Μουσικές σχολές και Ωδεία σε κρίση;

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που θα λειτουργούσε θετικά πάνω στην ''ποιοτική''κρίση,όπως την ονομάζεις,,είναι το να σταματήσουν να αποτελούν ''κύκλωμα''και ''κλίκα''σε σχέση με το εκπαιδευτικό προσωπικό.Δυστυχώς τα ωδεία και όχι μόνο,είναι κολλημένα στα ίδια και στα ίδια.Δεν δίνουν ευκαιρίες σε νέους καθηγητές,επειδή δεν έχουν προυπηρεσία.Άρα ή θα πρέπει να γεννιούνται με αυτήν,ή πρέπει να βγεί ένα χαπάκι,ως συμπλήρωμα διατροφής,που θα το πίνουν και θα την αποκτούν ως δια μαγείας.Αν επέτρεπαν την είσοδο νέων ανθρώπων στο σύστημα,μαζί τους θα έφερναν και νέες ιδέες,οπότε θα υπήρχε γενική ανανέωση στον χώρο,και θα διαβρωνόταν η ''σκουριά''που αναπτύσσεται,με αποτέλεσμα το λουκέτο.

Ειναι σωστό αυτο που λες για τα ωδεία.. Οι γονεις μου χρόνια πλήρωναν ένα σωρό λεφτά για να συνειδητοποιήσουμε στο τέλος οτι πολλά πράγματα στη διδασκαλία εγιναν λάθος.. Τώρα που είμαι εδώ και δυο χρόνια στο κρατικό ωδείο Θεσσαλονίκης που παρα τις ατέλειωτες οικονομικές δυσκολίες οι καθηγητές κάνουν καταληκτική δουλεια, καταλαβαίνω τη διαφορα. Φυσικά αυτο δε σημαίνει οτι εχει χαθεί η ελπίδα για τα ιδιωτικά ωδεία, απλως θα ηταν καλο να γινεται η διδασκαλια με τέτοιο τρόπο ώστε η μουσική να μπαίνει πραγματικά στη ζωή του παιδιού και να μην είναι απλα ένα φροντιστήριο...

** όταν στην αρχη της χρονιάς για δυο μήνες οι περισσότεροι καθηγητές του κρατικού δεν είχαν υπογράψει συμβάσεις, η καθηγήτρια μου που ήταν μέσα σε αυτους, ενώ εχει δυο μικρά παιδιά και πολλςς αλλες υποχρεώσεις κατέβαινε στο ωδείο για να κάνει μαθήματα σε όλους τους μαθητές της για τα οποία δε πληρώθηκε ποτε

θα συμφωνήσω εν μέρη με τον φίλο cross διότι Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις νέων δασκάλων που δεν έχουν τίποτα να δώσουν και υπάρχουν πάλι δάσκαλοι μεγάλης ηλικίας που γεμίζουν το μυαλό σου με θησαυρούς. θέλω να πω πως δεν έχει να κάνει με την ηλικία. όμως οι κλίκες που αναφέρεις γενικά καταστρέφουν τα πάντα στη ζωή μας. επίσης πολλά συγχαρητήρια σε δασκάλους μουσικής (μικρούς μεγάλους πάλι θα πω δεν έχει σημασία) όπου όντως όπως αναφέρουν οι φίλες animista και cofiazap αφιερώνουν πολλές ώρες (και εκτός μαθημάτων) σε σπουδαστές, μαθητές, ερασιτέχνες ή και ακόμα που προσφέρουν δωρεάν μαθήματα. ψάξτε τους για να γίνετε και εσείς έτσι. Η μουσική εμπειρία δεν είναι κάτι που μπορείς να κρατήσεις στα χέρια σου αλλά κάτι που πλάθεται συνεχώς. αργά και σωστά.

Αν θες κοντά ένα βασικο μισθο για πιάνο, αντίστιξη και φωνητική, τι περιμένεις?

