All Things Must Pass – George Harrison

Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν τη περίοδο που,ειδικά οι Lennon & McCartney,
«καβγάδιζαν» γιά το πως θα διέλυαν το πιό πετυχημένο συγκρότημα στο κόσμο και ο δίσκος κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 1970.
Το All things must pass χαρακτηρίστηκε αντίστοιχο με το σοκ που υπέστησαν οι,πριν το πόλεμο,φίλοι του κινηματογράφου,όταν η Garbo άνοιξε γιά πρώτη φορά το στόμα της σε ομιλούσα ταινία.Η Garbo μιλάει= ο Harrison είναι ελεύθερος.
Το γεγονός ότι οι Beatles καταπίεσαν το ταλέντο του George Harrison,αποδείχτηκε το κρυφό του όπλο,αφού στα μισά του 1970 είχε συγκεντρώσει τόσο υλικό που ο δίσκος βγήκε τριπλός.(ο πρώτος τριπλός δίσκος στην ιστορία της ροκ).
Η μουσική του έδειχνε, πως οι μυστικιστικές αναζητήσεις του, ξεκλίδωσαν πηγές δημιουργίας που τρία χρόνια νωρίτερα οι θαυμαστές του δεν φαντάζονταν ότι υπήρχαν.
Ο δίσκος αποτελείται ,σε μεγάλο βαθμό,από Ινδουιστικές αρχές μεταμορφωμένες σε τραγούδια, και κάθε βασική αρχή της Ινδουιστικής φιλοσοφίας,έχει τουλάχιστον μία αναφορά.
Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου μιλά γιά τη προσωρινότητα των πραγμάτων, ενώ το “Beware of Darkness” μας προειδοποιεί γιά τη maya,τη ψευδαίσθηση του υλικού κόσμου.Τα δυό πιό πετυχημένα κομμάτια του δίσκου,μουσικά και στιχουργικά έχουν μυστηριώδεις σαγηνευτικές μελωδίες.
Υπάρχει ένα «δοκίμιο» γιά το κάρμα,”Run of the Mill” κι ένα γιά τη μετενσάρκωση,
“The Art of Dying”.Γιά τον George Harrison όπως και γιά τους περισσότερους οπαδούς του Ινδουισμού,ο υψηλότερος στόχος είναι να σπάσεις τον ατελείωτο κύκλο της αναγέννησης επιτυγχάνοντας την ένωση με το Θεό.
Στο “Awaiting on you all” δηλώνει πως υμνώντας τ’όνομα Του «θα ελευθερωθείς και θα δεις».Στο “My Sweet Lord” έκανε ακριβώς αυτό.Μιμούμενος με τη slide κιθάρα του το ινδικό όργανο sarangi,παρέσυρε το δυτικό κόσμο στο να τραγουδήσει από “Alleluia”,”Hare Krishna”.

Ο Harrison είχε τη τύχη να βρεθεί στο σωστό μέρος και να βρει τα μέλη των Delanie & Bonnie Band.Οι Jim Gordon (ντραμς), Carl Radle (μπάσο) και ο Bobbie Whitlock (πλήκτρα) είχαν έρθει στην Αγγλία γιά να βρεθούν με τον Eric Clapton (και να γίνουν Derek & The Dominoes).Όλοι μαζί είχαν βρεθεί τη προηγούμενη χρονιά όπου συνόδευαν τους Delanie & Bonnie στη περιοδεία τους.
Μαζί μ’αυτούς ο Ringo Starr,ο Jim Keltner και ο Ginger Baker (ντραμς),ο Billy Preston και ο Gary Brooker των Procol Harum (πλήκτρα) ο Klaus Voorman (μπάσο) και πολλοί άλλοι,γιά να χτίσουν το «τείχος του ήχου» που ήθελε ο παραγωγός του δίσκου Phil Spector.
Σε πολλά κομμάτια υπάρχουν τέσσερις ακουστικές κιθάρες ή δύο μπάσα το ένα πάνω απ΄το άλλο, έγχορδα και πνευστά,όλα θαμένα βαθειά στη μίξη αφού η άποψη του Spector ήταν ότι «κάποια όργανα πρέπει να τα αισθανόμαστε και όχι να τ’ακούμε».
Στο “Isn’t it a Pity”,μιά προσωπική αντίδραση του Harrison στο συναισθηματικό πόνο κι ένα κομμάτι που αποκαλύπτει τη βαθειά γνώση του γιά τον εαυτό του,
χρησιμοποιείται αυτή ακριβώς η συνταγή.
Εκτός απ’τον Spector μιά άλλη παρουσία είναι εμφανής.Ο Bob Dylan,αν και δεν παίζει στο δίσκο έχει προσφέρει το “If not for you” κι έχει γράψει,μαζί με το Harrison,το “I’d have you Anytime”,που πραγματεύεται τη σχέση των δύο μουσικών.
Ο διάλογος μεταξύ τους:
George Harrison – Let me in here I know I’ve been here
Let me into your heart
Let me know you let me show you
Let me roll it to you
Bob Dylan - All I have is yours all you see is mine
And I’m glad to hold you in my arms
I’d have you anytime.

Το All things must pass είχε εντυπωσιακή επιτυχία.Έγινε γρήγορα Νο 1 και στις δυό πλευρές του Ατλαντικού κι έμεινε εκεί γιά πολλές εβδομάδες.Το “My Sweet Lord”
πήγε ακόμα καλύτερα,όσον αφορά τα σινγκλς κι εξακολουθεί να είναι το σινγκλ με τις περισσότερες πωλήσεις ανάμεσα στους πρώην Beatles (εξοργίζοντας τον John Lennon κάθε φορά που τ’άκουγε στο ραδιόφωνο) και το μόνο που έγινε Νο 1 στη Βρετανία όπου το κοινό ήταν πιό αυστηρό με τις δουλειές των πρώην Fab.*

*Fab : Ο Harrison ειρωνευόταν το τίτλο Fab Four,με τον οποίο οι δημοσιογράφοι αποκαλούσαν τους Beatles.