Συνέντευξη της Ελένης Τσαλιγοπούλου στο MusicHeaven

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παυλικιάνης (CHE)
230 άρθρα στο MusicHeaven

Αυτό το γεγονός είναι ήδη μία πολύ καλή αφορμή για μία συνέντευξη-ποταμός! Η Ελένη Τσαλιγοπούλου απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις και δεν διστάζει να μιλήσει για όλους και για όλα!

Κα Τσαλιγοπούλου καλησπέρα σας κι ευχαριστούμε πολύ που για πρώτη φορά δίνετε συνέντευξη στο MusicHeaven.

- Ναι, είναι η πρώτη μου συνέντευξη στο MusicHeaven, το οποίο για να είμαι ειλικρινής δεν το γνώριζα. Άλλωστε δεν είχα καμία σχέση με το διαδίκτυο. Να φανταστείς ότι μόλις σήμερα έβαλα Internet! Ευτυχώς που έχω το Αλικάκι που με βοηθάει με το myspace και το ενημερώνει.

Ναι, αλλά στο διαδίκτυο υπάρχουν δύο ιστοσελίδες, το www.tsaligopouloueleni.com και το www.elenitsaligopoulou.com που μοιάζουν να είναι και οι δύο επίσημες ιστοσελίδες, παρόλο που δεν είναι ενημερωμένες.

- Ναι. Κανονικά μόνο η πρώτη που ανέφερες είναι η επίσημη ιστοσελίδα αλλά έχει τα απολύτως βασικά, δηλαδή το βιογραφικό, φωτογραφίες, video κ.λπ. αλλά αυτό που κάνει η Αλίκη στο myspace είναι το πιο ενημερωμένο.

Καλώντας τα μέλη του MusicHeaven να υποβάλουν τις ερωτήσεις τους, περίμενα ότι όλο και κάποιος θα βρεθεί να κάνει μία ερώτηση σχετικά με την Πέγκυ Ζήνα αλλά τελικά δεν βρέθηκε κανείς!

- Πολύ καλό αυτό!

Το μέλος vaggellissalonika ρωτάει για ποιο λόγο γίνατε τραγουδίστρια και πως.

- Έγινα τραγουδίστρια γιατί όλοι στην οικογένειά μου είχαν καλές φωνές κι ήταν άνθρωποι που μπορούσαν να εκφράσουν τη ζωή τους μέσα από το τραγούδι.

Οι γονείς σας ήταν μουσικοί;

- Ο πατέρας μου ήταν ψάλτης και ταβερνιάρης, με εξαιρετική φωνή. Έλεγε πολύ ωραία δημοτικά τραγούδια και μέσα από την ιδιότητα του ταβερνιάρη ήταν πάρα πολύ κοινωνικός. Γινόντουσαν πολλές γιορτές, ερχόταν πάρα πολύς κόσμος και ο πατέρας μου αφιέρωνε πολύ χρόνο στη μουσική, στο να τραγουδάει, στο να βρίσκει τραγούδια…

Ο πατέρας σας, λοιπόν, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να γίνετε τραγουδίστρια.

- Κατ’ αρχήν, μου έδωσε το DNA του. Αυτό και μόνο αρκεί.

Και στο σπίτι ακούγατε συνέχεια μουσική;

- Και στην ταβέρνα και στο σπίτι. Μάλιστα στη δεκαετία του 1970, ο παππούς είχε το πρώτο πικ-απ της γειτονιάς και ακούγαμε τα πάντα! Από λαϊκά μέχρι Νέο Κύμα και όλους τους μεγάλους έντεχνους.

Εσείς, από κοριτσάκι θέλατε να γίνετε τραγουδίστρια;

- Από τεσσάρων χρονών! Ήμουνα και φοβερή ψωνάρα κι έλεγα ότι ήμουν η καλύτερη τραγουδίστρια του κόσμου! (γέλια)

Πάντως η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πραγματοποιούν τα όνειρα που είχανε από παιδιά.

- Εμένα με προέτρεψαν όλοι! Γεννήθηκα στη Νάουσα, σε μια πολύ μικρή πόλη, και όλος ο κύκλος της οικογένειας και της γειτονιάς με προέτρεψε να γίνω τραγουδίστρια.

Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να γίνουν τραγουδιστές. Εσείς πώς τα καταφέρατε; Ποιο ήταν το καθοριστικό βήμα;

- Αφού τελείωσα το σχολείο, παντρεύτηκα, έκανα παιδί και μετά… έφυγα! Είδα ότι αν έμενα στη Νάουσα δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.

Πόσο χρονών ήσασταν όταν φύγατε από τη Νάουσα;

- 23!

