ελληνική Σκηνή, φάνηκε τις επόμενες δεκαετίες του ΄80 και του ‘90.

* ΜΟΥΣΙΚΗ: Το κενό που είχε ο χώρος στα μουσικά έντυπα, ήρθε να το καλύψει τον Δεκέμβριο του 1977 ο Γιώργος Κυριαζίδης με τη “Μουσική”. 30 δραχμές το τεύχος και με το 13ο να καλύπτει εκτενώς το σπουδαιότερο σύνολο της δεκαετίας, τους Socrates, ήταν φυσικό και επόμενο να βρουν σ’ αυτό στέγη εξαιρετικοί Rock δημοσιογράφοι (Χάρης Καββαδίας, Νίκος Κοντογούρης, Στάθης Παπούλιας, Πητ Πουρνάρας, Κώστας Αρβανίτης).

* ΠΟΠ & ΡΟΚ: Την 1η Μαρτίου του 1978 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του “Ποπ & Ροκ” με κόστος 30 δραχμές. Ξεχωριστή η πορεία του και ανεκτίμητη η προσφορά του, παρ’ όλο που στην αρχή ήταν επιφυλακτικό προς την Ελληνική Σκηνή. Διευθυντής ο Γιάννης Πετρίδης και συνεργάτες όλη η αφρόκρεμα της Rock δημοσιογραφίας.

* ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ: Ο πιο πιστός φίλος της Ελληνικής Σκηνής (μέχρι και συναυλίες διοργάνωσε), κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1979 σε δεκαπενθήμερη μορφή και κόστιζε 25 δραχμές. Εκδότης και διευθυντής ο δημοσιογράφος Τάσος Ψαλτάκης (παλιός μάνατζερ συγκροτημάτων). Η έκδοση διήρκεσε μόνο δύο χρόνια.

* 18: Το αδελφό έντυπο του “Ποπ & Ροκ” κυκλοφόρησε μόνο μερικούς μήνες.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ

* ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗΣ: Παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, δημοσιογράφος, εκδότης της εφημερίδας “Μουσική Γενιά” και (αργότερα) του περιοδικού “Ντέφι”.

* ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ: Δημοσιογράφος, τηλεπαρουσιαστής και μάνατζερ αρκετών συγκροτημάτων. Ο εμψυχωτής της όλης κίνησης στη Θεσσαλονίκη.

* ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Ραδιοφωνικός παραγωγός, δημοσιογράφος, τηλεπαρουσιαστής και μάνατζερ πολλών συγκροτημάτων. Ο πρωταγωνιστής της Ελληνικής Σκηνής, ιδιαίτερα για την δεκαετία του ’60.

* ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Ο ραδιοφωνικός παραγωγός που οδήγησε την μουσική ενημέρωση σε ….πανεπιστημιακό επίπεδο!!!!

* ΘΟΔΩΡΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ: Ο λάτρης της Ελληνικής Σκηνής.

* ΤΑΣΟΣ ΨΑΛΤΑΚΗΣ: Ο “Πατριάρχης” του χώρου. Με την έκδοση του “Μουσικού Εξπρές”, θεωρείται βασικός παράγοντας για την καινούργια έκρηξη της επόμενης δεκαετίας.

ΤΑ CLUBS

Μη φανταστείτε ότι η βραδινή έξοδος στη δεκαετία του ‘60, ήταν όπως σήμερα. Καμία σχέση. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είχαν την τύχη και την πολυτέλεια να βγαίνουν και να απολαμβάνουν τα συγκροτήματα στα clubs που έπαιζαν. Τα πιτσιρίκια, έπρεπε να περιμένουν κάποιο Κυριακάτικο πρωινό (γιατί γίνονταν και τέτοια), ή καμιά συναυλία (Μόνο σε μία κατάφερα να πάω. Πάλι καλά).

- Οι συναυλίες στην Αθήνα, γίνονταν στους κινηματογράφους “Ορφέας” στην Σταδίου, “Πιγκάλ” & “Άννα Μαρία” στην Πατησίων (που τώρα λέγεται “Ράδιο Σίτυ”) και στο “Παλλάς” της οδού Βουκουρεστίου. Νομίζω όμως, ότι το “Παλλάς” δεν το έδωσαν δεύτερη φορά. Μπορεί να κάνω λάθος. Δεν το θυμάμαι.

- Η Θεσσαλονίκη είχε το προνόμιο να διαθέτει για τις συναυλίες ένα Παλαί Ντε Σπορ, αλλά και το Θέατρο των Μακεδονικών Σπουδών.

- Τα clubs της Αθήνας ήταν η “Κουίντα” στη Φωκίωνος Νέγρη, το “Ιγγλού” στην Δροσοπούλου, τα παραλιακά “On the Rocks” & “Stork”, το “Hobby” στην Πλατεία Αμερικής, το “Whisky A Go Go” στην Μαυροματαίων και το “Vip’s” στην Κεφαλληνίας, για να αναφέρω μερικά.

- Στη δεκαετία του ’70, ο πιο σημαντικός χώρος, ήταν αναμφίβολα το “Κύτταρο”. Πολύ σημαντικά όμως υπήρξαν και το “Ροντέο” και το “Ελατήριο” που ήταν και τα δύο στην οδό Χέϋδεν. Σημαντικό ήταν επίσης και το “Hobby” που εξακολουθούσε να λειτουργεί φιλοξενώντας τους Πελόμα Μποκιού.

