Ξένη Στην Πόλη

Στην πόλη τριγυρνώ
που ο καθένας ονειρεύεται να ζήσει.
Πως γίνεται με τόση ομορφιά
ο νους να μη μεθύσει !
Μα πίσω, το δωμάτιο μου
άδειο και ψυχρό σα μαυσωλείο
έρχεται στο άχαρο παρόν να με βυθίσει
και μελαγχολία την καρδιά μου να γεμίσει.

Τι αξίζει τελικά όλου του κόσμου η ομορφιά,
αν δεν έχω την παρέα στο πλευρό για συντροφιά.

Στο δρόμο προχωρώ
να γεμίσω του μυαλού μου το κενό.
Η πόλη φιλόξενη και φιλική
ανοιχτή σε κάθε νέα αρχή,
μια αγκάλη που προσφέρει
της χαράς το εφήμερο πιοτό.
Ανώνυμη στο πλήθος με παρέα
δανεική
το κορμί μου περιφέρω από πάρτι σε γιορτή.