Ξανθή: Γράμμα απο τη Νιγηρία

4 Νοεμβρίου 2006
ώρα: 07:35 π.μ.

Αυτό είναι!!!
Επιτέλους μπορώ να γράψω ένα γράμμα και να σας λύσω όλες τις απορίες!!
Το ξέρω ότι έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας χωρίς νέα μου, αλλά χρειάστηκε λιγος χρόνος για να προσαρμοστώ, να ρουφίξω όλες τις νέες εικόνες συναισθήματα και καταστάσεις που βιώνω καθημερινά. Και το πιο δύσκολο ήταν να ρωτήσω αν μπορώ να χρησιμοποιώ τον υπολογιστή που υπάρχει στο σπίτι (έστω και χωρίς internet) και να καταφέρω με την βοήθεια ειδικών συνεργατών από Eλλάδα- thanx Ναταλιτσα!-και Νιγηρία να εισαγάγω την ελληνική γλώσσα!! (Φημίζομαι άλλωστε για την καλή μου σχέση με την τεχνολογία!)

Και να μαι λοιπον! Δεν ξέρω από που να αρχίσω... Ίσως απο μια γενική εικόνα...
Είναι πανέμορφα!!! Εξαρτάται που κοιτας βεβαια! Αν κοιτας τα σπίτια γύρω σου, είναι μια απελπισία! Τσιμεντο, βρωμικοι τοιχοι, όχι πανω από 2 ορόφους, παντού ψηλοί μαντρότοιχοι και μερικα κτιρια που γερνουν σαν τον πυργο της Πυζας, επειδη εκει που εχουν χτίσει παλια ήταν λιμνη. Οι δρομοι, ένας χαμός. Οι κεντρικοι ειναι ασφαλτοδρομοι και τιγκα στα παπακια-ταξί (γνωστα ώς οκάντα) που δεν το χουν σε τιποτα να σε πατήσουν, στα σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα, στα μινι κίτρινα λεοφορειάκια που είναι αξιο απορίας πως προχωράνε ακόμα- για την ακρίβεια δεν ειναι σπανιο να ειναι και μερικοι ανθρωποι απο πίσω που σπρώχνουν, και στους ανθρώπους που περπατανε διπλα και ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Σωρός ανθρώπων παντού! Και ήχοι. Άπειροι ήχοι. Φασαρία για την ακρίβεια! Κορναρισματα συνέχεια, φωνές ανθρώπων απο παντού, μουσικές άπειρες.

Πέρα από τους κεντρικούς υπάρχουν απειροι άλλοι δρόμοι, που οδηγουν και απαρτίζουν τις γειτονιές. Στους περισσότερους αυτούς δρόμους υπάρχουν ψηλές καγγελόπορτες που κλειδώνουν το βράδυ για λόγους ασφαλείας. Οι περισσότεροι δρόμοι μέσα στις γειτονιές είναι χωματόδρομοι και είναι μια γλύκα (στα ματια μου...). Παντου υπαρχουν λακούβες με νερά. Δεξια και αριστερά είναι χαντάκια σαν ταφρος, με βρωμερά νερα και παντού έχει σκουπιδια. Οι ανθρωποι δεν σκεφτονται καν οτι δεν πρεπει να πετάνε σκουπιδια στους δρόμους. Κάθε τελευταίο Σάββατο του μήνα όλες οι δουλειες ειναι κλειστες μέχρι τις 12 γιατι ειναι environmental day που σημαίνει οτι καθαρίζουν τους δρόμους. Προσωπικα δεν κατάλαβα μεγαλη διαφορά εκτος απο το υπεροχο θέαμα του να παίζουν ποδόσφαιρο τα αγόρια στους δρόμους!!

