Ο ποιητής Γιώργος Μητσάκης

Ο «δάσκαλος», όπως τον αποκαλούσαν, δεν υπήρξε μόνο μεγάλος λαϊκός συνθέτης, τραγουδιστής και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.  Ήταν και ταλαντούχος  στιχουργός και ποιητής.

Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα ποιητή και μετά συνθέτη. Στην προσωπική του  σφραγίδα έγραφε: Γιώργος Σ. Μητσάκης Ποιητής-Μουσικοσυνθέτης.

«Είμαι αφοσιωμένος στην ποίηση και στο τραγούδι... Το κάθε τραγούδι δεν ξέρετε με τί κόπο και με τί σπαζοκεφαλιά τό’γραψα....Τα τραγούδια τα δικά μου είναι φρέσκα, οποιαδήποτε εποχή το δεις...   Εκτός από τα ποιήματα των τραγουδιών, τους στίχους των τραγουδιών δηλαδή, τα οποία ονομάζονται κι αυτά ποιήματα, αν έχω γράψει και τίποτα άλλα... Ποιήματα, για ποιήματα μιλάμε....» έλεγε.

Έγραφε ο ίδιος τους στίχους των τραγουδιών του, εκτός από δυο-τρία που έγραψε σε στίχους κάποιου συγγενή ή φίλου.

Μάλιστα μεγάλοι λαϊκοί συνθέτες (Τσιτσάνης, Δερβενιώτης, Ζαμπέτας κ.ά.) δημιούργησαν τραγούδια σε στίχους  του Μητσάκη.

Αντλούσε τα θέματά του από την καθημερινότητα και τα προσέγγιζε με ευαισθησία, δυναμισμό, σαφήνεια αλλά και με καυστική, κριτική και  σκωπτική ματιά.

Έγραφε στίχους συνεχώς, σε οτιδήποτε χαρτί έβρισκε πρόχειρο (πακέτο τσιγάρων, χαρτί υγείας κ.λ.π.).

Μάστορας του στίχου και στην τελευταία λεπτομέρεια. «Για ένα και μπορούσα να ξενυχτήσω βράδια ολόκληρα» έλεγε.

Συχνά ξέφευγε από τον κλασσικό δεκαπεντασύλλαβο. Επίσης επαναλάμβανε λέξεις ή και φράσεις.

Χρησιμοποιούσε κάποιες λέξεις σαν σύμβολα (συννεφιές, βροχή, ποταμός, πνιγμός, δρόμος, στεριά, παιδί, πόρτα, δαχτυλίδι, καρδιά, πόνος, καημός, κλάμμα, ξεχνάς, γράμμα κλπ).

Οι στίχοι του, γεμάτοι συμβολισμούς και εικόνες,  εκφράζουν τους πόθους, τους καημούς και τα όνειρα των απλών ανθρώπων. Τη σκληρή πραγματικότητα αλλά και τη διάθεση για διασκέδαση, γλέντι και απόδραση.

Από τους πρωτεργάτες της μετάβασης από το ρεμπέτικο στο λαϊκό τραγούδι,  ανέπτυξε δικό του, προσωπικό στυλ. Για πάνω από  μισό αιώνα κυριαρχούσε στα κέντρα δίπλα στους σημαντικότερους λαικούς μουσικούς και ερμηνευτές και δημιούργησε χιλιάδες τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες και θα εξακολουθούν να τραγουδιούνται.

Γεννημένος  στην Κωνσταντινούπολη το 1921, ήρθε  οικογενειακώς 13χρονος  πρόσφυγας στην Ελλάδα, στην Καβάλα αρχικά και μετά σε ένα ψαροχώρι του Βόλου. Πήρε το πρώτο του μπουζούκι και τα πρώτα μαθήματα από τον Στέφανο Μιλάνο, στην ονομαστή «Σκάλα του Μιλάνου», στο Βόλο.

Τελειοποίησε τα ελληνικά του, για να μη τον κοροιδεύουν για την Πολίτικη προφορά του και διάβαζε ποίηση.

Το 1935, 17 χρονος, έφυγε για αναζήτηση της τύχης του στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν καθοριστική η γνωριμία του με τον Τσιτσάνη, τον Απόστολο Χατζηχρήστο και τον Στέλιο Κηρομύτη, που τον μύησαν στα μυστικά του μπουζουκιού.

Το 1939 κατέβηκε στον Πειραιά, τον αγάπησε και του αφιέρωσε τραγούδια του.

Κατά την Κατοχή έπαιζε σε μουσικά στέκια γύρω από την Ομόνοια. Τότε, το 1941,  έγραψε και τα πρώτα του τραγούδια («Όταν καπνίζει ο λουλάς»,  «Φτωχό κομπολογάκι  μου» κ.ά.), που φωνογραφήθηκαν το 1946.

