Μία Εικόνα για τον Έρωτα

Eξάντλησα την προσευχή μου στο πιο ανώδυνο παιχνίδι, σε ευχές αλλοπαρμένες, ξενερωμένα προκαταρκτικά,
φθηνές χημικές νιρβάνες και πλαστικοί χαρταετοί πρόβαλαν στους ουρανούς χαζοχαρούμενα και μου θυμήσαν έρωτες μεταξύ
ερώτων και λεκτικών θυσιών. κάπου ξεχασμένος στου χρόνου την φιλοξενία, κάπου εκεί κρυμμένος κάτω απ'τα πέπλα
του αληθινού και της ψεύτικης εκδοχής του, εκεί κοντά στο τζάκι του λάθους και της πεθυμιάς, εκεί σε συναντώ
ν'αφουγκράζεσαι δειλά την αυγή του πολύχρωμου ονείρου. Απλώνεται σαν παραμυθένια οπτασία το άρωμα του
φρεσκοκομμένου σου δισταγμού απο τον κήπο των παθών και όπως ανακατεύεται με τον εγκόσμιο άνεμο,ξεθαρεύει...
Η έφηβή σου ανάσα δίνει την κραυγή στην φωτιά να θανατώσει κάθε αναστολή. Κάθομαι κοντά σου, απ'τα βάθη της αβύσσου
αγναντεύω την ατέρμονη φαντασίωσή σου,με θες, με θες μέσα σου, θες να χορέψουμε παρέα τα φαντάσματά μας.
θες να βάλεις λόγια στα ανείπωτα ποίηματα, να κρεμάσεις την χαρά στο λαιμό της μονοδιάστατής μου ανάγκης,
θες να με μεθύσεις και να εκμεταλλευτείς την χυδαία μου ευαισθησία. με λατρεύει η σκέψη σου, παιχνιδίζουν αδιάκοπα
τα φώτα σου με τα δικά μου, πλέκουν πρίσματα και ίριδες και χάνονται κουβαριασμένα στο πιο δοτικό μαύρο που
καλύπτει και των δύο τις αμαρτίες. τρέμεις να πλανέψεις την αιώνια αρνησή μου, ξαπλώνεις στο κρεβάτι των ελυγμών
μ'αθώα ορμή, πρωτότυπη διεκδίκηση αυτή που σ'αφήνει να γευτείς τη σάρκα του ανύπαρκτου, μου την προσφέρεις
δίχως φόβο, με διεκδικείς κι ας με νιώθεις δική σου. Αλλάζω την πρόκληση, μας μεταφέρω στον κόσμο των σκιών που
τόσο λατρεύω. Ζητώ να μαντέψεις την κρυψώνα μου και γω κρύβομαι στο φως.Φλερτάρεις με κάθε σκιά, κάνεις έρωτα με κάθε
σκοτεινό πλάσμα, ψάχνεις απαντήσεις, ψάχνεις στ'όνομά μου το Ερώτημα του Έρωτα. Είναι αργά να γυρίσουμε πίσω ,
τώρα παίζουμε. Εσύ σκορπίζεσαι πια στην αναζήτηση της λήθης και γω που καίγομαι απ'τον πόθο βλέπω τον εραστή
των σκέψεων μου να παίζει τη μελωδία του έρωτά μας σε απρόσωπο κοινό.Πόσο πολύ υποτίμησα την αξία σου κορμί, πόσο
εξιδανικευσα την υποταγή σου σκέψη. Στην τελευταία μας κοινη φαντασίωση πριν ακολουθήσουμε ασύμπτωτες
μοίρες και ονειροπάρματα, βλέπω τις σκέψεις μας να κάνουν ήδη έρωτα, τα κορμιά μας να αγγίζονται δειλά
και μας πιο κει να χουμε ξεχαστεί επι αιώνες στο παιχνίδι του πιο ανομολόγητου προφανούς, στη πιο ζωτική δολοφονία
των παρορμήσεων μας. Λατρευόμαστε και Απορρίπτουμε το βίωμα της τελειότητας για να το αποζητούμε απ'την αρχη.
Χανόμαστε για να ξαναβρεθούμε.---