Αυτό που δίνει τη μαγική ατμόσφαιρα είναι τα άπειρα μαγαζάκια που υπάρχουν παντού. Νομίζω ότι κάθε οικογένεια έχει και απο ένα μαγαζάκι. Αυτά είναι στιλ παράγκας ή λαικής αγοράς. Τα προιόντα που βλέπεις κυρίως είναι ντοματες μικρές, κοκκινες καφτερες πιπερίτσες, Yam, μπανάνες, ρύζι χύμα, αυγά και πάρα παρα πολλά άλλα, τα οποία με τον καιρό τα αναγνωρίζω. Επίσεις παντού βλέπεις κιόσκια με γυναίκες που κάνουν κοτσιδάκια. Όλες σχεδον οι γυναικες απο μικρά μέχρι μεγάλες, φτιάχνουν περιπου 1 φορα τη βδομάδα τα μαλία τους.Όταν πρωτοείδα τα κοτσιδάκια στα μαλια των κοριτσιών στο σχολειό μου είχα ενθουσιαστεί! Δεν μπορειτε να φανταστείτε πόσα διαφορετικά σχεδια μπορουν να κάνουν!!

Και φυσικά το πιο καταπληκτικό από όλα στη Νιγηρία είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Άλλο να το λες κι αλλο να το ζεις! Οι πιο ζεστοί, οι πιο γλυκοί οι πιο αξιαγάπητοι άνθρωποι που έχω συναντήσει ποτέ! Αρχικά εγώ για τους ανθρώπους εδώ είμαι ένα αξιοθέατο! Ένα αγαπητό αξιοθέατο θα έλεγα, που όλοι θέλουν να έχουν επαφη μαζί του. Έκτός του οτι με κοιτάνε όλοι στο δρόμο, όλοι μου φωνάζουν «Oibo» που σημαίνει «λευκός», και όταν γυρνάω και τους χαιρετάω βλέπείς την χαρά ζωγραφισμένη στα προσωπά τους. Τα παιδιά δε είναι μια τρέλα. Τα πιο όμορφα και ευτυχισμένα παιδάκια του κόσμου. Τα βλέπεις παντού και πάντα, κάθε ηλικίας. Τα μωρά τα κουβαλάνε οι γυναίκες δεμένα στη μέση τους με τοπικά υφάσματα, με τα οποία φτιάχνουν και τα ρούχα τους.(Στο δρόμο συναντας πολλά διαφορετικά στιλ ντυσίματος. Παραδοσιακες φορεσιές, μοντερνα ντυσίματα, καπέλα, πανια, ό,τι θέλει ο καθένας!) Τα περισσότερα πιτσιρίκια κυκλοφορουν γυμνά γύρω απο τα σπίτια τους. Συνήθως είναι μέσα στη λάσπη και τη βρώμα! Αυτά, έτσι και τους χαμογελάσω κάνουν σαν παλαβα. Τρέχουν, γελάνε, κρύβονται. Είναι απίστευτο!

Αυτό που μ αρεσει επίσης στους ανθρώπους είναι οτι η διαφορά μεταχύ εντος και εκτός σπιτιού είναι κάτι το σχετικό. Υπάρχει μια άλλη αίσθηση ελευθερίας. Τους βλέπεις να κοιμούνται στους δρόμους, να μαγειρεύουν έξω, σε καζανες με κάρβουνα, να τρώνε έξω, να κατουράνε έξω, και τα παιδιά να πλένονται έξω στους δρόμους της γειτονιάς. Άνετα. Υπάρχει τρομερη ζωή έξω.

Να διευκρινίσω εδώ, ότι όλα αυτα που γράφω είναι μια περιγραφή της περιοχής που ζω εγώ. Στο κέντρο, που είναι όλες οι δουλειές- εταιριες κλπ είναι αρκετά διαφορετικά. Απο μακρυα, περνώντας τη γέφυρα που πάει στο Victoria Island νιώθεις σα να πας στη νεα Υορκη! Εχει δηλαδή ψηλά κτήρια και είναι αρκετά πιο εκσυγχρονισμένα. Παλι βλέπεις απειρο κόσμο να κινείται και πολλά ανοιχτα μαγαζάκια, αλλα μέσα στο χαμό της μεγαλούπολης, φαινονται πιο πολυ σαν παρακμή και μιζερια και χανουν αυτό τον γοητευτικότατο χαρακτήρα τους. Για την ακρίβεια δεν έχω περπατήσει καθόλου σε αυτά τα μέρη. Έχω περάσει μόνο με το αυτοκίνητο.

