Operation:Mindcrime - Queensryche

Είχα ακούσει παλιότερα 4-5 κομμάτια μεμονωμένα από τον δίσκο και είχα σχηματίσει πολύ καλή γνώμη γι' αυτόν. Όταν επιτέλους τον άκουσα, άλλαξα γνώμη. Ολόκληρος ο δίσκος στο σύνολό του είναι κλάσεις ανώτερος από τα τραγούδια από μόνα τους! Οι ερμηνείες του Geoff Tate και οι κιθάρες των Chris DeGarmo και Michael Wilton (χωρίς να θέλω να υποβιβάσω τους υπόλοιπους) ακούγονται καλύτερες από ποτέ, ίσως και καλύτερες από του Warning!

Κατ' αρχάς, το concept. Επιτρέψτε μου να πω ότι σπάνια θα συναντήσει κάποιος την σκληρή κριτική στην διαφθορά που υπάρχει στο σύστημα και τις αξίες της κοινωνίας να συνδυάζονται με ένα τραγικό love story μέσω της μουσικής με τόσο, αλλά τόσο αρμονικό και αριστοτεχνικό τρόπο! Επίσης, αν και έχουν βγει πολλοί δίσκοι πριν από αυτόν, είναι ο πρώτος που άκουσα με μία ιστορία που κυλά από την αρχή μέχρι το τέλος του άλμπουμ. Για να καταλάβετε την υπόθεση, παραθέτω το αντίστοιχο κομμάτι της wikipedia με το "σενάριο" του δίσκου, μεταφρασμένο από μένα:

Ο δίσκος ξεκινά με τον πρωταγωνιστή, τον Nikki, ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι σε νοσοκομείο. Βρίσκεται σε ημικατατονική κατάσταση, ανίκανος να θυμηθεί τίποτα παρά ψήγματα από το παρελθόν του. Ξαφνικά, ο Nikki παθαίνει μια βίαια αναδρομή στο παρελθόν, στην οποία οι αναμνήσεις του επανέρχονται κατακλύζοντάς τον ορμητικά.("I Remember Now", "Anarchy-X").Θυμάται πως, όντας εθισμένος στην ηρωίνη και επίδοξος πολιτικός ριζοσπάστης οργισμένος με τη σύγχρονη κοινωνία, οδηγήθηκε στο να γίνει μέλος μιας υποτιθέμενης μυστικής οργάνωσης αφοσιωμένης στην επανάσταση.("Revolution Calling"). Αρχηγός αυτής της οργάνωσης είναι ένας πολιτικοθρησκευτικός δημαγωγός γνωστός μόνο σαν Dr. X, ο οποίος, ελέγχοντας τον Nikki μέσω ενός συνδυασμού του εθισμού του στην ηρωίνη και τεχνικές πλύσης εγκεφάλου (ανάλογες με αυτές του Manchurian Candidate), χρησιμοποιεί τον Nikki σαν δολοφόνο. Όποτε ο Dr.X λέει την λέξη "mindcrime", ο Nikki γίνεται πειθήνιο όργανό του, κατάσταση την οποία ο Dr.X χρησιμοποιεί για να διατάσσει τον Nikki να αναλάβει όποια δολοφονία θέλει εκείνος.("Operation: Mindcrime", "Speak").

Μέσω ενός από τους πιθανούς συνεργούς του Dr.X, ένα διεφθαρμένο ιερέα ονόματι πάτερ William, ο Nikki δέχεται τις υπηρεσίες μία μοναχής, πρώην ιερόδουλης ονόματι αδελφή Mary Οι πληροφορίες είναι ασαφείς σχετικά με το αν οι υπηρεσίες αυτές είναι σεξουαλικής ή απλώς συναισθηματικής φύσεως ("Spreading the Disease"),παρόλο που οι στίχοι του Suite Sister Mary φαίνονται να υπονοούν ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που κάνουν έρωτα ("Your precious cross is gone, It made me wait so long for what you gave to everyone"). Παρ' όλα αυτά, μέσω της φιλίας και της αυξανόμενης στοργής του προς την Mary, ο Nikki αρχίζει να αμφισβητεί την φύση όσων κάνει ("The Mission"). Ο Dr. X το παρατηρεί αυτό και, βλέποντας μία πιθανή απειλή στο πρόσωπο της Mary, διατάζει τον Nikki να σκοτώσει και εκείνη και τον ιερέα. Ο Nikki πηγαίνει στην εκκλησία της Mary και σκοτωνει τον ιερέα, αλλά όταν βρίσκεται μπροστά στην Mary αποτυγχάνει να συμβιβαστεί με την διαταγή να την δολοφονήσει.("Suite Sister Mary"). Εκείνος και η Mary αποφασίζουν να φύγουν μαζί από την οργάνωση, και ο Nikki πηγαίνει στον Dr.X για να του πει ότι φεύγουν. Ο Dr. X, όμως, θυμίζει στον Nikki ότι είναι να ναρκομανής και εκείνος είναι ο μόνος που μπορεί να του παρέχει την καθημερινή του δόση ("The Needle Lies"). Ο Nikki φεύγει σε κατάσταση εσωτερικής διαμάχης και επιστρέφει στην Mary, βρίσκοντάς την νεκρή ("Electric Requiem").

Δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την απώλεια, όπως και με την πιθανότητα ότι μπορεί ο ίδιος να την έχει σκοτώσει χωρίς να το ξέρει, και αρχίζει να υποκύπτει στην τρέλα...("Breaking the Silence", "I Don't Believe in Love"). Οι αστυνομικοί, φτάνοντας στην σκηνή του εγκλήματος, τον συλλαμβάνουν για την δολοφονία της Mary και για τους φόνους που διέπραξε για τον Dr.X ("Waiting for 22"). Επειδή είναι σε ημικατατονική κατάσταση, εισάγεται σε νοσοκομείο, όπου αρχίζει να θυμάται... ("My Empty Room", "Eyes of a Stranger").

Και αυτό γίνεται μέσα σε 15 τραγούδια, 2 εκ των οποίων είναι instrumental!

Και τώρα οι στίχοι: όταν άκουσα πρώτη φορά το άλμπουμ, μου φάνηκε όντως σαν ένας δίσκος που στόχευε στο Mainstream κοινό, γεγονός που εξηγεί την επιτυχία που είχε. Κι όμως, το στιχουργικό περιεχόμενο πολλών τραγουδιών απείχε πολύ από το συνηθισμένο Mainstream κομμάτι! Χαρακτηριστικά παραδείγματα το Revolution Calling, το Speak και το Spreading The Disease(παραθέτω μερικούς στίχους από το καθένα):

Revolution Calling
I'm tired of all this bullshit
They keep selling me on T.V.
About the communist plan
And all the shady preachers
Begging for my cash
Swiss bank accounts while giving their
Secretaries the slam

They're all in Penthouse now
Or Playboy magazine, million dollar stories to tell
I guess Warhol wasn't wrong
Fame fifteen minutes long
Everyone's using everybody, making the sale

I used to think
That only America's way, way was right
But now the holy dollar rules everybody's lives
Gotta make a million doesn't matter who dies

Speak
Seven years of power
The corporation claw
The rich control the government, the media the law
To make some kind of difference
Then everyone must know
Eradicate the fascists, revolution will grow

The system we learn says we're equal under law
But the streets are reality, the weak and poor will fall
Let's tip the power balance and tear down their crown
Educate the masses, We'll burn the White House down

Spreading The Disease
Religion and sex are powerplays
Manipulate the people for the money they pay
Selling skin, selling God
The numbers look the same on their credit cards
Politicians say no to drugs
While we pay for wars in South America

Fighting fire with empty words
While the banks get fat
And the poor stay poor
And the rich get rich
And the cops get paid
To look away
As the one percent rules America

Δεν μου φαίνονται σαν στίχοι που θα μπορούσαν να προωθηθούν εύκολα... Κι όμως, ο δίσκος είχε τεράστια επιτυχία στο ευρύ κοινό!

Τα τραγούδια: Αρχικά, να ξεκαθαρίσω κάτι. Κάποια τραγούδια μπορεί να μην είναι τόσο καλά όσο άλλα, αλλά κανένα δεν βρίσκεται εκεί απλά για να "γεμίζει" τον δίσκο. Κάθε ένα από αυτά παίζει τον ρόλο του στην ιστορία. Λοιπόν...

Ο δίσκος ξεκινάει με το I Remember Now, το οποίο δεν είναι τραγούδι, είναι όμως ένα πολύ έξυπνο ξεκίνημα για την ιστορία. Ακολουθεί το Anarchy-X, το οποίο αν και είναι ουσιαστικά μία μονόλεπτη εισαγωγή του Revolution Calling, είναι το πρώτο highlight του δίσκου και ένα άκρως επικό ενάμισι λεπτό, ειδικά τα τελευταία 30 δευτερόλεπτα! Στη συνέχεια, το Revolution Calling, το οποίο μπαίνει χωρίς διακοπή με γρήγορο ρυθμό και δίνει το πρώτο κομμάτι του δίσκου που κατακεραυνώνει με τους στίχους του...

Μετά μπαίνει το Operation:Mindcrime, το οποίο πιστεύω ότι είναι απλά ένα καλό κομμάτι, σε σύγκριση πάντα με τα επόμενα. Επόμενο κομμάτι το Speak, το οποίο είναι πάρα πολύ καλό, θα έλεγα, αν και κάποιοι ίσως να το βαριέστε.... Ακολουθεί το Spreading The Disease, το οποίο για μένα είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου! Η απίστευτη εισαγωγή, οι τελευταίοι συνταρακτικοί στίχοι, και προπάντων, αυτές οι λίγες αλλά απίστευτες νότες στην κιθάρα όταν απαγγέλλονται σε στυλ rap(!?!)... Απλά εξαιρετικό κομμάτι! Να προσθέσω ότι αυτό είναι και το κομμάτι στο οποίο πρωτοαναφέρεται η Mary και το στυλ των στίχων γίνεται από πολιτικοποιημένο, πιο ερωτικό...

