Συνέντευξη με τον Αλέξανδρο Μπελλέ

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1984 στη Χίο. Έχοντας ιδιαίτερη κλίση και αγάπη στο τραγούδι, στα 18 του χρόνια, ξεκίνησε μαθήματα φωνητικής στο Ωδείο Γλυφάδας. Συνέχισε στην Αγγλία, στο Leeds (Leeds College of Μusic) και στο Λονδίνο όπου έκανε και μαθήματα κλασσικού τραγουδιού & κιθάρας με τον κιθαρίστα Γιάννη Παυλίδη. Έχει εμφανιστεί σε μουσικές σκηνές στην Ελλάδα και στην Αγγλία.

Το 2008 τον ανακαλύπτει ο Γιάννης Μαρκόπουλος και του αναθέτει να ερμηνεύσει μέρη από τα μουσικά του έργα «Θητεία», «Ιθαγένεια», «Χρονικό» και «Ανεξάρτητα». Έχει πάρει μέρος σε πολλές συναυλίες του συνθέτη εκ των οποίων οι πιο σημαντικές ήταν στο Θέατρο Παλλάς το Μάρτιο του 2009, στο Μέγαρο Μουσικής το Μάιο του 2009  & στα Θερμοπύλεια τον Αύγουστο του 2009.

Αλέξανδρε καλώς ήρθες στο ΜusicΗeaven! Πες μας πως και πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα! Ξεκίνησα μαθήματα κλασσικής κιθάρας στα πρώτα χρόνια του Λυκείου. Ονειρευόμουν να παίζω κιθάρα και να τραγουδάω με την παρέα μου τα καλοκαίρια γύρω απ’τη φωτιά!
Στα δεκαοκτώ μου ξεκίνησα και φωνητική στο ωδείο Γλυφάδας. Για μένα αυτό ήταν η αρχή του δρόμου που δεν έχει ούτε τέλος ούτε προορισμό. Είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι που σε μαγεύει σε κάθε του στάση. Έτσι η μουσική έγινε η ζωή μου.

Συνεργάζεσαι εδώ και τρία χρόνια με έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες, το Γιάννη Μαρκόπουλο. Πως ξεκίνησε αυτή η συνεργασία και τι έχεις πάρει όλο αυτό το καιρό από αυτή;
Η συνεργασία με το Γιάννη Μαρκόπουλο ξεκίνησε πριν τρία χρόνια. Κανονίσαμε μία ακρόαση για να με ακούσει. Από παιδάκι άκουγα τα κομμάτια του ερμηνευμένα από τον αείμνηστο Νίκο Ξυλούρη και πραγματικά ανατρίχιαζα... Κάθισε στο πιάνο, με ρώτησε πιο τραγούδι θα του πω και ξεκίνησε να παίζει την εισαγωγή από το «Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί».
Αν και από το άγχος μου μπήκα στη μέση της εισαγωγής, είπα το πρώτο τετράστιχο και με διέκοψε. Σηκώθηκε, με αγκάλιασε και μου είπε «γιατί δεν ήρθες να με βρεις νωρίτερα; Σε περιμένω από Δευτέρα, ξεκινάμε πρόβες». Εκείνη η στιγμή ήταν πολύ έντονη για μένα. Δε θα τη ξεχάσω ποτέ!Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε κάνει δεκαπέντε συναυλίες, έχω τραγουδήσει πάρα πολλά έργα του και πραγματικά είναι ένα μεγάλο σχολείο η συνεργασία με το Γιάννη Μαρκόπουλο. Τον ευχαριστώ πολύ για τη στήριξη του.

Σε αυτή την παρανοϊκή περίοδο που διανύουμε ίσως μαζί με όλα τα υπόλοιπα οφείλει και ο ρόλος του καλλιτέχνη με κάποιον τρόπο να προσαρμοστεί. Ποιος είναι ο καλλιτέχνης σήμερα; Και προς τα πού μπορεί να εξελιχθεί;
Κατά τη γνώμη μου ο καλλιτέχνης δε θα πρέπει να προσαρμόζεται με βάση την υπάρχουσα κατάσταση. Άλλα να σηκώνει σημαία. Να δείχνει αγνά και καθαρά ποιος είναι, τι έχει να πει μέσα από το έργο του και βέβαια η ζωή του να συνάδει με αυτό. Όταν αισθανθεί πως η εποχή πέρασε...άλλαξε, να μην προσπαθήσει αναγκαστικά να προσαρμοστεί σε αυτή..αν αυτό δεν τον εκφράζει...αλλά να αποχωρήσει με ψηλά το κεφάλι!  Να παραδεχτεί ότι ίσως στέρεψε από έμπνευση ή πως ανήκει σε άλλη εποχή.  Νομίζω πως μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις που χτύπησαν τη χώρα μας ήταν στον πολιτισμό καθώς βλέπουμε τους ίδιους καλλιτέχνες τα τελευταία πενήντα χρόνια. Κάποιοι από τους οποίους έχουν στερέψει αλλά δε θέλουν να το παραδεχτούν.
Ο καλλιτέχνης είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο απλός άνθρωπος. Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας μία καλλιτεχνική φλέβα!!Ο καλλιτέχνης πρέπει να εξελίσσεται συνέχεια, να μη σταματάει ποτέ. Να διαβάζει, να ενημερώνεται, να ακούει μουσική, να ονειρεύεται, να ερωτεύεται, να γελάει, να πονάει, να αφουγκράζεται τα πάντα,να έχει προσλαμβάνουσες, να ζει!! Αν δε ζήσεις, αν δεν είσαι παρών, πως μπορείς να κάνεις τέχνη;