Συνεργάστηκε με τον Παπαϊωάννου,  τον Απόστολο Καλδάρα, τον Μανώλη Χιώτη.

 «Άρχοντας και αριστοκράτης» στην εμφάνιση, κομψός, φινετσάτος, περιποιημένος και καλοντυμένος, ήταν από τους πρώτους που καθιέρωσαν το άψογο ντύσιμο στο πάλκο.

Ρομαντικός, απλός, ασυμβίβαστος, σταθερά προσκολλημένος στα μεράκια και τους καημούς του λαού, μιλούσε με περηφάνια για τη λαϊκή καταγωγή του: «Παιδί λαϊκό ήμουνα. Ξυπόλυτος ξεκίνησα. Να ξεχάσω ότι το '38 στη Θεσσαλονίκη έπλενα πιάτα; Φτωχόπαιδο ήμουν, δεν ντρέπομαι να το πω... Γράφαμε για τον καημό, το γλέντι, το μεράκι του λαϊκού ανθρώπου... Έδινα την ερώτηση και αμέσως την απάντηση. Τότε παίζαμε εμείς οι ίδιοι τα τραγούδια μας…Αυτά τραγουδούσα, τα βάσανα και τις ελπίδες του λαϊκού ανθρώπου. Αυτόν τον κόσμο αντιπροσώπευα στα τραγούδια μου, πέντε χιλιάδες το σύνολο. Εκεί έπιανε το τραγούδι. Τον εφοπλιστή τί να τον συγκινήσει αυτό το είδος; Δε θα το καταλάβει, όσο σπουδαγμένος και να είναι...».

Το 1981, μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αποσύρθηκε και αφοσιώθηκε στο να γράφει ποιήματα, ενώ αραιά επανερχόταν στη νυχτερινή διασκέδαση.

Από το 1991 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας και στις 17/11/1993 ο γίγαντας αυτός του λαικού μας τραγουδού έφυγε απ' τη ζωή.

 

Και μια προσωπική μαρτυρία:

Ένα βράδυ, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, φεύγοντας από το ιατρείο μου, που τότε ήταν Πατησίων 228 και Ανάφης, είχα την τύχη να τον συναντήσω και να μιλήσω μαζί του. Ήταν καλοντυμένος, ψηλός, εντυπωσιακός, χαμογελαστός, με καλοχτενισμένα μαλλιά, κομψό μουστακάκι και λουστρίνια.

-Κύριε Μητσάκη, επιτρέψτε μου να σας σφίξω το χέρι... μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια σας... Με ρώτησε ποιός είμαι και του έδειξα την ταμπέλα μου στην πόρτα της πολυκατοικίας. Είπε ότι εκεί κοντά μένει και ότι χαίρεται πολύ που τα τραγούδια του εξακολουθούν να αρέσουν. Όμως, παρατήρησε, «είμαι πρώτα ποιητής και μετά συνθέτης».

Η ζωηρή και ανεξίτηλη ανάμνηση αυτής της συνάντησης ήταν και το έναυσμα για αυτό το άρθρο. -Tο χρωστούσα!

 

Επιλογή από στίχους του Γιώργου Μητσάκη

Το κομπολογάκι

Φτωχό κομπολογάκι μου,
σε είχα το μεράκι μου.
Εσύ μου πέ-,  συ μου πέρναγες την ώρα,
πες μου τί, πες μου τί να κάνω τώρα.

Σε αγαπούσα αληθινά,
δε σ’είχα δώσει πουθενά.
Όμορφο, όμορφο κομπολογάκι,
μού’μεινες, μού’μεινες βαρύ μεράκι.

Κι αν έχασα τη γκόμενα,

πάψανε τα δεδόμενα,
τώρα έ-, τώρα έχασα και σένα,
γράψε αλί-  γράψε αλίμονο σε μένα.

Σε όποια χέρια κι αν βρεθείς,
πάλι εμέ να θυμηθείς.
Πού να βρω, πού να βρω να σ’ αγοράσω
για να μη , για να μη σε ξαναχάσω.

 

1η εκτέλεση Μητσάκης - Γιώργος Μανησαλής, 1946:

▶ Μητσάκης-Μανησαλής- Το κομπολογάκι - YouTube

 

 

Όταν καπνίζει ο λουλάς

Όταν καπνίζει ο λουλάς,
εσύ δεν πρέπει να μιλάς.
Κοίταξε τριγύρω οι μάγκες
κάνουν όλοι, κάνουν τουμπεκί.

Άκου που παίζει ο μπαγλαμάς
και πάτα αργιλέ για μας.
Σαν θα γίνουμε μαστούρια,
θα ‘μαστε πολύ προσεχτικοί.

Κανένα μάτι μη μας δει
και μας μπλοκάρουν δηλαδή.
Να μη μας βρούνε καμιάν αιτία
και μας πάνε όλους φυλακή.

