Παιχνίδια της ζωής

Γράφει η Εμμανουέλα (emmanuella)
14 άρθρα στο MusicHeaven

"Είναι στιγμές που θες να γυρίσεις πίσω το χρόνο και να ζήσεις πάλι κάποιες όμορφες αξέχαστες στιγμές ... Ξέρεις πως όλα έχουν κάποτε ένα τέλος ... Αλλά δεν παύουν να υπάρχουν σαν μια καλή ανάμνηση"

"Μια λέξη ... μια φράση ... μια πράξη ... Είναι ικανή να μας πετάξει μακρυά, να μας χτυπήσει με μια δύναμη μεγαλύτερη από αυτή που μπορούμε να διαθέσουμε και να την νικήσουμε ... Τότε είναι που πρέπει να πατήσεις αυτό το μαγικό κουμπάκι, να δημιουργήσεις μια μάσκα και να προβάλεις αυτό τον σιχαμερό ψεύτικο εαυτό ... Αυτό που ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ. Αλλά έτσι πρέπει ... Για το δικό σου το καλό ... για το δικό μου ... για των άλλων το καλό ..."

... Είναι δύσκολο να ψάχνεις μέσα σου να βρεις τον καλό σου εαυτό ... Είναι απογοητευτικό να "αναγκάζεσαι" να μπεις στην παγίδα και να γίνεις θύμα αυτής της κατάστασης ... Είναι τραγικό να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ... Είναι λυπηρό να βγάζεις ένα άλλο εαυτό ... μόνο και μόνο να κρύψεις τα εύθραστά σου συναισθήματα ...

... Πόσο αποκαρδιωτικό είναι να ξέρεις ότι αυτοί που σε αγαπάνε σε πρόδωσαν ? Ότι σε ξέχασαν ... ότι δεν σε υπολογίζουν επειδή, απλά, περνάς μια φάση ? Μια φάση που θα περάσει κάποια στιγμή ... Τότε μόνο θα σε ξαναθυμηθούν ...

... Όλοι πιστεύουμε ότι έχουμε φίλους, καλούς φίλους. Από αυτούς που έχεις ψάξει όλο τον ουρανό αλλά μόνο αυτοί λάμπουν στα μάτια σου ... Αλλά σίγουρα αυτή η λάμψη δεν γίνεται να κρατήσει για πάντα. Πάντα θα υπάρχει μια στιγμή που θα σβήσει στα μάτια σου ...

"Και τότε είναι που θα πέσεις, που θα προδωθείς, που θα απογοητευτείς. Τότε είναι που θα συνειδητοποιήσεις πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος. Πόσο σκληρό ρόλο έχει ένα συναίσθημα. Τότε είναι που παίρνεις την απόφαση να προσωρήσεις μπροστά και να μην κοιτάξεις πίσω."

"Αλλά ποιος άνθρωπος, ποτισμένος αυτά τα "εύθραστα" συναισθήματα είναι σε θέση να διαλύσει μια ζωή, μια υπέροχη ζωή, 10 χρόνων και να προσωρήσει μπροστά ? Λόγω μιας αδυναμίας ? Λόγω μιας κακής στιγμής ? Λόγω μια στιγμής που τα μάτια μας δεν βλέπουν αυτή τη λάμψη ???"

... Και τότε πάλι, είναι που θα πετάξεις ένα ψεύτικο - αλλά αληθινό κατα τα άλλα - χαμόγελο. Θα κλείσεις λίγο και το μάτι στη ζωή και θα πεις ... "Μα καλά είμαι" ... Αλλά όταν μείνεις μόνη θα καλωδιωθείς με αυτά τα μαγικά καλώδια που σου προσφέρουν το μόνο πράγμα στον κόσμο που έχει επαφή με τον δικό σου κόσμο. Η μουσική θα ηχήσει δυνατά στα αυτιά σου ... θα κλάψεις ... θα πάρεις αποφάσεις ... αλλά την επόμενη μέρα πάλι αυτό το χαμόγελο θα σε κυριεύσει ...

" Τελικά, ο χειρότερος μας εχθρός είναι η ζωή μας ? Μήπως πρέπει να της φερόμαστε σωστά και να μην την δυσκολεύουμε εμείς οι ίδιοι ? Η ίδια η ζωή σε εκδικείται ... και δυστυχώς έχει τη δυνατότητα να σε βρει παντού. Όπου κι αν κρυφτείς ... θα ψάξει και θα σε βρει ... Ποιος ? Η ίδια σου η ζωή ... "