Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Μάθημα μουσικής σε video με ανάλυση βασικών ελληνικών μουσικών ρυθμών και αναφορά σε ορισμένα θεωρητικά στοιχεία μουσικής.
To 2009 είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο Ελληνικοί Ρυθμοί –Πρακτικό μάθημα, που έχει αναρτηθεί στη στήλη «Μαθήματα μουσικής».
Στο σημερινό άρθρο θα επανέλθω, αναλύοντας πρακτικά εκ νέου τους ρυθμούς αυτούς, σε μεταφορτωμένο Video. Καθότι, αφού έλαβα υπ΄όψη και ορισμένα σχόλια κάποιων μελών, τα οποία ευχαριστώ πολύ, έκρινα ότι τόσο η προφορική περιγραφή αυτών, όσο και το ηχητικό τους δείγμα θα βοηθούσε ίσως στην καλύτερη κατανόησή τους .
Οπως έχω πεί και στα προηγούμενα σχετικά άρθρα, δεν είμαι ούτε συγγραφέας, ούτε δάσκαλος μουσικής. Εδώ απλώς καταγράφω τις λίγες γνώσεις μου ως απλός ερασιτέχνης που είμαι, ωστε να δημιουργούνται «εποικοδομητικοί» ίσως διάλογοι μεταξύ των μελών του MusicHeaven. ΄Αλλωστε αυτά πιθανόν να φανούν χρήσιμα σε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί από μόνος του, εφόσον ο χρόνος ή ο τόπος (απομακρυσμένες περιοχές) ή τα οικονομικά του δεν του επιτρέπουν να παρακολουθήσει μαθήματα (ως πρέπει) σε δασκάλους ή ωδεία όπου εκεί γίνεται μεθοδική εργασία.
Στο video αυτό θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε:
α) Ορισμένα θεωρητικά στοιχεία μουσικής, τα οποία περιγράφω όσο πιο απλά μπορώ.
β) Πίνακες με αντιστοιχία και απεικόνιση στο πεντάγραμμο, οκτώ Ελληνικών μουσικών ρυθμών, καθώς και προφορική περιγραφή αυτών με ηχητικά δείγματα.
| video | |
Με εκτίμηση,
Γιάννης «Ρετέος»
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Γιώργος Σταυρακάκης: PostScript (Μετρονόμος, 2024)
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #24351 / 02.03.2012, 13:33 / Αναφορά Μπράβο! |
| #24352 / 02.03.2012, 20:39 / Αναφορά Ευχαριστίες και κομπλιμέντα για την ποιοτικά ψηλή αλλά απόλυτα σαφή πορουσίαση, ιδίως των Ελληνικών ρυθμών, κάτι που αναζητούσα από καιρό. Μας ξεκαθάρισες πολλά στοιχεία που μισογνωρίζαμε και πρόσθεσες νέα που οφείλουμε ως κιθαρίστες να γνωρίζουμε. Ως εισήγηση, ή παράκληση, θα ήταν χρήσιμη η προσθήκη και άλλων συχνών Ελληνικών ρυθμών, όπως π.χ. συρτός, μπάλος, σούστα κλπ. Προσωπικά είμαι θιασώτης του παλιού Ελληνικού τραγουδιού που περιλαμβάνει συχνά και ξένους ρυθμούς, όπως μάμπο, σάμπα, πόλκα, καντρίλια κλπ. Αν δε ζητώ πολλά, ίσως σε κάποιο μετέπειτα στάδιο να μπρρέσεις να ασχοληθείς και με αυτόυς. |
| #24359 / 03.03.2012, 18:33 / Αναφορά Πολύ καλό - Μια εικόνα χίλιες λέξεις Μπράβο |
| #24362 / 03.03.2012, 22:24 / Αναφορά Έλεος όχι πια άλλη θεωρία αυτού του επιπέδου!!! |
| #24364 / 04.03.2012, 03:12 Που ακριβώς σ΄ενοχλεί SonarNSonic και επικαλείσαι έλεος? Κάποιοι προηγούμενοι την βρίσκουν χρήσιμη. Ισως θα ήταν καλλίτερα να έγραφες την δική σου πρόταση για βέλτιστο "επίπεδο" |
| #24375 / 05.03.2012, 00:21 Αυτά αγαπητή μου mary_omikron σε ότι αφορά την επίκλησή μου, τα έχουμε ξαναπεί σε παλαιότερες συζητήσεις και posts, βλέπε: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2830#21667 Στο βίντεο υπάρχουν ανακρίβειες και κάποιες ανακάλυψε και ο Πέτρος πιο κάτω "mpjxprt". Η διδασκαλία δεν είναι δουλειά του εκάστοτε που διαθέτει πλούσιο μεράκι και καλή θέληση χωρίς να πληρεί τις προϋποθέσεις. Θέλει μεγάλη προσοχή ο τρόπος που διαχειρίζεσαι την γνώση για την αναμετάδοση της. Πίστεψε με ότι αν παρουσίαζα τον δικό μου τρόπο διδασκαλίας και σημειολογίας, που τα θεωρώ πολύ απλά στην κατανόηση, ίσως να δημιουργούσα μεγάλη σύγχυση. Οι προτάσεις μου απλές. Πάρτε έναν δάσκαλο ή πηγαίνετε σένα ωδείο ή μουσική σχολή, αυτοί είναι πιο ειδικοί. Διαβάσετε Μουσικά Βιβλία από καταξιωμένους μουσικούς συγγραφείς. Ακούστε πολύ μουσική και συμμετέχετε με όλα τα μέσα σας σε αυτήν. Παίξε με άλλους μουσικούς ότι σας αρέσει, λίγο λίγο θα σας λύσει τα χέρια και το μυαλό. Μάνθος :ο) Δυστυχώς η μουσική παιδεία άξιζε και θα αξίζεις πάντα αρκετά χρήματα, μόνο μερικές περιπτώσεις θα ξεφεύγουν από αυτόν τον κανόνα κατά καιρούς... |
| #24365 / 04.03.2012, 07:50 / Αναφορά Γιάννη Μπράβο και πάλι! Με εκπλήσεις με τον τρόπο που ασχολήσαι με την μουσική και παρόλο το ερασιτεχνικο σου επίπεδο όπως εσυ λες, αγγίζεις μια υπέροχη διδασκαλία με κατατοπιστικό τρόπο! Εισαι υπέροχος! |
| #24368 / 04.03.2012, 15:11 / Αναφορά Παρότρυνση ανεράστων της Τέχνης από Εραστή Της... Ο reteos δεν είναι που το δηλώνει, μας το αποδεικνύει κιόλας: είμαι λέει ερασιτέχνης (από το εράω -ώ + τέχνη, αγαπώ - ασχολούμαι με την τέχνη πάρεργα, όχι επαγγελματικά ή συστηματικά-) αλλά (και εκ του έρως + τέχνη, εραστής της τέχνης -φιλότεχνος - που ασχολείται με την τέχνη επειδή αυτό τον ψυχαγωγεί... το οπτικοακουστικό μάθημά του δε βγαίνει από εξειδικευμένα στούντιο, αλλά από την αγάπη του και μάλλον συγκινεί, παρά μπαίνει στη βάσανο κριτικής... είναι η αρχή μας λέει για κάτι που έπρεπε από καιρό να έχει γίνει... εσείς που είστε επαγγελαματίες δώστε την τέχνη που υπηρετείτε απλοϊκά όμορφα με αγάπη κατανοητή σε όλους τους ανθρώπους... -στα παιδιά που την έχουν ανάγκη (όμορφο βοήθημα αυτό το βίντεο για τους μικρούς φίλους μας) -στους αδαείς που δε γνωρίζουν αν μπορούν: να καταλάβουν μάθουν ασχοληθούν εντρυφήσουν, στα περί τέχνης (δυνατό βοήθημα αυτό το βίντεο, για τους αποστασιοποιημένους των εσώτερων, της μουσικής τέχνης, της τεχνικής των συμβόλων της και των αξιών της) -στους ειδικούς που δεν είχαν καταλάβει πως: από καιρό θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει εκστρατεία πληροφόρησης, των παροικούντων της μούσας και των μουσών (το βίντεο αυτό, αφόρητη αφορμή, ώστε οι ΕΙΔΙΚΟΙ ΜΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ, να γίνουν ερασιτέχνες {με την ετυμολογική ανάλυση του όρου}... φίλε Γιάννη reteos στο βιντεάκι που παραθέτω (δανεισμένο από το προφίλ σου στο youtube - "ταξιμάκι του Ρετέου" το ονομάζεις), συντροφιά στο απογευματινό μου καφεδάκι θα το κρατήσω, ταξιδεύοντας σε νοητά ηλιοβασιλέματα... και επεκτείνοντάς το νοητά, μιας και "μικρό το δείγμα"... ΤΑΞΙΜΑΚΙ ΤΟΥ ΡΕΤΕΟΥ http://www.youtube.com/watch?v=C-zXr_0Hzps Υ.Γ. Η όλη σου βίντεο-προσπάθεια όπως εικονίζεται δεν πρέπει να σταματήσει... καλή συνέχ(π)εια... |