1η εκτέλεση Μητσάκης & Γιώργος Μανήσαλης , 1946:

▶ Όταν καπνίζει ο λουλάς- Αυθεντικό - YouTube

 

Συννέφιασε, συννέφιασε

(Ψιλή βροχούλα έπιασε)

Συννέφιασε, συννέφιασε,
συννέφιασε ο ουρανός.
O ουρανός συννέφιασε,
ψιλή βροχούλα έπιασε.

Ξεκίνησα, ξεκίνησα,
ξεκίνησα για να σε βρω.
Για να σε βρω ξεκίνησα,
γιατί σε αποθύμησα.

Δυνάμωσε, δυνάμωσε,
δυνάμωσε και η βροχή.
Και η βροχή δυνάμωσε,
στο δρόμο που μ' αντάμωσε.

Ζειμπέκικο, 1ηεκτέλεση Ιωάννα Γεωργακοπούλου & Μητσάκης, 1946:

▶ mitsakis psili vrohoula epiase ΜΗΤΣΑΚΗΣ ΨΙΛΗ ΒΡΟΧΟΥΛΑ ΕΠΙΑΣΕ - YouTube

 

 

Το καπηλειό

Η νύχτα είναι παγερή
και σιγοψιχαλίζει
κι απ’ την απέναντι γωνιά,
το καπηλειό -το καπηλειό φωτίζει.

Κι ένας απένταρος μπεκρής,
έξω απ’ το ταβερνάκι,
συλλογισμένος κάθεται,
στο χαμηλό -στο χαμηλό πορτάκι.

Θέλει να μπει κι αυτός εκεί,
να άρχισει και να πίνει,
μα είναι φτωχό το καπηλειό
και βερεσέ -και βερεσέ δε δίνει.

Ζειμπέκικο, 1ηεκτέλεση: Μητσάκης & Ιωάννα Γεωργακοπούλου, 1947:

▶ Το καπηλειό-Μητσάκης-Γεωργακοπούλου - YouTube

 

 

Το παιδί που μπήκε τώρα

Το παιδί που μπήκε τώρα κι έκατσε εκεί,
όλο μας κοιτάζει, κάτι θέλει να μας ‘πει.
Πες του για να ‘ρθεί κοντά μας, δεν είναι ντροπή,
μήπως είναι ρέστος και διστάζει να το ‘πει.

Φαίνεται πως έχει πόνο, μέσα στην ψυχή,
για καμιά γυναίκα υποφέρει και πονεί.
Μήπως τον επλήγωσε καμιά μελαχροινή
όμως τον καημό του τώρα ποιος τον εννοεί.

Ξέχνα τον νταλγκά σου τώρα, πιες κα’να κρασί
μην τη συλλογιέσαι, ξέχασέ τηνε κι εσύ
τέτοια είναι πάντα της γυναίκας η ψυχή,
μην παραπονιέσαι φίλε, έτσι είν’ η ζωή.

Ζειμπέκικο, 1ηεκτέλεση:  Μητσάκης, Σούλα Πασαλάρη, Στελλάκης Περπινιάδης, 1947:

▶ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΤΩΡΑ-ΜΗΤΣΑΚΗΣ-ΠΑΣΑΛΑΡΗ-ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ - YouTube

 

Τους παλιούς φίλους μη ξεχνάς

Μαζί μας αφού έζησες στην πιάτσα
και είσαι απ’ τα πιο καλά παιδιά,
για πάρε το οργανάκι σου και παίξε,
ν’ ακούσουμε κι εμείς καμιά πενιά.

Μια κι έτυχε να ‘ρθείς στην γειτονιά μας,
να κάτσεις να γλεντήσουμε μαζί.
Κι αν δε μας φτάσουνε τα τάληρά μας,
μας κάνει βερεσέ το μαγαζί.

Κι αν τώρα άλλους φίλους έχεις κάνει
κι απ’τα παλιά λημέρια δεν περνάς,
να μας θυμάσαι που και που μας φτάνει,
τους φίλους τους παλιούς να μη ξεχνάς.

Χασάπικο, 1ηεκτέλεση Σωτηρία Μπέλλου - Στελλάκης Περπινιάδης, 1948:

▶ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ Σ.ΜΠΕΛΛΟΥ Σ.ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ - YouTube

 

O ναύτης (Ένα καράβι απ’τον Περαία)

Ένα καράβι απ’ τον Περαία
έχει σαλπάρει για μακριά,
μα κάποιος ναύτης, που είναι μέσα,
το νου του πάντα τον έχει στη στεριά.

Ο καπετάνιος είν’ στο τιμόνι
κι άλλοι δουλεύουν στη μηχανή,
κι ο ναύτης μόνος, μπροστά στην πλώρη,
αναστενάζει για μια μελαχρινή.

