Ο Μιχάλης Γελασάκης στο MusicHeaven

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

Αρχικά θα ήθελα να μου πεις πώς ξεκίνησες. Πώς ένας φοιτητής Φυσικής καταλήγει στο Δίφωνο; Το ήθελες πάντα;
Μεγάλη ιστορία... Θα γίνω αφόρητα πληκτικός αν αρχίσω τις λεπτομέρειες. Γιατί αυτή η ιστορία έχει πολλές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ήμουν φίλος, ξάδερφος, ανιψιός, γκόμενος ή ότι άλλο κανενός. Χωρίς να σημαίνει κάτι για αυτούς που είναι. Απλώς επειδή έχω ακούσει διάφορα κατά καιρούς και πραγματικά το διασκεδάζω, θέλω κάποια στιγμή να το πω αυτό.

Βέβαια ξέρω ότι όποιος δεν θέλει να το πιστέψει δεν θα το πιστέψει ποτέ. Άλλωστε οι αλήθειες είναι όσες οι άνθρωποι στη γη που έχει γράψει και ο Άλκης Αλκαίος. Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης τώρα. Αν κάτι δεν το θέλεις, καλό θα είναι να μην το κάνεις. Εκτός αν υπάρχει πραγματική ανάγκη. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι όταν κάνουμε αυτά που δεν θέλουμε, αλλά κυρίως όταν δεν κάνουμε αυτά που θέλουμε. Συγκυρίες, πολλή δουλειά, αποφάσεις και αγάπη κυρίως. Τα κλασικά ξέρεις… Καλώς ή κακώς τις περισσότερες φορές αυτά σε πάνε παρακάτω.

Ποια ήταν η σχέση σου με το Δίφωνο πριν δουλέψεις εκεί. Ήσουν αναγνώστης;
Συνδρομητής! Ήταν μεγάλη υπόθεση για μένα όταν γνώριζα αυτούς που διάβαζα και συνεχίζω να διαβάζω. Το περιοδικό αυτό, με όλα του τα σωστά και τα λάθη, είναι το μοναδικό μουσικό περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας που αντέχει και προσπαθεί για το καλύτερο όπως πάντα έκανε. Όλοι οι άνθρωποι που δούλευαν και δουλεύουν στο Δίφωνο το έχουν αγαπήσει και το έχουν στηρίξει και σε πολύ δύσκολες στιγμές από τον Οκτώβριο του ’95 που ξεκίνησε με πρώτο εξώφυλλο το Νίκο Παπάζογλου. Από το Δίφωνο ως αναγνώστης έμαθα πάρα πολλά και πιστεύω για αρκετούς ισχύει το ίδιο. Δεν με νοιάζει τι μπορεί να μην έμαθα.

Πριν λίγους μήνες έκανε την εμφάνιση της μία καινούργια μουσική εφημερίδα στο διαδίκτυο, το MusicPaper. Τί προσδοκίες έχει; Πώς έγινε η επιλογή των συντελεστών;
Το www.musicpaper.gr είναι μία διαδικτυακή μουσική εφημερίδα με καθημερινή ανανέωση και επιλεγμένους συντάκτες. Την φτιάξαμε με τα χεράκια μας που λένε και μιλάω στον πληθυντικό γιατί την έχουμε μαζί με την Άντυ Δημοπούλου. Πιστεύουμε ότι υπάρχει χώρος για να γίνει κάτι τέτοιο και ανάγκη για άμεση και ανεξάρτητη καταγραφή, διάδοση, και κρίση των μουσικών συμβάντων της χώρας μας και όχι μόνο. Αν δει κάποιος την ταυτότητα θα καταλάβει τα κριτήρια. Όλοι οι συντάκτες είναι έγκυροι δημοσιογράφοι που αγαπούν και γνωρίζουν καλά αυτό που κάνουν. Έχουν γνώσεις που θα ζήλευε ο καθένας και στηρίζουν αυτήν την προσπάθεια έμπρακτα. Τους οφείλουμε την ύπαρξή μας και την θεαματική προσέλευση αναγνωστών. Συνεντεύξεις, ρεπορτάζ, ειδήσεις, άρθρα, αποκλειστικότητες, ντοκουμέντα και άλλες ενδιαφέρουσες στήλες είναι στη διάθεση του καθένα. Φυσικά χωρίς κόστος. Η μόνη προσδοκία που έχει είναι να κάνει καλά τη δουλειά για την οποία δημιουργήθηκε. Νομίζω πως χάνεις την ουσία αν λειτουργείς βάσει μιας προσδοκίας.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σταθεί μόνο στο χώρο του διαδικτύου;
Μπορεί να δημιουργήσει φοβερά προβλήματα το ίντερνετ όταν η χρήση του γίνεται καταχρηστικά, αλλά η ελευθερία του είναι δεδομένη και πλέον αναγκαία. Σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή δεν έχουμε διαφημιστικές εταιρίες και μεγαλοεκδότες, που ζουν με δημόσιο χρήμα, πάνω απ’ το κεφάλι μας μπορούμε να γράφουμε ό,τι μας κατέβει στο μυαλό. 

