Live Review: Pink Martini

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

Είναι αλήθεια πως οι Pink Martini έχουν αρκετά δυνατό κοινό στην Ελλάδα. Γι' αυτό και σπάνια η Αθήνα λείπει από τη λίστα της περιοδείας τους. 

Έτσι, 16 και 17/5 το Γκάζι Live γέμισε από τους πολύ θερμούς θαυμαστές τους.

Η δωδεκαμελής ορχήστρα κι η China Forbes ανοίξανε τη συναυλία με το "Let's never stop falling in love" . Νομίζω πως το κοινό πήρε μεγάλη χαρά, αφού ακούστηκαν σχεδόν όλα τα κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο, ακόμα και τα ορχηστρικά. Τραγούδησαν σε αρκετές γλώσσες, όπως τα ιαπωνικά, τα ελληνικά, τα τούρκικα, τα γαλλικά και τα ισπανικά. Τραγούδια όπως το "Donde estas Yolanda", το "Lilly", "La Soledad", το "Omide Zendegani" ή το "skdar'a Gideriken", που δεν πρόκειται για άλλο από το γνωστό παραδοσιακό "Από ξένο τόπο" με τούρκικους στίχους. 

Εκτός από την China, ακούσαμε τις φωνές του Timothy Nishimoto και του τενόρου Ari Saphiro, o οποίος με ενθουσιασμό είπε πως όταν άκουγε τους Pink Martini πριν δισκογραφήσουν στα bars του Portland, δε φανταζόταν πως κάποια στιγμή θα μπορούσε να συμπράξει στη σκηνή μαζί τους. 

Οι θεατές χόρευαν, τραγούδαγαν και χειροκροτούσαν ασταμάτητα. Αλλά το μεγαλύτερο χειροκρότημα, ακόμα κι από όλην την μπάντα μαζί, το έλαβε ο Έλληνας Αντώνης Ανδρέου στο τρομπόνι!

Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι ακόμα κι όταν η Forbes δεν τραγούδαγε, έκανε δεύτερες φωνές από την πίσω γωνία. 

Συγκινητικό το κλείσιμο της συναυλίας με "Τα παιδιά του Πειραιά" (Never on Sunday). Ομολογουμένως άριστη ελληνική προφορά, πολύ πιο δουλεμένη από αυτή του δίσκου.

Για encore έπαιξαν το "Get Happy", το "Happy Days are here again" και το "Brazil".

Την πρώτη μέρα δεν ακούσαμε το "Una notte a Napoli", αλλά το προσθέσανε τη δεύτερη.