| #24370 / 04.03.2012, 16:07 / Αναφορά Πολύ καλή προσπάθεια !! Μπράβο ... ... τα άσχημα τώρα ... χεχεχεχεχε Έχω κάποιους ενδοιασμούς για τον Καλαματιανό σου ... πιστεύω ότι το σχήμα 3-2-2 (όπως υπ΄παρχει στο άρθρο μου : http://wiki.kithara.gr/%CE%A1%CF%85%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CE%AF ) και όπως παίζεται το " Μαντήλι Καλαματιανό" είναι μάλλον πιο σωστό ... Επίσης, πάντα υπήρχε και υπάρχει ένα πρόβλημα σημειολογίας ( σωστής απεικόνισης) των ρυθμικών σχημάτων σε σχέση με την "κλασική" σημειολογία ... (νότες, πεντάγραμμμο κλπ). πχ. Το απτάλικο και οι παραλλαγές του ΔΕΝ παρουσιάζονται (και δεν αποδίδονται) σωστά ... Μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί κάποιο ΚΑΛΟ σύστημα σημειολογίας /απεικόνισης πρώτα, (κοινή, κατανοητή, αποδεκτή μουσική γλώσσα) και μετά να απεικονίσουμε σ' αυτή τον πλούτο μας !!! /Πέτροc |
| #24374 / 04.03.2012, 23:07 / Αναφορά Ζητώ συγνώμη που αργώ να σας ευχαριστήσω όλους ,αλλά έλειπα σε, εκτός Ιντερνετ, περιοχή. ΄Οπως γράφω και στο κείμενο , το άρθρο αυτό είναι προιόν μιας ,πολύ κοπιαστικής , προσπάθειας ενός απλού ερασιτέχνη , που τολμάει να εκθέσει δημοσίως τις ερασιτεχνικές μουσικές γνώσεις του ( με όλες τις συνέπειες-Φαίδων-) . Σίγουρα αυτές (οι γνώσεις) δεν καταγράφονται στο άρθρο αυτό, από επιστήμονα ή εξειδικευμένο μουσικό . Είναι όμως γνώσεις που έχουν αποκτηθεί, από έναν απλό ερασιτέχνη (που αγαπάει τη μουσική) με πολύ κόπο (ερωτήσεις, διασταυρώσεις, μελέτη κλπ) . Γνώσεις που κατά τη γνώμη των πολλών, δεν αμφισβητούνται. Δεν θα αναλωθώ σε προσωπικές αντιπαραθέσεις , που σκοπό έχουν να δημιουργούν εντυπώσεις. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου .Ο σκοπός είναι βαθύτερος . Είναι αυτός που με ακρίβεια και ευστοχία αναλύει ο Φαίδων ( τον ευχαριστώ ιδιαίτερα γιαυτό,). @mpjxprt (Πέτρο): σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .Παράλληλα δέξου τα συγχαρητήρια μου για το εξαιρετικό σου άρθρο που αναφέρεις στο σχόλιό σου . Επί της ουσίας : Ο καλαματιανός είναι ρυθμός , όπως λέω και στο Βιντεο , 7/8ων . Δεν λέμε κάτι το διαφορετικό (όπως σίγουρα γνωρίζεις,απλά το γράφω για τους αναγνώστες), καθότι 1/4=2/8α, οπότε 1/4,1/8,1/4,1/4 σαφώς αναλύονται και σε 2,1,2,2 όγδοα ή όπως και συ λές σε 3-2-2 όγδοα. Απλά εμπλουτίζεται ο ρυθμός . Στο παράδειγμά μου τον αναφέρω στην απλοϊκή μορφή που τον συναντάμε σε αρκετά παραδοσιακά (Δημοτικά) Καλαματιανά . Θα μπορούσαμε ακόμη να τον συναντήσουμε σε ακόμη απλούστερη μορφή 1/4ο. , 1/4, 1/4ο . (τέταρτο παρεστιγμένο -που σημαίνει χρονική διάρκεια 1/4ου+1/8ου - , τέταρτο,τέταρτο ). Πάντως σε ευχαριστώ για την διευκρίνιση . @Katzenfreund : Θα προσπαθήσω . Νάστε όλοι σας καλά . |
| #24443 / 19.03.2012, 00:04 Προς το μέλος "Reteos" Θερμά συγχαρητήρια για άρθρο σας περί Ρυθμών! Καλή συνέχεια προς... Ήπειρο, Θράκη! Με θαυμασμό Φώτης Τρικκαίος |
| #24376 / 05.03.2012, 13:11 / Αναφορά Σχετικά με το μέτρο, την τήρηση του ρυθμού, τον τρόπο, τη δυναμική ικανότητα του ακροατή ή και αυτού του ίδιου του μουσικού ακόμα, έχω να πω πως από αρχαιοτάτων χρόνων η μετρική κρατιόταν ή πατιόταν, κυριολεκτικά στα πόδια... απ' τα πόδια... με τα πόδια... μάλιστα ολόκληρος ο χορός -όχι μόνο οι μουσικοί ή οι ηθοποιοί- χτυπούσαν τα πόδια κάτω, για να τηρηθεί ο ρυθμός (ως αρχικός και βασικός λόγος) και λιγότερο για να δοθεί έμφαση, μέσω των χτυπημάτων στα λεγόμενα... τώρα σχετικά με το, αν, μία συμφωνική ορχήστα κατά τη διάρκεια της συναυλίας, είναι σε επίπεδο να χτυπάει τα πόδια κάτω, τότε, μάλλον τους χρειάζεται να δουν και να ξαναδούν, το βίντεο αυτό, του Ρετέου... άν όμως προσέξουμε τα κρυφά βίντεο, των συναυλιών, των μεγάλων ορχηστών, τότε θα δούμε, έναν κρυφό χορό, όλων σχεδόν των μουσικών, στα άκρα τους, στα μέλη τους, στο σώμα τους που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η τήρηση κ' η (αυτο)υπευνθύμιση σε αυτούς ΤΟΥ ΡΥΘΜΟΥ... σε χώρες της Αφρικής, σε ιθαγενείς σκοπούς της Ινδονησίας και όπου αλλού, ακόμα μέχρι σήμερα το μουσικό ορμέμφυτο, καθοδηγεί, διατάζει, επιβάλλει, το ΧΤΥΠΗΜΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΠΟΔΙΟΥ, (αρχικά για τον ΡΥΘΜΟ και κατόπιν για την έμφαση), σε σημείο μάλιστα που τα πόδια των χορευτών και των μουσικών, να πληγιάζονται και να τραυματίζονται... γιατί; ΓΙΑΤΙ;;; ΕΠΕΙΔΗ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗ ΔΙΔΑΞΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ: ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΛΛΩΝ (κατασφαγή και διαμέλιση του Ορφέα) κι όποιος τολμούσε να πάει κόντρα, καταστρεφότανε... όποιος ασχολείτο με τη μουσική και τις τέχνες της, με το Λόγο και τα συμπαρομαρτούντα, είχε ως αποτέλεσμα, με ολόκληρο το σώμα του να συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία, με την κίνηση, ιδιαίτερα δε των μουσικών, που εκείνη τη στιγμή, μονομαχούν(μονομαχούσαν), με την αρτιότητα, την τελειότητα, με τη συμβάδιση και συγχρονισμό όλων των υπολοίπων μουσικών, που συμμετέχουν (συμμετείχαν), είτε με σύγχρονα όργανα, είτε με ταμ ταμ, είτε με κρόταλα, είτε με Λύρες... πριν απ' όλα όμως ήταν η ευθεία υπηρέτηση του Θείου... οπότε η κώπωση, το πλήγιασμα, δε λαμβάνονταν υπ' όψη, μιας και ο θεός, το ΘΕΙΟΝ, ετέρπετο από την Αρμονία και την Ψυχο - Σωματική Συμμετοχή, των Ανθρώπινων Όντων... (επίσης έχει παρατηρηθεί, πως ακόμα και σε εντελώς ανήμπορα, κινησιακά άτομα, η μουσική, φέρνει σε αυτά την ανάγκη κίνησης... ανεπαίσθητης, αλλά, ΚΙΝΗΣΗΣ...) κάθε δάσκαλος είτε πτυχιούχος είτε αυτοδίδακτος είτε ερασιτέχνης, στα πρώτα μαθήματα σε διδάσκει το μέτρο... και το πόδι... το πόσο γρήγορα θα περάσεις το ρυθμό μέσα σου, αυτό εξαρτάται από το ταλέντο την παιδεία ή ακόμα και τη βία που θα σου ασκηθεί (για να μην ξεχνάμε και το Μότσαρτ, που έφαγε το ξύλο της χρονιάς του, προκειμένου ο πατέρας του να τον επιδεικνύει, ως παιδί θαύμα, στα παλάτια. κάθε φορά που έκανε λάθος στο παίξιμό του, ο μικρός Αμαντέους, έτρωγε και κάμποσες με τη βέργα στα δάκτυλά του... - ε... ας μη φτάσουμε ως εκεί... ας χτυπάμε το πόδι...) παραθέτω, πάρα κάτω, την εργασία της Κας Κατερίνας Ζαχαριουδάκη, όπου αναλύει καταλεπτώς, την όλη διαδικασία, Μέτρου Ρυθμού Ποδιού... ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ Μ Ε Τ Ρ Ι Κ Η Η Μετρική είναι αυτή που δίνει στο λόγο ρυθμό και τον ανεβάζει στα επίπεδα της ποίησης και της Τέχνης. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα γίνει μια προσπάθεια απλοποίησης της φιλολογικής γλώσσας, όμως κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο. Έτσι ίσως πολλά σημεία, για τον φιλολογικά αμύητο αναγνώστη δε γίνουν κατανοητά. Όμως τα σημεία αυτά δεν θα εμποδίσουν τη συνέχεια της αναφοράς μας στο Αρχαίο Δράμα. Τη Μετρική της Αρχαίας Ελληνικής Ποίησης άρχισαν να μελετάν οι Αρχαίοι Έλληνες μετά την ανάπτυξη σ’ αυτούς της Μουσικής κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα. Οι πρώτοι που ασχοληθήκαν με τη μετρική ήταν οι διάφοροι μουσικοδιδάσκαλοι, γιατί πριν η ποίηση ήταν απόλυτα δεμένη με τη μουσική κι αυτό επειδή τα ποιήματα προορίζονταν για να τραγουδιούνται. Έτσι οργανική μουσική χωρίς ποιητικό κείμενο δεν υπήρχε. Οι ίδιοι οι ποιητές συνέθεταν και τη μουσική των ποιημάτων τους κι αν τα ποιήματα ήταν Ορχηστικά, δηλαδή τραγουδιόνταν από Χορό, ο ποιητής πάλι όριζε και τα ανάλογα ορχηστικά σχήματα και σημεία της ορχηστικής. Η μετρική των Αρχαίων Ελλήνων ήταν τελείως διαφορετική απ’ αυτή της νεότερης στιχουργικής, γιατί στηριζόταν στην προσωδία, δηλαδή στη μακρότητα και τη βραχύτητα των συλλαβών που η επανάληψή τους με διάφορους τρόπους κάθε φορά δημιουργούσε το ρυθμό1. Οι μουσικοδιδάσκαλοι λοιπόν δίδασκαν τη μουσική πάνω στο κείμενο ορισμένων ποιημάτων και γι’ αυτό άρχιζαν τη διδασκαλία τους απ’ την εξέταση του ρυθμικού μεγέθους των φθόγγων που δήλωναν τα γράμματα του αλφαβήτου κι οι συλλαβές, για να προχωρήσουν σε διάφορα είδη ρυθμού και τελικά στις διάφορες παραλλαγές του μέλους, δηλαδή τις αρμονίες, ενώ σήμερα το μέλος διδάσκεται αυτό καθαυτό ανεξάρτητα αν υπάρχει ποιητικό κείμενο ή όχι. Με τη μουσική όμως θα ασχοληθούμε στο ειδικό γι’ αυτή κεφάλαιο. Κατά τους χρόνους μετά το Μ. Αλέξανδρο η σχέση των τριών μουσικών τεχνών (Ποίηση-Μουσική-Χορός) διασπάστηκε κι οι ποιητές συνέθεταν ποιήματα μόνο για απαγγελία. Τη μελέτη τώρα πια της μετρικής την ανέλαβαν οι γραμματικοί. Επειδή όμως ό,τι γραφόταν δεν είχε πια μουσικά σημεία και δε φαινόταν καθόλου η μετρική κατασκευή των λυρικών ποιημάτων που γράφονταν συνήθως σαν πεζός λόγος, πήραν αφορμή οι Αλεξανδρινοί γραμματικοί και κυρίως ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, για να αναπληρώσουν αυτή την έλλειψη, να κάνουν ειδικές εκδόσεις λυρικών ποιημάτων, στα οποία με ειδικά σημεία και με διαφορετική απ’ το περιθώριο απόσταση γραψίματος των στίχων, ξεχώριζαν μεταξύ τους τα μετρικά κώλα (μέρη των προτάσεων) που αποτελούσαν το λυρικό ποίημα. Αυτές όμως οι κωλομετρίες χαθήκαν και γι’ αυτό έμεινε άγνωστο το μετρικό τους σύστημα. Σωθήκαν όμως μερικές απ’ αυτές του μεταγενέστερου γραμματικού Ηλιόδωρου που ονομάστηκε Μετρικός κι άκμασε τον 1ο μ.Χ. αιώνα, επίσης και μερικές άλλες μεταγενέστερες, καθώς και συγγράμματα νεότερων. Απ’ όλα αυτά που σωθήκαν απ’ τους διάφορους συγγραφείς μαθαίνουμε τις ρυθμικές και μετρικές θεωρίες των αρχαίων, κυρίως όμως απ’ τον Αριστόξενο και τον Ηφαιστίωνα. Τον τελευταίο μάλιστα ακολούθησαν κι οι Βυζαντινοί γραμματικοί. 1 Η σημερινή Μετρική στηρίζεται στον τονισμό των συλλαβών. Μετρικές Μορφές. Σαφή ιδέα για την καταγωγή των αρχαίων Ελληνικών μέτρων είναι αδύνατο να έχουμε, γιατί αμέσως μόλις παρουσιάζονται στην ποίηση είναι διαμορφωμένα κι η ιστορική εξέλιξή τους είναι αδύνατο να παρακολουθηθεί μέσα απ’ τα ποιητικά έργα που έχουν σωθεί. 1. Δακτυλικά Μέτρα. Τα Δακτυλικά Μέτρα είναι τα αρχαιότερα της Ελληνικής ποίησης. Πάνω σ’ αυτά τα μέτρα έχουν γραφτεί τα Ομηρικά Έπη (8ος π.Χ. αιώνας). Έχουν συνταχτεί σε στίχο ομοιόμορφα επαναλαμβανόμενο που λεγόταν Δακτυλικός εξάμετρος ή απλά έπος κι ηρωικώς ή ηρώος κι η σύνθεση απ’ αυτούς τους στίχους λεγόταν εξάμετρος τόνος δηλαδή: -΄υυ -΄υυ -΄ υυ -΄υυ -΄υυ -΄υ άνδρα μοι έννεπε μούσα πολύτροπον ος μάλα πολλά Πάνω σ’ αυτό το μέτρο γίνονταν κι οι παλιοί χρησμοί των μαντείων, λένε μάλιστα πως ήταν το παλιότερο όλων των Ελληνικών μέτρων. Η αρχή του βρίσκεται στους μυθικούς χρόνους και δημιουργήθηκε απ’ την πρώτη Πυθία των Δελφών, τη Φιλονόη, κόρη του Απόλλωνα ή από άλλα μυθικά πρόσωπα όπως ο Ωλήν2. Κατά τους χρόνους μετά τον Όμηρο έγινε το αποκλειστικό μέτρο της Επικής ποίησης μέχρι τα Βυζαντινά χρόνια. Εκτός απ’ το έπος αυτό το μέτρο το χρησιμοποιούσαν και στους ύμνους προς τους θεούς, στους χρησμούς, σε πολλά επιγράμματα, σε φιλοσοφικά ποιήματα, σε σκωπτικά που λέγονταν Σίλλα3, σε βουκολικά κι άλλα μιμικά ποιήματα. Ανακατεμένο με άλλα μέτρα χρησιμοποιήθηκε και στην ελεγειακή ποίηση κατά κανόνα και σποραδικά κι ακόμα συμπτωματικά παρουσιάζεται στη μελική και στη δραματική ποίηση. Όλα τα ποιήματα με καθαρά Δακτυλικά Εξάμετρα στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν τραγουδιόνταν, αλλά απ’ τα Ομηρικά χρόνια ερραψωδούντο, δηλαδή απαγγέλλονταν ρυθμικά με τη συνοδεία φόρμιγγας4 ή χωρίς συνοδεία μουσικού οργάνου κι αργότερα απλά διαβάζονταν, κυρίως στα μεταγενέστερα χρόνια. Ο Δακτυλικός Εξάμετρος απαιτεί πάντα τον τελευταίο πόδα5 σπονδείον6, όπου 2 Ωλήν : Προομηρικός ποιητής ύμνων. Λένε ότι είναι ιδρυτής του Δελφικού Μαντείου κι εφευρέτης του εξάμετρου. 3 Σίλλος : Στραβομάτης, αλλήθωρος. 4 Στο κεφάλαιο της μουσικής περισσότερα. 5 Πους στην αρχαία μετρική που είχε σαν βάση την προσωδία, λέγεται ο στοιχειώδης ρυθμικός συνδυασμός μακρών και βραχέων συλλαβών, γιατί με το χτύπημα του ποδιού δηλωνόταν ο ρυθμός. Η πιο μικρή αυτή ρυθμική μονάδα η οποία επαναλαμβανόμενη δημιουργεί το ρυθμό, αποτελείται από δυο μέρη: αυτό που εκφέρεται πιο έντονα και λέγεται Θέσις (το πόδι χάμω στο έδαφος) κι απ’ αυτό που εκφέρεται πιο αδύνατα και λέγεται Άρσις (το πόδι έχει σηκωθεί). Και τα δυο αυτά μέρη του ποδός λέγονται ποδικοί χρόνοι ή ποδικά σημεία κι η διάκριση των ποδών μεταξύ τους που γίνεται με την ισχυρότερη εκφορά της θέσης λέγεται σημασία. Οι πόδες διακρίνονται απ’ τον αριθμό των συλλαβών που αποτελούνται κι είναι: 1. Δισύλλαβοι: α. Πυρρίχιος ή Παρίαμβος ή Ηγεμών ( υυ ) β. Ίαμβος ( υ- ) γ. Τροχαίος ( -υ ) δ. Σπονδείος ( - - ) 2. Τρισύλλαβοι: α. Τρίβραχυς ή Χορείος ή Πυκνός ( υυυ ) β. Μολοσσός ( - - - ) γ. Δάκτυλος ( -υυ ) δ. Ανάπαιστος ( υυ- ) ε. Βακχείος ή Υποβάκχειος ( υυ-- ) στ. Παλιμβάκχειος ή Προπομπικός ( - -υ ) ζ. Αμφίβραχυς ή Σκολιός ( υ-υ ) η. Αμφίμακρος ή Κρητικός ή Ιωνικός ( -υ- ) 3. Τετρασύλλαβοι: α. Παρακελευσματικός ( υυυυ ) β. Διασπόνδειος ( - - - - ) γ. Διΐαμβος ( υ-υ- ) δ. Διτρόχαιος ( -υ-υ ) ε. Χορίαμβος ( -υυ- ) στ. Αντίσπαστος ( υ- -υ ) ζ. Ιωνικός από μείζονος ( - -υυ ) η. Ιωνικός απ’ ελάσσονος ( υυ- - ) θ. Παίων πρώτος ( -υυυ ) ι. Παίων