Οι X-Darawish στο MusicHeaven

Γράφει ο John Deos (Deos)
33 άρθρα στο MusicHeaven

Γιατί πρώην Δερβίσηδες;

Το «Χ» στο όνομά μας δε σημαίνει πρώην, ούτε άγνωστο. Για μας είναι ένα σύμβολο της Δύσης. Τώρα αναφορικά με το «Δερβίσηδες», προσπαθούμε εδώ και χρόνια να προσεγγίσουμε την έννοια του δερβίση, δηλαδή του απλού ανθρώπου, που έχει ταχθεί στο θεό, στην εσωτερική προσπάθεια να αναζητήσει το κέντρο του κόσμου. Στο παρελθόν, στο τέλος της συναυλίας, βγαίναμε επί σκηνής με φούστα σα δερβίσηδες και γυρίζαμε γύρω από τον εαυτό μας για πάρα πολύ ώρα, με φόντο, ηχοχρώματα και έναν ρυθμό που μας οδηγούσε σε μια κατάσταση trance. Στο τέλος εξαντλημένοι πέφταμε κάτω, όπου βρούμε, γι’αυτό και γεμίζαμε μώλωπες. Εμείς λοιπόν που είμαστε κομμάτι της Δύσης και μένουμε σε αυτήν, προσπαθούμε να πλησιάσουμε την ιδέα του Δερβίση, έτσι προκύπτει το όνομα X-Darawish. Στην αρχή ο χαρακτηριστικός ήχος του συγκροτήματος ήταν ανατολίτικος κι ονομαζόμασταν Al Darawish. Μετά το γκρουπ χωρίστηκε στους Radio Darwish, που ακολούθησαν περισσότερο την ποπ ιδέα, και στους X-Darawish. Εμείς ενώσαμε το αραβικό στοιχείο με τις κουλτούρες που κουβαλάει ο καθένας μας: η κουλτούρα των βαλκανίων του Δημοσθένη, των Blues/rock του Enzo και του ακκορντεόν του Στράτου, παίζοντας από ένα πανηγύρι μέχρι σε μια ροκ μπάντα.

Πώς έγινε η γνωριμία σας στην Ιταλία;

Στράτος: To 1990 έπαιζα στην Ιταλία ακκορντεόν, δημιουργούς όπως Χατζηδάκη, Θοδωράκη αλλα και παραδοσιακά τραγούδια, με μπάντες Ελλήνων φοιτητών κυρίως. Με είχαν καλέσει σε ένα πάρτυ όπου ήταν ένας τραγουδιστής, Παλαιστίνιος φοιτητής, επίσης ο Enzo Leone, που ήταν κιθαρίστας σε ένα Blues group και κάποια άλλα παιδιά που τους ενδιέφερε να ασχοληθούν με τη μουσική. Παίζαμε όλη τη βραδυά και καταλήξαμε στην ιδέα να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ένα γκρουπ. Νοικιάσαμε ένα μικρό δωμάτιο σε μια αυλή, βάλαμε αυγοθήκες στους τοίχους, αγοράσαμε σιγά σιγά ένα μείκτη, μερικά ηχεία, πήραμε τα όργανα και ξεκινήσαμε να κάνουμε πολλές πρόβες. Βγήκανε κάποιες διασκευές, κυρίως αραβικές, όπως και ελληνικές σαν το «Άναψε το Τσιγάρο» και τη «Μισιρλού», αρχίσαμε να κάνουμε κάποια live σε φοιτητικές εστίες ή σε φεστιβάλ της αντίστοιχης ιταλικής ΚΝΕ. Σιγά σιγά βλέπαμε να πιάνει τόπο αυτό που κάναμε, πληρωνόμασταν, κάναμε καθημερινές πρόβες και γράφαμε δικά μας τραγούδια. Το όνομα έκανε πολλούς γύρους στους πανεπιστημιακούς χώρους, στους χώρους της αριστεράς και φτάναμε τις 60-70 συναυλίες το χρόνο στην Ιταλία. Λίγο μετά βρήκαμε την πρώτη μας δισκογραφική εταιρεία, την Ponte Sonoro, βγάλαμε το πρώτο cd και λίγο λίγο προχωρούσαμε.

