Μιχάλης Κακέπης: Ένα καλό τραγούδι δεν έχει να κάνει με το είδος, έχει να κάνει με την πρωτοτυπία

Αναμφισβήτητα, ο Μιχάλης Kακέπης είναι ένας καλλιτέχνης με το δικό του ξεχωριστό και προσωπικό ύφος. Τα τραγούδια του αγγίζουν πολύ κόσμο, η φωνή του είναι μοναδική και συνεπαίρνει όσους τον ακούνε. Συναντηθήκαμε στο στέκι του στον Κορυδαλλό, στο beer house στην Πλατεία Ελευθερίας και η κουβέντα κύλησε σε ζεστή ατμόσφαιρα. Ούτε καταλάβαμε πώς πέρασε η ώρα...

Μιχάλη σ’ ευχαριστώ που αποδέχθηκες την πρόσκλησή μου. Είσαι ένας από τους αγαπημένους Έλληνες καλλιτέχνες μας εδώ και χρόνια!

Καλώς σας βρήκα. Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση σου Ελένη.

Θα ήθελες να μας πεις δυό λόγια, για σένα, εκτός μουσικής;

Διαβάζω βιβλία, πηγαίνω θέατρο, μου αρέσουν οι βόλτες στη βροχή. Το λούνα παρκ (γέλιο)..., η θάλασσα... Αν κι όλα αυτά είναι φυσικά, ταυτόχρονα, είναι και μουσική.

Τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

Εκτός απ’ αυτά που σου είπα ήδη, μ’ αρέσει να κάνω βόλτα και να κοιτάω παλιά κτίρια και τους περαστικούς, να παρατηρώ τυχαία γεγονότα που μπορεί να μην είναι τυχαία. Μ’ αρέσει ν’ ασχολούμαι και να κάνω με ανθρώπους που κοιτάνε το «κάτι άλλο». Καμμιά φορά παίζω και παιγνίδια στο internet, χαζεύω παλιές ταινίες και πολλές φορές, τις θαυμάζω κιόλας.

 Ποια είναι τα πέντε πράγματα που σε αντιπροσωπεύουν;

 Αν κατάλαβα καλά, Ελένη, εννοείς πέντε σημαντικές αξίες. Με αντιπροσωπεύουν λοιπόν η ανιδιοτέλεια, η ουσιαστικότητα, η αλήθεια, η συνειδητότητα και ο ρομαντισμός που, για μένα, είναι και έρωτας... η κινητήριος δύναμη στη ζωή γιατί η ίδια η ζωή είναι Έρωτας!

Μίλησε μας λίγο για την Κρήτη, τον τόπο καταγωγής σου.

Η Κρήτη είναι μια πατρίδα μόνη της. Μια Ελλάδα μέσα στην Ελλάδα… με τα ελαττώματα και τα προτερήματα της χώρας μας. Η μόνη διαφορά είναι ότι κρατάει δεξιά μιαν ήπειρο κι αριστερά μιαν άλλη, τους παίζει τη βροντόλυρα για να χορεύουν πάλι.

Θα άλλαζες κάτι από την, μέχρι τώρα, ζωή σου;

Όχι! Όχι!  Τίποτα…! (γέλιο)… Εμείς και τα λάθη μας!

Τι σημαίνει για σένα η μουσική;

 Πρόσφατα, έμαθα από έναν φίλο μου αστρολόγο ότι στη σκοτεινή ύλη του διαστήματος οι πλανήτες -ενώ είναι στη τροχιά τους- έχουν ο καθένας το δικό του τραγούδι, τον δικό του ήχο. .. και το κάθε ηλιακό σύστημα είναι ένα ακόρντο.

Επαγγελματικά πότε ξεκινά η ενασχόλησή σου με τη μουσική;

Το γεγονός της επαγγελματικής μου ενασχόλησης με τη μουσική προέκυψε τυχαία... (γέλιο). Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτόν τον τομέα επειδή σπούδαζα.

Tι είναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα καλό τραγούδι ανεξαρτήτως του είδους μουσικής;

Η αλήθεια. Η έμπνευση. Ένα καλό τραγούδι δεν έχει να κάνει με το είδος, έχει να κάνει με την πρωτοτυπία και την βαρύτητα του νοήματος των στίχων.