"Η κακοδιαχείριση και η κρίση, μπορούν και φέρνουν  τέτοια δυσάρεστα αποτελέσματα......"

Δηλαδή μόνο ωδεία κλείνουν, όλες οι άλλες  δραστηριότητες μένουν αλλώβητες!

και καλά η κρίση! η κακοδιαχείριση; Λες και τα ωδεία ανήκουν σε άλλη πραγματικότητα, όχι στη βιούμενη. Δεν βιώνουν την πραγματικότητα των ελληναράδων και των ωχαδερφιστών. Ήρθανε απο τον Άρη και υποχρεούνται να είναι τέλεια. Αν είναι δυνατό και δωρεάν και μάλιστα να εξασφαλίζουν εργασία πληρωμένη αλλά όχι καμωμένη.  

Τα ωδεία στο συνολό τους έχουν προσφέρει πολλά περισσότερα αποτι οποιος άλλος τομέας εδώ στην Ελλάδα. Όταν κρίνουμε ένα χώρο το κάνουμε κατ' αναλογία όχι κατ' αποκοπή και κατά τι έχουμε στο μυαλό μας ως τέλειο. Μόνο σκεφτείται πόσο κοστίζει ένας μαθητής σε ένα μουσικό σχολείο για παράδειγμα, ίδιες ώρες και μικρότερο αποτέλεσμα! Συγκρίνεται τις δεκάδες χιλιάδων με τα κατοστάρικα και κρίνετε.

Δεν θα επεκταθώ πέραν του ότι λυπάμαι να διαβάζω τέτοιες εκφράσεις (αναφέρομαι στα σχόλια όχι στο αρθρο αυτό καθ' εαυτό) απο ανθρώπους υποτιθέμενα προσκείμενους στην τέχνη. Αποδεικνύουν την έλλειψη κριτικής ικανότητας κατ' αρχήν.

 Η κριτική είναι ευκολη η πράξη είναι δύσκολη.

Ύπαρχουν άνθρωποι που είναι χρόνια στο ώδειο σαν μαθητές αλλά οι γονείς τους μένουν άνεργοι ή έχουν οικονομικές δυσκολίες και αδυνάτουν να σε πληρώσουν. Το πρώτο καιρό, και λόγω της πρωσωπικής σχέσης με γόνεις και μαθητές, κάνεις υπομονή, αλλά οι καθηγητές πρέπει να πληρωθούν.

(και να θα στα φέρω...ξέρεις ζορίζομαι αυτο το καιρό κ.λ.π.-ναι, ναι καταλαβαίνω εδω είμαστε δεν χανόμαστε...)

Και περνάει ο καιρός και έρχεται το δίλλημα, υπομονή να τελειώσουν, πληρώνοντας τους καθηγητές απ'τη τσέπη σου; ή διακόπτεις τις σπουδές τους;

Οτι συμφωνία και να κάνεις με το καθηγητή πάλι κατι πρέπει να του δίνεις, τουλάχιστον τις βενζίνες...

Συν τρέχοντα έξοδα τα οποία αδυνατείς να πληρώσεις αν δεν πληρώνεσαι.

Υπάρχουν πόλλα ώδεια σ'αυτην την κατάσταση πιστεύω, αλλά είμαι σίγουρος για ένα το όποιο θα κλείσει απ'τα χρέη επείδη τα τελευταία τρία χρόνια τουλάχιστον, δεν πλήρώθηκε ούτε τα μισά απ'οτι έπρεπε.

Σημειωτέον, λειτουργει 29 χρόνια....

Συμπεράσματα δικά σας...

Αγαπητή  hrysi,

θέλω να πιστεύω, ως συνάδελφος σου, αλλά και ως εργαζόμενος σε ένα ευαίσθητο χώρο, ότι δεν απομονώνεις την ωδειακή εκπαίδευση από την ευρύτερη εκπαιδευτική αλήθεια και, δε διαπιστώνεις κάποιο ειδικό πρόβλημα στα ωδεία που να μη συνάδει με τη γενικότερη πραγματικότητα στη χώρα μας, ή ευρύτερα τoν κόσμο ολόκληρο.