Κάτι άλλο που είναι πραγματικά πανέμορφο είναι η φύση. Χωρις να έχω δει πολλά, ακόμα και στην πόλη έχει πολύ βλάστηση. Λογικό, γιατι ουτε οι βροχες, ούτε ο ήλιος λείπουν απο τη Νιγηρία! Βασικά εχω έρθει την καλύτερη εποχη απο ότι έχω καταλάβει, ακριβως μετά την περίοδο των βροχοπτώσεων και πριν την harmata που είναι κατι σαν αμμοομίχλη! Τον 1 μηνα σχεδον που είμαι εδώ ο καιρός μου αρέσει πάρα πολύ. Έχει μεν ζέστη, αλλα δεν με ενοχλεί όπως στην Αθηνα τους ζεστους μήνες. Το καλό είναι οτι μέσα έχει παντού ανεμιστήρες και εξω αρκετά συχνά έχει και ενα δροσερό αεράκι, έχει συννεφιά και ρίχνει και όμορφες μπόρες κατα καιρούς. Η πλακα είναι οτι όταν βρέχει όλοι κυκλοφορούν με ομπρέλα και σαγιονάρα! Γενικά η σαγιονάρα παιζει πάρα πολύ και υπάρχουν τσαγκάριδες παντου που τις επιδιορθώνουν.

Ο ουρανος στη Νιγηρία είναι μαγεία! Ειδικά το απόγευμα στις 6.30 που δύει ο ήλιος, σχεδόν πάντα έχει λίγα σύννεφα που παίρνουν πανέμορφα χρώματα. Και όταν σκοτεινιάζει, πάρα πολύ συχνά είναι ξαστεριά απο πάνω και πέρα μακρυά βλέπεις τρελούς κεραυνούς! Είναι πάρα πολύ όμορφο θέαμα.
Το άλλο σχετικά με τη φύση που με εντυπωσίασε ήταν η παραλία. Πήγα πριν 2 βδομάδες σε μια παραλια 2 ώρες από εδω που μένω και ξετρελάθηκα!! Μια τεράστια παραλία με άμμο, φοινικες και φοινικένιες καλύβες. Ήταν τέλεια. Όσοι έχετε πάει σε εξωτικά μέρη ξέρετε.. Βέβαια η θάλασσα είχε κάτι τεράστια κύμματα που άνετα πνίγεσαι, και να φανταστεις μου είπαν οτι ήταν απ τις πιο ήρεμες μέρες. Οι περισσότεροι Νιγηριανοί πάντως δεν χέρουν κολύμπι! Εγω πήγα με μια παρέα Ελλήνων- Λιβανέζων και έκανα το πρώτο μου μπάνιο στον Ατλαντικό! Ανυπομονώ να ξαναπάω. Ήταν ονειρεμένα.

Γενικά, εκτός απο κάποιους Έλληνες που έχω επικοινωνίσει μέσω γνωστών γνωστού, οι ανθρωποι που κάνω παρέα εδώ είναι όλοι Νιγηριανοί, και περιορισμένοι θα έλεγα. Παρα την ευκολία τους να μου μιλάνε στο δρόμο (εκτος των άλλων είναι και τρελά καμάκια!) εγώ είμαι λίγο περιορισμένη και επιφυλακτική. Ευτυχώς έχω στη γειτονιά μου την οικογένεια του Nnamdi (του παιδιου που είναι υπεύθυνος για μένα εδώ) παρόλο που αυτός ζεί και σπουδάζει σε άλλη πόλη. Αλλά και οι γονείς του και τα αδέρφια του και 3 φίλοι τους είναι πάρα πολύ καλοί μαζί μου και κάνω καλή παρέα.