«Μαγικό μονοπάτι»… καινούριο τραγούδι… πες μας κάτι γι’ αυτό…

Πρόκειται για ένα νέο κομμάτι με δυνατό στίχο: «χαμογέλα καρδιά μου χαμογέλασε, ανατέλλει η δική μας ζωή, όλη η θέα του κόσμου τώρα άλλαξε, η ματιά σου γιατρεύει τη γη... » (ο Μιχάλης το σιγοτραγουδάει…). Το τραγούδι εντάσσεται στο CD με τίτλο «Ψυχή στεγνή» σε στίχους Μανώλη Σφυράκη και μουσική Γιώργου Λουκάκη, τους οποίους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που έδειξαν, απέναντι μου, και μου εμπιστεύθηκαν τη δουλειά τους.

Από αυτό το CD θ’ ακούσουμε και μια δυνατή ροκιά, γύρω στα Χριστούγεννα. Τα υπόλοιπα κομμάτια θα κυκλοφορήσουν κοντά στο Πάσχα. Επίσης να αναφέρω ότι τέσσερα τραγούδια τα λέει μόνος του ο Γιώργος Κανελάκης, πρωτοεμφανιζόμενος, τρία εγώ και ένα λέμε μαζί με το Γιώργο.

Θα ήθελα οπωσδήποτε ν’ αναφερθώ και να ευχαριστήσω, ιδιαιτέρως, και τον μοναδικό Γιώργο Αρχοντάκη (Studio Vintage) που με αγάπη επιμελήθηκε την παραγωγή του CD.

Αν όλη σου η ζωή ήταν ένα τραγούδι, ποιό θα ήταν αυτό; 

θα ήταν το «Don’t worry Be Happy» και το “κάποτε θα’ρθούν” γιατί ο στίχος το λέει καθαρά… αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα …

Ας επιστρέψουμε στην αρχή της καλλιτεχνικής σου πορείας. Δυσκολεύτηκες στα πρώτα βήματα, πελάγωσες, είπες ποτέ "τα παρατάω";

Στα πρώτα μου βήματα δεν δυσκολεύτηκα τόσο όσο στα επόμενα (γέλιο…). Έζησα τη νιότη μου χωρίς να την «πουλήσω» για την καριέρα. Βέβαια, έχασα πολλά αλλά βγήκα κερδισμένος. Το κέρδος μου είναι πως δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να είμαι αληθινός, οπότε οι δυσκολίες ήρθαν αργότερα συνοδεύοντας τη μουσική μου καριέρα και την επαγγελματική μου καταξίωση.

Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που θαύμασες, σε σημάδεψαν και σε επηρέασαν στη μουσική σου;

Οι Αφοί Κατσιμίχα, Πάνου, Σαββόπουλος, Ξύλινα σπαθιά, Τρύπες, αν εννοείς μόνο Έλληνες. Ο μεγάλος Ronie James Dio και ο αγαπημένος όλων Νίκος Ξυλούρης είναι οι δάσκαλοί μου στο τραγούδι.

Το 2008 ερμήνευσες μαζί με την Μαρίζα Κωχ το τραγούδι «Ανάμεσα στους Ίσκιους» από το CD «Νύχτες Υγρές».  Θα ήθελες να μας πει δυο λόγια γι’ αυτή τη συνεργασία;

Η Κωχ είναι κορυφαία τραγουδίστρια... το σίγουρο είναι ότι φτιάξαμε αυτή τη δουλειά για να παραμείνει σε βάθος χρόνου. Επειδή απλά το θέλαμε. Η Κωχ είναι ξεχωριστή παρουσία στη Μουσική και ανατρεπτική. Πραγματική καλλιτέχνις! Οι στίχοι είναι του Μάρκου Χαρίτου και τα τραγούδια ακούγονται μόνο με την κιθάρα του συνθέτη Κώστα Μουστάκα. Κατά την γνώμη μου, είναι μια θαυμάσια δουλειά και είναι βέβαιο ότι ο κόσμος, αργά ή γρήγορα, θα την κάνει δική του γιατί τα καλά τραγούδια δεν χάνονται ποτέ!

Ποια δουλειά ξεχωρίζεις απ’ όλες όσες έχεις κάνει;

Δεν ξεχωρίζω, υπάρχουν καλά και κακά «πραγματάκια» που ξεχωρίζω σε όλες τις δουλειές μου.

Πώς βλέπεις τη σημερινή ελληνόφωνη Rock σκηνή;

Το ελληνικό ροκ υπάρχει. Οι Έλληνες είναι ροκ απλά δεν το ξέρουνε... για τον κόσμο λέω. Όσο για την ελληνική ροκ σκηνή έχουν γραφτεί αριστουργήματα και πραγματικά το πιστεύω αυτό.

