Megadeth: Η Ιστορία Τους (Α’ Μέρος)

Δημιουργήκαν απ’τον Dave Mustaine μετά απ’την αποχώριση του τελευταίου από τους πολύ γνωστούς Μetallica εξαιτιας των προβλημάτων του Μustaine με τα ναρκωτικά. Kατά τη γνώμη μου οι Megadeth υπήρξαν πιο σπουδαίοι από τους άλλους δύο και πιο μουσικά ολοκληρωμένοι, αλλά είναι οι λιγότερο γνωστοί και οι πιο υποτιμημένοι.

To πρώτο line-up σχηματιζόταν απ’τους: Dave Mustaine (κιθάρα), Dave Ellefson (μπάσο), Greg Handevidt (κιθάρα), και Dijon Carruthers (ντραμς). Στα επόμενα χρόνια ο Mustaine δήλωσε: “Αφότου με απέλησαν από τους Metallica το μόνο που θυμάμαι ήταν οτι ήθελα αίμα. Ήθελα να γίνω πιο γρήγορος και πιο σκληρός (μουσικά) από αυτούς”.

Ο Carruthers σύντομα αντικαταστάθηκε από τον ντράμερ Lee Rausch και ο κιθαρίστας Greg Handevidt άφησε την μπάντα στα τέλη του 1983 για να δημιουργήσει το γκρουπ Kublai Khan. Nωρίς το 1984, οι Megadeth ηχογράφισαν ένα ντέμο τριών τραγουδιών το οποίο συμπεριλάμβανε τους Mustaine, Ellefson και Raush περιείχε πρόωρες εκδοχές των “Last Rites/Loved To Death”, “Skull Beneath The Skin” και “Mechanix”. O Kerry King (γνωστός απ’τους Slayer) έπαιξε σε μερικές συναυλίες των Megadeth ενώ η ένταξή του στη μπάντα ήταν αναμενόμενη. Μετά από λίγες συναυλίες μόνο, το 1984, ο Lee Rausch
αντικαταστήθηκε από τον Fusion ντράμερ Gar Samuelson. Xάρις στο ντέμο που είχαν ηχογραφήσει υπέγραψαν συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρία Combat Records και τον Δεκέμβριο του ’84 προστέθηκε ο κιθαρίστας Chris Poland, φίλος του Gar από την Fusion σκηνή.

Killing Is My Business… And Business Is Good
(Μάιος 1985, Η Επανάσταση)

Στην αρχή του 1985 η Combat Records έδωσε στη μπάντα $8,000 για να ηχο- γραφήσουν το 1ο τους άλμπουμ. Όμως, ξοδεύοντας τα περισσότερα από τα λε- φτά σε ναρκωτικά, αναγκάστηκαν να α- πολύσουν τον παραγωγό τους και να κάνουν αυτοί την δουλεία του. Το αποτέλεσμα ήταν το Killing Is My Business… And Business Is Good και ήταν μια καλά λαμβανόμενη προσπάθεια η οποία περιείχε στοιχεία του Punk, του thrash Metal,και speed Metal. To άλμπουμ συμπεριλάμβανε τη διασκευή του τραγουδιού της Nancy Sinatra, το These Boots Are Made For Walking με αλαγμένους, πιο βίαιους στοίχους το οποίο όμως ήταν ένα τραγούδι που δεν έπρεπε να υπάρχει στο άλμπουμ του, καθαρά το χειρότερο απ’ όλα. Όμως το άλμπουμ ήταν αρκετά καλό και για την εποχή του και για σήμερα με τα πιο καλά και αξιολογα τραγούδια να είναι τα “Killing Is My Business… And Business Is Good”, “Mechanix” και “Looking Down The Cross” με τα “Chosen Ones”, “Rattlehead” και “Skull Beneath The Skin” να μην περνάνε απαρατήρητα.

Tracks: “Last Rites/Loved To Death”, “Killing Is My Business… And Business Is Good”, “Skull Beneath The Skin”, “Rattlehead”, “Chosen Ones”, “Looking Down The Cross”, “Mechanix”

Καλύτερο Τραγούδι: “Killing Is My Business… And Business Is Good” και το “Mechanix”


Peace Sells… But Who’s Buying?
(Νοέμβριος 1986, Η Αρχή Της Επιτυχίας)