δεύτερος ( υ-υυ ) ια. Παίων τρίτος ( υυ-υ ) ιβ. Παίων τέταρτος ( υυυ- ) ιγ. Επίτριτος πρώτος ( υ- - - ) ιδ. Επίτριτος δεύτερος ( -υ- - ) ιε. Επίτριτος τρίτος ( - -υ- ) δεν υπάρχει τρισύλλαβος αλλά συνίζησις7, οι άλλοι όμως πέντε πόδες μπορούν να είναι δάκτυλοι ή σπονδείοι, λόγω δε των ποικίλων εναλλαγών του δακτύλου προς τον σπονδείο στο στίχο μπορούν να γίνουν πολλές παραλλαγές, γι’ αυτό κι οι παλιοί γραμματικοί διέκριναν 32 σε σύνολο σχήματά του. To ελεγειακό μέτρο ή ελεγεία αποτελείται κι αυτό από 6 Δακτυλικούς πόδες που διαιρούνται σε δυο ίσα κώλα ή δυο Τριποδίες, απ’ της οποίες η κάθε μια έχει τον τρίτο πόδα καταληκτικό8 με τομή που χωρίζει τα δυο κώλα. Το ελεγειακό όμως μέτρο δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ καθαρό γιατί πάντα ο ελεγειακός στίχος συνδεόταν με ένα Δακτυλικό Εξάμετρο κι αποτελούσε μ’ αυτό ένα δίστιχο σύστημα που επαναλαμβανόταν μέχρι το τέλος του ποιήματος, όπως: -΄υυ -΄υυ -΄υυ -΄υυ -΄υυ -΄υυ -΄υυ -΄υυ -΄υυ / -΄υυ -΄υυ -΄ Το ελεγειακό αυτό δίστιχο λεγόταν Ελεγείο και το ποίημα που χρησιμοποιούσε τέτοια δίστιχα λεγόταν Ελεγεία και καλλιεργήθηκε κυρίως στους Ίωνες απ’ τις αρχές του 7ου π.Χ. αιώνα και μετά. Ο ελεγειακός στίχος κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα ονομαζόταν και Πεντάμετρος. Εκτός απ’ τον Εξάμετρο και το Ελεγείο μερικοί αρχαίοι ποιητές πολύ σπάνια χρησιμοποιούσαν και απλά δακτυλικά κώλα σε σύνθεση κατά στίχο9, κανένα όμως τέτοιο ποίημα δε σώθηκε. Αυτά τα κώλα συνήθως τα χρησιμοποιούσαν στη μελική ποίηση κατά σύστημα10. Στα Δακτυλικά μέτρα ανήκουν κι οι Αιολικοί δακτυλικοί στίχοι που συντάσσονται ή κατά στίχο ή κατά δίστιχα συστήματα, ο μεγαλύτερος δε απ’ αυτούς τους Αιολικούς στίχους έχει 6 πόδες κι ονομάζεται Αιολικόν Έπος. Ο μικρότερος έχει πέντε ή τέσσερις πόδες. Όλοι οι στίχοι αυτοί έχουν τον πρώτο πόδα δισύλλαβο με διαφορετικές τις δυο συλλαβές και τον τελευταίο άλλοτε μεν τρισύλλαβο, δηλαδή δάκτυλο που μπορεί να πάρει τη μορφή κρητικού (-υ-), άλλοτε δισύλλαβο, σπονδείο ή τροχαίο κι άλλοτε μονοσύλλαβο χωρίς άρση κι όλους τους ενδιάμεσους πόδες πάντα δακτύλους. Ολόκληρο ποίημα ακέραιο με τέτοιους στίχους δε σώθηκε εκτός απ’ το 29ο Ειδύλλιο του Θεόκριτου με πεντάμετρους, σε απομίμηση του Αλκαίου. Τέτοιοι στίχοι του Αιολικού έπους είναι: 1. Εξαποδία. Κέλομαί τινα τον χαρίεντα Μένωνα καλέσσαι (Αλκαίου - απ. 46) 2. Πενταποδία. ήρος ανθεμέοντος επάιον ερχομένοιο (Αλκαίου - απ. 45) 3. Τετραποδία. μήτ’ έμοι μέλι, μήτε μέλισσα (Σαπφούς - απ. 113) Πολύ περισσότερο απ’ τους Ίωνες και τους Αιολείς χρησιμοποίησε τα δακτυλικά μέτρα η χορική λυρική ποίηση των Δωριέων και σχημάτισε ποικίλα συστήματα που οι παλιοί ονόμασαν κατά δάκτυλον είδος, κυρίως του Αλκμάνα, του Στησίχορου και του Ιβύκου , όπως: Μώσ΄ άγε Καλλιόπα, θύγατερ Διός άρχ’ ερατών επέων, επί δ’ ίμερον ύμνω και χαρίεντα τίθει χορόν (Αλκμάν - απ. 45 Β) Το ρυθμό κατά δάκτυλο πήρε κι η δραματική ποίηση στα χορικά και σχημάτισε δακτυλικές στροφές. ιστ. Επίτριτος τέταρτος ( - - -υ ) Ο Λατίνος γραμματικός Διομήδης (4ος μ.Χ. αιώνας) αναφέρει 32 είδη πεντασύλλαβων ποδών από συνένωση δισύλλαβων με τρισύλλαβους κι ο Βικτωρίνος (370 μ.Χ.) 64 είδη εξασύλλαβων από συνδυασμό δυο τρισύλλαβων. 6 Σπονδείος : Αυτός που χρησιμοποιείται στις σπονδές. 7 Συνίζησις : Η συνεκφώνηση δυο φωνηέντων, ή φωνήεντος και διφθόγγου, ώστε να γίνει μια συλλαβή. 8 Ο πους που είναι ελλιπής. 9 Στίχος : Η διάταξη μιας ρυθμικής σειράς συλλαβών σε μια γραμμή. 10 Περισσότεροι του ενός στίχοι. 2. Αναπαιστικά Μέτρα. Αυτών των μέτρων κύριος πους είναι ο Ανάπαιστος (υυ-΄) που σαν αντίστροφος του Δακτυλικού ονομάστηκε από μερικούς και Αντιδάκτυλος. Αυτό το μέτρο το χρησιμοποιούσαν για ευχές προς τους θεούς των πολεμιστών και τα εμβατήριά τους κι ανάλογη ήταν η χρησιμοποίηση των αναπαιστικών μέτρων και στο Δράμα που συνόδευαν με την απαγγελία τους το σεμνό βάδισμα κάποιου προσώπου ή εκφράζαν έντονη φιλονικία ή σκληρό σαρκασμό. Όταν τραγουδιόνταν εκφράζαν θλίψη. Όργανο που συνόδευε αυτά τα μέτρα ήταν ο αυλός. Απ’ τους κατά στίχους αναπαιστικά μέτρα το πιο συνηθισμένο είναι το καταληκτικό δίμετρο που ονομάζεται Παροιμιακό γιατί χρησιμοποιείται σε παροιμίες, όπως: και κόρκορος εν λαχάνοισιν --΄υυ -΄υυ -΄υ Ποιήματα όμως αυτού του είδους δεν είναι γνωστά. Ένα άλλο είδος αυτού του μέτρου είναι το καταληκτικό τετράμετρο, δηλαδή: υυ-΄υυ-΄υυ-΄υυ-΄ / υυ-΄υυ-΄υυ-΄ Αυτό το μέτρο λέγεται και Αριστοφάνειο γιατί πολύ συχνά χρησιμοποιήθηκε απ’ τον Αριστοφάνη (Σφήκες 346-357). Στην Τραγωδία όμως δε χρησιμοποιήθηκε. Αυτό το μέτρο το αποτελούσαν δυο δίμετρα, ένα ακατάληκτο11 κι ένα καταληκτικό και το χρησιμοποιούσαν σ’ εμβατήρια, όπως και το παροιμιακό. Όταν ο τελευταίος πους ήταν σπονδείος λεγόταν Λακωνικόν, όπως: Άγετ’ ω Σπάρτας ένοπλοι κώροι, ποτί ταν Άρεος κίνησιν (Τυρταίου - απ. 16) Απ’ τους Δωριείς πήρε το αναπαιστικό τετράμετρο κι η Σικελική κωμωδία, κατά τον Ηφαιστίωνα δε ο Επίχαρμος έφτιαξε ολόκληρα δράματα μ’ αυτό το μέτρο. Λένε ακόμα πως κατά στίχο ήταν φτιαγμένο και το καταληκτικό τρίμετρο που χρησίμευε κι αυτό για εμβατήρια κι ονομαζόταν Μεσσηνιακό. 3. Τροχαϊκά Μέτρα. Αυτά τα μέτρα έχουν κύριο πόδα τον τρίσημο τροχαίο (-΄υ) που αναλύεται σε τρίβραχυ ή χορείο (ύυυ), το μόνο δε κατά στίχο που έχει φτιαχτεί είναι το καταληκτικό τετράμετρο που αποτελείται από δυο ίσα κώλα, το μεν πρώτο ακατάληκτο, το δε δεύτερο καταληκτικό που χωρίζονται με διαίρεση, δηλαδή: -΄υ -΄υ -΄υ -΄υ / -΄υ -΄υ -΄υ - εσθλά δε θεού διδόντος / aυτός ουκ εδέξατο (Σόλων - απ. 32-2) To κανονικό όμως αυτό σχήμα δεν είναι συχνό, αλλά προτιμάνε άλλα σχήματα που αντί ενός ή περισσοτέρων τροχαίων υπάρχουν άλογοι πόδες, κυρίως σπονδείοι εις το δεύτερο μέρος κάθε διποδίας, δηλαδή: -΄ υ---΄ υ---΄ υ---΄ υυ ως Διωνύσοι’ άνακτος καλόν εξάρξαι μέλος (Αρχιλόχου - απ. 77) Κι η Τραγωδία χρησιμοποίησε το μέτρο αυτό στο διάλογο παράλληλα με το ιαμβικό τρίμετρο κι επικράτησε. Η δε κωμωδία πάντα το χρησιμοποιεί στο διάλογο, στην παράβαση και μεταγενέστερα πριν ή μετά τα υπορχήματα. Τα τροχαϊκά τετράμετρα μπορούν να χωριστούν σε τρία είδη: 1. Το περίτεχνο των ιαμβογράφων και παλαιοτέρων τραγικών που η διαίρεση δεν παραλείπεται κι οι λύσεις των μακρών συλλαβών είναι σπάνιες. 2. Το ανετότερο των νεότερων τραγωδιών και κυρίως του Ευριπίδη που διατηρεί τη διαίρεση αλλά έχει συχνές τις λύσεις. 