Μα ο λοστρόμος πάει και του λέει:
"Μη συλλογιέσαι κι ανησυχείς.
Πως έχεις δίκιο καταλαβαίνω,
φουρτούνες τέτοιες περάσαμε κι εμείς."

Καπεταναίοι και τόσοι άλλοι,
λοστρόμοι, ναύτες, μηχανικοί,
καθένας έχει και τον καημό του,
έτσι είμαστε όλοι, εμείς οι ναυτικοί.

 

1ηεκτέλεση Σωτηρία Μπέλλου & Στελλάκης Περπινιάδης, 1948.

Εδώ live (1976) Σωτηρία Μπέλλου, μπουζούκι Μητσάκης, ακορντεόν Γιώργος Κουλαξίζης, κιθάρα Γιάννης Δέδες:

▶ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ - ΜΗΤΣΑΚΗΣ - ο ναύτης - BELLOU MITSAKIS 1976 ΕΡΤ - YouTube

Tο φανταράκι

 Το φανταράκι απόψε πάλι
έχει μεράκι και τα 'χει πιει,
γιατί έχει μέρες να πάρει γράμμα
απ' το κορίτσι του και ανησυχεί.

Θέλει να πάει στο λοχαγό του
και συλλογιέται τι να του ‘πει.
Αν του γυρέψει και καμιά χάρη,
φοβάται μη τυχόν και του αρνηθεί.

Ο λοχαγός του είναι λεβέντης,
έχει και κείνος χρυσή καρδιά.
Τονε γνωρίζει απ' την Αθήνα,
που κατοικούσανε σε μια γειτονιά.

Γι αυτό όταν πήγε του λέει με γέλιο,
καταλαβαίνω τι θες να πεις.
Μια κι είσαι εντάξει, βρε φανταράκι,
πάρε μια άδεια κι άντε να τη βρεις.

1ηεκτέλεση Έλλη Σωφρονίου, Στελλάκης Περπινιάδης, Μητσάκης, 1948:

▶ Το φανταράκι - Σωφρονίου Στ. Περπινιάδης Μητσάκης - YouTube

 

 

Κάτω απ’το σβηστό φανάρι

 Κάτω απ' το,  κάτω απ’το σβηστό φανάρι,
κοιμάται κάποιο, κάποιο παλικάρι.

Με δίχως φράγκο, φράγκο μεσ’ την τσέπη,
τι όνειρο, τί όνειρο άραγε να βλέπει.

Ξένος όπου, όπου κι αν γυρίσει,
όποια πόρτα, πόρτα κι αν χτυπήσει.

Δεν έχει μάνα, μάνα να πηγαίνει,
τα ρούχα του, τα ρούχα του τουλάχιστον να πλένει.

Έχει σπίτι το σβηστό φανάρι
και για λάμπα, λάμπα το φεγγάρι.

Κι εσείς διαβάτες, διαβάτες που περνάτε,
τον ύπνο του, τον ύπνο του, να μην του τον χαλάτε.

 

Ζειμπέκικο,1ηεκτέλεση Σωτηρία Μπέλλου & Μητσάκης, 1949

Εδώ live (1976), Σωτηρία Μπέλλου, μπουζούκι Μητσάκης, ακορντεόν Γιώργος Κουλαξίζης, κιθάρα Γιάννης Δέδες:

▶ ΤΟ ΣΒΗΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΓΙΩ.ΜΗΤΣΑΚΗΣ.mp4 - YouTube

 

 

Ο Νικόλας ο ψαράς

 Πρωί - πρωί γυρίσανε
τα τρεχαντήρια όλα,
μα ο Νικόλας ο ψαράς
δε φάνηκε ακόμα, στη στεριά.

Μπρος στ’ ακρογιάλι στέκεται,
μια μάνα μαυροφόρα.
Είναι αυτή π’ανησυχεί, ανησυχεί,
η μάνα του Νικόλα, του ψαρά.

Διστάζει ποιος να της το ‘πει,
να την πληροφορήσει,
πως ο Νικόλας πνίγηκε, πνίγηκε

και πια δε θα γυρίσει, στη στεριά.

Πέρασαν μήνες, πέρασαν
κι η μάνα του Νικόλα,
με την ελπίδα στην καρδιά, στην καρδιά,
τον περιμένει ακόμα, στη στεριά.

 Ζειμπέκικο, Στίχοι Γιώργος Μητσάκης, Μουσική Βασίλης Τσιτσάνης, 1ηεκτελεση Πρόδρομος Τσαουσάκης, Μαρίκα Νίνου, Μητσάκης, Τσιτσάνης, 1949

▶ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ Ο ΨΑΡΑΣ ΜΗΤΣΑΚΗΣ ΤΣΑΟΥΣΑΚΗΣ ΝΙΝΟΥ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ 1949 - YouTube

 

Μού ’φαγες όλα τα δαχτυλίδια

Από πιτσιρίκα
με λέγανε μπαμπέσα
κι έτυχε σε σένα
να δώσω τόση μπέσα.

