Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Γιώργος Νταλάρας έδωσε 4 συναυλίες στους χώρους που γεννήθηκε και έζησε ο μεγάλος ρεμπέτης Μάρκος Βαμβακάρης, εκπληρώνοντας μια υπόσχεση στον εαυτό του αλλά και στην ψυχή της λαϊκής μας μουσικής. Τέσσερις συναυλίες σε Σύρο και Πειραιά που ένωσαν τραγουδιστές, μουσικούς και κοινό σε μια φωνή-απόδοση ελάχιστου φόρου τιμής στον Μάρκο Βαμβακάρη και δρομολόγησαν την κυκλοφορία ενός διπλού cd. Το cd κυκλοφόρησε από την ΕΜΙ, αφιερωμένο στη μνήμη και στο έργο του μεγάλου συνθέτη, με τον τίτλο «Γιώργος Νταλάρας - Αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη».
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Γιώργος Νταλάρας έδωσε 4 συναυλίες στους χώρους που γεννήθηκε και έζησε ο μεγάλος ρεμπέτης Μάρκος Βαμβακάρης, εκπληρώνοντας μια υπόσχεση στον εαυτό του αλλά και στην ψυχή της λαϊκής μας μουσικής. Τέσσερις συναυλίες σε Σύρο και Πειραιά που ένωσαν τραγουδιστές, μουσικούς και κοινό σε μια φωνή-απόδοση ελάχιστου φόρου τιμής στον Μάρκο Βαμβακάρη και δρομολόγησαν την κυκλοφορία ενός διπλού cd. Το cd κυκλοφόρησε από την ΕΜΙ, αφιερωμένο στη μνήμη και στο έργο του μεγάλου συνθέτη, με τον τίτλο «Γιώργος Νταλάρας - Αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη».
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #288 / 05.11.2003, 11:35 / Αναφορά Ότι κι αν πει κανείς για το Μάρκο είναι λίγο. Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ένας ολοκληρωμένος μουσικός. Διαθέτει άψογη φωνή κι εκτός αυτού, παίζει τα περισσότερα όργανα μιας λαϊκής ορχήστρας σε επίπεδο σιολιστικό. Το τονίζω αυτό, διότι έχει ιδιαίτερη σημασία. Όταν ένας ερμηνευτής εκτός από καλός τραγουδιστής είναι και καλός μουσικός, τότε η αντίληψη που έχει για τη μουσική είναι διευρυμένη. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, πως όταν είχα παρακολουθήσει ζωντανά το Νταλάρα να παίζει κάποια κομμάτια από το δίσκο του Latin, εντυπωσιάστηκα από την εκτελεστική του δεινότητα. Τραγουδούσε, ενώ ταυτοχρόνως έπαιζε και τα φλαμένγκο σόλα στην κιθάρα του. Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο κι απαιτεί κορυφαία τεχνική κατάρτιση και δεξιοτεχνία. Δεν έχω ακούσει το συγκεκριμένο δίσκο, έχω ακούσει όμως τις παλαιότερες ρεμπέτικες ανθολογίες του Νταλάρα. Πιστεύω πως κι αυτός θα είναι άψογος, δίχως να ξεφεύγει ούτε ένα «κοκοράκι» όπως λεγόταν στη γλώσσα των ρεμπετών. Μια μόνο παρατήρηση. Κατά τη γνώμη μου, η χροιά της φωνής του Νταλάρα δεν μπορεί να αποδώσει το ύφος του Μάρκου. Δεν έχει την απαιτούμενη τραχύτητα. Μπορεί να αποδώσει τέλεια π.χ. Τσιτσάνη, όχι όμως Μάρκο. Ο Μάρκος έπαιζε αποκλειστικά για τον κόσμο του, ένα κόσμο του περιθωρίου. Το χαρακτηριστικό παίξιμο του τρίχορδου με τις μπουργαριές και το ίσο κράτημα της πάνω χορδής, έδενε άψογα με τη μινιμαλιστική λιτή φωνή του Μάρκου. Η γλυκιά και πληθωρική φωνή του Νταλάρα δεν συνάδει με το ύφος αυτών των τραγουδιών. Αυτό βέβαια δε στερεί τίποτε από την αξία αυτής της δουλειάς, απλά θα είναι κατά τη γνώμη μου, μια διαφορετική προσέγγιση στο μεγάλο μουσικό κεφάλαιο που τιτλοφορείται Μάρκος Βαμβακάρης. |
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Ο Τόνυ Κονταξάκης αφηγείται τις ιστορίες των τραγουδιών του
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Björk: Fossora 
To πιο διαχρονικό άλμπουμ όλων των εποχών
Νέος δίσκος από τον Πάνο Μπούσαλη - Σεμπρεβίβα
Μια βουτιά απ' το ''Κατάστρωμα'' του Κωστή Μαραβέγια
Σκέψεις για τον τελευταίο δίσκο του Παύλου Παυλίδη 
Ματωμένα Ρόδα: “Γράφοντας το Τέλος” (ή αλλιώς: Το Σκοτάδι που Φωτίζει)