3. Το ατημέλητο των κωμικών, όπου η διαίρεση παραλείπεται κι οι λύσεις είναι συχνές. Είδος του τετράμετρου είναι αυτό που λέγεται Χωλόν ή Σκάζον που το χρησιμοποίησαν σε σκωπτικά ποιήματα κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα ο Ιππώναξ (Ιππωνάκτειον), ο Ανάνιος, ο Ανακρέων κι αργότερα ο Αισχύων ο Σάμιος. Στο είδος αυτό ο προτελευταίος πους δεν είναι τροχαίος αλλά σπονδείος., όπως: λάβετέ μου θαιμάτια, κόψω Βουπάλου τον οφθαλμόν (Ιππώναξ - απ. 83) Σύμφωνα με παλιές μαρτυρίες ο Αρχίλοχος χρησιμοποίησε και το καταληκτικό τροχαϊκό τρίμετρο που ονομάστηκε Αρχιλόχειο, τέτοιος όμως στίχος μόνον ένας σώθηκε. Γι’ αυτό είναι άγνωστο αν οι αρχαίοι χρησιμοποίησαν το μέτρο αυτό κατά στίχο. 11 Μέτρο που ο τελευταίος του πους είναι ολόκληρος. 4. Ιαμβικά Μέτρα. Το ίδιο με το Δακτυλικό εξάμετρο επίσημο κι εύχρηστο ήταν το ακατάληκτο Ιαμβικό τρίμετρο ή ιαμβείον του οποίου κύριος πους είναι ο τρίσημος ίαμβος (υ-΄), που μπορεί να λυθεί σε τρίβραχυ (υύυ). Το συναντάμε για πρώτη φορά στα εριστικά ποιήματα του Αρχίλοχου και του Σιμωνίδη του Αμοργίνου και μετά του Σόλωνα, Ξενοφάνη, Ιππώνακτα κ.ά, επίσης στο Μαργίτη υπήρχαν ιαμβικά τρίμετρα με δακτυλικά εξάμετρα, μετά δε τον πήραν οι δραματικοί ποιητές και το έκαναν κύριο μέτρο του διαλόγου και πολλές φορές το μοναδικό της τραγωδίας. Μεταγενέστερα ο στίχος αυτός χρησιμοποιήθηκε στα Ρωμαϊκά χρόνια και σ’ επικά διδακτικά ή μυθιστορικά ποιήματα κι εκκλησιαστικούς ύμνους, ανάμικτος δε με άλλα μέτρα χρησιμοποιήθηκε κι απ’ τη μελική ποίηση. Το Ιαμβικό τρίμετρο αποτελείται από τρεις διποδίες ιαμβικών που απαρτίζουν ένα κώλον που έχει στη μέση τομή μετά την άρση του τρίτου ποδός (πενθημερής) ή μετά την άρση του τέταρτου (εφθημιμερής), όπως: υ-΄ υ-΄ υ-΄ υ-΄ υ-΄ υ-΄ Πολλές φορές όμως στο στίχο ανακατεύονται και σπονδείοι ή λύονται οι μικρές συλλαβές σε δυο βραχείες εκτός απ΄ τον τελευταίο πόδα, όπως: 1. Πλήρης εξ Ιάμβων: ροδής τε καλόν άνθος, η δε οι κόμη (Αρχέλαου - απ. 29) 2. Μετά τριών σπονδείων: φώνημ’ ακούω και ξυναρπάζω φρενί (Σοφοκλή Αίας, 16) 3. Μετά λύσεων μακράς συλλαβής: τέκνον τυφλού γέροντος Αντιγόνη, τίνας (Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος, 1) Όπως και το Τροχαϊκό τετράμετρο έτσι και το Ιαμβικό τρίμετρο χωρίζεται σε περίτεχνο, ανετότερο κι ατημέλητο και φαίνεται πως το αρχαιότερο είδος είναι το τρίτο. Απ’ όλα τα μέτρα φαίνεται πως το ιαμβικό είναι το πιο κατάλληλο για την έκφραση των σκέψεων κυρίως στο διάλογο και γι’ αυτό αναπτύχθηκε πολύ στη Δραματική ποίηση. Απ' το ιαμβικό μέτρο προήλθε το Χωλιαμβικό τρίμετρο με την αλλαγή του έκτου ποδός σε σπονδείο ή τροχαίο, δηλαδή: υ-΄ υ-΄ υ-΄ υ-΄ υ-΄ -- ή υ-΄ υ-΄ υ-΄ υ-΄ υ-΄ -υ Έτσι δημιουργείται μια επιβράδυνση και δυσκινησία του ρυθμού στο τέλος του στίχου και γι’ αυτό ονομάστηκε Χωλίαμβος ή Χωλόν ή Σκάζον ή Ιππωνάκτειον, όταν μάλιστα κι ο πέμπτος τους είναι σπονδείος λέγεται Ισχυορρωγικόν. Λένε ότι το μέτρο αυτό το πρωτόφτιαξε ο Ιππώναξ κι ο Ανάνιος και χρησιμοποιήθηκε για μικρά χλευαστικά ή αστεία διδακτικά ποιήματα κι αργότερα στους Μίμους του Ηρώνδα, στη διασκευή των μύθων του Αισώπου σε στίχους απ’ τον Βάβριο κ.ά., όπως: εμοί δε πλούτος, έστι γαρ λίαν τυφλός (Ιππώναξ - απ. 20) Γενεή δικαίων ην το πρώτον ανθρώπων (Βαβρίου - απ. 1) Κατά στίχο όμως ιαμβικά μέτρα λιγότερο εύχρηστα ήσαν το καταληκτικό τετράμετρο που ονομάστηκε και Αριστοφάνειο επειδή το χρησιμοποίησε ο κωμωδιογράφος, όπως: απαίρετ’, ω γυναίκες από των καλπίδων, όπως αν (Αρισ. Λυσιστράτη, 539) Επίσης το ακατάληκτο δίμετρο που απ’ αυτό σωθήκαν πολύ λίγοι στίχοι που ανήκουν σε αλαφριά ερωτικά ποιήματα, όπως: ερώ τε δηύτε κουκ ερώ και μαίνομαι κου μαίνομαι (Ανακρέων - απ. 89) Αξίζει να σημειωθεί και το καταληκτικό δίμετρο που χρησιμοποιήθηκε πολύ στα ερωτικά τραγούδια ή επιγράμματα κι ονομάστηκε απ’ τον Ηφαιστίωνα Ανακρεόντειο κι απ’ τους μεταγενέστερους Ημίαμβος, όπως: Ο Λύκτιος Μενοίτας τα τόξα ταύτ’ επειπών (Καλλίμαχος- Επιγρ. 37) 5. Ιωνικά Μέτρα. Αυτοί οι πόδες που ήταν εξάσημοι και που πριν ονομάζονταν Βακχείοι κι απ’ τους Αλεξανδρινούς Ιωνικοί, δηλαδή ο Ιωνικός από μείζονος (-΄-υυ) κι ο Ιωνικός απ’ ελάσσονος (υυ-΄-) παίρνουν διάφορα σχήματα εξ αιτίας της λύσης κάποιας μακράς συλλαβής ή συναίρεσης των μακρών, οπότε λεγόταν Μολοσσός (-΄-- ή --΄-), ή με συναίρεση και λύση ταυτόχρονα, ή με αντικατάσταση βραχείας συλλαβής δι’ αλόγου μακράς ή με ανάκλαση, τις μετράμε δε κατά μονοποδία κι είναι μόνο δίμετροι και τρίμετροι καταληκτικοί ή ακατάληκτοι. Τα μέτρα αυτά έχουν ρυθμό περιπαθή και ρεμβώδη και χρησιμοποιήθηκαν σε ποιήματα ερωτικά, συμποτικά, βακχικά (του Διονύσου) και Μητρωακά (της Μητρός Κυβέλης), ακόμα και σε θρηνητικά χορικά της τραγωδίας. Απ’ αυτό έγινε, την εποχή των Πτολεμαίων στην Αλεξάνδρεια, και το Ιωνικό τετράμετρο από μείζονος κι απ’ ελάσσονος σε μιμικά ποιήματα που αναφέρονταν στον Άττι12 και την Κυβέλη13, αλλά κι άλλων υποθέσεων κι ονομάστηκε Γαλλιαμβικό ή Μητρωακό. Ο κυριότερος ποιητής που χρησιμοποίησε αυτό ήταν ο Σωτάδης απ’ τη Μαρώνεια14 και γι’ αυτό το από μείζονος Ιωνικό καταληκτικό τετράμετρο ονομάστηκε Σωτάδειο, όπως: Ήρην ποτέ φασίν Δία / τον Τερπικέ / ραυνον (Εγχειρ. Ηφαιστίωνος σελ. 336) Εκτός απ’ αυτόν αναφέρεται απ’ τον Ηφαιστίωνα πως η Σαπφώ χρησιμοποίησε πολύ το ακατάληκτο από μείζονος Ιωνικό τετράμετρο που ονομαζόταν Αιολικό. Όμως μόνο επτά τέτοιοι στίχοι σωθήκαν, όπως: ευμορφοτέρα Μνασιδίκα της απάλας Γυρίννως (Σαπφώ - απ. 78) Αλλά η Σαπφώ, ο Αλκμάν κι ο Αλκαίος χρησιμοποίησαν και το ακατάληκτο απ’ ελάσσονος Ιωνικό τετράμετρο, όπως: Έκαστον μεν Διός υιόν τάδε Μώσαι κροκόπεπλοι (Αλκμάν - απ. 85 Α) Οι Αιολείς ποιητές χρησιμοποίησαν και μικρότερους μονοκώλους περιόδους αλλά δεν είναι βέβαιο αν ήσαν κατά στίχο φτιαγμένοι ή κατά σύστημα. Τέτοιοι μονόκωλοι από μείζονος κι απ’ ελάσσονος Ιωνικοί στίχοι είναι οι ακατάληκτοι και καταληκτικοί τρίμετροι. Ένα τέτοιο ακατάληκτο από μείζονος Ιωνικό τρίμετρο είναι: τριβώλετερ’ ου γαρ Αρκάδεσσι λώβα (Αλκμάν - απ. 38) ακατάληκτο δε απ’ ελάσσονος Ιωνικό τρίμετρο: οφθαλμοίς δε μέλαις νυκτός άωρος (Σαπφώ - απ. 57) Μεταγενέστερα δε σε τέτοιο μέτρο γίναν κι απ’ τους χριστιανούς ποιητές θρησκευτικά κι άλλα ποιήματα. Παραλλαγή του είναι αυτό που λέγεται Πραξίλλειο που έχει ανάκλαση στη δεύτερη χώρα του καταληκτικού τρίμετρου, όπως: πλήρης μεν ε / φαίνετ’ α σε / λάννα (Σαπφώ - απ 