Πώς αισθάνθηκες όταν έμαθες πως το περιοδικό κλείνει;
Νιώθω σαν να μου έχεις βάλει το μικρόφωνο μπροστά στο στόμα μου, να μας τραβάει η κάμερα αφού έχει καεί ένα ολόκληρο δάσος και να με ρωτάς πως νιώθετε που δεν κάηκε το δέντρο της αυλής σας… Λες να χάρηκα;

Παρατηρούμε πως κάποιες φορές το Δίφωνο φιλοξενούσε συνεντεύξεις κι εξώφυλλα καλλιτεχνών πιο "εμπορικού" κύκλου, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια κάποιων αναγνωστών. Τί λες εσύ γι' αυτό;
Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει τους τελευταίους μήνες νομίζω. Όπως και να έχει οι πιο κατάλληλοι κριτές ενός περιοδικού είναι οι αναγνώστες του, που αυτό το βλέπεις στο νούμερο που σου ανακοινώνεται μόλις μαζευτεί από τα περίπτερα. Θα ήθελα πάντως αυτή την ερώτηση να την ακολουθεί και μία άλλη που να παρατηρεί πως κάποιες φορές το Δίφωνο έχει κάνει εξώφυλλα και συνεντεύξεις ανθρώπους που δεν θα γίνουν πουθενά αλλού ή όταν κανένας άλλος δεν τους έδινε χώρο. Μπορώ να σου πω δεκάδες ονόματα καλλιτεχνών που έκαναν την πρώτη τους συνέντευξη στο Δίφωνο. Όπως μπορώ να σου πω και εκατοντάδες θέματα που δεν θα διαβάσεις πουθενά αλλού. Όλα τα άλλα είναι κουβέντα να γίνεται. Η λέξη εμπορικό κατά τη γνώμη μου είναι λάθος, όπως και η λέξη έντεχνο.

Και μετά από "αγώνα" το περιοδικό ξανανοίγει. Πες μας λίγα πράγματα γι' αυτό. Πώς αισθανθήκατε;
Ο πληθυντικός της ερώτησης με δεσμεύει να απαντήσω για όλους και δεν είμαι σε θέση να κάνω κάτι τέτοιο. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να ακουστεί ένα ευχαριστώ προς τους καλλιτέχνες οι οποίοι, ανεξάρτητα με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ με αυτά που έγραφε ο καθένας, ήθελαν το Δίφωνο στο περίπτερο.

Στο παρελθόν είδαμε έναν πρωτότυπο τρόπο συνέντευξης στον Ιανό, τις "Ζωντανές Συνεντεύξεις". Θα το ξανάκανες;
Αυτό έγινε για δύο συνεχόμενες χρονιές και μάλιστα οφείλω ένα ακόμα ευχαριστώ στο MusicHeaven και τον Γιώργο Εγγλέζο που το υποστήριξε ουσιαστικά. Με την πρώτη ευκαιρία θα το ξανακάνω. Δηλαδή μόλις έχω χρόνο, διάθεση, υπομονή και χρηματοδότηση. Γιατί έχει αρκετά έξοδα κάτι τέτοιο ώστε να έχει και ελεύθερη είσοδο. Νομίζω ότι ήταν κάτι ξεχωριστό να βλέπεις τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη να δίνει ζωντανά συνέντευξη και να μιλάει για τη ζωή και το έργο του. Η προσέλευση του κόσμου έδειξε ότι έχει ανάγκη από τέτοια πράγματα.