Μου ‘φαγες όλα τα δαχτυλίδια
και κοιμάμαι τώρα, τώρα στα σανίδια

Ό,τι και αν είχα
προτού να σε γνωρίσω,
όλα στα 'χω δώσει
για να σ' ευχαριστήσω.

Κι ύστερα από τόσα δαχτυλίδια

μ’έχεις και κοιμάμαι, κοιμάμαι στα σανίδια

 

Μπράβο σου τσαχπίνη,
που μ' έχεις καταφέρει
και σ’αντέχω ακόμα,
ένας Θεός το ξέρει

Δεν με νοιάζει για τα δαχτυλίδια,

μόνο που κοιμάμαι, κοιμάμαι στα σανίδια

 

Ζειμπέκικο, 1ηεκτέλεση: Έλλη Σοφρωνίου, Στελλάκης Περπινιάδης,  Γιώργος Μητσάκης, 1949.

 Εδώ με τη Γλυκερία και τον Μητσάκη, ακορντεόν ο Λάζαρος Κουλαξίζης:
▶ Glykeria, Mitsakis Giorgos - Mou 'fages ola ta daxtylidia - YouTube

Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου

(Το Γιωργάκη σου ξεχνάς)

Δεν είμαι ο Γιώργος π' αγαπούσες μια φορά
και στο στόμα με φιλούσες τόσο τρυφερά.

Τα βάσανά μας λέγαμε
και κάπου-κάπου κλαίγαμε.
Και κάπου-κάπου κλαίγαμε,
τα βάσανά μας λέγαμε.

Τώρα της αγάπης μας το τζάκι είναι σβηστό
και το φτωχικό μας σπίτι δεν είναι ζεστό.

Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου,
που μού 'λεγες τον πόνο σου.
Που μού 'λεγες τον πόνο σου,
δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου.

Κι όμως για έναν άλλον το Γιωργάκη σου ξεχνάς
και στο φτωχικό μας σπίτι δεν ξαναγυρνάς.

Έλα και είμαι μόνος μου,
να γιατρευτεί ο πόνος μου.
Να γιατρευτεί ο πόνος μου,
έλα και είμαι μόνος μου.

Ζειμπέκικο, 1ηεκτέλεση Μητσάκης, Μαρίκα Νίνου, Γιάννης Τατασόπουλος, 1950:

▶ ΤΟ ΓΙΩΡΓΑΚΙ ΣΟΥ ΞΕΧΝΑΣ-ΜΗΤΣΑΚΗΣ-ΝΙΝΟΥ-ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ.wmv - YouTube

 

Αχ Βαλεντίνα

Αχ Βαλεντίνα, αχ βρε τσαχπίνα,
μόρτικα κομμένα τα μαλλιά σου
σαν αγοροκόριτσο η μιλιά σου.
‘

Έχεις κούρσα και σωφάρεις
κι όπου θέλεις ρεμιζάρεις,
έγινες και σωφερίνα
κι όπως πας σε λίγα χρόνια,
θα φορέσεις παντελόνια,
Βαλεντίνα, Βαλεντίνα.

Αχ Βαλεντίνα, αχ βρε τσαχπίνα,
είσαι μια μποέμισσα σπουδαία,
κάνεις την πιο όμορφη παρέα,
στα μπουζούκια σαν πηγαίνεις
και χασάπικο χορεύεις
ξετρελαίνεις την Αθήνα
κι όλοι οι μάγκες σ’ αγαπούνε
και παντού σε συζητούνε,
Βαλεντίνα Βαλεντίνα

Έχεις κούρσα και σωφάρεις
κι όπου θέλεις ρεμιζάρεις
έγινες και σωφερίνα
κι όπως πας σε λίγα χρόνια
θα φορέσεις παντελόνια
Βαλεντίνα, Βαλεντίνα.

 

Χασαποσέρβικο, 1ηεκτέλεση Μαρίκα Νίνου- Μητσάκης- Γιάννης Τατασόπουλος, 1950:

▶ Νίνου-Βαλεντίνα - YouTube

 

Έδιωξες τον Δημητράκη

 

Έδιωξες, έδιωξες τον Δημητράκη,

γιατί ήταν, γιατί ήτανε φτωχός.
Έτσι ειν' οι γυναίκες όλες, έτσι δυστυχώς
κι ο Δημητράκης σου κοιμάται μοναχός.

Τί σκληρή, τί σκληρή καρδιά που έχεις,

δεν λυπάσαι, δεν λυπάσαι, δεν πονείς.
κι έκανες μια τέτοια πράξη, δίχως να σκεφτείς,

τον Δημητράκη σου να τον απαρνηθείς.

