Το βλέμμα της

Η θλίψη καυτό δάκρυ κατρακύλησε
Στα χείλη κάθισε, δε μίλησε ξανά
Για όσα μάτωσαν και πόνεσαν βαθειά....
Τα βούλιαξε καλά και βάλτωσαν....

Το βλέμμα της.... αυτό το βλέμμα
που λέει πολλά χωρίς να θέλει...
Που ακόμα και τα μέλλοντα υφαίνει
με τα κουρέλια μιας ζωής στον αργαλειό....
Αυτό το βλέμμα ήθελε να δεις....
Αυτό το βλέμμα το «τυφλό»
Αυτό που έβλεπε παντού...
Χωρίς να θέλει...
Που έβλεπε μαύρων αγγέλων την αγέλη
να πλησιάζει τα χλωρά...
Μα τώρα πια.... είναι αργά....