Μέχρι εκείνη την ηλικία δεν τραγουδούσατε κάπου;

- Βεβαίως και τραγουδούσα αλλά πολύ ερασιτεχνικά, με παρέες και με τον αδερφό μου, που επίσης είναι μουσικός. Μετά έφυγα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές μουσικής. Εκεί βρήκα αμέσως δουλειά στην «Όμορφη Νύχτα» και ξεκίνησα σπουδές κλασικού τραγουδιού. Έμεινα 4 χρόνια στη Θεσσαλονίκη και από το 1987, που έκανα την πρώτη μου δισκογραφία, μέχρι το 1992 ήμουνα πάνω-κάτω.

Προσωπικά η πρώτη φορά που σας είδα ήταν στη συναυλία του «Ρεμπέτικου» στο Παλλάς το 1988, όπου κάνατε φωνητικά στον Γιώργο Νταλάρα. Φορούσατε μαύρα ρούχα και παίζατε ζίλια.

- Α, λες για το «Ρεμπέτικο» του Σταύρου Ξαρχάκου. Ναι, το 1988 ήτανε. Αλλά εγώ ξεκίνησα να τραγουδάω το 1984, και το 1987 είχα την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, το «Σώπα Κι Άκουσε», με τον Γιώργο Ζήκα.

Στη Θεσσαλονίκη γνωρίσατε τον Γιώργο Ζήκα;

- Ακριβώς! Ο Ζήκας είχε έρθει την πρώτη βραδιά που τραγούδησα στο μαγαζί και μου ‘κανε πρόταση να δισκογραφήσω. Και του έβαλα τις φωνές! «Τι θες εσύ εδώ; Εγώ θέλω να τραγουδάω, δεν θέλω δισκογραφίες!» (γέλια)

Μα εδώ άλλοι κυνηγάνε τη δισκογραφία κι εσείς είπατε όχι;

- Η αλήθεια είναι ότι, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα, ο κ. Μαραβέλιας, που τότε ήταν διευθυντής στη Λύρα, μου έστελνε λουλούδια στα γενέθλιά μου και στη γιορτή μου κι αυτό γιατί ήθελε να υπογράψω κι εγώ δεν ήθελα.

Γιατί όμως; Φοβόσασταν τη δισκογραφία;

- Όχι, ήθελα ν’ αναμετρηθώ με τον εαυτό μου. Δεν ήθελα να βγω και να είμαι ένα κορίτσι από την επαρχία που ήρθε στην Αθήνα. Ήθελα να νιώσω τις δυνάμεις μου.

Και πως φτάσατε να τραγουδάτε με τον Γιώργο Νταλάρα; Πώς έγινε αυτό το μεγάλο βήμα;

- Ας είναι καλά ο Ζήκας. Ήξερε ήδη τον Νταλάρα κι έτσι στον πρώτο δίσκο, το «Σώπα Κι Άκουσε», έκανε μια συμμετοχή, μ’ άκουσε και με πήρε το καλοκαίρι μαζί του για να κάνουμε περιοδεία. Ήδη είχα έρθει στην Αθήνα και τραγουδούσα τότε στον «Σείριο», που είχε κάνει ο Μάνος Χατζιδάκις, και μ’ άκουσε πολύς κόσμος, πήρα όλα τα θετικά μηνύματα κι έτσι την ίδια χρονιά κάναμε και το «Ρεμπέτικο» του Ξαρχάκου και μετά, επί μία δεκαετία περίπου, συνεργαστήκαμε πολύ με τον «θείο» -όπως τον φωνάζουμε.

Εσάς σας αποκαλεί κανένας «θεία» ή όχι ακόμα;

- Ναι, έχουν αρχίσει να με φωνάζουν τα… τσικό! (γέλια)

Θα ήθελα να κάνετε, με κάποια χρονολογική σειρά, μία ονομαστική αναφορά στους ανθρώπους που έπαιξαν ρόλο στην καριέρα σας.

- Ο Ζήκας, ο Χατζιδάκις, ο οποίος ήταν φοβερός μέντορας, ο Νταλάρας, ο Ανδρέου, ο Λειβαδάς, ο Πορτοκάλογλου, ο Ζούδιαρης και η Γαλάνη.

Ο Jorge ρωτάει σε ποιον χρωστάτε τα περισσότερα όσον αφορά την καριέρα σας.

- Κυρίως στον Γιώργο Ανδρέου γιατί αυτός μου μετέφερε το αίσθημα της ευθύνης. Πριν ήμουνα μια εγωίστρια και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να τραγουδάω. Δεν μ’ ενδιέφερε αν αρέσει ή δεν αρέσει αυτό που κάνω. Το τραγούδι για μένα ήταν πιο πολύ ένα μέσο έκφρασης. Όταν πρωτοξεκίνησα ήμουν ένα φρικιό! (γέλια) Ένας άνθρωπος στον οποίο επίσης χρωστάω πολλά, είναι ο Γιώργος Νταλάρας γιατί μου έδωσε με πολλή μεγάλη αγάπη όλο τον κόσμο, όχι μόνο τον μουσικό αλλά και τον κόσμο που τον άκουγε.

