Ναυαγός

Τι είναι άραγε αυτό που φτιάξαμε
Απο ένα κράμα αγάπης και πόθου,
γλυπτό αρχαίο ελληνικό.
Στα χέρια μας φωτιές,στις καρδιές μας πληγές,
ένα μουντό μονοπάτι οι χωριστές μας ζωές.

Τι είναι άραγε αυτό που φτιάξαμε με αγάπη
Τι έγιναν τα όνειρα και οι ελπίδες,
σκόνη και αέρας στη μαγική σου θάλασσα.
Εκεί και εγώ χτυπιέμαι στα βαθιά νερά σου,
απελπισμένος ναυαγός στα μαγικά φιλιά σου.

Ας είναι το κύμα σου ψηλό εγώ θα βρώ την λύση,
θα βρώ στεριά για να σωθώ-λιμάνι μαγικό-
εκεί για πάντα να σταθώ.
Και αν η θάλασσα σου ξανά,
με πάρει μέσα στα ανοιχτά,
πάλι θα μείνω ναυαγός,
πάλι σε εσένα θα 'ρθω,
κι ας είναι η θάλασσα σου δυνατή,
σαν βράχο να με σπάσει !