53) Το ακατάληκτο από μείζονος Ιωνικό δίμετρο που ονομάζεται Κλεομάχειο, έχει συχνά το δεύτερο πόδα συνηρημένο σε μολοσσό ή ανακλώμενο σε τροχαϊκή διποδία ή κανονικό Ιωνικό, όπως: τις την υδρίην ημών εψόφησ’ εγώ πίνων (Εγχειρ. Ηφαιστ. σελ. 35) Το δε καταληκτικό από μείζονος Ιωνικό δίμετρο που ονομάζεται Ιωνικό εφθημιμερές έχει τη δεύτερη χώρα τροχαϊκή, εις δε την πρώτη μπορεί να υπάρχει στην αρχή βραχεία συλλαβή αντί μακράς, όπως: άδ’ Άρτεμις, ω κόραι, φεύγοισα τον Αλφειόν (Τελεσίλλης - απ. 1) Το ακατάληκτο απ’ ελάσσονος Ιωνικό δίμετρο χρησιμοποιήθηκε πολύ απ’ τον Ανακρέοντα και γι’ αυτό ονομάστηκε Ανακρεόντειο, όπως: πολιοί μεν ημίν ήδη κρόταφοι κάρη τε λευκόν χαρίεσσα δ’ ουκέθ’ ήβη πάρα, γηραλέοι δ’ οδόντες γλυκερού δ’ ουκέτι πολλός βιότου χρόνος λέλειπται (Ανακρέων - απ. 43) Σ’ αυτό το μέτρο μεγάλη προτίμηση δείξαν οι Βυζαντινοί ποιητές απ’ το Γρηγόριο το Ναζιανζινό και μετά. 12 Άττις : Ο μεγαλύτερος θεός των Φρυγών και Λυδών. 13 Κυβέλη : Φρυγική και Λυδική θεότητα που ονομαζόταν και Κυβήβη και Άγδιστις και ταυτίστηκε με τη Ρέα. Ήταν θεά των δημιουργικών δυνάμεων της γης κι ονομαζόταν μητέρα θεών. Η λατρεία της είχε πατρίδα την Πεσσινούντα. 14 Μαρώνεια : Πόλη της ΝΔ Θράκης. 6. Μέτρα Ημιολίου γένους. Τα μέτρα αυτά είναι πεντάσημα κι έχουν όλα τη μεν θέση τρίσημη τη δε άρση δίσημη που βρίσκεται συνήθως μετά απ’ τη θέση με εξαιρέσεις πριν απ’ αυτή. Λέγονται δε και Παιωνικά. Οι πόδες όμως ανάλογα με το σχήμα έχουν ο καθένας δικό του όνομα, δηλαδή: • Πεντάβραχυς (υυυυυ) • Παίων πρώτος (-υυυ) • Παίων δεύτερος (υ-υυ) • Παίων τρίτος (υυ-υ) • Παίων τέταρτος (υυυ-) • Κρητικός ή Αμφίμακρος (-υ-) • Βακχείος (υ--) • Παλιμβάκχειος (--υ) Ο Παιωνικός ρυθμός αναπτύχθηκε στους Δωριείς που τιμούσαν τον Απόλλωνα και τραγουδούσαν σ’ αυτόν παιάνες που συνοδεύονταν από αλαφριά όρχηση. Το ήθος του ρυθμού αυτού είναι ορμητικό, ενθουσιαστικό και χαρούμενο. Αυτά τα μέτρα στη μελική και τη δραματική ποίηση τα συναντάμε φτιαγμένα κατά σύστημα και χρησιμοποιήθηκαν στους παιάνες και στα υπορχήματα των οποίων η μελωδία είναι απλή κι αφελής, κυρίως όμως χρησιμοποιηθήκαν απ’ την κωμωδία σε χορικά τραγούδια ή μονωδίες, ενώ η τραγωδία σπάνια χρησιμοποίησε τον παιωνικό ρυθμό. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι οι βακχείοι πόδες μόνο σε συνδυασμό με ιάμβους χρησιμοποιήθηκαν στην αρχαία ποίηση, δηλαδή σαν Δόχμιοι (πλάγιοι), κώλα δε και βακχειακά αναφέρονται το δίμετρο, τρίμετρο, τετράμετρο και πεντάμετρο. Όμως σωθήκαν μόνο το δίμετρο και σπάνια το τρίμετρο. 7. Επισύνθετα Μέτρα. Εκτός απ’ τα απλά και μονοειδή μέτρα που αναφέραμε και που τα κώλα τους αποτελούνται από πόδες του ίδιου ρυθμικού γένους χρησιμοποιηθήκαν και μέτρα που αποτελούνταν από κώλα δυο διαφορετικών ρυθμικών γενών. Και πιο συγκεκριμένα δακτυλικά και τροχαϊκά ή αναπαιστικά κι ιαμβικά που λέγονται Επισύνθετα. Το ήθος αυτών των μέτρων είναι ακατάστατο εξ αιτίας της αστάθειας του ρυθμού. Ο πρώτος που έφτιαξε τέτοια μέτρα ήταν ο Αρχίλοχος κι αργότερα οι λυρικοί και δραματικοί ποιητές διαμορφώσαν με περισσότερο σεμνό και περίτεχνο ήθος τέτοια μέτρα. Τα πιο συχνά είναι αυτά που αρχίζουν απ’ τη θέση, δηλαδή τα δακτυλοτροχαϊκά ή τα τροχαιοδακτυλικά, πιο σπάνια είναι τα αναπαιστιαμβικά ή ιαμβαναπαιστικά. Τα μέτρα αυτά έχουν αρκετές παραλλαγές, σύμφωνα με το είδος των κώλων και το μετρικό τους σχηματισμό καθώς και το σχηματισμό τους σε περιόδους. Οι νεότεροι μετρικοί χώρισαν τα Επισύνθετα μέτρα σε δακτυλοτροχαίους, στους οποίους οι τρίσημοι πόδες δεν είναι άλογοι, αλλά ρητοί και σε δακτυλεπιτρίτους στους οποίους κατά κανόνα υπάρχουν άλογοι σπονδείοι. Διαφορετικά των Επισύνθετων είναι τα Μεικτά Μέτρα στα οποία η σύνθεση των διαφόρων κατά γένος ποδών γίνεται στο ίδιο κώλον, χαρακτηριστικό δε των μέτρων αυτών είναι η μεγάλη ελευθερία στο μετρικό σχηματισμό. Αυτά παίρνουν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον αριθμό των δακτύλων και της θέσης τους στο στίχο, όπως: • Γλυκώνειον • Φερεκράτειον • Φαλαίκιον • Πραξίλειον • Πυρρίχιον • Λογαοιδικά • Αιολικά • κ.ά. Όλα αυτά γίνονταν σε ποικίλες στροφές απ’ τους Λέσβιους ποιητές αλλά κι απ’ τη Δραματική Ποίηση. Κατερίνα Ζαχαριουδάκη |
| #24377 / 05.03.2012, 17:42 Η διαδικασία, Μέτρου Ρυθμού Ποδιού...της Κας Κατερίνας Ζαχαριουδάκη θα πρέπει κάποια στιγμή να μπει σαν άρθρο για να μάθουν και άλλοι εκτός των επισκεπτών αυτού του ωραίου thread. Ο κος Reteos μας έδωσε μια συμπυκνωμένη γνώση που δύσκολα βρίσκεις σε βιβλία μουσικής. Τον ευχαριστώ . |
| #24378 / 05.03.2012, 17:48 Απλά θα χρειαστεί να κάνει μια αντιγραφή , του ότι έχει γράψει με νέο τίτλο!!!!!!!!!!!! |
| #24444 / 19.03.2012, 00:10 Θερμά συγχαρητήρια για το άρθρο σας |
| #24379 / 05.03.2012, 17:55 / Αναφορά Σαν συμπλήρωμα των ρυθμών του reteos : Έτοιμοι Ρυθμοί που έχουν φτιαχτεί από ελληνικά τραγούδια απ’ τα οποία απομόνωσα τα ντραμς. Μερικοίείναι με γεννήτρια ρυθμών.Εδώ: http://www.box.com/s/ukzqyc29jcetdppduq6l |
| #24382 / 05.03.2012, 20:32 Αναλυτική περιγραφή για το κατέβασμα των έτοιμων ρυθμών 1. Διαλέγω έναν από τους 18 ΕΤΟΙΜΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΝΤΡΑΜΣ πχ tsifteteli κάνοντας κλικ στο link 2.Στο πλαίσιο που εμφανίζεται το WAIT TO DOWNLOAD (Κατεβάστε δωρεάν) κάντε κλικ οπότε μετρούν αντίστροφα τα απαιτούμενα δευτερόλεπτα. 3.Μόλις ολοκληρωθεί ο χρόνος εμφανίζεται στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης το αρχείο και αρχίζει το downloading στο φάκελο download του υπολογιστή σου όπου αποθηκεύεται. 4.κλικ στο αρχείο στο κάτω αριστερό της οθόνης και ακούς τον ρυθμό |
| #24383 / 05.03.2012, 21:11 Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε σένα Στέφανε για την πλούσια συλλογή ρυθμών σε ακουστική μορφή, που για μας τους ερασιτέχνες είναι άμεσα κατανοητή και εφαρμόσιμη. Εξ άλλου, χωριό που…ακούγεται, κολαούζο δε θέλει, με τις σχετικές απολογίες για την παραποίηση της παροιμίας. Για συμπλήρωση των Ελληνικών ρυθμών, εισηγούμαι τους συρτό και σούστα, εκτός αν συμπίπτουν με έναν από τους περιεχόμενους. Όσο αφορά ξένους ρυθμούς σε παλιά Ελληνικά τραγούδια, έχω συναντήσει τους: samba, rumba, foxtrot, swing, tango, mambo, polka, quadrille, beguine, two-step, rock & roll (συμπεριέλαβες ήδη valse και habanera). |