Γενικά η μέρα περνάει αρκετά ευκολά και ευχάριστα. Το σπίτι που μένω είναι το σπίτι της ιδιοκτήτριας του σχολείου και βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο σχολείο. Είναι ένα μεγάλο 2 οροφο και εξωτερικά όμορφο σπίτι και εγώ προστοπαρον (μαλλον μέχρι τα Χριστούγεννα) μένω στο ισόγειο, στο δωμάτιο της μιας κόρης που βρίσκεται στην Αμερική. Το δωμάτιο είναι μια χαρά, ευρωπαικού τύπου, με δικό του μπάνιο (δυστυχώς αγγλικού τυπου!). το μόνο προβληματάκι είναι οτι είναι λίγο σκοτεινο και δεν σε πολυεμπνέει να μένεις μέσα εκτός για να κοιμηθείς και επιπλέον κατα καιρούς φιλοξενώ διάφορα ζωντανά (βλ κατσαρίδες, σκαθάρια, ποντίκια, σαυρες.!). Κατα τα άλλα συγκρίνοντάς το με όλα τα σπίτια στα οποία έχω μπεί πρέπει να είμαι ιδιαίτερα ευγνώμον! Στο ίσόγειο βρίσκεται επίσης και η κουζίνα. Σε αυτό το κομμάτι αντιμετωπίζω κάποιες μικρές δυσκολίες! Βασικά οι περισσότερες πρώτες ύλες μου είναι αρκετά άγνωστες, τόσο, ωστε να μην ξέρω πως να τις μαγειρέψω! Αλλα και να ήξερα, αμφιβάλλω αν θα τα μαγείρευα ποτέ αυτά τα πράγματα! Η κουζίνα τους είναι ολιγον τραγική!! Εμένα βεβαίως μου αρέσει, αλλα αντικειμενικά, η όψη και μόνο είναι αποκρουστική!Γενικά όταν κάνω παρέα με την Ebele, την αδερφή του Nnamdi, συνήθως καθόμαστε στην κουζίνα τους και μαγειρεύουμε (Όταν λέω κουζινα εννοώ 4 μουχλιασμένους τοιχους έναν νηπτίρα 1 ντουλαπι 2 σκαμπό κ ένα γκαζάκι στο πάτωμα!). Εντομεταξύ τα περισσότερα φαγητά είναι τόσο καφτερά που με δυσκολία τα τρώω. Μ αρέσουν ωστόσο! Και το καλύτερο είναι οτι συνήθως τρώνε με τα χέρια! Όχι φαγητά μου μπορείς να τα πιάσεις! Σουπες!! Βασικα αυτοί ονομάζουνε σουπες κατι που εμείς θα λέγαμε σάλτσα. Και αυτό που κάνουνε είναι να πέρουν ένα κομμάτι σα ζύμη και να το βουτανε μεσα. Εχει ενδιαφέρον, δεν μπορω να πω!! Τελευταία έχω αρχίσει να τρώω και απο το δρομο, κατι σα σουβλακια, πολύ νοστιμα! Εχουνε και ωραία φαγητα δηλαδη.