Όπου πας, όπου πας κι όπου γυρίσεις,

θα θυμάσαι, θα θυμάσαι συνεχώς
και θα λες απ' τον καημό σου τότε, δυστυχώς,
τον Δημητράκη μου κι ας ήτανε φτωχός.

 Ζειμπέκικο, 1η εκτέλεση Δημήτρης Ρουμελιώτης, Σουζάνα Λαζαρίδου, Γιάννης Τατασόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, μπουζούκια Μητσάκης, Τατασόπουλος, κιθάρα Πάνος Πετσάς, μπαγλαμάς Στέλιος Χρυσίνης, μπάσο Σπύρος Αναγνώστου, 1952:
▶ Ο Δημητράκης - Ρουμελιώτης Τατασόπουλος Μητσάκης 1952 - YouTube

 

 Το δικό σου το μαράζι

(Νάχεις χάρη που σε αγαπώ)

Το δικό σου το μαράζι θα με φάει,
πάει χαμένη η ζωή μου τώρα πάει
Και με δίχως να ντραπώ,
δώσε βάση τι θα πω,
να ‘χεις χάρη μάγκα που σε αγαπώ

Από σένα στη ζωή μου υποφέρω
θα γεράσω πριν την ώρα μου το ξέρω
Κι αν το θύμα είμαι εγώ
κι όλα σου τα συγχωρώ,
να `χεις χάρη μάγκα που σε αγαπώ

Κάθε μέρα με το σπίτι μου μαλώνω
τα δικά σου τα σπασμένα τα πληρώνω
Κι αν στα χέρια σου εγώ
τόσα βάσανα τραβώ,
να `χεις χάρη μάγκα που σε αγαπώ

 

1ηεκτέλεση Καίτη Γκρέη, Μητσάκης, ΓιάννηςΤατασόπουλος, 1953.

Εδώ live με τη Γλυκερία και τον Μητσάκη, ακορντεόν Λάζαρος Κουλαξίζης:

▶ Το δικό σου το μαράζι - Μητσάκης - Γλυκερία. - YouTube

 

 

Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ

Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ,
εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ.

Μαζί στα πρώτα βάσανα,
στα πρώτα καρδιοχτύπια
οι δυο μας πρωτοζήσαμε
τα πρώτα μας ξενύχτια

Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ,
εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ.

Ωραία ήταν η ζωή
και ο καιρός περνούσε
κι ο ένας περισσότερο
τον άλλονε πονούσε.

Και τ’ αποτέλεσμα ήταν αυτό,
να καταλήξουμε στο χωρισμό
Να καταλήξουμε στο χωρισμό,
το αποτέλεσμα ήταν αυτό.

Μα πώς μπορεί ο πόνος μου
να μην είναι μεγάλος,
αφού εγώ σ’ αγάπησα,
σε χαίρεται ένας άλλος.

Εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ,
όμως δεν ήτανε το τυχερό.
Όμως δεν ήτανε το τυχερό,
εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ

 

Ζειμπέκικο, 1ηεκτέλεση Στέλιος Καζαντζίδης – Μαρινέλλα, 1955:
▶ Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ-ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ-ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ - YouTube

 

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα

 

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα,
εγώ θα είμαι πολύ μακριά
και θα πιστέψεις πως δε χωράνε
δύο αγάπες σε μια καρδιά

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα,
τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα.

Πάντα με μάσκα εσύ μιλούσες
κι ήθελες να `χεις δυο αγκαλιές,
μα πού το βρήκες αυτό γραμμένο,
εσύ να παίζεις με δυο καρδιές

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα,
τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα.

Εδώ τελειώνει μια ιστορία,
μ’ αυτό το γράμμα, το θλιβερό.
Δε μετανιώνω που σ’ αγαπούσα,
όμως λυπάμαι που σ’ αγαπώ.

 

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα

Ζειμπάκικο, Στίχοι Γιώργος Μητσάκης / μουσική Γιώργος Ζαμπέτας, 1η εκτέλεση Μανώλης Καναρίδης, μπουζούκια Ζαμπέτας και Γιάννης Σταματίου (Σπόρος), 1956:

▶ ΟΤΑΝ ΘΑ ΛΑΒΗΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ-ΚΑΝΑΡΙΔΗΣ - YouTube

 

Νίτσα Ελενίτσα

Έφταιξα, συμπάθησέ με,
Ελενίτσα μου,
σαν και πρώτα αγκάλιασέ με,
βρε κουκλίτσα μου.

Πίστεψέ με, όρκο κάνω
στη μανούλα μου,
σ’ αγαπώ και θα σε πάρω
γυναικούλα μου.