Ποιον καλλιτέχνη, τραγουδιστή ή τραγουδίστρια, είχατε ως πρότυπο και ποιον έχετε σήμερα;

- Τη Μαρίκα Νίνου, Καίτη Γκρέυ, Πόλυ Πάνου, Βίκυ Μοσχολιού, την Αλεξίου, τη Γλυκερία… είναι πάρα πολλές… Η Χασκίλ, η Ρόζα Εσκενάζυ, η Μαρίκα Παπαγκίκα, η Μπέλλου, αυτές ήταν οι θεές μου, σαν ένα κασετοφωνάκι τις είχα όλες μέσα μου.

Η καταγωγή σας είναι μικρασιατική;

- Απ’ τη μητέρα μου.

Οπότε είχατε όλα αυτά τα ακούσματα.

- Μπα, νομίζω ότι εγώ τα μετέφερα στη μητέρα μου. Οι γονείς της μητέρας μου είχαν ταλαιπωρηθεί στη Μικρά Ασία. Είχανε φύγει από κει διωγμένοι και δεν θέλανε ν’ ακούνε αυτά τα τραγούδια. Και νομίζω ότι ένας λόγος που δεν εξελίχθηκε η Σμυρνέικη Σχολή, αυτή η υπέροχη Σχολή της Ιωνίας που ήταν πολύ αριστοκρατική, ήταν γιατί σ’ εκείνα τα περίεργα χρόνια της δεκαετίας του 1950 και του 1960 οι άνθρωποι που είχαν έρθει από κει δεν θέλανε ν’ ακούνε αυτή τη μουσική επειδή τους πλήγωνε. Αυτή είναι μια εξήγηση που δίνω εγώ.

Το μέλος beatlus ρωτάει: ισχύει ότι ο μεγαλύτερος καλλιτεχνικός σας καημός είναι η παραδοσιακή μουσική;

- Αυτή είναι η ψυχή μου! Είναι αυτή που χτυπάει στο DNA μου.

Πάντως, ένας νέος που κάνει τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι, πολύ σπάνια σκέφτεται να ερμηνεύσει παραδοσιακά τραγούδια. Κατά κανόνα, οι νέοι τραγουδιστές προσανατολίζονται στη μοντέρνα μουσική.

- Για μένα η παραδοσιακή μουσική είναι και βίωμα. Ήταν κι άλλα τα χρόνια. Τώρα ένα παιδί που είναι 15-20 χρονών μπορεί να μην έχει τα ίδια βιώματα. Όταν ακούω νέους τραγουδιστές που λένε δημοτικά τραγούδια χαίρομαι πάρα πολύ γιατί αυτό σημαίνει ότι σιγά-σιγά κάτι γίνεται και ότι τελικά δεν θα σβήσει αυτή η παράδοση.

Κατά τη γνώμη σας, τι σημαίνει «ωραίο τραγούδι»;

- Αυτό που συνδυάζει καλά το στίχο και τη μουσική και έχει διάρκεια στο χρόνο.

Αν όμως πρόκειται για ένα καινούργιο τραγούδι; Πώς το ξεχωρίζετε ανάμεσα στα υπόλοιπα;

- Αυτό έχει να κάνει πια με την αισθητική που έχω διαμορφώσει όλα αυτά τα χρόνια και με την ανησυχία που έχω του τι να τραγουδήσω, τι θέλω να πω και τι λόγο να αρθρώσω. Αν βρω αυτό που θέλω να πω, και μου αρέσει, το υπερασπίζομαι με νύχια και με δόντια. 

Ποιες φωνές εκτός συνόρων θαυμάζετε ή σας έχουν επηρεάσει;

- Είναι πολλοί αυτοί που μ’ έχουν επηρεάσει. Από την Billie Holiday μέχρι την Bjork, από τη Mina μέχρι τη Barbra Streisand, από τη Dido μέχρι τη Bebe και τους Ojos de Brujo… είναι πάρα πολλοί.

Τι είδους μουσική ακούτε στο σπίτι;

- Ακούω ελληνική και ξένη μουσική αλλά κυρίως ξένη θα έλεγα. Μου αρέσει πολύ η μουσική που προέρχεται από τη Μεσόγειο, που έχει μεσογειακό χρώμα.

Ισπανική και ιταλική δηλαδή;

- Ιταλική όχι τόσο, επειδή είναι πιο δυτικής προέλευσης, αν και η Mina –μια σπουδαία τραγουδίστρια- είναι η αγαπημένη μου και την ακούω πολύ. Ακούω κυρίως ισπανικά, όχι μόνο παλιά αλλά και μοντέρνα γιατί μ’ ενδιαφέρει ο τρόπος που εξελίσσουν την παραδοσιακή τους μουσική. Ίσως να θέλω να πάρω κάποια στοιχεία και να τα μεταφέρω στη δική μας Μεσόγειο. Αυτό είναι κάτι που με τρώει. Δηλαδή πως μπορεί η Ελλάδα να υπάρξει, με όλο αυτό το ταπεραμέντο των Ελλήνων, με τρόπο ελληνικό. Με ενδιαφέρει το σημερινό ελληνικό τραγούδι να έχει πιο πολύ Μεσόγειο και όχι τόσο Δύση.

