Θα 'θελα να γράψω κάτι για την ειρήνη και τον πόνο που νιώθουν κάποια παιδάκια άδικα....
'Αν εσύ γενναίε πολεμιστή
από την κάθε χώρα,
μ'ακούς αυτή την ώρα..
Είμαι μικρή στο χάος
δε χωρώ...
Είμαι μικρή γι'αυτόν τον
κόσμο ανησυχώ..
Είμαι μικρή μα έχω
όνειρα μεγάλα,
μα τα δικά σας όπλα τα
κάνανε μια στάλα..
Εσύ τρανέ αφέντη και
'συ πολεμιστή
μη λησμονάς τα χρόνια
που ήσουνα παιδί...
Λυπήσου μόνο εκείνα τα
δύστυχα παιδιά που χάθηκαν
για ΣΕΝΑ, έτσι στα ξαφνικά..
Μη σκέφτεσαι το κέρδος,
μη σκέφτεσαι τη φήμη..
Ψυχές να 'χεις στα χέρια σου
είναι μεγάλη ευθύνη..
Μα εσύ δε δείχνεις έλεος,
ούτε και μετανιώνεις,
εσύ δεν ξέρεις ν'αγαπάς,
εσύ μόνο σκοτώνεις...
Κραυγές ακούω από παντού
και παιδικές φωνούλες,
κατάρες που σας ρίχνουνε
μανάδες κι αδερφούλες...
Κι όλες ετούτες οι ψυχές,
οι αδικοχαμένες,πηγαίνουν
στον παράδεισο και ειναι
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ...
marinaki-16