- Στη Θεσσαλονίκη όλα τα clubs ήταν παρατεταγμένα στην παραλία της Νέας Κρήνης. Μεταξύ άλλων, το “Pussycat”, το “Arigato” και το “Χαβάη”.

ΣΥΛΛΟΓΕΣ

Οι δισκογραφικές συλλογές που έχουν κυκλοφορήσει και αφορούν στις δύο αυτές δεκαετίες, είναι οι ακόλουθες:
* “Ζωντανοί στο Κύτταρο”/1971 Zodiac (Live)
Η κορυφαία συλλογή για τα 70 ‘s.
(Εξαδάκτυλος, Δάμων & Φιντίας, Socrates, Μπουρμπούλια, Δέσποινα Γλέζου).

* “Το Rock Σήμερα”/1971 Minerva
(Εξαδάκτυλος, Δάμων & Φιντίας, Πελόμα Μποκιού, Ρέμπελοι, Διόσκουροι)

* “Pop Festival ‘73”/1973 Columbia
Άλμπουμ με ιστορική αξία. Εδώ θα βρείτε πολλούς “γνωστούς” σας, όπως:
-Τζίμη Βατικιώτη (Βύρωνες)
-Γιάννη Γιοκαρίνη (Σκορπιός)
-Κώστα Μπίγαλη (Live)
-Γιώργο “Orfeus” Μπιλικά (Θαρσείν Χρει)
-Τάκη Μπουρμά (Boomerang)
-Μιχάλη Ρακιντζή (Ηλεκτρικός Αργοναύτης)
-Βασίλη Σπυρόπουλο (Νιρβάνα)
Είναι δυσεύρετο και σπάνιο. Κατέχει την πέμπτη θέση μέσα στα 10 σπανιώτερα Ελληνικά άλμπουμ και ασφαλώς, κοστίζει …..αναλόγως!!! (Το έχω φυσικά…)

* “Greek Garage Bands of 60 ‘s”/1990 MBI
(Rabbits, Knacks, Teenagers, Persons, Girls, Stormies, Loubogg)

* “Αναδρομή στη Δεκαετία του 70”/1990 MBI
Άλμπουμ που έχει συγκεντρωμένα 45άρια.
(Daltons, Jaguars, Gazuama Sinchartchas, Αγάπανθος, Λοιγαρίδης)

* “Χρυσή Δεκαετία 60”/1992 Musica Viva
(Spies, Hooks, Adams Boys, Charms, Bill ‘s Psychedelic Band)

* “Σκηνές Ροκ”/1994 Lyra (Διπλό)
(Δάμων & Φιντίας, Μπουρμπούλια, Αναδέλτα, Πρόκες, Δέσποινα Γλέζου)

* “Ηλεκτρικά Όνειρα”/1995 Polygram (Διπλό)
(Pacifics, Brightness, Saints, Johnny Carr)

* “Διαδρομές 70 ‘s”/1996 Ποπ & Ροκ
(Διόσκουροι, Εξαδάκτυλος)

* “Rock Διαδρομές 70 ‘s ”/1997 Ποπ & Ροκ
(Άσιμος, Δέσποινα Γλέζου, Ανάκαρα)

* “Ελληνική Ροκ Σκηνή 1965-1975”/1997 Polygram
Πρόκειται για σετ με 9 CD ‘s.

Κάπως έτσι βρήκε λοιπόν, η δεκαετία αυτή το Έφηβο πλέον Μωρό. Θα λέγαμε, ότι παρ’ όλες τις αντιξοότητες, κατάφερε επιτέλους να πατήσει στα πόδια του και αυτό το βεβαίωναν οι παραγωγές εκατοντάδων δίσκων και οι πολύ σημαντικοί δημιουργοί που φάνηκαν στο χώρο. Δεν υπήρχε κενό ούτε αδράνεια. Δεν υπήρχε ούτε δυσπραγία στις παραγωγές. Δεν ήταν ποσοτικές θα πει κάποιος. Λίγες ήταν.
Ναι, αλλά δίσκοι όπως οι: “Μπάλλος”, “Ζωντανοί στο Κύτταρο”, “Άνθρωπε”, “666”, “Πελόμα Μποκιού”, “Απέραντα Χωράφια”, “On The Wings”, “Ακρίτας”, “Phos”, “Μεταφοραί –Εκδρομαί ο Μήτσος”, “Σ’ άλλους Κόσμους”, “Φλού”, ισορροπούσαν το κενό και μόνο θετικά στοιχεία προσέφεραν στο χώρο, αφού βοήθησαν τον Έφηβο να ανδρωθεί για να αντιμετωπίσει την καινούργια δεκαετία που ήδη του χτύπαγε την πόρτα. Την δεκαετία του ’80, με την οποία θα ασχοληθούμε στο Γ’ Μέρος αυτού του αφιερώματος.

Συνεχίζεται με το Γ’ Μέρος (Η δεκαετία του ‘80)

Διαβάστε το Α' Μέρος