Ο Μιχάλης Γελασάκης στις Ζωντανές Συνεντεύξεις (ΙΑΝΟΣ, 2009)

MusicΗeaven. Μας παρακολουθείς καθόλου;
Εδώ και χρόνια! Τον τελευταίο καιρό όχι τόσο φανατικά λόγω φόρτου εργασίας, αλλά τις περισσότερες φορές που θα μπω θα βρω κάτι που με ενδιαφέρει να διαβάσω και αυτό για μένα είναι μεγάλη επιτυχία. Καλή δύναμη για τη συνέχεια.

Υποστηρίζεις το ιντερνετικό ραδιόφωνο;
Το πρόβλημα σε αυτή τη φάση πλην ελαχίστων εξαιρέσεων είναι ότι το ιντερνετικό ραδιόφωνο δεν υποστηρίζει τον εαυτό του… Τα περισσότερα έχουν την νοοτροπία του απωθημένου και του φτωχού συγγενή… Όταν αλλάξει αυτό, το ιντερνετικό ραδιόφωνο θα κάνει σπουδαία πράγματα, γιατί έχει δυνατότητες που δεν τις έχει εκμεταλλευτεί ακόμα. Είμαι πολύ υπέρ και έχουμε κάνει πολλές φορές θέματα για ιντερνετικά ραδιόφωνα μιας και το ανέφερες.

Έχεις όσο χρόνο θα ήθελες, για να δεις "τί παίζει" από ραδιόφωνο, περιοδικά κι ιστολόγια στο διαδίκτυο; Σου αρέσει να ανακαλύπτεις νέα άτομα, που δείχνουν τη δουλειά τους εκεί;
Πάντα θέλω περισσότερο χρόνο, αλλά και λόγω δουλειάς παρακολουθώ σε πολύ μεγάλο βαθμό θα έλεγα τον online κόσμο. Γίνονται και γράφονται σπουδαία πράγματα εκεί. Όχι μόνο σε δημοσιογραφικό επίπεδο, αλλά και σε καλλιτεχνικό. Υπάρχουν συνομήλικοι μου και μικρότεροι ακόμα που τους αξίζει κάτι παραπάνω από ένα blog, αλλά δεν θα έλεγα ότι αυτή είναι η πλειοψηφία. Το βήμα στον καθένα είναι ευχή και κατάρα. Ξέρω πολλούς καλλιτέχνες πάντως που υπάρχουν μόνο στο ίντερνετ. Στο Δίφωνο υπάρχει σχετική μόνιμη στήλη που προτείνει πράγματα που θα βρει κανείς μόνο online.

Τί θεωρείς πως αποκόμισες από τις "Αδέσποτες Νότες";
Είχα την απόλυτη ελευθερία να παίξω ότι θέλω και για αυτό έτσι όπως είναι η κατάσταση στα ραδιόφωνα σήμερα οφείλω να ευχαριστήσω τον Αντρέα Γιαννίκο για την εμπιστοσύνη και την υποστήριξή του. Άνθρωποι και εμπειρία ήταν τα βασικά κέρδη. 

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον; Έχεις όνειρα για τη δουλειά σου;
Παλιότερα είχα πολλές… όσο μεγαλώνω μου φεύγουν και μένει ο δρόμος μπροστά. Ο Κώστας Ουράνης έγραφε καιρός να πάρουμε τους άγνωστους και τους μεγάλους δρόμους. Η φιλοδοξία θέλει γνωστούς και μικρούς δρόμους. Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης… Προτιμώ να έχω όνειρά για τη ζωή μου.