Λοιπόν, το καθημερινό μου πρόγραμμα έχει ως εξής:
Συνήθως ξυπνάω 6.30 -7.00 ετοιμάζομαι, πινω το γαλατάκι μου (σκόνη) και τρώω ψωμί ή αν έχω όρεξη ομελέτα και πάω στο σχολείο. Το σχολείο είναι ενα δυόροφο όμορφο κτίριο με κοκκινα τουβλά (αγγλικου στιλ). Ευτυχώς είμαι στο δημοτικό. Απο όταν ήρθα είμαι στην 3η δημοτικού, μαζι με άλλους 2 δασκάλους και ουσιαστηκά βοηθάω. Διορθώνω τα τετράδιά τους και κάνω και διορθώσεις στον πίνακα. Τον πρώτο καιρό είχα φρικάρει και είχα απογοητευτεί αρκετα! Εκτος του οτι δεν μου άρεσαν οι άλλοι 2 δάσκαλοι, δεν καταλάβαινα τι μου έλεγαν τα παιδια, τα παιδια δεν καταλάβαιναν εμένα, γινόταν χαμος μέσα στην τάξη και δεν ακολουθούσαν κανένα πρόγραμμα για τα μαθήματα. Παρένθεση: Οι ανθρωποι εδώ μιλάνε όλοι αγγλικά καλύτερα απο μένα, αλλα χρησιμοποιουν σπαστά αγγλικά. Δηλαδή με προφορά περίεργή και διαφορες περιεργες λέξεις. Αν τους ακουω να μιλάνε μεταξύ τους δυσκολο να καταλάβω. Αν όμως μιλάνε σε μένα μιλάνε κανονικά και καταλαβαίνω μια χαρά. Γενικά πάντως έχουν βαριά προφορά. Και τα παιδιά όταν με ακούνε τους φαίνεται πολύ αστείο όπως μιλάω. Εκτός από τα αγγλικά, επειδή η Νιγηρία αποτελείται απο πάνω απο 250 φυλες(!!!) κάθε φυλή έχει τη δική της γλώσσα. Οι κύριες φυλές είναι 3 και οι μεν δεν πολυσυμπαθουνε τους δε. Το οτι είναι όλοι Νιγηριανοι δεν τους ενώνει και πάρα πολύ!Αν τους ρωτήσεις τι είναι, βασικά θα σου πούνε το όνομα της φυλής τους. Κλεισιμο της παρένθεσης.

Τωρα, εχω συνηθήσει στο σχολείο, τα παιδια με αγαπανε πολύ, έχω αρχίσει και μαθαίνω και τα ονόματά τους, και μ αρέσει όλο και περισσότερο! Επιπλέον μου έχουνε πει οτι κάθε τόσο θα αλλάζω και τάξη, για να περάσω απ τις περισσότερες. Απο το σχολείο φεύγω στις 2.30 και πηγαίνω να φάω συνήθως σπίτι μου (συχνά υπάρχει φαί και στο ψυγείο το οποίο μπορώ να τρώω, αν και δεν αισθάνομαι πολύ άνετα). Και μετα βγαίνω έξω και κάνω τις βόλτες μου και τις επισκέψεις μου στους ανθρώπους που ξέρω. Εντομεταξυ, όχι πολύ μακρυα με τα πόδια είναι και το πανεπιστήμιο του Lagos και εχω αρχίσει και πηγαίνω και εκει καμιά βόλτα. Συνήθως, εκτος από λιγες φορές που συνοδεύομαι πάντα, γυρνάο σπίτι πριν τις 7.30 που σκοτεινιάζει. Αν και το βράδυ ειναι πολύ όμορφα έξω, γιατι τα μαγαζάκια έχουν κεριά για φωτισμό και δίνουν τέλεια ατμόσφαιρα. Γενικά στη γειτονιά μου νιώθω αρκετή ασφάλεια και πολύ συχνα συναντάω και γνωστούς. Το βράδυ κάθομαι στην κουζίνα ή στο δωματιό μου και συνήθως κοιμάμαι πριν τις 10.

Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η εικόνα του Λαγγος (που βασικά προφέρεται κάτι μεταξύ Λυγγους και Λέγγους), της πόλης που με έχει γοητεύσει εντελώς και που θα περάσω τους επόμενους 10 μήνες!

Ελπίζω με αυτό το μαιλ να ξεπληρώνω για την περίοδο που σας άφησα χωρις καθόλου νέα μου!Η αληθεια είναι οτι επειδή δεν έχω ιντερνετ δεν μου ειναι ευκολο να πηγαινω πιο συχνα απο 1 φορα τη βδομαδα και δεν πολυπρολαβαινω να γραψω και τιποτα τοτε.

Λοιπον, σας στέλνω όλη την αγάπη μου, μπορείτε να μεταφέρετε τα νέα μου σε όποιον θέλετε. Σας σκέφτομαι όλους κατα καιρους και ας μην επικοινωνω συχνά.
Το σημαντικό είναι οτι είμαι καλά και οτι πραγματικά ζω το ονειρό μου... (η τουλάχιστον ένα απο αυτά!)

Φιλιά Ξανθή