Ύστερα, έχουμε το The Mission. Άλλο ένα πολύ καλό κομμάτι, με το πρώτο ειδικά λεπτό να είναι μαγικό, και αυτό το "tumble" που λέει όταν το κομμάτι γίνεται πιο δυνατό, να το προφέρει τόσο, μα τόσο πορωτικά! Ακολουθεί το Suite Sister Mary, με το slow ξεκίνημα να επανέρχεται δέκα λεπτά αργότερα για να κλείσει το κομμάτι και να μη έχεις πάρει χαμπάρι πότε τελείωσε! Τόσο πολύ χάνεσαι στην ατμόσφαιρα του τραγουδιού αυτού! Ενδεχομένως το καλύτερο και πιο επικό κομμάτι του δίσκου, και αυτό που θεωρούν καλύτερο οι περισσότεροι, αλλά, λόγω του κολλήματός μου με το Spreading The Disease, έρχεται δεύτερο στις προτιμήσεις μου... Επόμενο το The Needle Lies, το οποίο είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι και αρκετά καλό. Μάλιστα, σε ένα Metal Hammer είχα διαβάσει πως ο Axl Rose προθέρμαινε την φωνή του με αυτό το κομμάτι πριν βγει να τραγουδήσει στα live!(αυτό για τους φανς των Guns N' Roses)

Δέκατο κομμάτι του δίσκου το Electric Requiem, με τις συνταρακτικές κραυγές του Tate και το μικρό solo να δημιουργούν την εικόνα του θρήνου πάνω από την νεκρή Mary.... Φοβερή αίσθηση! Μετά έχουμε το Breaking The Silence. Αν κάποιος ψάχνει να βρει ένα κομμάτι σε πιο Mainstream στυλ, μπορεί να ακούσει αυτό, μιας και είναι ένα πολύ καλό κομμάτι! Ακολουθεί, μετά τα  που κλείνουν το προηγούμενο κομμάτι, το γνωστό και επιτυχημένο I Don't Believe In Love... Αρκετά καλό κομμάτι, με το αγαπημένο μου στοιχείο από αυτό να είναι η σύνδεσή του με το επόμενο! Πράγματι, αν κάποιος μετά το κομμάτι αυτό ακούσει και το Waiting For 22(ένα μονόλεπτο solo είναι) θα είχε ίσως πολύ καλύτερη γνώμη για το I Don't Believe In Love, αν και για να πω την αλήθεια, το Waiting For 22 μου θύμισε πολύ έντονα Fade To Black.... Με ένα χτύπημα καμπάνας μπαίνουμε στο επόμενο κομματάκι (το -άκι λόγω του μεγέθους), το My Empty Room, με τα ουρλιαχτά του Tate στο τέλος να σκίζουν καρδιές, και με την τελευταία κραυγή του σε fade out να μπαίνει το γνωστό και μη εξαιρετέο Eyes Of A Stranger... Πάρα πολύ καλή εισαγωγή και καλοί στίχοι, αν και σε πολύ διαφορετικό στυλ από αυτούς των πρώτων τραγουδιών... Και με τον δίσκο να κλείνει επαναλαμβάνοντας την χαρακτηριστική φράση του πρώτου "κομματιού", "I Remember Now....", φαίνεται πως όλα για τον Nikki, τον πρωταγωνιστή, ίσως να έχουν τελειώσει.....

Συμπέρασμα: Εξαιρετικός δίσκος, με το ένα τραγούδι να συμπληρώνει το άλλο και να δίνει πιθανότανα τον καλύτερο δίσκο του 1988 και έναν από τους καλύτερους των 80's, πόσο μάλλον του Metal των 80's!

Προτεινόμενα κομμάτια: Μα γιατί να μην τον ακούσετε όλο; Αν, για κάποιον λόγο, δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να το ακούσετε όλο, ακούστε τα εξής: Anarchy-X/Revolution Calling(αυτά πάνε μαζί), Spreading The Disease, Suite Sister Mary.

Tracklist:

1. I Remember Now 1:17
2. Anarchy-X 1:27
3. Revolution Calling 4:42
4. Operation: Mindcrime 4:43
5. Speak 3:42
6. Spreading the Disease 4:07
7. The Mission 5:46
8. Suite Sister Mary 10:41
9. The Needle Lies 3:08
10. Electric Requiem 1:22
11. Breaking the Silence 4:34
12. I Don't Believe in Love 4:23
13. Waiting for 22 1:05
14. My Empty Room 1:28
15. Eyes of a Stranger 6:39

Πηγές: en.wikipedia.org