Δώσατε καθόλου ευκαιρία να ακολουθήσετε τον κλάδο των σπουδών σας ή σας απορρόφισε η μουσική;

Η μουσική μας απορρόφησε, όταν ήμασταν ακόμα φοιτητές, κατά 90%. Καθυστερήσαμε όλοι τουλάχιστον μια 4ετία να πάρουμε πτυχίο, όσοι κατάφεραν να πάρουν πτυχίο.. Αργότερα, εφόσον είχαμε καταφέρει να βιοποριζόμαστε από τη μουσική το συνεχίσαμε 100%. Ξαφνικά οι υποχρεώσεις και τα διάφορα ανάποδα της ζωής, το στρατιωτικό για τους Έλληνες (οι Ιταλοί το γλύτωσαν), το διαβατήριο που δεν είχε ο Παλαιστίνιος γιατί ήταν πρόσφυγας κι έμενε στο Λίβανο και δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει, όλα αυτά μας έκαναν να χάσουμε κάπως το νήμα, το οποίο το ξαναβρήκαμε ως X-Darawish κάνοντας το συμβόλαιο με την Fm Records, κατόπιν ακρόασής μας σε ένα διαγωνισμό τότε του Ωδείου Φιλιππός Νάκας.

Κατά πόσο επηρεάστηκε η μπάντα από την παρουσία στην αρχή και την απουσία στη συνέχεια του Κωστή Μαραβέγια;

Από την παρουσία του επηρεάστηκε θετικά, γιατί ο Κωστής ήταν ήδη πολύ καλός μουσικός αν και με μικρότερη πείρα καθώς δεν είχε ξανακάνει συναυλίες ως τότε. Βοήθησε όμως και σκηνικά και συνθετικά, με την ενέργεια που έβγαζε. Η απουσία του δε θεωρώ ότι μας επηρέασε αρνητικά, γιατί ισχύει ότι ουδείς αναντικατάστατος. Εκτός από το Μαραντόνα (γέλια). Έχουμε νέα μέλη στην μπάντα που μας δίνουν τη δική τους δύναμη, ενέργεια και ικανότητα. Η παρουσία του λοιπόν βοήθησε στο να εξελιχθεί η μπάντα προς το καλύτερο, ενώ η απουσία του δε μας κράτησε μουσικά πίσω, αλλά σίγουρα χάθηκε μια φιλία 5-6 ετών.

Κατά καιρούς παρουσιάζεστε με εξεζητημένη εμφάνιση. Πού αποσκοπεί;

Μας άρεσε πολύ η ιδέα της φούστας του Δερβίση, όπου σε συνδυασμό με την κίνηση γύρω από τον εαυτό μας, απελευθερώναμε την ενέργειά μας και άρεσε και στον κόσμο. Αυτή την εμφάνιση την είχαμε καθιερώσει σε πολλές συναυλίες. Βγαίνουμε να βγάλουμε αυτό που έχουμε μέσα μας, χωρίς φτιασιδώματα και επεξεργασίες. Η ψυχή πρέπει να βγει καθαρή και σε αυτό βοηθάει το λευκό. Το ένδυμα της αγνότητας και του γάμου σε πολλές κουλτούρες και χώρες είναι το λευκό.

Πώς θα περιέγραφες τη νοοτροπία σας;

Το βασικότερο στοιχείο που θέλουμε να διατηρήσουμε και νομίζω το πετυχαίνουμε είναι η απλότητα. Ως προς το πώς θα συμπεριφερθούμε στον κόσμο, στη δουλειά μας, στη μουσική και τη σκηνή.

Πόσο εφικτό είναι  να πραγματοποιείτε εμφανίσεις όταν κατοικείτε τόσο μακριά ο ένας από τον άλλον;

Στράτος: Εύκολα. Η αγάπη για να συναντηθούμε και να παίξουμε μουσική μας δίνει τη «βενζίνη» για να το κάνουμε. Στο 6o Live του MusicHeaven, όταν είπα του Enzo να έρθει αφιλοκερδώς από Ιταλία δε σκέφτηκε «α ωραία, να συνδυάσουμε και καμιά άλλη συναυλία», αλλά ήταν μια αφορμή να βρεθούμε και ίσως να γράψουμε και κανένα καινούριο τραγούδι. Το ταξίδι βοηθάει πάντα τον καλλιτέχνη να ανανεωθεί ψυχικά, ώστε να εμπνευστεί και να γράψει. To κόστος δεν πρέπει να το κοιτάς. Καλύτερα δουλέψεις λίγο παραπάνω σε μια δουλειά και να το καλύψεις, παρά να μην το κάνεις. Οι αποστάσεις δε μας επηρεάζουν, αλλά μας δυναμώνουν. Άσε που πολλές ιδέες γεννιούνται ταξιδεύοντας. Στο καράβι συλλάβαμε το έργο Hava, Mare, Vatra, Gaia. Hava στα Τούρκικα είναι ο αέρας, Mare στα Ιταλικά είναι η θάλασσα ,Vatra στα Σέρβικα είναι η φωτιά, και τέλος η γη. Αυτό το project γεννήθηκε σε ταξίδια που κάναμε στην Ιταλία και τη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε μια εταιρεία με το όνομα Μονοπάτια, ένα σχήμα από τη Θεσσαλονίκη (οι Πρώτες Γιορτές), μια τραγουδίστρια από το Μαυροβούνιο που μένει στη Γαλλία (η Lydia Filipovic) κι ένας συνθέτης σύγχρονης μουσικής, ο Δημήτρης Ταλαρούγκας, που έχει σπουδάσει στο Βερολίνο. Ενωθήκαμε όλοι μαζί, κάνοντας 3-4 εμφανίσεις το χρόνο. Τελευταία φορά ήταν στο Μέγαρο Μουσικής στη Θεσσαλονίκη. Έχουμε λοιπόν ταυτόχρονο 4 μπάντες επί σκηνής, εναλλάσουμε στυλ μουσικής και πίσω μας εναλλάσονται διάφορα γραφικά και video arts που τα υπογράφουν οι γραφίστες Fuliana και Δημήτρης Γαλάνης και που έχουν σχέση με τη μουσική που παίζουμε.

