Εκεί που οι φίλοι συναντιούνται

Η συνεύρεση του Γιώργου Νταλάρα με την Πίτσα Παπαδοπούλου επί σκηνής (στο Polis Theater), ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη αφού θα άκουγα τους μεγάλους αυτούς ερμηνευτές σε ένα κατά βάση λαϊκό πρόγραμμα. Επίσης, πολύ θετικό είναι το γεγονός της συμμετοχής της Ασπασίας Στρατηγού, μιας από τις καλύτερες νέες παρουσίες στο ελληνικό τραγούδι. Όσο για τον Μιχάλη Τζουγανάκη, γνώριζα πως είναι εξαιρετικός μουσικός και όσες φορές τον είχα ακούσει ζωντανά με είχε καταπλήξει, αλλά αρχικά η συμμετοχή του με είχε προβληματίσει όσον αφορά στο πώς θα “δένει” με το υπόλοιπο σχήμα. Τελικά διαπίστωσα πως αν και το ρεπερτόριό του απέχει αρκετά από αυτό του υπόλοιπου προγράμματος, ο Κρητικός καλλιτέχνης δίνει τη δική του ξεχωριστή πινελιά.

Το πρόγραμμα ξεκινάει λίγο μετά τις 11 και ανοίγει δυναμικά με την ορχήστρα σε ένα “ποτ πουρί” από τραγούδια του καινούριου δίσκου του Γιώργου Νταλάρα. Ο Νταλάρας βγαίνει στη σκηνή τραγουδώντας το «Γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι» (το οποίο έδωσε και τον τίτλο των παραστάσεων), εισπράττοντας πολύ θερμό χειροκρότημα, ενώ όπως μαρτυρά η αντίδραση του κόσμου, το συγκεκριμένο τραγούδι έχει αγαπηθεί πάρα πολύ.





Στη συνέχεια, παρουσιάζονται οι υπόλοιποι συμμετέχοντες τραγουδώντας μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα από ένα τραγούδι, η Ασπασία Στρατηγού το «Όταν πέφτει το βράδυ», ο Μιχάλης Τζουγανάκης το «Άστρα μη με μαλώνετε» και η Πίτσα Παπαδοπούλου το «Ξημερώνει» (Αντ. Βαρδή). Ακολουθούν δύο από τα “ξεχασμένα” τραγούδια του Γιώργου Νταλάρα, «Ο δρόμος είναι δρόμος» (Άκη Πάνου) και «Πάμε γι’ αλλού» (Γ. Ζήκα), από τους τέσσερις τραγουδιστές.



Τη “σκυτάλη” παίρνει η Ασπασία Στρατηγού ερμηνεύοντας αισθαντικά το «Ανθρώπων έργα» και τα «Πάγια». Προσωπικά, θα ήθελα να άκουγα αυτή την όμορφη και πολλά υποσχόμενη νέα φωνή λίγο περισσότερο…



Στη συνέχεια εμφανίζεται ξανά ο Γιώργος Νταλάρας, με τα τραγούδια που έχουν αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο, όπως τα «Αν υπάρχει λόγος», «Ο παλιός στρατιώτης», «Τα βεγγαλικά σου μάτια», με το κοινό να τραγουδάει μαζί του ασταμάτητα, καθώς επίσης και το καινούριο «Έγινες πουλί».





Ο Μιχάλης Τζουγανάκης επανέρχεται στη σκηνή με το «Ήτανε μια φορά» που το ερμηνεύει μισό-μισό με τον Γιώργο Νταλάρα, ενώ αξίζει να προσέξει κανείς τη δεύτερη φωνή της Ασπασίας Στρατηγού. Στη συνέχεια μένει μόνος του στη σκηνή και ερμηνεύει τα τραγούδια από το προσωπικό του ρεπερτόριο «Γραμβούσα», «Αστράφτει», «Φωτιά μου», καθώς επίσης και τον «Στυλίτη» του Θ. Παπακωνσταντίνου σε ένα πολύ όμορφο ντουέτο με την Ασπασία Στρατηγού.



