ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Η διαφορά και η αξία της

    Διαφορετικό - Μοναδικό

    Δύο έννοιες που πλησιάζουν τόσο πολύ η μία την άλλη... Όσο επιδιώκεις το διαφορετικό, τόσο πιο κοντά στο μοναδικό είσαι...
    Γράφει το μέλος Αλεξία (alexia-vicky)
    1 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 16 Νοέ 2006
    Πρωινό Δευτέρας....Τετάρτης....Παρασκευής....Πώς περνάνε οι μέρες, πώς περνάει ο καιρός!! Ζούμε τις εξελίξεις, σαν θεατές και η ζωή μας περνάει.

    Πού κρύβεται το "εγώ", όχι εγωιστικά αλλά για να δείξει ότι υπάρχουμε και ο καθένας ξεχωριστά, που μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό, που μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω!
    Προχωράω στο δρόμο και αντικρύζω άτομα τόσο ίδια με εμένα! Ίδια, λέω, αλλά και τόσο διαφορετικά. Γιατί δε ξέρω τον χαρακτήρα τους, δε ξέρω π.χ. τί τους αρέσει να τρώνε για πρωινό.

    " Ήθελα στο βάθος να τραγουδήσω διαφορετικά απ'ότι τραγουδάνε οι άλλοι, και ας είναι φάλτσα!" Αυτή η φράση μου ήρθε εκείνη την ώρα στο μυαλό και με κατέκλυσε... Είναι τόσο ωραία, τόσο μεγάλη αυτή η πρόκληση της ζωής, της καθημερινότητας. Η πρόκληση του να μη φοβάσαι να είσαι διαφορετικός, του να μη φοβάσαι να εκφράσεις μια αντίθεση. Είμαστε διαφορετικοί, όλοι είμαστε, και πρέπει να χαιρόμαστε γιατί όλοι μαζί συνθέτουμε αυτό τον κόσμο (τον άσχημο, τον γεμάτο προβλήματα, άγχος, στεναχώρια που δε παύει να είναι, όμως, ο δικός μας κόσμος. Ο κόσμος που αγαπάμε, που γελάμε, που πετυχαίνουμε). Αν δεν είμασταν τόσο ίδιοι αλλά και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα, θα ζούσαμε πολύ μονότονα... Η διαφορετικότητα "μαγνητίζει", μας κάνει να ψάχνουμε, να θέλουμε, να φιλοδοξούμε.

    Συνεχίζω να προχωράω και λέω μήπως αυτό το διαφορετικό με πληγώσει. Εμένα, εσένα, όλους. Μήπως ο κόσμος, πλέον, δε χωράει τους διαφορετικούς, δε τους θέλει, δεν τους αντέχει. Μήπως νιώθει απειλή από αυτούς και τελικά, τους αποβάλλει. Και για μια στιγμή, αναρωτιέμαι...κοντοστέκομαι...

    Έφτασα στα σκαλοπάτια...και τώρα; Τί κάνω; Συνεχίζω μπροστά διαφορετική, αναζητώντας τη δική μου "Ιθάκη" ή γίνομαι "πολλοί" και κάνω τη χάρη στους Λαιστρυγόνες; Για μια στιγμή γυρίζω, ας συμβιβαστώ...

    Αλλά, ΟΧΙ! Είμαι διαφορετική και θα συνεχίσω. Θα κάνω "εσωτερική εξέγερση"! Όλοι μπορούμε να την κάνουμε..

    Γιατί είμαστε διαφορετικοί - Είμαστε μοναδικοί!

    Με μια δρασκελιά, καταλαβαίνω πως τελικά το σκαλοπάτι δεν ήταν και τόσο ψηλό...