Ηχογραφήθηκε τον Μάρτιο του 1986, το 2ο άλμπουμ των Megadeth πάλι υπέφερε από το μικρό budget που έδωσε στο συγκρότημα η δισκογραφική τους και εφόσον δεν ήταν ευχαριστημένοι από αυτή άλλαξαν και υπέγραψαν συμβόλαιο με την Capitol Records και αφότου ο Paul Lani της Capitol αποφάσισε να μιξάρει τα τραγουδια ώστε να βγει το άλμπουμ κάποτε. Το Νοέμβριο του 1986, πάνω από ένα χρόνο αφότου άρχισαν οι ηχογραφήσεις, η Capitol έβγαλε το άλμπουμ στην αγορά. Το “Peace Sells But… Who’s Buying” σημάδεψε την εμπορική και κριτική πορεία του γκρουπ. Υπήρξε ορόσημο του thrash Metal και ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ και οριστικά thrash άλμπουμ. Τα τραγούδια “Peace Sells” και “Wake Up Dead” έγιναν τα πρώτα βίντεοκλιπ του γκρουπ. Το “Peace Sells…” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ και δείχνει την ικανότητα σύνθεσης της μπάντας και του Mustaine του οποίου οι στοίχοι φαίνεται να έχουν λιγότερη οργή και περισσότερη ωριμότητα και να γράφει στοίχους για θέματα όπως η πολιτική. Η πασίγνωστη εισαγωγή του μπάσου στο “Peace Sells”, το μελαγχολικό αλλά και σκληρό “Good Morning/Black Friday” και το “διαβολικό” “The Conjuring” δείχνουν το attitude του δίσκου. Τα τραγούδια που αξίζουν περισσότερο σε αυτό το δίσκο είναι τα “Peace Sells”, “GoodMorning/Black Friday”, “My Last Words” χωρίς να αφείνουμε τα υπόλοιπα μόνα και παραπονεμένα. Τα “The Conjuring”, “Devils Island”, “Bad Omen” είναι οι πιο σκληροί ήχοι του άλμπουμ και οι πιο “διαβολικοί” όπως είπα και πιο πάνω και φαίνεται η επιρροή του Mustaine από την μαγεία που ισχυρίζεται ο ίδιος πως ασχολιόταν εκείνη την εποχή. Το “I Ain’t Superstitious” είναι η μόνη διασκευή του δίσκου και είναι τραγούδι του Willie Dixon. Kαθόλου κακή αν και δεν ταιριάζει με το υπόλοιπο δίσκο και πολύ.

Tracks: “Wake Up Dead”, “The Conjuring”, “Peace Sells”, “Devils Island”, “Good Morning/Black Friday”, “Bad Omen”, “I Ain’t Superstitious”, “My Last Words”

Καλύτερο Τραγούδι: “Peace Sells” και “Good Morning/Black Friday”


So Far, So Good… So What
(1988, Η Απογοήτευση)

Με ένα πολύ μεγάλο budget δωσμένο από τη δισκογραφική τους, και τον Paul Lani πίσω από τη παραγωγή, οι Megadeth πέρασαν 5 μήνες ηχογραφώντας το 3ο άλμπουμ τους, το So Far So Good… So What. Είχε προηγηθεί η απόλυση του Chris Poland και του Gar Samuelson από το συγκρότημα τον Ιούλιο του 1987. Ο Chuck Behler αντικατέστησε τον Samuelson της τελευταίες μέρες της περιοδείας για το “Peace Sells…”. Ο Poland αντικα-ταστάθηκε από τον Jay Reynolds αρχικα αλλά πριν καν αρχίσουν να ηχογραφουν το καινούργιο τους δίσκο ο Reynolds αντικατασταθηκε με τη σειρά του από τον Jeff Young έξι βδομάδες πριν αρχίσουν οι ηχογραφίσεις. Η διαδικασία ηχογράφισης ωστόσο υπέστη πάρα πολλά προβλήματα από την αρχή, κυρίως λόγω του προβλήματος του Mustaine με τα ναρκωτικά. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα (και συμφωνώ απολύτως) ότι η παραγωγή ήταν χάλια. Στη συνέχεια ο Lani απολύθηκε και στη θέση του ήρθε ο Michael Wagener o οποίος ξαναμιξάρισε το άλμπουμ. Το αποτέλεσμα ήταν το So, Far So Good… So What τον Ιανουάριο του 1988. Ένα άλμπουμ με μέτρια τραγούδια, το πολύ καλό “Into The Lungs Of Hell”, και τα “In My Darkest Hour” και λίγο το “Set The World On Fire” και το “Ηοοk In Mouth” πολύ λίγο να δίνουν μία ανάσα στο δίσκο αλλά με την παραγωγή να είναι πολύ άσχημη να μην βοηθάνε και τρελά. Τα υπόλοιπα να είναι από πολύ μέτρια εώς και πολύ άσχημα όπως η πολύ κακή διασκευή του τραγουδιού των "Sex Pistols" “Anarchy In The U.K.” και το “502”. Αν με ρωτίσετε η σχέση του Mustaine με τα ναρκωτικά φαίνεται πολύ σ’αυτό το άλμπουμ.

Tracks: “Into The Lungs Of Hell”, “Set The World On Fire”, “Anarchy In The U.K.”,
“Mary Jane”, “502”, “In My Darkest Hour”, “Liar”, “Hook In Mouth”

Καλύτερο Τραγούδι: “Into The Lungs Of Hell”

(συνεχίζεται...)