Ακολουθεί και πάλι ο Γιώργος Νταλάρας, με τα πιο λαϊκά «Καράβια στη στεριά», «Πεπρωμένο» (στην εισαγωγή του οποίου πραγματικά σείεται το Πόλις από τις ενθουσιώδης επευφημίες του κόσμου!), «Έχω έναν καφενέ», «Οι ελεύθεροι κι ωραίοι», «Μ’ ένα παράπονο» και «Κληρώθηκα». Ακολουθούν δύο τραγούδια του Ντάσο Κούρτι από τα «Έρημα χωριά»: το «Φύλλο στο νερό» (ντουέτο Νταλάρα-Ασπασίας Στρατηγού) και το «Μήλο» στην εισαγωγή του οποίου τραγουδάει ο μουσικός Αποστόλης Βαγγελάκης εισπράττοντας μεγάλο χειροκρότημα για τις ιδιαίτερες φωνητικές του ικανότητες!





Μετά εμφανίζεται η Πίτσα Παπαδοπούλου, η οποία ερμηνεύει και απογειώνει τα «Έρωτά μου αγιάτρευτε», «Αυτή η νύχτα μένει» (Στ. Κραουνάκη), «Λένε», «Απόψε θέλω να πιω», και συνεχίζει με το «Τσιγάρο ατέλειωτο» και την «Πριγκηπέσα» του Μάλαμα μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα. Μεγάλη εντύπωση, πάντως, μου έκανε το γεγονός ότι η Πίτσα Παπαδοπούλου δεν έχει συμπεριλάβει στο πρόγραμμά της τραγούδια από το προσωπικό της ρεπερτόριο (πρώτες εκτελέσεις), όπως για παράδειγμα «Μη μιλάς», «Γκρέμιστα», «Θυσιάστηκα», «Θα τα βροντήξω», «Δεν μας ένιωσε καρδιά μου»…



Ακολουθεί ένα πολύ δυνατό μέρος του προγράμματος, με τραγούδια που καλούν τον κόσμο να σηκωθεί να χορέψει: «Κι αν σε θέλω», το καινούριο «Ποτήρι», «Τι σου ‘κανα και μ’ εγκατέλειψες», «Πολλές φορές», «Τζάμπα καίει η λάμπα», «Σβήσε τη φλόγα», «Περασμένες μου αγάπες». Στη συνέχεια, ο Γιώργος Νταλάρας αναγγέλλει το δεκάλεπτο διάλειμμα που ακολουθεί. Κάποια βραδιά είπε το εξής κορυφαίο: «Συνδικαλιστικοί λόγοι μας επιβάλουν να κάνουμε ένα 10λεπτο διάλειμμα!»


Το δεύτερο μέρος ανοίγει και πάλι η ορχήστρα με το ορχηστρικό «Αφιέρωμα στον Γιώργο Ζαμπέτα». Κατόπιν, εμφανίζεται ο εκρηκτικός Μιχάλης Τζουγανάκης ξεσηκώνοντας όλο το Πόλις με τα πολύ δυναμικά τραγούδια «Κάποτε όρκο δώσαμε», «Πάλι-πάλι» και «Πόνος»!




Περνώντας στο “λαϊκό πρόγραμμα”, ακολουθεί η Πίτσα Παπαδοπούλου με τα «Μια ζωή μέσα στους δρόμους» και «Πού πάει η αγάπη όταν φεύγει». Στη συνέχεια ερμηνεύει την πρώτη στροφή του «Με τελείωσες» και έρχεται στη σκηνή ο Νταλάρας για τη δεύτερη. Ακολουθεί ένα μικρό “αφιέρωμα” στον Στέλιο Καζαντζίδη, με τους δύο μεγάλους ερμηνευτές να τραγουδούν τα τραγούδια εναλλάξ. Ακούμε τραγούδια όπως: «Αλλοτινές μου εποχές», «Καρδιά πληγωμένη», «Αγριολούλουδο», «Δεν θα ξαναγαπήσω». «Ζιγκουάλα», «Ας πάν’ στην ευχή τα παλιά».