Τι σας εκνευρίζει στην ελληνική μουσική σκηνή της εποχής μας;

- Κυρίως ότι γίνονται τα ίδια και τα ίδια και δεν αλλάζουν πολλά πράγματα. Αισθάνομαι ότι εμείς οι τραγουδιστές είμαστε πάρα πολύ εκτεθειμένοι λόγω του ότι η Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή χώρα κι επειδή η δισκογραφία πνέει τα λοίσθια είμαστε αναγκασμένοι κάθε χρόνο να είμαστε σε μία σκηνή. Δεν αλλάζουν πολλά πράγματα σ’ αυτό που λέμε νύχτα. Οι Έλληνες θέλουνε κυρίως με έναν τρόπο να διασκεδάζουν. Αυτό λίγο μ’ ενοχλεί. Και οι όποιες εκπλήξεις είναι για λίγο κόσμο. Γιατί υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που γίνονται στους μικρούς χώρους και είναι καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν είναι ευρέως γνωστοί στο πολύ κοινό, αλλά έχουν κάτι να πουν.

Το μέλος freddieKrueger ρωτάει: Κατά τη γνώμη σας, είναι η ζωή ένα τραγούδι ή όχι; Κι αν ναι, πότε θεωρείτε ότι κάποιος ερμηνεύει καλά αυτό το τραγούδι;

- Όταν ερμηνεύει καλά τη ζωή του!

Ποιος είναι ο ορισμός που δίνετε στην έννοια «καλλιτέχνης»;

- Ο άνθρωπος που θυσιάζει όλη του τη ζωή σ’ αυτή την τέχνη. Ο άνθρωπος που δίνει προτεραιότητα στην τέχνη του, σκέφτεται μ’ αυτή, ζει μ’ αυτή, και παράγει βεβαίως, γιατί άμα δεν παράγεις δεν είσαι καλλιτέχνης.

Πως επηρεάζει η προσωπική σας ζωή τις ερμηνείες σας εντός κι εκτός σκηνής;

- Το τραγούδι μ’ εκφράζει και μ’ εκτονώνει. Το τραγούδι με ψυχαναλύει στη σκηνή. Εκεί βγαίνει η χαρά, η θλίψη, η στεναχώρια, η δυσκολία… Όλα αυτά εκτονώνονται στη σκηνή. Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που εκτονώνονται κι εκφράζονται μέσα από το τραγούδι.

Ποιο είναι το καλύτερο κοινό για σας; Ένα κατάμεστο στάδιο ή μια παρέα με φίλους στην παραλία γύρω από τη φωτιά;

- Φαντάζομαι η παρέα γύρω από τη φωτιά αλλά γενικά μ’ αρέσει το μικρό κοινό γιατί μπορώ να το έχω κοντά μου και να εισπράττω την ενέργειά του.

Το κοινό σας όμως είναι μεγάλο, οπότε όπου και να πάτε…

- Όχι, κάνω και προσπάθειες να είμαι σε μικρούς χώρους. Πολλές φορές κάνουμε στάσεις ανά την Ελλάδα, για να παίξουμε σε μικρούς χώρους μαζί με τον Ανδρέου ή με μικρά σχήματα, και τραγουδάμε κι επικοινωνούμε με τους ανθρώπους.

Το μέλος earinos, ρωτάει: ποια αισθήματα που γράφει κάποιο τραγούδι αγγίζουν την Ελένη Τσαλιγοπούλου;

- Υπάρχουν πολλά τραγούδια που μ’ αγγίζουν. Αν ξεκινήσω από κάποιο πολύ γνωστό, τις «Χίλιες Σιωπές», σ’ αυτό το τραγούδι περιγράφεται η μοναξιά του σήμερα. Επίσης μιλάει για το πόσο μεγάλο και λυτρωτικό ρόλο παίζει η αγάπη και ότι μέσα από την αγάπη μπορούμε και με τη σιωπή ή την αλήθεια μας να δηλώσουμε κάτι.

Το ίδιο μέλος ρωτάει: Θα μπορούσα να γράψω ένα τραγούδι για την Ελένη;

-  (χαμογελάει) Αν είναι καλό το τραγούδι, θα μπορούσε.

