Εξομολόγηση μιας περιπλανώμενης ψυχής

Δεν είπες τίποτα, απλά έφυγες
Χάθηκες μέσα στη σκόνη του αέρα
Σαν να ήταν αυτό κάτι απλό, καθημερινό
Κάτι που το βλέπει κανείς κάθε μέρα που περνά..

Δεν είπες τίποτα, δεν ήθελες άλλωστε
Το ήξερες ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή
Που τα δυο μάτια σου θα έκλειναν για πάντα
Κρύβοντας πλούτη, μεγαλεία μιας ολόκληρης ζωής

Περίμενες περισσότερα από τους δίπλα σου, δεν ξέρω
Δεν ξέρω ούτε καν τι θα μπορούσες να περιμένεις
Ίσως δυο νομίσματα για το βαρκάρη εκεί κάτω,
Που τον βλέπεις να αχνοφαίνεται μέσα στην ομίχλη

Έχεις να παλέψεις με την ψυχή σου
Μια ψυχή που θέλει να φύγει από αυτό το γεμάτο αμαρτίες κελί
Θέλει να πετάξει μακριά από τα πάντα
Νιώθοντας για πρώτη φορά τι σημαίνει ελευθερία

Ίσως τελικά αυτό να θέλεις πραγματικά κι εσύ ο ίδιος
Παρόλο που φοβάσαι να το πεις δυνατά, φοβάσαι να το παραδεχτείς
Κι έτσι συνεχίζεις να πολεμάς την ίδια σου τη συνείδηση
Τον ίδιο σου τον εαυτό..

Νιώθεις τον αέρα πιο κρύο από κάθε άλλη φορά
Το απαλό αεράκι που κάποτε σε χαλάρωνε τώρα σε φοβίζει
Όλα γύρω σου έχουν αλλάξει, ή μάλλον, εσύ τα βλέπεις αλλιώς
Τώρα είναι η πρώτη φορά που βλέπεις την αλήθεια

Μην προσπαθείς να μιλήσεις στον ψηλό κύριο που είναι μπροστά σου
Δεν θα σε ακούσει, όπως ποτέ του δε μπόρεσε άλλωστε
Γιατί πάντα προσπαθούσες και ήλπιζες ότι κάποιος θα σε καταλάβει
Όμως στο σκοτάδι σαν ζει κάποιος, δεν ξέρει τι σημαίνει φως

Τον τελευταίο καιρό η εικόνα του βαρκάρη γινόταν ολοένα και πιο καθαρή
Τον έβλεπες να πλησιάζει όλο και πιο κοντά σου, κι εσύ φοβόσουν
Πάσχιζες να κρατηθείς από κάτι το ζωντανό
Έστω να αφήσεις πίσω σου ένα σημάδι ότι υπήρξες

Κι όπως τόσοι άλλοι στο παρελθόν, δεν τα κατάφερες
Χάθηκες όπως χάνεται το φως όταν πέφτει η καταχνιά
Έτσι απότομα, σκληρά, οδυνηρά, αλλά και ευχάριστα την ίδια στιγμή
Ευχάριστα γιατί επιτέλους έφευγες από ένα κόσμο που σε σκότωνε κάθε μέρα

Τώρα δεν μπορείς να καταλάβεις αν ο αέρας είναι κρύος ή όχι
Δεν σε ενδιαφέρει άλλωστε, ίσως μάλιστα να σε κουράζει κιόλας
Είναι πράγματι κουραστικό να προσπαθείς να αποδεικνύεις ότι υπάρχεις
Χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις σου επειδή η ψυχή σου είναι εγκλωβισμένη

Ίσως τελικά όλα όσα έζησες να ήταν ψέματα
Ίσως ακόμα κι η ίδια σου η ζωή να ήταν μια ψευδαίσθηση
Σε ένα κόσμο άλλωστε γεμάτο από ζωντανούς-νεκρούς
Ποιος μπορεί τελικά να πει αν έζησε κάποτε ή όχι;