Πείτε μου μια χαρακτηριστική όμορφη στιγμή σε συναυλία στο εξωτερικό.

Enzo: Πολλές φορές όταν είμαστε backstage και καθόμαστε χαλαρά πριν βγούμε, προσπαθούμε να μπούμε στη νοοτροπία της πόλης που έχουμε πάει χωρίς να σκεφτόμαστε το live.

Δημοσθένης: Είναι ένα χωριό στην Κάτω Ιταλία, το Carpino, το χωριό της ελιάς, όπου ο κόσμος πραγματικά λατρεύει τους X-Darawish και είναι μοναδικό συναίσθημα. Επίσης μια άλλη μοναδική στιγμή ήταν όταν τραγουδήσαμε μαζί με το Lucio Dalla σε μια συναυλία που έγινε για το Άργος, όπου μας τίμησαν με ένα βραβείο σε ένα φεστιβάλ στη Manfredonia, κοντά στη Fozzia της Ιταλίας.

Στράτος: Εγώ θυμάμαι μια συναυλία στην Ιταλία που είχε τελειώσει κατά τις 4 το πρωί και μας είχαν πάει σε ένα σπίτι να μας φιλοξενήσουν. Ξύπνησα 7 η ώρα το πρωί και αντί να αντικρίσω ταβάνι, αντίκρυσα παράθυρα, ήταν μόνο τζάμι από πάνω μου. Όπως ξύπνησα από τον ήλιο μου ήρθε αυθόρμητα να τραγουδήσω ένα κομμάτι που λέει «quando sei qui con me questa stanza non ha piω pareti ma alberi», δηλαδή «όταν είσαι εσύ μαζί μου, αυτό το δωμάτιο δεν έχει πια τοίχους, αλλά δέντρα»!

Πώς είναι η απήχηση της μουσικής σας έξω;

Υπάρχουν κάποιες πόλεις που για κάποιο ανεξήγητο λόγο μας ξέρει περισσότερο ο κόσμος, ξέρουν τα τραγούδια, τα τραγουδάνε και νιώθουμε πολύ ωραία. Εκτός Ιταλίας, έχουμε κάνει πολλές συναυλίες αλλά δεν έχουμε κάποιο κοινό συγκεκριμένο. Στο Βέλγιο, για παράδειγμα δεν μας ήξεραν, απλά τους άρεσε η μουσική εκείνη τη στιγμή. Κοινό συγκεκριμένο έχουμε στην Ελλάδα και κυρίως στην Ιταλία που ήμασταν περισσότερα χρόνια και είχαμε περισσότερη προώθηση. Η πιο χαρακτηριστική μας συναυλία σε τρίτη χώρα πάντως ήταν το 1992, όπου είχαμε παίξει στο Ιράκ, σε ένα υπέροχο αμφιθέατρο μεταξύ Βαγδάτης και Βαβυλωνίας, καλεσμένοι από το Σαντάμ Χουσεϊν και το Υπουργείο Πολιτιμού τότε. Είχε ήδη επιβληθεί το εμπάργκο από τις ΗΠΑ, είχε τελειώσει ο πρώτος πόλεμος, και βλέπαμε όλα τα επακόλουθά του και τον κόσμο να πεθαίνει από την έλλειψη απλών αντιβιωτικών. Το σύστημα ύδρευσης είχε καταστραφεί κι ο κόσμος έπινε νερό από τον Τίγρη Ποταμό. Πολλές τέτοιες εικόνες που αντιφάσκουν με τη χαρά που λάμβανες από τον κόσμο από τη στιγμή του soundcheck μέχρι το πέρας της συναυλίας. Άλλες συναυλίες που θυμόμαστε έντονα είναι στο Βέλγιο σε συναυλία όπου μοιραστήκαμε τη σκηνή με το Nick Cave και του Levellers, στη Ρώμη και τη Βενετία σε φεστιβάλ που συμμετείχαμε μαζί με τον Elvis Costello και τους Radiohead.

