...και εσύ έλεγες...

Σου έλεγα οτι τα δαχτυλάκια μου είναι κοντά και άσχημα....

...και εσύ μου έλεγες οτι είναι τα πιο όμορφα στον κόσμο...

Επέμενα οτι πρέπει να χάσω πέντε κιλά,και δεν ήθελα να φορέσω εκείνο το μικρό ροζ πραγματάκι....

...εσύ έλεγες οτι η ομορφιά και ο ερωτισμός δεν βρίσκεται σε λίγα λιγότερα

κιλά αλλά πηγάζει απο μέσα μου...

Σου γκρίνιαζα τότε που μας κόψαν το ρεύμα και δεν μπορούσα να ισιώσω τα μαλλιά μου.Δεν ήταν ούτε σγουρά,ούτε ίσια..έλεγα οτι δεν ήταν τίποτα...

...και εσύ τα χάιδευες και έλεγες οτι αυτό που νομίζω εγώ 'τίποτα' είναι

υπέροχο...

Μέχρι τώρα πίστευα οτι έχω ένα απλό,συνηθισμένο χαμόγελο...

...και εσύ μου έλεγες οτι είναι μαγικό...οτι θα μπορούσες να το ξεχωρίσεις

ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα...

Θεωρούσα το γέλιο μου χαζό...

...και εσύ μου έλεγες οτι όταν γελάω,αλλάζουν τα πάντα μέσα σου...

Δεν καταλάβαινα γιατί με κοιτάζεις τόσο έντονα...

...και εσύ μου έλεγες οτι τα μάτια μου είναι τεράστια,φωτεινά και λάμπουν...

Νόμιζα οτι ήμουν άσχημη...

...και εσύ μου έλεγες οτι είμαι οτι πιο όμορφο έχουν δει ποτέ τα μάτια σου...

Αισθανόμουν οτι δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο,το ξεχωριστό...

...και εσύ μου έλεγες οτι δεν υπάρχει άλλο κοριτσάκι σαν εμένα...οτι πολλές

φορές νομίζεις οτι δεν είμαι αληθινή...οτι είμαι ένα μαγικό πλασματάκι...

...ένα σύνολο μικρών θαυμάτων...

Εγώ γέλασα και είπα οτι είσαι πολύ υπερβολικός...

....και εσύ άρχισες να με γαργαλάς...