Live Review: Χρήστος Θηβαίος & Mr. Highway Band (+videos)

Γράφει ο Παναγιώτης Κοτσώνης (travelogue)
45 άρθρα στο MusicHeaven

Δεν είχα ξαναπάει στη μουσική σκηνή Kookoo. Αρχικά, μάλιστα, είχα μια επιφύλαξη. Ξέρετε… Γκάζι… «Κούκου»… μου έβγαζε κάτι δήθεν. Τελικά, ο χώρος είναι  όπως αρμόζει σε μια μουσική σκηνή. Μικρός, αλλά άνετος, ζεστός, ροκ αισθητικής, όλα καλά.

Αλλά επειδή έχουν απομείνει μόνο 3 παραστάσεις τις ερχόμενες 3 Παρασκευές, ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό. Στη συγκεκριμένη συνεργασία, αναμφίβολα το μεγάλο όνομα είναι ο Χρήστος Θηβαίος από άποψη πορείας και δημοφιλίας.  Ωστόσο, απεκδύεται το Θηβαίο, κρατάει το Χρήστο & ενσωματώνεται ως απλό μέλος μίας μπάντας που ονομάζεται Mr. Highway Band και ροκο-μπλουζάρουν, ούτε μία, ούτε δυο, αλλά περίπου επί 4ωρο. Εξαιρετική προσθήκη που κάνει τη διαφορά, ο Μάξιμος Δράκος στα πλήκτρα.

Λίγο μετά τις 11, ανέβηκαν στη σκηνή για να δώσουν το στίγμα με το γνωστό πένθιμο της αγάπης «Μπλουζ» των Θάνου Μικρούτσικου και Κώστα Τριπολίτη και συνέχισαν με το “Train to North”, ένα τραγούδι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα συνθετικά, αλλά και στιχουργικά από ξένα τραγούδια. Άλλωστε, όταν παίρνεις το τρένο για το Βορρά, δεν έχει σημασία αν αυτό είναι προς την Καστοριά ή προς τον Μόντρεαλ ή προς τη Γλασκώβη.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με δυνατό ηλεκτρισμό. Τα τραγούδια από την καλλιτεχνική πορεία του Θηβαίου εξηλεκτρίστηκαν και ισορρόπησαν όπως έπρεπε με το μουσικό ύφος της μπάντας, το οποίο αναμφίβολα ταιριάζει με τις φωνητικές δυνατότητές του. Στιγμές από το ρεπερτόριο της εποχής των Συνήθων Υπόπτων, όπως τα «Μέρες αδέσποτες», «Χορεύω», «Ημερολόγιο», «Περικοπές ενός απόκρυφου ευαγγελίου», «Γυναίκα», «Βροχή μου», «Κόκκινο θολό φεγγάρι», «Θα ήθελα να ήσουνα εδώ»  επιλογές από την προσωπική πορεία του Θηβαίου, "Blues on the road”, «Γάτες», «Κανείς δεν έρχεται», «Ο Άμλετ της Σελήνης», «Πέτρινοι κήποι», «Ας χαθείς», «Εσύ, η πόλη μου» μπερδεύτηκαν με μοναδική συνοχή με τα “No one can bring me down”, “Hard place” (για την Αθήνα), “Overdose”, “I’m gonna give you love”, “Revolution”,  τραγούδια από την πρώτη δισκογραφική δουλειά των Mr. Highway Band με τίτλο «Is that myself” αλλά και δυνατές επανεκτελέσεις ξένων ροκ τραγουδιών “Should I stay or should I go”, “Five to one” (δεν το έχω ξανακούσει ποτέ να παίζεται, πλην από το στερεοφωνικό του σπιτιού μου). Ωστόσο, η διασκευή στο “Paint it black” των Stones απέδειξε, ότι μουσικά ότι η μπάντα έχει αρκετά ανεβασμένο μουσικό επίπεδο και αισθητική. Και προφανώς τα μέλη της έχουν ακούσει πολύ μουσική, πολύ country, πολύ blues-rock και μεταφέρουν στις δικές τους συνθέσεις αυτές τις επιρροές, χωρίς μιμητισμό ή γραφικότητα.