Το μέλος sea_like_eyes ρωτάει πως προέκυψε η live συνεργασία με τους Mikro. Ποιες είναι οι εντυπώσεις και οι αναμνήσεις σας από εκείνη την εμφάνιση;

- Τρέλα απίστευτη! Οι Mikro είχανε κάνει ένα remix στο «Εγώ Σ’ Αγάπησα Εδώ» του Κώστα Λειβαδά, το οποίο άρεσε στον κόσμο και είχε πολύ μεγάλη απήχηση. Έτσι αποφάσισα να τους δώσω να ενορχηστρώσουν το «Είναι Εντάξει Μαζί Μου» και πέτυχε. Όταν, λοιπόν, μου έκαναν πρόταση από το MAD να κάνω κάτι περίεργο, σκέφτηκα τους Mikro και τους πρότεινα να πούμε κάποια πολύ ωραία παλιά ελληνικά και ξένα τραγούδια. Όμως επειδή δεν πήραμε άδειες, η δουλειά δισκογραφήθηκε χωρίς τα ξένα τραγούδια. Επιπλέον, κάναμε μαζί μία πολύ ωραία περιοδεία το καλοκαίρι κι επί ενάμιση μήνα ήμασταν μες την τρέλα και τη χαρά. Μου δώσανε φοβερή ενέργεια αυτά τα παιδιά.

Μιας και αναφερθήκατε στο «Είναι Εντάξει Μαζί Μου», μια φορά ένας συνάδελφός μου κατέβασε τους στίχους του τραγουδιού και μου λέει «διάβασέ τους σε παρακαλώ». Αφού τους διάβασα μου λέει: «Ωραία, μπορείς να μου εξηγήσεις τελικά τι θέλει να πει;».

(Η Τσαλιγοπούλου λύνεται στα γέλια!)

- Το τραγούδι αυτό μιλάει για μία γυναίκα, η οποία έχει αποδεχθεί τον εαυτό της και αποδέχεται και τον σύντροφό της, ακόμη κι αν αυτός πηγαίνει με άλλη γυναίκα, γιατί «είναι εντάξει μαζί της».

Το μέλος Addicted-To-Music, αναφερόμενος στην καλοκαιρινή συνεργασία σας με τον Γιάννη Κότσιρα, ρωτάει πως γίνεται δύο καλλιτέχνες να έχουν τέτοια χημεία μεταξύ τους. Κάνετε σχέδια να συνεργαστείτε ξανά;

- (γελάει) Με τον Γιάννη όντως έτσι είναι. Αυτό που συμβαίνει είναι φοβερό. Δεν είναι ότι είμαστε κολλητοί φίλοι αλλά έχουμε μία πάρα πολύ καλή χημεία στη σκηνή. Γινόμαστε πιο όμορφοι και γινόμαστε και πιο καλοί. Μπορεί, ας πούμε, με τον Πορτοκάλογλου που είναι κολλητός μου φίλος να μην έχουμε την ίδια χημεία στη σκηνή. Με τον Γιάννη ήταν η τρίτη φορά που συνεργαζόμασταν, και η πρώτη σε καλοκαιρινή περιοδεία, και αισθανόμουνα κάθε φορά ότι ήταν σαν να βάζαμε γκολ από τ’ αποδυτήρια. Τι να πω… Αυτό που συμβαίνει είναι περίεργο.  

Το μέλος emmanuella ρωτάει τις εντυπώσεις σας από τη συνεργασία σας με τη Γλυκερία.

- Η συνεργασία αυτή είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα γιατί έχω να κάνω με μία τραγουδίστρια, η οποία αγαπάει πολύ το λαϊκό τραγούδι και μου δίνει και μένα το δικαίωμα να το ξανακοιτάξω. Τα τελευταία χρόνια το είχα αφήσει κάπως πίσω. Έλεγα πάντα λαϊκά τραγούδια αλλά πάντα πειραγμένα και πάντα με τη δική μου ματιά. Με τη Γλυκερία μου δίνεται η δυνατότητα να ξαναθυμηθώ την αγάπη μου προς το λαϊκό τραγούδι, γιατί όταν ξεκίνησα να τραγουδάω έλεγα πολλά λαϊκά τραγούδια, ρεμπέτικα, σμυρνέικα και δημοτικά. Ήταν η μεγάλη μου αγάπη. Μου άρεσε πολύ αυτός ο κόσμος του Καλδάρα, του Τσιτσάνη, του Ζαμπέτα... Μετά κατάλαβα ότι έπρεπε ν’ ασχοληθώ και λίγο με το σήμερα, οπότε προσπαθούσα να ψυχαγωγώ τον κόσμο και με σημερινά τραγούδια που αγαπώ πολύ, όχι μόνο δικά μου, αλλά και άλλων νεότερων ανθρώπων. Η συνεργασία με τη Γλυκερία, λοιπόν, μου ανακίνησε ξανά τη μνήμη να βρω και να θυμηθώ σπουδαία τραγούδια.

