Ζεύ Σώσον...

Δεν είναι σαφές ποια ειναι η διαφορά πχ μεταξύ γενικής και δοτικής στα νέα ελληνικά? Ότι δηλαδή με τη μία παράγονται νέες εκφράσεις (δηλαδή ο ομιλητής μπορεί να επινοήσει με αβίαστο τρόπο μια φράση με γενικη την οποία δεν έχει ξανακούσει ποτε) ενώ με τη δοτική όχι. Γι'αυτο και αποκάλεσα τις εν λογω εκφράσεις απολιθώματα. Γιατί δεν είναι ζωντανές. Λειτουργικές εκφράσεις μεν, η δοτική όμως δεν έχει λειτουργικη αξία μέσα σ'αυτές, δεν λειτουργεί σαν δοτική (με την έννοια που μαθαίνουμε στο αρχαίο συντακτικό), αποτελεί απλά ένα στοιχείο του σετ. Με τον ίδιο τρόπο που πχ το "ιδού" δεν είναι προστακτική ρήματος στα νέα ελληνικά, αλλά επιφώνημα. Επειδή ίσως δεν είμαι καλός στο να δώσω στον άλλο να κατάβει αυτό που θέλω να πω, εννοώ ότι έχουν επιβιώσει, από επίδραση κυρίως της καθαρεύουσας, εκφράσεις με δοτική, όχι η ίδια η δοτική σαν πτώση.



Μια και το έθιξες, το "εν τω μεταξύ" είναι στα αρχαία ελληνικά εμπρόθετος πσοσδιορισμός του τόπου ή του χρόνου (εξαρτάται απ' την περίπτωση) και όχι δοτική τοπική, στα δε νέα ελληνική απλό χρονικό (και ποτέ τοπικό) επίρρημα (εξ' ου και η γραφή "εντωμεταξύ").



ΥΓ: Εννοείται ότι δεν επτίθεμαι σε καμία άποψη, απλά προσπαθώ να υποστηρίξω τη δική μου.