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #6330   /   18.11.2006, 04:03   /   Αναφορά
    διαβασα χθες τη δημοσιευση σου αλλα δε τη σχολιασα γιατι δεν ειχα χρονο, μπαονοντας σημερα παλι ειδα οτι κανεις δε την ειχε σχολιασει. ο τροπος που μιλας μου θυμιζει παραπολυ το δικο μου.αυτες οι μπερδεμενες σκεψεις ανακατεμενες με νευρα αγαναξτηση αλλα μεσα σε ολα εχεις και κεφι εισαι και χαρουμενη, αλλα εξακολουθεις να εισαι νευριασμενη χωρις να ξερεις το λογο.διαβαζοντας λοιπον οχι μονο τη δημοσιευση αλλα και ''το συννεφο που εφερε βροχη" θα συμπερανω και θα σχολιασω οτι οι παρραξενια μας φταει αλεξια και τιποτα αλλο.καθεσαι τα γραφεις ολα και μετα χαλαρωνεις και μετα παλι απο την αρχη νευρα.σε καταλαβαινω απολυτα,ειμαι ακριβως το ιδιο,μηδεν ισορροπια μεσα μου ειτε ειμαι ψυχολογικα καλα ειτε οχι.δε νομιζω να γραψει κανεις σχολιο γιατι αυτη η δημοσιευση θα ταιριαζε πιο πολυ στο μπλοκ σου,ειναι μια μικρη προσωπικη αναζυτηση και δεν εχει χαρακτιρα καλλιτεχνικο και λοιπα αρα δεν πολυ ενδιαφερει τους περισσοτερουσ μη σε πειραζει ομως φυσιολογικο ειναι,αλλα εγω που βλεπω τα κοινα μας στοιχεια και εχω γραψει παρομοια κειμενα πανω σε νευροσπαστες κρισεις μου ειπα να γραψω ενα σχολιο....
    #6331   /   18.11.2006, 10:46   /   Αναφορά
    Καλημέρα Ειρήνη!! Η αλήθεια είναι πως το άρθρο το είχα στείλει πολύ καιρό πριν φτιαχτούν τα blogs και απλά "ξεθάφτηκε" στη συγκεκριμένη φάση....



    Πάντως, χαίρομαι που υπάρχει και άλλο άτομο σαν και εμένα :)



    Ίσως, να έχεις δίκιο πως όλα ξεκινάνε από εμάς...από εσωτερικές ισορροπίες που δεν υπάρχουν! Αλλά, ίσως και από γεγονότα που τις ανατρέπουν!



    Όπως και να έχει...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!
    #6341   /   20.11.2006, 16:00   /   Αναφορά
    Θα προσέθετα την λέξη ιδιορυθμία σαν τίτλο στο άρθρο σου,ο καθένας είναι διαφορετικός ακόμα και απο τον ίδιο του τον εαυτό εφόσον γινεται αντιληπτό απο αυτόν,εφόσον το καταλαβαίνει..δυστυχώς το εγώ μας τα τραβάει όλα ;-)
    #6342   /   20.11.2006, 19:23   /   Αναφορά
    ΔΙΣΤΥΧΩΣ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΟΚΟΤΟΣ.ΚΑΙ ΔΥΣΤΙΧΩΣ ΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΥΜΒΙΩΝΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΩΣ ΜΙΑ ΜΑΖΑ( ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟ )ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ.ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ.ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΑΤΑΜΑΤΑ.ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ Σ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ.ΜΑ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΔΕΙΞΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΠΑΝΤΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ.ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.ΝΑ ΤΟΝΙΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΚΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΜΗ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ.ΤΟΤΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΚΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ?ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΘΑΥΜΑ.
    #12480   /   19.03.2008, 11:24   /   Αναφορά
    Γράφιες πολύ ωραία, το ξέρεις? Με έβαλες σε πολλές σκέψεις...
    #12503   /   19.03.2008, 23:09   /   Αναφορά
    Με μια δρασκελιά, καταλαβαίνω πως τελικά το σκαλοπάτι δεν ήταν και τόσο ψηλό...



    Πόσο αληθινά αυτά τα λόγια! Μπράβο, μου άρεσε πολύ!
    #17388   /   25.12.2008, 15:24
    Ευχαριστώ κορίτσια, δεν είχα δει ότι έχει διαβαστεί και φέτος..:P