Είχα παρακολουθήσει το πρόγραμμά σας στο Polis και παρατήρησα ότι «παίζετε» συνέχεια με τους μουσικούς. Πειράζετε πότε τον έναν, πότε τον άλλο, τραβάτε την τιράντα του ενός ή τη μπλούζα του άλλου. Είναι κάτι που το συνηθίζετε;

- Τα τελευταία χρόνια, ναι. Δεν θέλω οι μουσικοί να είναι κομπάρσοι. Μ’ αρέσει να είναι ενεργοί και μέλη μιας μουσικής παράστασης. Και τελικά όταν έχω δίπλα μου πολύ καλούς μουσικούς μ’ αρέσει να τους «ιντριγκάρω».

Ελπίζω να μην ζηλεύει ο σύζυγος!

- Όχι, όχι (γέλια)

Παρατήρησα, επίσης, ότι στο «Συ Μου Χάραξες Πορεία» μπαίνατε κατευθείαν στο κουπλέ και δεν αφήνατε τον ακορντεονίστα να παίξει το σόλο του μετά το ρεφρέν…

(γελάει)

- Αυτό που θέλαμε είναι να μην υπάρχει κανένα όργανο σ’ αυτό το τραγούδι και να υπάρχουν μόνο οι φωνές.

Μα τον έβλεπα που είχε βάλει τα δάχτυλα στα πλήκτρα κι ήταν έτοιμος να παίξει! Και ξαφνικά μπαίνατε στο κουπλέ και του «κόβατε την όρεξη»!

Η Τσαλιγοπούλου τεντώνει τον δείχτη της σαν να κάνει παρατήρηση στον ακορντεονίστα:

- «Σουτ! Σουτ εσύ! Δεν θα παίξεις!» (γέλια) Πάντως ήταν η πρώτη φορά που είχε γίνει και δεν είχαμε συνεννοηθεί.

Το μέλος mitskinis ρωτάει αν θα κάνετε φέτος συναυλίες.

- Ακόμη δεν μπορώ ν’ απαντήσω σ’ αυτό γιατί δεν έχω κανονίσει τίποτα.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το «Best Of» και μάλιστα σε ελκυστική τιμή.

- Όντως! Ευτυχώς Παναγίτσα μου! Κοίταξε, εγώ το θέμα της τιμής το έθεσα αν και ξέρω πως λειτουργούν οι δισκογραφικές εταιρίες. Τελικά όμως εισακούστηκα. Ίσως να σκέφτηκαν ότι αν ήταν πιο ακριβό μπορεί να μην πούλαγε.

Η κυκλοφορία του Best Of έγινε επειδή απλά δεν υπήρχε υλικό για ένα νέο δίσκο ή μήπως κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας άλλος;

- Και τα δύο. Από τη μία θεωρούσα ότι χρειάζομαι κι άλλο χρόνο για να κάνω ένα καινούργιο δίσκο και να είμαι σίγουρη για το τι υλικό θα είναι αυτό και, από την άλλη, είκοσι χρόνια στη δισκογραφία είναι πολλά και θεωρώ ότι πρέπει να κλείσει αυτός ο κύκλος. Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και μου φαίνεται σαν ψέματα. Γι’ αυτό δώσαμε και τον τίτλο αυτό: «Best Of - Σαν Ψέματα».

Όταν φεύγατε από τη Νάουσα φανταζόσασταν όλη αυτή την πορεία;

- Όχι! Δεν μ’ ενδιέφερε! Μ’ ενδιέφερε μόνο να είμαι με μουσικούς. Το τραγούδι για μένα ήταν ένα μέσο έκφρασης και το εισιτήριο για να φύγω από μια μικρή πόλη.

Ο Jorge ρωτάει πόσο δύσκολο πιστεύετε ότι θα ήτανε αν κάνατε τα πρώτα σας βήματα τη σημερινή εποχή.

- Θα ήταν πολύ πιο δύσκολο. Τότε εμείς είχαμε την ελευθερία και την ευκολία να τραγουδάμε και χωρίς να έχουμε δισκογραφία. Όταν είχες ταλέντο ήσουν σ’ ένα χώρο και μπορούσες να τραγουδήσεις. Τώρα είναι πολύ δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να τραγουδήσει σ’ ένα σημαντικό χώρο χωρίς να έχει δισκογραφία. Κι αυτό είναι το μείον αυτής της εποχής. Γι’ αυτό γίνονται και τα reality. Οι δισκογραφικές βρίσκουν άλλους τρόπους για να εντοπίσουν νέα ταλέντα, που το λέει η ψυχούλα τους και τους αρέσει να είναι εκτεθειμένοι. Τους ελκύει αυτή η γκλαμουριά.

Το μέλος karelia ρωτάει αν αληθεύουν οι φήμες που σας θέλουν να συνεργάζεστε στην επόμενη δουλειά σας με τον Σταμάτη Κραουνάκη. Αν ναι, πρόκειται για ένα τραγούδι ή για ολόκληρο δίσκο;

- Μακάρι! Από το στόμα σας και στου Θεού τ’ αυτί! Ακόμη δεν το ξέρουμε αυτό. Λέμε να κάνουμε κάτι με τον Σταμάτη κι αν υπάρξει υλικό θα το κάνουμε.