Νίτσα, Ελενίτσα,
Ελενάκι μου,
εσύ `σαι τ’ όνειρό μου
και το μεράκι μου

Στο σεργιάνι κάθε δείλι
Ελενίτσα μου,
με ρωτούν για σένα οι φίλοι,
βρε κουκλίτσα μου.

Θέλουν να μας ξαναδούνε
να τα μπλέξουμε
και στο γάμο μας να `ρθούνε,
να χορέψουνε.

Νίτσα, Ελενίτσα,
Ελενάκι μου,
εσύ `σαι τ’ όνειρό μου
και το μεράκι μου.

Κι αν η μάνα σου δε θέλει,
Ελενίτσα μου,
πες το ναι και μην σε μέλει.
βρε κουκλίτσα μου.

Τη ζωή μας να χαρούμε,
δίχως κλάματα
κι αγκαλίτσα να μας βρούνε
τα γεράματα

Νίτσα, Ελενίτσα,
Ελενάκι μου,
εσύ `σαι τ’ όνειρό μου
και το μεράκι μου.

1ηεκτέλεση Καζαντζίδης-Μαρινέλλα, 1957

▶ ΝΙΤΣΑ ΕΛΕΝΙΤΣΑ-ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ-ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ - YouTube

 

 Το καυγαδάκι

 

Απόψε ξαναρχίσαμε το ίδιο καυγαδάκι ,
πες εσύ και πες εγώ μια εσύ και μια εγώ
κόντρα εσύ και κόντρα εγώ και δώσ’ του χαβαδάκι

Καυγαδάκι καυγαδάκι ο έρωτας δε ζει,
πρέπει να χωρίσουμε, δεν κάνουμε μαζί.

Κατάντησε η αγάπη μας μεγάλο βασανάκι
κλαίω εγώ γελάς εσύ, θέλω εγώ δε θες εσύ,
πότε εγώ και πότε εσύ, τραβάμε το σκοινάκι

Καυγαδάκι καυγαδάκι ο έρωτας δε ζει
πρέπει να χωρίσουμε, δεν κάνουμε μαζί


Εμείς οι δυο μοιάζουμε σκυλάκι με γατάκι,
σήκω εσύ να κάτσω εγώ, σώπα εσύ να πω εγώ,
φύγε εσύ να μείνω εγώ και το βιολί βιολάκι

Καυγαδάκι καυγαδάκι, ο έρωτας δε ζει
πρέπει να χωρίσουμε, δεν κάνουμε μαζί.

1ηεκτέλεση Πόλυ Πάνου- Δημήτρης Ρουμελιώτης, 1957 .

Eδώ live, Μητσάκης-Άννα Μαριάννα:

▶ Το καυγαδακι - Γιωργος Μητσακης - YouTube

 

 Πάρε το δαχτυλίδι μου

     (Το δαχτυλίδι)

 

Πάρε το δαχτυλίδι μου,
που γράφει τ’ όνομά μου

και πίστεψε πως σ’ αγαπώ,
με όλη την καρδιά μου.

Πάρε το δαχτυλίδι μου,
που γράφει τ’ όνομά μου,
για να μη με ξεχνάς ποτέ,
μακριά μου όταν θα‘σαι,
να το φοράς στο χέρι σου,
κι εμένα να θυμάσαι.

Πάρε το δαχτυλίδι μου,
που γράφει τ’ όνομά μου,

και πίστεψε πως σ’ αγαπώ,
με όλη την καρδιά μου.

Μοίρα καλή μας ένωσε,
αχ, μες στη ζωή για πάντα.
Τον έρωτά μας δεν μπορεί
κανείς να εμποδίσει,
εμάς μονάχα ο θάνατος,
μπορεί να μας χωρίσει.

 

Πάρε το δαχτυλίδι μου,
που γράφει τ’ όνομά μου

και πίστεψε πως σ’ αγαπώ,
με όλη την καρδιά μου.

1ηεκτέλεση Άννα Χρυσάφη & Σπύρος Ζαγοραίος,  1958

▶ Άννα Χρυσάφη - Πάρε το δαχτυλίδι μου - YouTube

 

 

Στον Πειραιά συννέφιασε

Στον Πειραιά συννέφιασε
και στην Αθήνα βρέχει,
άλλος αγάπη έχασε
κι άλλος αγάπη έχει, ώ!
κι άλλος αγάπη έχει.

Ανάβω το τσιγάρο μου
και η βροχή το σβήνει,
χτυπώ την πόρτα π’αγαπώ,
κι εκείνη δεν ανοίγει, ω!
κι εκείνη δεν ανοίγει.

Βλέπω τις κούρσες να περνούν
απ’ τον μεγάλο δρόμο
κι εσύ το ξέρω πως γελάς,
με τον δικό μου πόνο.

Στον Πειραιά συννέφιασε
και στην Αθήνα βρέχει,
άλλος αγάπη έχασε
κι άλλος αγάπη έχει, ώ!