Η «κρίση», είτε στην οικονομία, είτε στους θεσμούς, είτε στον πολιτισμό, ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει στα Ωδεία. Δυστυχώς είναι ένα γενικευμένο φαινόμενο που πλήττει ανηλεώς τη σύγχρονη κοινωνία.

Θεματοφύλακας του καλύτερου μέρους της ψυχής μας, και αντίδοτο στη παραπαίουσα κοινωνικό-πολιτική κατάντια μας, είναι ο πολιτισμός. Και η Μουσική, κουβαλάει μέσα της, την ισχυρότερη μνήμη του πολιτισμού.

Πάνω από 150 χρόνια στην Ελλάδα, τα Ωδεία προσφέρουν στον πολιτισμό με όλες τους τις δυνάμεις. Μέσα  στα Ωδεία, γεννήθηκαν, οι δάσκαλοί μας, οι συνθέτες μας οι σολίστες και οι μουσικοί των ορχηστρών μας, και μορφώθηκαν μουσικά χιλιάδες παιδιά.

Οι μουσικοπαιδαγωγοί κάνουν, σε ένα πραγματικά δύσκολο χώρο, ότι είναι δυνατό για να δώσουν στους σπουδαστές τα μέγιστα. Το Υπουργείο Πολιτισμού, θεματοφύλακας των διαδικασιών, ελέγχει και επιτηρεί μέσα από νόμους του κράτους και υπουργικά διατάγματα.

Είναι πολύ κακό, αγαπητή φίλη “hrysi” να απαξιώνουμε θεσμούς και να ομαδοποιούμε κλάδους χαρακτηρίζοντας τους με όποιο τρόπο.

Δε ξέρω πόσα από τα 800 αναγνωρισμένα Ωδεία που λειτουργούν επισκέφτηκες για να έχεις μία τεκμηριωμένη άποψη και εικόνα, αλλά νομίζω ότι αν έκανες κάποια έρευνα και υπέπεσε στην αντίληψη σου κάποια παράβαση δεοντολογικού ή άλλου κανόνα ή νόμου, έπρεπε να απευθυνθείς στις αρμόδιες αρχές.

Το να ψέγεις γενικά, αόριστα και ανώνυμα, με όλο το σεβασμό στην ηλεκτρονική μας παρέα, δεν βελτιώνει καμία κατάσταση. Αντιθέτως αν έχεις κάτι συγκεκριμένο και αποδεδειγμένα μεμπτό, κατάθεσε το άμεσα.

“hrisy”, θα ήθελα να σε ρωτήσω, έχεις κάποια στατιστικά για το μέσο όρο ηλικίας των εργαζόμενων σε αναγνωρισμένα Ωδεία; Αυτό με τους νέους ειλικρινά δε το κατάλαβα. Πιστεύεις πραγματικά ότι η επιλογή του προσωπικού των Ωδείων γίνεται με ηλικιακά κριτήρια; Αλήθεια, τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνουμε με τους δασκάλους μας; Να απολυθούν για να πάρουμε εμείς τη θέση τους επειδή έχουμε «φρέσκιες ιδέες»; Αυτή είναι η πρότασή σου;

“hrisy” σε διαβεβαιώνω ότι για την επιλογή προσωπικού στα Ωδεία, ισχύουν ανάλογοι «κανόνες» με οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση. Είναι τραγικό το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να προσληφθούν όλοι οι πτυχιούχοι και διπλωματούχοι μουσικοί, διότι δεν υπάρχουν σε ανάλογο αριθμό μαθητές. Το ίδιο όμως ισχύει για τους μαθηματικούς, φιλόλογους, οδοντοτεχνίτες, προγραμματιστές κ.λ.π. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα των σπουδών στα Ωδεία, όπως δεν σχετίζεται η ποιότητα των σπουδών στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο με το αν οι Αρχιτέκτονες απορροφούνται από την αγορά εργασίας αμέσως μετά τις σπουδές τους.

