Στέλιος Καζαντζίδης

Γράφει ο Jorge (jorge)
300 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Τετάρτη 29 Ιαν 2003

Ως τη στιγμή που τον ανέλαβε ο μεγάλος δάσκαλος Στέλιος Χρυσίνης και του δίδαξε τα λαϊκά.

Μεγαλώνοντας δούλεψε σε ένα εργοστάσιο, στη Νέα Ιωνία. Μια μέρα τον φωνάζει το αφεντικό του και του λέει ότι έχει καταπληκτική φωνή και του κάνει δώρο μια κιθάρα. Ο Στέλιος, όσες ώρες δε δούλευε, καθόταν στο σπίτι και προσπαθούσε να μάθει τραγούδια στην κιθάρα. Κάποια στιγμή, ένας περαστικός τον άκουσε να τραγουδάει και του πρότεινε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του. Έτσι έγινε η αρχή.

Πρώτη επαγγελματική εμφάνιση για τον Στέλιο Καζαντζίδη, στην Κηφισιά κι αμέσως μετά βρίσκεται στη δισκογραφική εταιρία «Columbia», χωρίς να έχει ιδέα από δισκογραφία. Πρώτος δίσκος, το 1952, με το τραγούδι του Καλδάρα, «Για μπάνιο πας» και πρώτη απογοήτευση. Ο δίσκος δεν πούλησε. Οι συνθέτες δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν τη φωνή του και έκαναν πειράματα. Ώσπου ο Χρυσίνης του είπε να αφήσει τα ρεμπέτικα και να τραγουδήσει πονεμένα τραγούδια. Όπως και έγινε. Τραγούδησε συνθέσεις των Τσιτσάνη, Μητσάκη, Ζαμπέτα κι άλλων πολλών. Τα περισσότερα από τα τραγούδια που του έδιναν τα άλλαζε, πρόσθετε λαρυγγισμούς δικούς του κι αυτοσχεδίαζε. Ο μόνος που δε δεχόταν να πειράζει τα τραγούδια του ήταν ο Μανώλης Χιώτης.

Δεύτερο τραγούδι «Οι Βαλίτσες», του Γιάννη Παπαϊωάννου, έγινε μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα σερί επιτυχιών και συνεχής άνοδος με εμφανίσεις στα γνωστά, πλέον, λαϊκά κέντρα: «Θείος», «Μπερτζελέτος», «Ροσινιόλ» κ.α. Τότε έρχεται και η γνωριμία, ο αρραβώνας, αλλά και η συνεργασία με την Καίτη Γκρέυ, ως το καλοκαίρι του 1957. Σουξέ της εποχής το «Απόψε φίλα με», του Χιώτη, ένα ντουέτο του Στέλιου με την Καίτη. Μετά από αυτό χώρισαν.

Η επόμενη 8ετία (1957-1965) είναι ίσως η πιο γόνιμη και δημιουργική περίοδος για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Γνώρισε την Μαρινέλλα στη Θεσσαλονίκη και έσμιξαν μαζί στη ζωή και στο τραγούδι. Συνεργάστηκαν και έκαναν μεγάλες επιτυχίες με κορυφαίους συνθέτες (Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Καλδάρας, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Λεοντής, Ξαρχάκος, Λοϊζος, Μαρκόπουλος κ.α.) και εμφανίστηκαν στα μεγαλύτερα λαϊκά κέντρα.

To 1965 ο Στέλιος Καζαντζίδης, ενώ ήταν στο απόγειο της καριέρας του και σε πολύ νεαρή ηλικία, εγκατέλειψε τα νυχτερινά κέντρα. Την απόφασή του αυτή τη θεωρούσε στάση ζωής. Από τότε η μόνη επικοινωνία που είχε με το κοινό ήταν με τους δίσκους του. Για κάποιο διάστημα κι αυτή η επικοινωνία καταργείται. Δεν κυκλοφόρησε δίσκο για δώδεκα χρόνια. To 1987 ο Στέλιος Καζαντζίδης ξανατραγούδησε. ¶ρχισε να ηχογραφεί και δίσκους. Το «Υπάρχω» αφήνει εποχή. Από τότε τραγουδούσε μόνο στο studio.