Η γνωριμία με το σχήμα έγινε εν μέσω του τραγουδιού «Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο». Εκεί λοιπόν, μάθαμε ότι τόση ώρα τα «πίναμε» μαζί με το Μάξιμο Δράκο, στα πλήκτρα και το πιάνο, το Γιάννη Αφέντρα στην κιθάρα, φυσαρμόνικα και κυρίως γράφοντα σε ό,τι αφορά στίχους και μουσική των Mr. Highway Band, το Γρηγόρη Ψαλτάκο στη φωνή, λίγα κρουστά, κιθάρα, το Θύμιο Σπηλιωτόπουλο στην κιθάρα, το Διονύση Τσιούνη στο μπάσο και τον Κώστα Καλπάκη στα τύμπανα.

Η ώρα κυλούσε σαν νερό, κι όσο κυλούσε, αναρωτιόμουν αν έχουν υποστεί ήττα και ξενέρωμα, οι επίδοξοι ερωτύλοι-κοκορίκοι που κρατώντας υπό μάλης την «καλή» τους ή την εκάστοτε ποθούμενη ως τέτοια, τρέχουν σε μουσικές σκηνές για να ρομαντζάρουν με σκοπό ένα γλυκανάλατο «πέσιμο»,  παραμονεύοντας την κατάλληλα χαμηλόφωνη ερμηνευτική στιγμή. Τελικά εκείνη ήρθε, όταν ο Θηβαίος έμεινε μόνος στη σκηνή μαζί με τον πιανίστα Μάξιμο Δράκο και χάρισε στο κοινό ορισμένες στιγμές ερμηνείας με αληθινά έντονο ερμηνευτικό βάθος και άφθονο συναίσθημα. Τώρα, αν κάποιοι τις εκμεταλλεύτηκαν προς «γλυκαναλατισμό», ένα πράγμα τους εύχομαι, καλό ξελίγωμα. Ορισμένες εξ αυτών, τα «Πόσο πολύ σ΄αγάπησα», «Μικρή πατρίδα» (για το θεό! Το τραγούδι μιλάει για τη φιλία. Μην αρχίζετε τους καψουροδυρμούς κάθε φορά που το ακούτε και σηκώνετε χέρια ψηλά), «Στα μάτια σου μπροστά», «Ο πόνος νίκησε πάλι», “Norwegian wood”. Μία στιγμή που ξεχώρισε, ήταν η στιγμή που κατά παραγγελία ο Θηβαίος έπαιξε το “Phantasmagoria in two”  του πατρός Buckley, ονόματι Tim, χρησιμοποιώντας ως αναλόγιο για τους στίχους, κινητό που κρατούσε κάποιος από το κοινό. Γιατί καμιά φορά τα χατίρια πρέπει να γίνονται με κάθε τρόπο.

Δυναμική επάνοδος από τους Mr. Highway Band, με ωραία εκτέλεση από “Locomotive breath” των Jethro Tull, λίγος Γιαννάκης Μετρητός (Johnny cash),  ένα medley από “Jailhouse rock”, “Blue suede shoes”, “Let’s rock”, “Rock’n’roll”. Και για το τέλος, η κατά Θηβαίον ήρεμη απόδοση στην ελληνικήν, του τραγουδιού του Παύλου “Day after day” σε στίχους δικούς του & μουσική Μιχάλη Καρρά, με τον τίτλο «Μείνε», συνδυάστηκε με το δυναμισμό της αυθεντικής εκτέλεσης. Το πρόγραμμα ξεκίνησε δυναμικά, με ενέργεια και κάπως έτσι έκλεισε. Χωρίς να χαθεί καθόλου η ένταση των στοιχείων...

Γεια χαρά!

Πληροφορίες

KOOKO Live music bar

Ιάκχου 17, Γκάζι

Τηλ. 2103450930

Ώρα προσελευσης: 22.00

Ημερομηνίες παράστάσεων: 22, 29 /3, 5/4

Είσοδος: 12,00 € με ποτό ή κρασί