κι άλλος αγάπη έχει.

Σε μια κολόνα στέκομαι
και πήρε να νυχτώνει.
Δεν λογαριάζω την βροχή,
όσο κι αν δυναμώνει, ω!
όσο κι αν δυναμώνει,

 

Ζειμπέκικο, 1ηεκτέλεση Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Ν.Γιουλάκης, 1960.

Εδώ live, από ταινία του 1961:

▶ Στον Πειραιά συννέφιασε - YouTube

 

 Το δικό μου πάπλωμα

 

Η καρδιά μου είναι μεγάλη
η καλύβα μου μικρή,
από σένα κι από μένα,
άλλος δεν χωράει να μπει.

Το δικό μου πάπλωμα
είναι για δυο άτομα
και δεν παίρνει μπάλωμα,
το δικό μου πάπλωμα

Τ' άλογο του καβαλάρη
ξέρει ένα αφεντικό,
στην καλύβα την δική μου
νοικοκύρης είμ' εγώ.

Το δικό μου πάπλωμα
είναι για δυο άτομα
και δεν παίρνει μπάλωμα,
το δικό μου πάπλωμα.

Το τραπέζι είναι στρωμένο
για τα μάτια π' αγαπώ
και το πάπλωμα θα φτάσει
να σκεπάσει και τους δυο.

 

Το δικό μου πάπλωμα
είναι για δυο άτομα
και δεν παίρνει μπάλωμα,
το δικό μου πάπλωμα.

Καρσιλαμάς, 1ηεκτέλεση Καζαντζίδης-Μαρινέλλα ,1965.

 Εδώ  live με Τάκη Καραολή και Ρένα Στέλλα, με τον Μητσάκη στο μπουζούκι, από ταινία του 1966:

▶ Τάκης Καραολής & Ρένα Στέλλα - Το Δικό Μου Παπλωμά - YouTube

 

 Στης Λαρίσης το ποτάμι

 

Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό,
αν τυχόν και δε με θέλεις,
‘κει θα πέσω να πνιγώ.

Ο καημός μου είναι μεγάλος,
το ποτάμι είναι ρηχό.
Αν τυχόν και δε με πνίξει,
μοναχά που θα βραχώ,
στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.

Κίνησα από την Αθήνα
για τη Λάρισα να βγω.
Πιάνει λάστιχο στο δρόμο
κι άραξα να κοιμηθώ.

Το πρωί με τη δροσούλα
για τη Λάρισα κινώ.
Αν τυχόν και δε με θέλεις,
πέφτω μεσ’ τον ποταμό,
στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.

Φέρτε ούζο του Τυρνάβου
να καθίσω και να πιω.
κι όλη η Λάρισα να μάθει
πως εγώ σε αγαπώ.

Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
αν τυχόν και δε με θέλεις,
‘κει θα πέσω να πνιγώ.
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.

 

1ηεκτέλεση Σπύρος Ζαγοραίος, 1969:

▶ ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ - Στης Λαρίσης το ποτάμι - YouTube

 

Συννεφιές

Συννεφιές, συννεφιές,
όταν δε σε βλέπω έχω ακεφιές.

Τί πιοτό, τί πιοτό μ' έχεις κεράσει,
και το κέφι μου έχω χάσει.

Συννεφιές, συννεφιές,
όταν δε σε βλέπω έχω ακεφιές.

Αγκαλιές, αγκαλιές,
πού είναι τα ωραία μας, στις ακρογιαλιές
στην αυλή μου στην αυλή μου τώρα βρέχει
και φεγγάρι πια δεν έχει

Συννεφιές, συννεφιές,
όταν δε σε βλέπω, έχω ακεφιές

Οι χαρές οι χαρές
κι ό,τι άλλο όμορφο να 'ταν δυο φορές.
Τους καημούς δε θα μετρούσα,
δυο φορές θα σ' αγαπούσα.

Συννεφιές,  συννεφιές,
όταν δε σε βλέπω έχω ακεφιές

 

1ηεκτέλεση: Λίτσα Διαμάντη –Αντώνης Χατζηαντωνίου, 1969:
▶ synnefies mitsakis -diamanti (original) ΣΥΝΝΕΦΙΕΣ ΜΗΤΣΑΚΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗ - YouTube

 

Πηγές:

 

- Νίκου Οικονόμου, Μεγάλοι Λαικοί: Γιώργος Μητσάκης, εκδόσεις Τεγόπουλου, Αθήνα 1997

- Διάφορες αναρτήσεις στο διαδίκτυο

- Οι μεγάλοι δημιουργοί του λαϊκού: Γιώργος Μητσάκης

- Σημαντικοί Λαϊκοί Δημιουργοί: Μέρος Α'

- Προσωπική επικοινωνία