Όπως προαναφέραμε, είχε μια μακρόχρονη σχέση με την Καίτη Γκρέυ. Όταν χώρισε ο Στέλιος άρχισε να γίνεται επιφυλακτικός με τις γυναίκες. Ώσπου στη Θεσσαλονίκη, στο κέντρο «Πανόραμα», γνωρίζει την Μαρινέλλα. ¶ρχισαν να κάνουν στενή παρέα, οι φωνές τους ταίριαζαν απόλυτα κι αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα παντρεύτηκαν τον Μάη του 1966. Κάποια στιγμή ήρθε ο χωρισμός, άλλα έμειναν πάντα φίλοι. Έπειτα από χρόνια γνώρισε και παντρεύτηκε την κυρα-Βάσω, η οποία όπως λέει ο Στέλιος είναι «θησαυρός».

Μεγάλη αδυναμία του Στέλιου Καζαντζίδη η θάλασσα και το ψάρεμα. Καημός του ήταν να αποκτήσει μια δικιά του βάρκα και το κατόρθωσε. Αδυναμία όμως είχε και στη μητέρα του, την κυρία Γεσθημανή, η οποία είχε σαν τελευταία επιθυμία της να βάλει ο Στέλιος τη φωτογραφία της στο δίσκο του . Η επιθυμία της εκπληρώθηκε και ο δίσκος «Ελεύθερος» αφιερώθηκε σε εκείνη.

Το μοναδικά ερμηνευμένο τραγούδι «Μαντουμπάλα», από τη χαρισματική φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη, κατάφερε να ξεπεράσει σε πωλήσεις, το 1958, το «Γαρίφαλο στο αυτί». Ενενήντα έξι χιλιάδες δίσκοι πωλήθηκαν μέσα σε ένα χρόνο, αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος δέχτηκε αυτό το νέο ερμηνευτικό στιλ τραγουδιού από τον Στέλιο, ο οποίος, ως τότε, μιλούσε στην καρδιά τους τραγουδώντας τον πόνο και την ξενιτιά. Για δέκα ολόκληρα χρόνια η «Μαντουμπάλα» έμεινε στο νούμερο ένα, ώσπου ένα άλλο τραγούδι έκανε τη μεγάλη έκπληξη στη δισκογραφία. Η «Ζιγκουάλα», δηλαδή ο ήλιος, το φεγγάρι και το φως. Έως τώρα δεν έχουν καταφέρει να καταμετρήσουν το ακριβές ποσό των πωλήσεων αυτού του δίσκου.

Ο Στέλιος ήταν ένας άνθρωπος από τους πλέον δίκαιους που υπήρχαν πάνω στον πλανήτη. Τρεις ήταν, κυρίως, οι φορές που το μένος του ξέσπασε σαν ποτάμι. Όταν είχε έρθει σε προστριβή με τη δισκογραφική του εταιρία και είχε αποκαλέσει όλους τους υψηλά ιστάμενους ως «μασόνους», όπως, επίσης και κάποιους καλλιτέχνες που ανήκαν στη MINOS EMI, όταν διεκδίκησε τα χρήματα που είχε δώσει σε έναν εργολάβο και εκείνος προσπάθησε να του τα «φάει» και, εσχάτως, με το Χρήστο Νικολόπουλο, σαν την ταινία «Δάσκαλος εναντίον μαθητή». Οι τελευταίες του ώρες, αν και περιείχαν σωματικό πόνο, εκείνος τις αντιμετώπιζε με θάρρος, λεβεντιά, πίστη προς το Θεό και με τη συμπαράσταση του κόσμου από τα πέρατα της Γης.

Είναι ο τραγουδιστής που έχει τραγουδήσει τον πόνο της ξενιτιάς, του χωρισμού, της αγάπης, αλλά και γενικά τους πόθους και τα παθήματα ενός μέσου ανθρώπου. Ο Στέλιος είναι ο θρύλος του ελληνικού τραγουδιού, από το 1950 και για σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια η φωνή του λαού. Μία φωνή καθαρή, δυνατή, που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής. Ως η φωνή της παρηγοριάς και της ελπίδας.

Θα τον θυμόμαστε πάντα για το καθάριο, βαθύ και τίμιο βλέμμα του, για τη βαθιά, μπάσα, ανδρική του φωνή. Και όταν κάποιες στιγμές θα ακούμε τα τραγούδια του πάντα στο τέλος όλοι θα τον νοσταλγούμε και θα λέμε: «Πού είσαι, ρε, Στελάρα;».

Και εκείνος, με την αρχοντική του μορφή θα βρίσκεται κάπου εκεί ψηλά και με τον Στράτο, τον Μανώλη τον Αγγελόπουλο, τον Χιώτη και τους άλλους μεγάλους που έφυγαν νωρίς, θα κάνουν πρόβες, φωνητικές κόντρες, θα θυμούνται τα παλιά και θα πίνουν και κάνα ποτηράκι.