Ποιος είναι ο Μιχάλης του σήμερα, προσωπικά και καλλιτεχνικά, σε σχέση με τον Μιχάλη όταν πρωτοξεκίνησε;

Είμαι πολύ καλύτερα τόσο στην καριέρα μου, όσο και στον καλλιτεχνικό χώρο. Μου λείπει, όμως, η ανεμελιά που είχα… κάτι πρέπει να κάνω για να την ξαναβρω (γέλιο..)

Θα ήθελες να μας αναφέρεις τραγούδια άλλων τραγουδιστών που σου αρέσουν; Ποια είναι αυτά που σου αρέσει να ερμηνεύεις και να τους δίνεις νέο νόημα με την δική σου φωνητική χροιά;

Το «Σιγά μη κλάψω» του Γιάννη Αγγελάκα, το «Γέλα πουλί μου» των Κατσιμιχαίων, η «Θαλασσογραφία» του Σαββόπουλου, «Οι ψυχές και οι αγάπες» του Παπακωνσταντίνου, ο υπέροχος «Κεμάλ» με την ερμηνεία του Αλκίνοου Ιωαννίδη και, τέλος, το «Ήτανε μια φορά μάτια μου» με την ανεπανάληπτη φωνή του Νίκου Ξυλούρη.

Λένε πως η ελληνική ρόκ είναι τα Παραδοσιακά μας τραγούδια. Συμφωνείς;

Συμφωνώ! Απλώς το ροκ -όπως σου είπα- δεν είναι μόνο τι λες αλλά και πώς το λες. Φυσικά και το Παραδοσιακό είναι ροκ… αρκεί να το λες αυθεντικά κι όχι να προσποιείσαι.

Θα συνεργαζόσουν με κάποιον επώνυμο τραγουδιστή που ερμηνεύει λαϊκά ή Παραδοσιακά τραγούδια;

Με τον Τερζή και τον Γονίδη, αλλά με κάποιες προϋποθέσεις (γέλιο…)

Βλέπουμε αρκετές κυκλοφορίες cd μέσω εφημερίδων. Βοηθάει αυτό τη δουλειά σας;

Βοηθάει βέβαια! Μια πόλη πέντε εκατομμυρίων και η Αθήνα έχει το πολύ πέντε δισκοπωλεία. .αν αυτό σου λέει κάτι. ..δεν βοηθά;

Τι έχεις να πεις  όταν βλέπεις ότι, πλέον, με το τραγούδι ασχολούνται σχεδόν οι πάντες. Όσοι βγαίνουν από Bar και reality shows γίνονται τραγουδιστές. Πού θα πάει αυτό;

Δεν θα πάει πουθενά, όλοι είναι αναλώσιμοι. Φυσικά, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αλλά αυτό δεν γίνεται να προχωρήσει. Γιατί δεν μπορεί; Επειδή σε βλέπουν σήμερα δύο εκατομμύρια άνθρωποι και μεθαύριο σε ξεχνάνε.

Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο για την άσχημη οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα;

Να σου πω... από τότε που θυμάμαι αυτή η χώρα όλο προβλήματα έχει, όλοι έχουν θέματα. Για κάποιους λόγους, που τους ξέρουμε όλοι καλά, την Ελλάδα την κτυπούν. Θυμάμαι, όμως, των παππούλη μου που έλεγε πως πάντα οι Έλληνες γίνονται μια γροθιά στα δύσκολα, γίνονται Ένα! Δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα αυτό.

Mιχάλη, σ’ ευχαριστώ πολύ που δέχθηκες να διαθέσεις τον χρόνο σου και να μας μιλήσεις. Εύχομαι να συνεχίσεις να είσαι δημιουργικός και στη ζωή σου και στη μουσική. Το φινάλε είναι όλο δικό σου. Μπορείς να το ορίσεις όπως εσύ θέλεις!

Εύχομαι σε όλο τον κόσμο να ζει την κάθε στιγμή, να μην σταματά να ονειρεύεται και πάντα να χαμογελά. Σ’ ευχαριστώ, Ελένη, για την όμορφη συνέντευξη και καλή επιτυχία στο έργο σου. Συνέχισε να είσαι Rock… και… ρομαντική! (γέλιο…)

Μιχάλης Κακέπης – «Μαγικό Μονοπάτι»