αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

«Κύπρος»

Ήρθαν τα χρόνια της ξεφτίλας
τότε που φάνηκε ο Αττίλας
κι έκανε την πράσινη γη
τόσο να κοκκινήσει
πάνω που πήγαινε ν' ανθήσει
κι έτρεξε αίμα απ' την πηγή...

Γράφει το μέλος GALANOSGIORGOS
1 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Σάββατο 24 Απρ 2004

01-04-04 «ΚΥΠΡΟΣ»

ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ
ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΦΑΝΗΚΕ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ
ΚΙ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΤΗΝ ΓΗ
ΤΟΣΟ ΝΑ ΚΟΚΚΙΝΗΣΕΙ,
ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ Ν’ ΑΝΘΗΣΕΙ
ΚΙ ΕΤΡΕΞΕ ΑΙΜΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΗΓΗ

ΕΚΕΙ, ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ,
ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΗΣ, ΤΗΣ ΠΑΝΩΡΙΑΣ
ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥ ΘΕΟΥ
ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΤΕΧΝΙΤΗ,
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΛΑΤΡΕΨΑΝ
ΑΥΤΗ, ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ,
ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ
ΚΑΗΚΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ

ΧΙΛΙΑΔΕΣ, ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΚΡΑΥΓΕΣ
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ
ΣΚΟΥΖΑΝΕ ΜΕΣ’ ΤΑ ΜΝΗΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΕΝΑ ΛΕΦΤΟ
ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟΥΣ ΔΕΙΚΤΕΣ
ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΕΡΟ ΓΕΡΟ,
ΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΒΓΑΛΕ ΑΠ’ ΤΟΝ ΣΩΡΟ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΡΕΜΕΙΣ, ΔΕΙΧΤΕΣ

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΚΛΑΙΕΙ ΚΙ’ ΑΥΤΗ,
ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΓΙΟ
ΠΝΙΧΤΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ

ΤΡΙΑΝΤΑ ΗΛΙΟΙ ΚΑΙ ΒΡΟΧΕΣ
ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ,
ΜΑΥΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΙ ΕΠΟΧΕΣ
ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΑ ΑΣΠΡΑ ΧΕΡΙΑ

ΣΑΝ ΤΗ ΡΩΤΑΝΕ ΟΙ ΤΩΡΙΝΟΙ
ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩ ΛΟΓΑΤΑΙ
ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΕΛΑΝΕ ΟΙ ΑΚΡΗΝΟΙ
ΛΕΕΙ ΟΣΟ ΘΥΜΑΤΑΙ:
«ΔΕΝ ΘΑ ΝΤΡΑΠΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ,
ΕΜΕΙΝΑ ΕΙΚΟΣΙΕΦΤΑ ΧΡΟΝΩ»
«ΔΕΝ ΘΑ ΝΤΡΑΠΩ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ,
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΚΕΙΝΟΝ ΜΟΝΟ»._

Εμπνευσμένο από την Κύπρια γυναίκα (κα ΜΑΝΤΟΛΕΣ), η οποία ήταν καλεσμένη στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, την 1η Απριλίου 2004.

«Σαν ψέμα.... τόσο
Αληθινό....._»

No_Music

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

GALANOSGIORGOS

#526 / 26.04.2004, 19:53 / Αναφορά
Ετσι... γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που νοιώθουν!

Anazio

#1669 / 04.03.2005, 12:34 / Αναφορά
Πολύ συγκινητικό, με ουσία και δυνατά αισθήματα, σχετικά καλά επεξεργασμένος στίχος και ιδιαίτερα ποιητική η τελευταία στροφή. Αν και διαβλέπω κιόλας ότι οι δυνατότητές σου ξεπερνούν αυτό το ποίημα.

revekka

#1673 / 04.03.2005, 20:03 / Αναφορά
Η Χαρίτα Μάντολες είναι απο τις πιο τραγικές μορφές της εισβολής του 1974. Αγνοούνται έξι μέλη της οικογένειάς της αν δεν κάνω λάθος (σύζυγος, αδελφός, γιός, θείος...). Εδώ και τόσα χρόνια ξημεροβραδιάζεται στα σύνορα με τις φωτογραφίες των αγαπημένων της και ενημερώνει τους τουρίστες για την εισβολή. Πρίν εφτά χρόνια της μίλησα σε ένα απο τα οδοφράγματα, κάναμε ένα ρεπορτάζ για την εφημερίδα του σχολείου, και δε θα ξεχάσω ποτέ μου πόσο ντράπηκα που δεν μπορεσα να μην δακρύσω ενώ αυτή ήταν τόσο ψύχραιμη.

Sideline

#1678 / 05.03.2005, 14:51 / Αναφορά
Μπράβο! Γιατί μερικά πράγματα δεν πρέπει να ξεχνιούνται ποτέ.

ssakiss1

#1680 / 05.03.2005, 22:26 / Αναφορά
οπως οι κυπριοι εδωσαν την ζωη τους για την ελλαδα στους πολεμους, ετσει κ εμεις ας κανουμε το ιδιο κ ας φωναξουμε" δεν ξεχνω "

vaninoui

#1921 / 08.04.2005, 23:15 / Αναφορά
"Τούτη η δίψα δεν σβήνει τούτη μάχη δεν παύει, χίλια χρόνια αν περάσουν ,δεν πεθαίνουμε σκλάβοι"

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Elf_guardian

#1960 / 10.04.2005, 13:38

Πολυ καλο το ποιηματακι...

''Γη των κοριτσιών που γελούν

Γη των αγοριών που μεθούν

Γη του Μύρου του Χαιρετισμού

Κύπρος της αγάπης και του ονείρου''

DeLaSane

#1979 / 12.04.2005, 19:23 / Αναφορά
Ena apo ta pio perigrafika poihmata pou exw diavasei sto MH. Oi eikones kai ta synaisthimata pou mou dimiourghse htan pragmatika dynata. Sygxarhtiria Giwrgo!

ardoranimi

#13058 / 16.04.2008, 11:54

Το πιο δυνατό δέσιμο στίχου και πραγματικότητας:

"πού πας παληκάρι, ωραίος σαν μύθος

κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς", για τη θυσία του Σολωμή Σολωμού,

τότε που ο πατριωτισμός δε χυνόταν σα δηλητήριο από υστερικά blog.