αν οι Πόλεις των ανθρώπων κλέβουν κομμάτια της ψυχής σου, τότε, φτιάχνεις αλλες.
H Πόλη που κατοικώ,
έχει κάτι παράξενα πράγματα..
Μικρά κουμπιά, ανθρώπινα,
ελατήρια από χρυσό και θειάφι,
ψυχικά ποιήματα η χαμένες ψυχές,
αμόλυντες από της κακίας το εύκολο κέρδος.
Στην πόλη που κατοικώ
όσοι περνούν ,διαβάτες βιαστικοί,
ταραγμένα,νοσηρά μιάσματα,
κλέβουν το όνειρο
και σπέρνουν την φθορά.
Αγαπάω την πόλη μου.
Εκτός από εκείνες τις στιγμές που οι αδαείς
χλευάζουν την αλήθεια μας,
είναι ήρεμα
γαλήνια.
Μα τελικά ότι και να είναι
είναι δική μου...είναι..
η Πόλη των Τρελών..
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#17993 / 13.03.2009, 15:32 / Αναφορά Μάλλον υπάρχουν πολλές τέτοιες Πόλεις των Τρελών... Η δική σου συγκεκριμένα μού άρεσε πάρα πολύ! Από την αρχή ως το τέλος. Μου θυμίζει τις γνωστές μου Πόλεις με όλα αυτά που λες, τους διαβάτες, τις στιγμές, τις ψυχές.. Μπράβο! |
#18001 / 14.03.2009, 17:36 / Αναφορά Να σαι καλά Καμελια..υπάρχουν παντού ..είναι εκείνες που μας κρατάνε ζωντανούς είναι οι ίδιες που μας πονάνε. |
#18062 / 20.03.2009, 09:29 / Αναφορά Πολύ όμορφο,KALYPSO!Μ'αρέσει το ότι χρησιμοποιείς έναν πλούτο λέξεων,κάποιων δύσκολων λέξεων που δεν τις συναντάς εύκολα σε ποιήματα,και γεννάνε δυνατά συναισθήματα.Όπως και η ίδια η πόλη των τρελών...Που υπάρχει γύρω μας και μέσα μας...Δυστυχώς,ανθρώπινο τερατούργημα... |