Δεν υπάρχει, δηλαδή, κάτι έτοιμο;

- Όχι, όχι. Τίποτα. Είμαστε χρόνια γνωστοί με τον Σταμάτη, ο ένας θαυμάζει τον άλλον και μακάρι κάποια στιγμή να «κάτσει».

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να βρείτε καλά τραγούδια για να κάνετε ένα δίσκο;

- Λόγω της παρέας που έχω, και έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους.

Εννοείτε τον Κώστα Λειβαδά…

- Και τον Ζούδιαρη, τον Πορτοκάλογλου, τον Ανδρέου… Υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που μιλάμε μια κοινή γλώσσα, έχουμε διάλογο και ονειρευόμαστε. Κυρίως με τον Γιώργο (Ανδρέου) και τον Λειβαδά υπάρχει ένας διάλογος. Τους λέω τι θέλω να πω, με ξέρουν σαν άνθρωπο, μιλάμε, μαλώνουμε, κι έτσι μέσα απ’ αυτό δημιουργείται σιγά-σιγά ένα ρεπερτόριο. Βεβαίως δεν είναι πάντα πολύ εύκολο.

Πάντως αν και είστε παντρεμένοι με τον Γιώργο Ανδρέου, δεν είστε εξαρτώμενη καλλιτεχνικά από αυτόν. Εννοώ ότι οι περισσότερες επιτυχίες σας δεν είναι συνθέσεις του Ανδρέου.

- Ο Ανδρέου είναι για μένα πιο πολύ το τρίτο μου μάτι, ο παραγωγός μου, ο άνθρωπος που έχω ανάγκη να μου μιλάει και να μου διώχνει τις εγκεφαλικές μου σκέψεις. Οι τραγουδιστές κάνουν πολλές εγκεφαλικές σκέψεις. Είμαστε πολλοί εγωιστές, έχουμε πολύ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, και ο Γιώργος είναι αυτός που με ξυπνάει και μου λέει να προσγειωθώ, και να ακούσω, και να κοιμηθώ, και να τραγουδήσω, και να υπάρχω με έναν πιο προσγειωμένο τρόπο.

Το γεγονός ότι ερμηνεύετε κυρίως τραγούδια άλλων συνθετών είναι συνειδητή επιλογή;

- Όχι, απλά ο Γιώργος έχει «μετακινηθεί» λίγο στο θέμα του τραγουδιού. Δεν γράφει πολύ συχνά και όταν είναι να γράψει τραγούδια πρέπει να έχει κάποιον πολύ ιδιαίτερο λόγο. Γράφει όμως έτσι κι αλλιώς για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Επίσης είναι εξαιρετικός παραγωγός και βοηθάει τους νέους ανθρώπους να δισκογραφήσουν.

Τραγουδάτε στο σπίτι;

- Ναι, τραγουδάω γιατί στο σπίτι είναι το στούντιο! (γέλια)

Δηλαδή, όλη τη μέρα με τον σύζυγο μιλάτε για μουσική;

- Το κακό είναι ότι όταν είναι και οι δύο μουσικοί πολλά καλά πράγματα χάνουν την αξία τους. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να μην είμαστε τόσο «εμμονικοί». Ο Γιώργος το ‘χει καταφέρει. Εγώ ακόμα κάνω προσπάθειες γιατί μιλάω κυρίως μ’ ανθρώπους που είναι περί της μουσικής ή είναι μουσικοί. Βεβαίως έχω φίλους που δεν είναι μουσικοί αλλά αγαπάνε πάρα πολύ τη μουσική οπότε πάλι θα μιλήσουμε γι’ αυτή κι εγώ… μένω κολλημένη!

Τελικά, στον ελεύθερο χρόνο σας ασχολείστε με κάτι που δεν έχει σχέση με τη μουσική;

- Μαγειρεύω! Και μάλιστα καθημερινά. Έχουμε παράδοση στην οικογένεια… Επίσης μ’ αρέσει να βρίσκομαι μ’ ανθρώπους, να συζητώ, να βλέπω κινηματογράφο και θέατρο.

Ποια ήταν η τελευταία ταινία που είδατε;

- Η «Ανταλλαγή», σκηνοθεσίας του Clint Eastwood. Και στο θέατρο τελευταία είδα το «Αμάρτημα της μητρός μου» και τη «Μήδεια», τη συγκλονιστική παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Ο γιος σας πόσο χρονών είναι;

- 28 χρονών. Είναι και μουσικός συν τοις άλλοις.

Σας δίνει συμβουλές ή σας κάνει παρατηρήσεις;

- Μικρότερος έκανε παρατηρήσεις. Δεν του άρεσε αυτό που έκανα γιατί άκουγε heavy metal! Τώρα ακούει τα πάντα, είναι καλός ακροατής.