| #24380 / 05.03.2012, 18:33 / Αναφορά ΠΕΘΑΝΕ! Ζήτω! Μακάρι! Πήγαινε! Ντροπή! Ίσια το τιμόνι! Λέμε και γράφουμε, αλλά δεν ταιριάζει παντού το θαυμαστικό... επίσης: ΠΕΘΑΝΕ... ΜΑΚΑΡΙ... ΝΤΡΟΠΗ... Δεν ταιριάζουν παντού οι τρεις τελείες... αναφέρω τα παραδείγματα, θέλοντας να εξηγήσω, πως, ακόμα και στο γραπτό λόγο, δεν είναι αρκετά τα σημεία της στίξης ή και του τονισμού ακόμα ακόμα... όταν σ' ένα διάλογο η φωνή είναι, κοφτή, σκληρή, με λέξεις που πέφτουν ξερές κι απότομες, ο συγγραφέας πρέπει με περίφραση (και όχι με σημεία της στίξης) να περιγράψει την κατάσταση για να καταλάβει νοηματικά ή αισθητικά ο αναγνώστης, τι ακριβώς συμβαίνει... δεν υπάρχει δηλ. σημείο στίξης, αντίθετο του θαυμαστικού (αποφατικό το ονόμαζε ο μακαρίτης Γιάννης Θεοχαρίδης Ο ΠΗΝΕΙΑΔΗΣ ο ΠΟΙΗΤΗΣ, το είχε δε σχεδιάσει με ανάποδο θαυμαστικό την τελεία επάνω και τη γραμμή του κάτω), όπως επίσης δεν υπάρχουν και λείπουν τα σημεία: ξηρότητας σκληρότητας "αποτομότητας" τα αντίθετα των εισαγωγικών κ.α.π. ... όταν το κείμενο φτάσει στη θεατρική σκηνή τότε αλίμονό του... ό,τι προφτάσει ο κάθε σκηνοθέτης κάνει κι ό,τι καταλάβει ο κάθε ηθοποιός ερμηνεύει... το ίδιο δηλαδή που συμβαίνει και με τα μουσικά σύμβολα... είναι ελλειπή... το ίδιο δε συμβαίνει και με τη μουσική; άλλωστε πως εξηγείται το γεγονός, που ισοδύναμοι δεξιοτέχνες παράγουν διαφορετικά, με διαφορετικό συναίσθημα και αποτέλεσμα ο καθένας, το ίδιο ακριβώς μουσικό κομμάτι...(;) λείπουν λοιπόν...; τι περιμένετε; φτιάξτε τα; η Αρχαιότητα - το Βυζάντιο - η Ευρώπη, πέρασαν πάνω στη μουσική, την αποτύπωσαν, σε άλλες εποχές, λιτότερες ή αυστηρότερες, ελεύθερες δημοκρατικές θεοφοβούμενες, σκοτιδιστικές ή όπως άλλως... φτιάξτε τα... ή απλά ο καθένας σας, ας γράφει τη μουσική του, με τα σημεία που ίδιος εφευρίσκει, υπομνηματικά δε ας εξηγεί, όπως η περίφραση του γραπτού λόγου, τι ακριβώς εννοεί και γιατί... αποτυπώστε όμως τον εθνικό μας πλούτο... καταγράψτε τον... αφήστε σημάδια φωτεινά... επανήλθα και για ένα λόγο ακόμα: να πω μπράβο στον reteos που τόλμησε, μπράβο σε όλους τους συναδέλφους του, μπράβο και στο Μ/Η, που έχει σελίδες για γέμισμα, με περιεχόμενο, που, ΜΑΛΛΟΝ θα μείνει... ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!! ΦΙΛΕ reteos-ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ... |
| #24384 / 05.03.2012, 22:38 / Αναφορά @STEFANOS604 Στέφανε σε ευχαριστούμε για την καλή σου πρόθεση και βοήθεια. Ύστερα από την ανάλυσή σου κατέβασα όλους τους ρυθμούς .Υποθέτω πως είναι ένα πολύ καλό βοήθημα γιαυτούς που παίζουν πρίμα «όργανα». Τους βοηθάει να είναι μέσα στο χρόνο ,όταν παίζουν ένα τραγούδι. Θέλω να προσθέσω επ’ ευκαιρία πως υπάρχουν αρκετές συσκευές παραγωγής ηχητικών ρυθμών στο εμπόριο, στις οποίες έχεις την δυνατότητα να ρυθμίζεις την ταχύτητα κατά αναπαραγωγής τους . Υπάρχουν βέβαια και τα σύγχρονα αρμόνια που διαθέτουν πληθώρα Ελληνικών ρυθμών, είτε εργοστασιακούς είτε ύστερα από σχετική επεξεργασία, με πάρα πολύ καλή πιστότητα ,τόσο στα ντραμς όσο και στις συγχορδίες. @faidonalkinoos Φαίδων ,σε ευχαριστώ πολύ . Θα προσπαθήσω και «εν καιρώ» φαντάζομαι να ακολουθήσει το επόμενο σχετικό άρθρο, εφόσον η διαχείριση του ΜΗ (την οποία ευχαριστώ πολύ), με...... αναιχθεί και «ξαναφιλοξενήσει». Να είμαστε ΟΛΟΙ μας καλά μόνο ,για να τα ξαναλέμε |
| #24448 / 19.03.2012, 15:11 / Αναφορά Αγαπητέ SonarNsonic Επειδή κι εγώ είμαι στην ίδια περίπτωση με τον Reteos –ούτε συγγραφέας αλλά ούτε και δάσκαλος μουσικής και σε καμιά περίπτωση δεν κάνω προσπάθεια να υποκαταστήσω τους διπλωματούχους μουσικούς –όμως είμαι ερασιτέχνης μουσικός για πολλά χρόνια (τρομπέτα-Τζένις-κιθάρα και τελευταία φυσαρμόνικα διατονική και χρωματική).Απόσπασμα για τον ερασιτεχνισμό από τον Φαίδωνα Αλκίνοο εδώ: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=26645 Τις θεωρητικές μουσικές γνώσεις απέκτησα από βιβλία και όσες δεν έβρισκα εκεί από forums μουσικής. Και τα δικά μου άρθρα απευθύνονται σε αρχάριους και ερασιτέχνες που θέλουν να ικανοποιήσουν το μεράκι τους . Οι προσωπικές μου πρακτικές στην εκμάθηση και ανάλυση της φυσαρμόνικας κυρίως-κάτι που έλλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία- φυσικά μπορεί να μη γίνουν εύκολα αποδεκτές από τους μερικούς. Τα forums όμως έχουν αυτό το λόγο ύπαρξης. Εάν δε οι πληροφορίες που δίνονται είναι με πλήρη διασταύρωση και τεκμηρίωση των κειμένων ώστε οι μεν συμμετέχοντες αρχάριοι να παίρνουν μερικές βασικές γνώσεις και αργότερα να ασχοληθούν πιο εμπεριστατωμένα με το θέμα , οι δε καλοί γνώστες του θέματος –επαγγελματίες που καταδέχονται να διαβάσουν τέτοια άρθρα- να μας δώσουν περισσότερες πληροφορίες ή να διορθώσουν τυχόν ασάφειες. Θα επιθυμούσα ένα σχόλιο σου όσο αιχμηρό ή αρνητικό κι αν είναι τουλάχιστον στο θεωρητικό άρθρο μου : ‘’Συγκερασμένα και Ασυγκέραστα Συστήματα’’ http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=3297 ή στο θεωρητικό & πρακτικό : ‘’Ουσάκ vs Χιτζάζ’’ http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=3246 Επειδή διατέλεσα καθηγητής για αρκετά χρόνια ξέρω ότι είναι αρκετά δύσκολο και υπεύθυνο να προσπαθείς να μεταβιβάσεις τις γνώσεις σου σε άλλους, ειδικά σε θέματα με πολύπλευρες προσεγγίσεις και μάλιστα ανοιχτά όπως το παραπάνω που πιθανόν να επιφέρουν σύγχυση στους αναγνώστες. Ζητώ συγνώμη από τον reteos για τα ανωτέρω και ζητώ να μη θεωρηθούν διαφημιστικό bumping από το θέμα του σε δικά μου και περιμένω την επόμενη εργασία του Στέφανος |
| #24450 / 19.03.2012, 17:13 / Αναφορά Επανέρχομαι για να τονίσω τη χρησιμότητα αυτής της σειράς μαθημάτων για μουσικούς, ιδιαίτερα ερασιτέχνες κιθαρίστες, που έχουν ξεπεράσει το στάδιο εκμάθησης συγχορδιών και χρησιμοποιούν πιο παραγωγικά το δεξί χέρι που αποδίδει το ρυθμό. Αυτό προσθέτει μια νέα διάσταση στην εκτέλεση και αμέσως ξεχωρίζει τον προχωρημένο κιθαρίστα στ’ αυτιά του ακροατή. Το πρόβλημα είναι ότι ένας ερασιτέχνης που δεν παίζει από παρτιτούρες δύσκολα βρίσκει καθοδήγησε σχετικά με το ρυθμό, σε αντίθεση με τις συγχορδίες που είναι ευκολόβρετες, αφού αποδίδονται πλήρως γραφικά σε κάθε βιβλίο. Γι’ αυτούς, ο καλύτερος τρόπος τέτοιας καθοδήγησης είναι αναμφισβήτητα το άκουσμα του επίσημου, καθαρού ρυθμού, χωρίς να υπεισέρχονται «παραπειστικά» επιπρόσθετα στοιχεία μιας επαγγελματικής απόδοσης του τραγουδιού. Έχω κατεβάσει όλους τους ακουστικούς ρυθμούς που παρατέθηκαν και συμβουλεύω άλλους επίδοξους κιθαρίστες να πράξουν το ίδιο, έστω κι αν ακόμα βρίσκονται σε αρχικό στάδιο, επειδή πιθανό να δυσκολευτούν να τους ξαναβρούν αργότερα αν τα hosts τους διαγράψουν (ή αυτό το φόρουμ σταματήσει). Τέλος, επαναλαμβάνω τις ευχαριστίες μου σε όσους συνεισέφεραν, με πρώτο το reteos που άρχισε την όλη υπόθεση. |