Στο σημείο αυτό, ο Γιώργος Νταλάρας παρουσιάζει την ορχήστρα. Είναι μια στιγμή η οποία είναι “highlight”, λόγω του τρόπου που επιλέγει κάθε φορά να κάνει την παρουσίαση! Μια από τις βραδιές που  βρέθηκα στο Polis επέλεξε να τους παρουσιάσει σαν “ζευγάρια” (ντραμς-κρουστά, κιθάρες, μπουζούκια, πλήκτρα-πιάνο κ.ο.κ) με ιδιαίτερα ευφάνταστο και χιουμοριστικό τρόπο, καταλήγοντας στην εξής ατάκα:

«Μου λένε τα παιδιά (σ.σ.: οι μουσικοί): Όλο λες για μας τον τελευταίο καιρό... Αφού δεν έχεις χιούμορ (είναι γνωστό ότι εγώ δεν έχω χιούμορ) άσε τις κρυάδες! Και τους λέω: μπορεί να μην έχω χιούμορ, αλλά έχω το ΠΑ.ΣΟ.Κ  μέσ’ στο σπίτι μου!»

Αυτή ήταν η καλύτερη απάντηση για κάποιους που λένε πως δεν έχει χιούμορ!

Στη συνέχεια ακολουθούν παλιά τραγούδια που αγαπήθηκαν με τη φωνή του Νταλάρα, όπως είναι τα «Κάπου νυχτώνει», «Αχ χελιδόνι μου», «Πού ‘ναι τα χρόνια», «Ήταν πέντε ήταν έξι», «Όλα καλά», «Στα χρόνια της υπομονής», «Στην αλάνα». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στιγμή που ο Νταλάρας επιλέγει να πει μερικά “εκτός προγράμματος” τραγούδια. Εκεί θα ακούσει κανείς παλιά “ξεχασμένα” τραγούδια, που αγαπήθηκαν όμως αδικήθηκαν, και τον Γιώργο Νταλάρα σε μεγάλες ερμηνείες! Στο Polis Theater, είχα την τύχη και τη χαρά να ακούσω – μεταξύ των άλλων – το αγαπημένο μου «Πάνε να πεις» καθώς επίσης και το «Μάνα δεν φυτέψαμε» του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, τραγούδια του Κουγιουμτζή όπως τα «Μ’ έκοψαν με χώρισαν στα δυο», «Αν ήτανε να σ’ αρνηθώ», «Χάντρα στο κομπολόι σου», «Είναι πια καιρός» και «Τρελοί και άγγελοι» (Ντύλαν Τόμας), μέχρι και τον «Μανώλη» “αλά Αττικόν 1991” με τον Χρήστο Ζέρβα στο “ρόλο” του Μανώλη!



Προσωπικά θα ήθελα να άκουγα περισσότερα τραγούδια - “εκπλήξεις”, όπως επίσης θα ήθελα να κάνει ο Νταλάρας συναυλίες μόνο με τέτοια τραγούδια!




Το πρόγραμμα κλείνει κατά τις 3 η ώρα, με τους τέσσερις τραγουδιστές επί σκηνής και τα τραγούδια «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» και «Τράτα».




Άφησα για το τέλος τους «αφανείς ήρωες», τους μουσικούς. Η ορχήστρα αποτελείται από 13 εξαιρετικούς μουσικούς, με τους οποίους συνεργάζεται ο Γιώργος Νταλάρας τα τελευταία χρόνια. Αν τους παρατηρήσει κανείς θα διαπιστώσει πως όλοι μαζί είναι σαν ένα σύνολο από το οποίο δεν μπορείς να αφαιρέσεις τίποτα! Μια ορχήστρα «δεμένη», καλοκουρδισμένη, έτοιμη να απογειώσει κάθε τραγούδι! Είναι οι: Σπύρος Παναγιωτόπουλος στα ντραμς, Ανδρέας Παππάς στα κρουστά, Γιώργος Μάτσικας και Νίκος Μέρμηγκας στα μπουζούκια, Χρήστος Ζέρβας και Βασίλης Κετεντζόγλου στις κιθάρες, Θανάσης Σοφράς στο μπάσο, Γιώργος Μαρινάκης στο βιολί, Αποστόλης Βαγγελάκης στα πνευστά, Ντάσο Κούρτι στο ακορντεόν, Δημήτρης Κωστόπουλος στα πλήκτρα, Γιώργος Σκορδαλός στην κρητική λύρα και ο Γιώργος Παπαχριστούδης στο πιάνο και στις ενορχηστρώσεις.