Ζωγραφιά πάνω σε μαύρο

Κοίτα λοιπόν απόψε
Τι έχω για σένα ακριβή μου αγάπη
Χρόνια τώρα ύφαινα σαν αράχνη
με υπομονή ετούτο το φτηνό υφάδι
να ντύσω της ψυχής μου τη γύμνια
Μαύρο, γυαλιστερό, γεμάτο κόμπους,
ενώσεις και διορθώματα
αυτό είναι ότι έχω και δεν έχω
να απλώσω μπροστά στα πόδια σου.
Δεν είναι από μετάξι, ούτε από βελούδο
μια μπαλωμένη κουρελού είναι
που τη σέρνω Καλοκαίρια και Χειμώνες
στις στέπες, στις ερήμους, στις τούνδρες
καθώς ταξιδεύω
με τα καραβάνια και τους νομάδες
ταξίδι στο χρόνο και στο άπειρο
ταξίδι για το ταξίδι...
Κι είπα εδώ να κάτσω να ξαποστάσω
σήμερα που κουράστηκα
από τις περιπλανήσεις
ν΄απλώσω το μαύρο τούτο υφάδι
κι αφού ανάψω κεριά και κάψω λιβάνια
να σε καλέσω να ΄ρθεις
με τα χρώματα και τα πινέλα σου
να ζωγραφίσεις τη ζωή που δεν έζησα...