| #24452 / 19.03.2012, 20:36 / Αναφορά @STEFANOS604: Στέφανε συμφωνώ απολύτως με το σχόλιό σου . Επιτρεψέ μου να πώ ,για άλλη μια φορά( αν και νιώθω φλύαρος), πως τα άρθρα για τη μουσική, που γράφονται από ερασιτέχνες, έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία . Ευαισθησία η οποία πιθανόν να γίνει ερέθισμα και να επηρεάσει έστω και κατά 1% ένα αρχάριο. Καταλαβαίνουμε όλοι μας την τεράστια αυτή αξία και σημασία. Σαφώς σε τέτοια άρθρα θα υπάρξουν και ανακρίβειες και ασάφειες . Βλέπουμε τέτοιες σε επαγγελματίες πόσο μάλλον σε ερασιτέχνη ( όπως εγώ) ,που απλώς γράφει κάτι σ’ ένα άρθρο όπως το ξέρει και το καταλαβαίνει . Αλλά νομίζω πως αυτές οι τυχόν ασάφειες ή ανακρίβειες , όταν εντοπίζονται, κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κάθε αναγνώστη και εφόσον διορθώνονται η αποσαφηνίζονται από τους ειδικούς ,πρός αποφυγή έστω και της παραμικρής σύγχυσης, αποβαίνουν χρήσιμες σαυτόν(τον αναγνώστη) .Μην ζητάς λοιπόν συγνώμη για τα λεχθέντα στο σχόλιό σου . Είναι απόλυτα σωστά , και συμφωνώ (όπως προείπα) . Ακόμη και διαφημιστικά να ήταν για τα ωραιότατα άρθρα που αναφέρεις (και όχι μόνο), τα οποία «αχόρταγα» έχω διαβάσει πάμπολλες φορές , και πάλι χρήσιμο θα ήταν διότι και κατά αυτόν τον τρόπο προβάλλονται με τεράστια χρησιμότητα στους αναγνώστες . Το «σ’ ευχαριστούμε» σου ταιριάζει. Βεβαίως περιμένω και εγώ την επόμενη εργασία σου . Είμαι σίγουρος πως θα είναι θαυμάσια σαν τις προηγούμενες . @Katzenfreund: Χαίρομαι ιδιαίτερα που θεωρείς τη σειρά αυτή των άρθρων ως αρχή γενομένη για εποικοδομητικούς διαλόγους πάνω στους ρυθμούς και σ΄ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου. Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό να δημιουργούνται κίνητρα για κάποιους αρχάριους ή ερασιτέχνες ,που θέλουν να μαθαίνουν για να ικανοποιούν (ως έχω αρχικά πεί) το μεράκι τους . Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό να διαδίδουμε (και κατ’ αυτόν τον τρόπο) τον πολιτισμό μας –την παράδοσή μας . Γιατί η μουσική με Ελληνικούς ρυθμούς είναι παράδοσή μας. Είναι πολιτισμός μας . Είναι πολύ σημαντικό αυτό που λές: «Γι’ αυτούς, ο καλύτερος τρόπος τέτοιας καθοδήγησης είναι αναμφισβήτητα το άκουσμα του επίσημου, καθαρού ρυθμού, χωρίς να υπεισέρχονται «παραπειστικά» επιπρόσθετα στοιχεία μιας επαγγελματικής απόδοσης του τραγουδιού». Νάσαι πάντα καλά . @moreli: Φώτη, αν και το «με θαυμασμό» (με τη καλή σου πρόθεση) το θεωρώ υπερβολή, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια . |
| #24455 / 19.03.2012, 23:30 Reteos Ότι έμαθα για φυσαρμόνικα και κιθάρα το οφείλω στα forums και εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις αυτές -με ΜΕΡΑΚΙ- σε άλλους που δεν έχουν δυνατότητα να σπουδάσουν ή να έχουν ιδιώτη μουσικοδιδάσκαλο.Τα σχόλια αλλά και τα πολλά προσωπικά e-mail με ωθούν να συνεχίσω. Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο σου. Βέβαια οι γνώμες επαγγελματιών όπως:-η θετική γνώμη του ποιητή και συγγραφέα Φαίδωνα Αλκίνοου και η αρνητική του επαγγελματία μουσικού SonarNsonic έχουν πιό βαρύνουσα σημασία γι αυτό προκαλώ πάλι τη συμμετοχή τους. Επίσης εδώ θα ζητούσα και τη γνώμη του διαχειριστή του MusicHeaven Κου jorge. |
| #24565 / 22.04.2012, 07:49 / Αναφορά Έχει δίκιο ο κ Στέφανος που λέει ότι το άρθρο αυτό σε συνδυασμό με το ''ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΙ''παντρεύονται και δίνουν ένα τέλειο αποτέλεσμα. Αλλά βρε παιδιά με τέτοια σαφήνεια , τεκμηρίωση ,παραστατικότητα με εικόνες , video και ηχητικά θα αρχίσουν να σας ζηλεύουν οι επαγγελματίες μουσικοί. Αντί να πω περισσότερα θα πρότεινα και άλλους επισκέπτες να διαβάσουν το θέμα ''ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ΄΄ που τα λέει όλα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=26645 Σας ευχαριστώ για τις γνώσεις που πήρα |
| #24574 / 24.04.2012, 17:31 Πολύ κολακευτικά λόγια . Ευχαριστούμε. Πάλι κάτι με το ‘’δαίμονα του τυπογραφείου’’ Ο σωστός σύνδεσμος για τους ‘’ Ερασιτέχνες’’ είναι: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=26645&gotolast=1 Αν πάλι βγει λάθος ας το διορθώσουν οι τεχνικοί του ΜΗ. |
| #25135 / 05.08.2012, 15:44 / Αναφορά Mεταφέρω εδώ ένα σχόλιο που έγραψα χθες στο σχετικό βίντεο του Γιάννη "reteos". Γιάννη συγχαρητήρια. Η προσφορά σου είναι μεγάλη και πολύ χρήσιμη για όσους αγαπούν τη μουσική αλλά δεν μπορούν να την σπουδάσουν σε Ωδεία και δασκάλους. Και αποδεικνύει ότι ένας ερασιτέχνης ξέρει πώς να γίνει κατανοητός από άλλους ερασιτέχνες. Δεν παριστάνεις τον δάσκαλο, ούτε πουλάς πνεύμα ή αναζητάς δάφνες. Απλά μοιράζεσαι απλόχερα αυτά που εσύ με κόπο κατάφερες να μάθεις. |
| #25136 / 05.08.2012, 16:48 Φίλτατε Κώστα σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου . Δεν είμαστε επαγγελματίες ούτε καν «ειδικοί» και αυτά που γράφουμε , τα γράφουμε από την καρδιά μας, για το μεράκι μας, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο αξιόλογος stefanos604 σε καποιο σχόλιό του . Υγεία να έχουμε για να μοιραζόμαστε ανιδιοτελώς ότι ξέρουμε, όπως το ξέρουμε, όπως το νιώθουμε. Υπάρχουν οι ειδικοί ,ουκ ολίγοι ευτυχώς στο ΜΗ, να διορθώσουν (καλοπροαίρετα) την όποια ασάφεια ή λάθος μας ,που λογικό είναι να υπάρχει (αν υπάρχει).Σημασία έχει η προσφορά μας ή το όφελος (από πλευράς μαθήσεως) και όχι η προσωπική προβολή για λόγους εντυπωσιασμού και μόνο . Συγκινούμαι όταν βλέπω αναρτήσεις, είτε στο φόρουμ είτε στα άρθρα ή άλλες δραστηριότητες, που απεικονίζουν την αυθεντικότητα των μελών. Μαζί με τους εξαιρετικούς παραγωγούς που αφιερώνουν πάρα πολύ χρόνο για την προετοιμασία των μουσικών εκπομπών και μας προσφέρουν πολλά , φτιάχνουμε -όσο μπορούμε- συμμεριζόμενοι, τις καθόλα λογικές, υποδείξεις των υπευθύνων ( Διαχειριστή-Συντονιστών), το «παζλ» της υπέροχης αυτής μουσικής Κοινότητας του Musicheaven, της οποίας έχω την τιμή να είμαι μέλος. |
Τροπική μουσική. Χιτζάζ, Ουσάκ, Ποιμενικό, Ράστ, Δωρικό, Νιαβέντ
Παίξιμο μουσικής από μνήμης, από παρτιτούρα ή και τα δύο;
Είναι οι «Δρόμοι» Ματζόρε ή Μινόρε;
Πεντατονική» ή «Πεντάφθογγη» κλίμακα;
Μπορούμε να παίξουμε Μότσαρτ με Δημοτικό κλαρίνο;