Είστε ευχαριστημένοι με την εγχώρια και διεθνή μουσική του σήμερα;

Δεν ακούγονται καινούρια πράματα. Οι περισσότεροι διασκευάζουν. Δεν είναι κακό πάντα, απλά ανακυκλώνουν χωρίς να προσφέρουν μια νέα δημιουργία. Δεν είναι θέμα έμπνευσης. Έμπνευση υπάρχει, απλά οι μουσικοί επαναπαύονται και δε σκέφτονται. Σίγουρα υπάρχουν ενδιαφέρουσες μουσικές και καλλιτέχνες, απλά θέλει πολύ ψάξιμο.

Πείτε μου μια αγαπημένη σας ταινία που θα θέλατε να είχατε ντύσει με τη μουσική σας.

Enzo: La vita e bella

Δημοσθένης: Amelie. Θα ήθελα επίσης να τραγουδάω στην ταινία του Moulin Rouge.

Στράτος: O καιρός των τσιγγάνων

Πώς σας φαντάζεσαι μουσικά μετά από 10 χρόνια;

Στράτος: Επειδή θα είμαστε λίγο γέροι και δε θα αντέχουμε, εγώ θα παίζω μελλόντικα αντί για ακκορντεόν, ο Enzo θα παίζει ακουστική κιθάρα, γιατί η ηλεκτρική είναι πιο βαριά και ο Δημοθένης θα συνεχίζει να τραγουδάει, αλλά θα του δίνω φάρμακα για να μπορεί να αντέχει (γέλια). Ο ήχος θα έχει αλλάξει σίγουρα, ελπίζουμε προς το καλύτερο και πιο ώριμο. Ελπίζω να έχουμε την υγεία μας και να μπορούμε να παίζουμε ακόμα μαζί. Να κάνουμε σε 10 χρόνια πάλι συνέντευξη να δούμε τι πετύχαμε από αυτά (γέλια).

Πώς ήταν η εμπειρία στο 6ο live του MusicHeaven;

Το MusicHeaven είναι μια σελίδα που την φροντίζουν άνθρωποι με υψηλό αποτέλεσμα, ωραίο design και περιεχόμενο. Αυτό μας ώθησε να δημιουργήσουμε τη δική μας music page και στη συνέχεια να συμμετέχουμε στο 6ο live. Ήταν πολύ σημαντική διοργάνωση γιατί έδωσε βήμα σε πολλά γκρουπ που δεν έχουν αναγνωρισιμότητα να ακουστούν μπροστά σε εκατοντάδες κόσμου. Μουσικοί και κοινό έγιναν ένα, γνωρίστηκαν και έμαθαν πολλά μέσα σε ένα βράδυ.

Ποια είναι τα σχέδιά σας στο άμεσο μέλλον;

Έχουμε αποφασίσει στον επόμενο χρόνο να βγάλουμε 2 cd. To ένα θα περιλαμβάνει πολλά δικά μας παλιά τραγούδια, τα οποία θα τα ξαναεπισκεφτούμε σε μια πιο ακουστική προσέγγιση. Έχουμε να διασκευάσουμε ένα γνωστό ελληνικό τραγούδι που μας ζητήθηκε να το κάνουμε στα ιταλικά και να το βάλουμε στο cd εμείς αλλά και στο επόμενο cd του ίδιου του καλλιτέχνη που δε σας λέμε ποιος είναι, είναι έκπληξη. Επίσης έχουμε πολλά X-Darawish κομμάτια, τα οποία ευελπιστούμε να τα ολοκληρώσουμε ως παραγωγή μέσα στο 2011 και να τα ηχογραφήσουμε μέσα στο 2012. Επιπλέον, θα προωθήσουμε ξανά το project «Hava, Mare, Vatra, Gaia» που αναφέραμε νωρίτερα και θα συμπεριλάβουμε στους στόχους μας τη δημιουργία video clip είτε σε νέο είτε σε παλιό μας τραγούδι.

Σας ευχαριστούμε πολύ, καλή συνέχεια.

Να είστε καλά παιδιά!

Επικοινωνία - Ενημέρωση:
http://www.xdarawish.gr/
http://www.myspace.com/xdarawish
music.xdarawish@yahoo.com
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=musicpages&op=viewpage&id=73