Ο κόσμος αρχίζει και «κλείνεται», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μπορεί η μουσική να  μας βοηθήσει να δούμε έξω, γύρω μας;
Όντως... όσο περνάνε τα χρόνια κλεινόμαστε όλο και πιο πολύ στον εαυτό μας, στους φόβους μας. Είμαστε σε ένα μόνιμο τρέξιμο για να “προλάβουμε”... και η ζωή θέλει χρόνο για να ερωτευτείς πραγματικά, να διασκεδάσεις αληθινά, να ψυχαγωγηθείς, να ζήσεις!! Πόσο μάλλον να ακούσεις μουσική!

Φοβάμαι πως στις μέρες μας πολύ λίγος κόσμος ακούει μουσική, και όταν λέω "να ακούει", εννοώ να κάνει μόνο αυτό,  να δώσει βάση σε αυτό. Πιστεύω ότι όταν διαβάζεις τους στίχους, όταν ακούς τη μουσική και προσέχεις την ενορχήστρωση, τα πάντα, τότε μπορείς να νιώσεις συναισθήματα, να χαρείς, να συγκινηθείς, να γαληνέψεις ή και να ξεσηκωθείς! Η μουσική αλλά και γενικότερα όλες οι τέχνες μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε βαθιά μέσα μας αλλά συγχρόνως έξω μας και γύρω μας.

Ετοιμάζεις την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Πες μας λίγα λόγια για αυτή.
Όλα ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο περίπου. Με την επιμονή και προτροπή του φίλου μου Κωνσταντίνου Δημαρέση αρχισα σιγά σιγά να ντύνω με μουσική τους όμορφους στίχους του. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με τη μελοποίηση και μέχρι τότε δεν είχα και τη διάθεση να το κάνω. Το πρώτο μας ολοκληρωμένο τραγούδι, όμως, το “Σαν έρθεις” άλλαξε τα πάντα μέσα μας! Από τη στιγμη που το μελοποίησα αισθάνθηκα σαν να γεννήθηκαν μαζί οι στίχοι κι η μουσική και συγκινήθηκα ακόμα πιο πολύ όταν αισθάνθηκε και ο Κωνσταντίνος το ίδιο. Τότε πήραμε την απόφαση να φτιάξουμε το πρώτο μου CD με στίχους του Κωνσταντίνου και μουσική δική μου.

Ποιο είναι το μουσικό ύφος αυτής της δουλειάς;
Το ύφος είναι έντεχνο ροκ αλλά έχει βαθιά μέσα του ριζωμένο και το παραδοσιακό τραγούδι. Ο στίχος επίσης πιστεύω πως θα ξεχωρίσει σε αυτή τη δουλειά. Τραγούδια αλληγορικά, ερωτικά αλλά και κοινωνικοπολιτικά, χωρίς λαϊκισμούς. 

Τι θα ήθελες να παρουσιάσεις φέτος στις εμφανίσεις σου;
Θα παρουσιάσω κάποια από τα καινούργια μου κομμάτια, από τη πρώτη μου δισκογραφική δουλειά που θα βγει σύντομα όπως και διασκευές αγαπημένων τραγουδιών Ελλήνων συνθετών.


Αν μπορούσες να έχεις μαζί σου συνέχεια ένα τραγούδι ή έναν μουσικό, ποιο(ς) θα ήταν αυτό(ς);
Είναι πολλά τα τραγούδια που αγαπώ και πολλοί οι καλλιτέχνες που με συγκινούν. Αλλά μαζί μου έχω και θα έχω πάντα ένα δικό μου κομμάτι, που είναι και το ομώνυμο του πρώτο μου δίσκου, το “Σαν έρθεις”. Αυτό το τραγούδι είναι ένα ερωτικό ροκ ζεϊμπέκικο και έχει μέσα του όλον τον ψυχικό μου κόσμο. Το ακούω πάντα στις έντονα φορτισμένες μου στιγμές. Είτε είμαι πολύ χαρούμενος είτε πολύ λυπημένος.

Και ο επίλογος δικός σου!
Η χώρα μας περνάει μια απο τις χειρότερες στιγμές στην ιστορία της, ήρθε η ώρα, όπως κάναμε πάντα σε δύσκολες στιγμές ιστορικά να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα και να αλλάξουμε σε ατομικό επίπεδο και στη συνέχεια σε συλλογικό. Να μονιάσουμε και να βάλουμε πλάτη για την πανέμορφη πατρίδα μας. Επίλογος; Οι στίχοι του Κωνσταντίνου Δημαρέση που σε αυτή τη χρονική στιγμή με εκφράζουν απόλυτα:

"Είμαι παρών και αναλαμβάνω την ευθύνη
Το παρελθόν με ακολουθεί
Και το παρόν με οδηγεί
Στο μέλλον που μου αξίζει"

__________________________________________________________________________

Εμφανίσεις Νοεμβρίου & Δεκεμβρίου 2011

19/11/11, Καφέ Αλάβαστρον, έναρξη 22.30
26/11/11, Καφέ Αλάβαστρον, έναρξη 22.30
02/12/11, Πυρήνας live, έναρξη 22.00