Ας δείξουμε σεβασμό, στον μοναδικό θεσμό που διαθέτουμε στη χώρα μας για να εκπαιδεύονται τα παιδιά στη Μουσική και ας προσπαθήσουμε όλοι να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα, με πολύ δουλειά και λιγότερες διαπιστώσεις.   

Συγνώμη αν κούρασα και ευχαριστώ αν με διάβασες!

Φιλικά

Γιάννης     

Πράγματι κάποια ωδεία περνούν κριση εδώ και μερικά χρόνια. Στο ωδείο της δικιάς μου πόλης (Δράμα, Ανατολική Μακεδονία) εξυπηρετήθηκαν πολλά συμφέροντα, η κατάσταση ηταν και είναι δύσκολη. Εγω, πηγαίνω βιολί και σταμάτησα από το ωδείο ξεκινώντας σε ιδιωτικό, γιατί για μια χρονια μας είχαν αφήσει χωρίς να μας δίνουν δάσκαλους.

Κάτι που κανείς δεν ανέφερε, ούτε στο άρθρο, ούτε στα σχόλια, είναι ο απολογισμός της συμβολής των ωδείων στην κοινωνία μας μετά από τα τόσα χρόνια λειτουργίας τους. Τι ανταπόδοση έχουν; Έχω ξαναγράψει ότι η μουσική εκπαίδευση υστερεί τραγικά, όχι γιατί δεν υπάρχουν δάσκαλοι ή μαθητές, ή γιατί υπάρχουν τεχνικά και άλλα προβλήματα, αλλά γιατί κυρίως έχει λανθασμένη κατεύθυνση. 

Ποιο είναι το όραμα των ωδείων στη χώρα μας; Να βγάλουν μουσικούς; Για να κάνουν τι; Τι έχουν κάνει μέχρι τώρα οι μουσικοί που έχουν βγει ως επαγγελματίες στην κοινωνία;

Ένα πρόχειρο παράδειγμα: Οι U2 ήρθαν, έδωσαν μια συναυλία (ήμουν κι εγώ εκεί ) και έφυγαν αποκομίζοντας ένα τεράστιο ποσό πληρωμένο από όλους εμάς. Ποιος έλληνας καλλιτέχνης έφερε πίσω αυτό το ποσόν; Ποιος έλληνας καλλιτέχνης παίζει στο εξωτερικό σε κοινό που δεν αποτελείται από έλληνες της διασποράς; Αντέχουμε ως κοινωνία από τη μια να εισάγουμε μουσική και από την άλλη να συντηρούμε ωδεία και μουσικές σχολές κάθε είδους που το ύψιστο ζητούμενό τους είναι ένα πτυχίο, που μετά από χρόνια αγκύλωσης στη μουσειακή μουσική που μαθαίνουν, δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρυσμα στην πραγματική ζωή; Μια ματιά στο πρόγραμμα των συναυλιών του καλοκαιριού δείχνει ότι το ισοζύγιο εισαγωγής - εξαγωγής μουσικής της χώρας μας είναι τραγικά ελλειματικό. Το έχει λάβει αυτό υπ' όψη του οποιοδήποτε ωδείο ή μουσική σχολή; 

ΥΓ. Η παιδεία μας αναδείχθηκε τελευταία στην Ευρώπη και στις τελευταίες θέσεις παγκοσμίως, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, κάτι που αντανακλάται και στη μουσική παιδεία.  (http://www.kathimerini.gr/766176/article/epikairothta/kosmos/teleytaia-sthn-ee-h-ellhnikh-ekpaideysh)

Θα περιμένω με ενδιαφέρον να ακούσω τις γνώμες των επισκεπτών του βλογ.