Και ως μουσικός παίζει heavy metal;

- Όχι! Τώρα μεγάλωσε! (γέλια)

Πώς εισπράττει την επιτυχία της μητέρας του;

- Χαίρεται αλλά και στεναχωριέται όταν δεν είμαι καλά. Είναι σαν τους γονείς μου. Έρχονται πολλές φορές για να με δούνε και όταν τους ρωτώ «πώς σας φάνηκε;» μου λένε «Αχ παιδί μου, πολύ κουράζεσαι!» (γέλια).

Αλήθεια, τι σας λένε οι συμπατριώτες σας όποτε επισκέπτεστε τη Νάουσα;

- Γι’ αυτούς δεν είμαι η Ελένη Τσαλιγοπούλου αλλά η κόρη του Τσαλιγόπουλου! (γέλια). Ακόμα και τώρα, που ο πατέρας μου είναι συνταξιούχος, ψέλνει και τραγουδάει!

Θα σας διαβάσω κάποια ονόματα και θα ήθελα να μου πείτε το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας.

- Ωραία

Κώστας Λειβαδάς

- Ο φίλος μου! Τα τραγούδια του υπάρχουν, και του χρωστάω όπως και σ’ όλους τους άλλους, αλλά πάνω απ’ όλα ο Κώστας είναι φίλος μου.

Γιώργος Νταλάρας

- Ο «θείος» μου!

Με τον Νταλάρα «θείο» αποκτήσατε και πολλά ξαδέρφια!

- Σωστά! (γέλια)

Γιώργος Ανδρέου

- Ο μέντορας.

Μάνος Ελευθερίου

- Ο Μάνος είναι ο «πατέρας» όλων μας. Είναι ο άνθρωπος που μας μεταφέρει την αγάπη του για την τέχνη αλλά και την αγάπη του για τη ζωή. Είναι σπουδαίος δάσκαλος αλλά κι ένας θεόμουρλος άνθρωπος!

Πώς γίνεται κι ένας δημιουργός όπως ο Μάνος Ελευθερίου, που έχει γράψει μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας, να δίνει στίχους στον Ηλία Ψινάκη και την Πέγκυ Ζήνα; Αληθεύει ότι το κάνει για να πληρώνει τα φάρμακά του;

- Ε, όχι. Δεν νομίζω ότι έχει ανάγκη από χρήματα ο Μάνος Ελευθερίου. Εγώ νομίζω ότι είναι ένα ωραίο παιχνίδι. Επιπλέον, αυτό που ξέρω είναι ότι ο Ψινάκης είναι πάρα πολλά χρόνια φίλος του.

Παρόλα αυτά έχει γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση γι’ αυτές τις επιλογές του.

- Δεν είναι ικανός κανένας να κρίνει έναν τόσο σημαντικό καλλιτέχνη, ό,τι και να κάνει. Εγώ πιστεύω ότι είναι ένα παιχνίδι του Μάνου και μία ανάγκη για αλλαγή. Ίσως τώρα, σ’ αυτή την ηλικία που είναι, να θέλει να βάλει περισσότερη χαρά στη ζωή του. Ο Μάνος έζησε αρκετά δύσκολα όλα αυτά τα χρόνια, με σοβαρά προβλήματα υγείας, και νομίζω ότι τώρα το ρίχνει λίγο έξω. Και καλά κάνει.

Δεν αισθανθήκατε ότι σας «αδειάζει» όταν μάθατε ότι συνεργάζεται με την Πέγκυ Ζήνα;

- Καθόλου! Μπορεί να δώσει τραγούδια σ’ όποιον αγαπάει. Μακάρι να κάνει κάτι καλό η Πέγκυ Ζήνα.

Κα Τσαλιγοπούλου, εκ μέρους του MusicHeaven σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξή σας και μιας και βάλατε σήμερα Internet ελπίζουμε να μπείτε στο www.musicheaven.gr

- Ναι, ναι! Εννοείται!

Υ.Γ. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου παραχώρησε τη συνέντευξη πριν ετοιμαστεί για την παράσταση στο Polis. Στα τελευταία λεπτά, μάλιστα, παράλληλα με τη συνέντευξη η κομμώτρια της έφτιαχνε τα μαλλιά. Όταν της ζήτησα να τη φωτογραφίσω, η κομμώτρια μου είπε –χαμογελώντας βέβαια- «Δεν είσαι με τα καλά σου που θα τη φωτογραφίσεις έτσι! Δεν είναι έτοιμη ακόμα!». Εντούτοις, η Τσαλιγοπούλου σηκώθηκε και μου είπε: «Θα βγω φωτογραφία, αλλά μόνο μαζί σου»! Έτσι, αν και αχτένιστη δέχτηκε να φωτογραφηθεί. Γι’ αυτό και την ευχαριστώ πολύ για την ευγένειά της αλλά και για τη φιλοξενία και το κέφι της!