Γρηγόρης Δεσύπρης

Είχα πολύ καιρό ν ακούσω κάτι ανάλογο. Δίσκος μεστός, με ισορροπημένες συνθέσεις-στίχο-ενορχήστρωση και καλή ερμηνεία, που μου προξένησαν ειλικρινά το ενδιαφέρον, για να μάθω περισσότερα, αν και κάτι μου θύμιζε το δίδυμο Δεσύπρη- Κροκίδη...
Όταν φτάσαμε στο track 10, κατάλαβα. Πριν 7 χρόνια είχα βρεθεί σε μια συναυλία στο Νέο Ηράκλειο, προς τιμήν του Κακλαμανάκη και άλλων Ολυμπιονικών, που τραγουδούσε ο Δεσύπρης, συνοδεία του Κροκίδη και στα ντουέτα τον συνθέτη/στιχουργό και ερμηνευτή, τον Σταμάτη Μεσημέρη...
Διαβάζοντας τα credits του CD, είδα το email του, του έγραψα κι έτσι κάποιο βράδυ μέσα στον Οκτώβρη, τον επισκέφτηκα στο προσωπικό του studio στη Νέα Σμύρνη, σ' έναν ευχάριστο χώρο, στον οποίο προετοιμάζει τις συνθέσεις του.

Στο ψηλοτάβανο δωμάτιο, γεμάτο από φωτογραφίες, μηχανήματα ήχου και τους "κορνιζαρισμένους" δίσκους από παλαιότερες κυκλοφορίες του, ξεκινήσαμε τη συνέντευξη, που έμοιαζε περισσότερο με κουβέντα ανάμεσα σε φίλους που γνωρίζονταν εδώ και καιρό...

Γ.Π. - Πως σου μπήκε το μικρόβιο της μουσικής;
Γ.Δ. - Παιδάκι ακόμα, στα χρόνια του '60, βολτάροντας στη Φωκίωνος Νέγρη, το μάτι μου όπου και να γυρνούσα, έπεφτε σε κλαμπάκια της εποχής, όπως το "VIP'S" "QUINTA" "IGLOO Club" κ.α.... Ήταν η εποχή που μεσουρανούσε η Pop στην Ελλάδα, και τα "ξένα" όπως συνήθιζε να τα αποκαλεί ο κόσμος τότε...Beatles, Stones, αλλά και για μερικούς, (μέσα σ' αυτούς κι εγώ), Led Zeppelin...
Εκεί δίπλα, ήταν και η Σχολή του Λάμπρου Κοτσώνη, δάσκαλου κιθάρας...Πήγα και "γράφτηκα" και με πήρε για τα καλά μέσα... Οι γονείς μου γκρίνιαζαν, όταν αντί για "Αρχαία", εγώ διάβαζα νότες!! Μπήκα στην εφηβεία, έφτιαξα τις πρώτες, μικρές μπάντες της γειτονιάς με φίλους, κάναμε και μερικές εμφανίσεις, σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, με ακροατές, που ο μεγαλύτερος δεν ξεπερνούσε τα 16...
Τέλος πάντων, το ένα φέρνει τ άλλο και βρέθηκα κάποια στιγμή σαν ιπτάμενος στην "Ολυμπιακή Αεροπορία", (πρέπει και να τρώω κάποιες φορές κι αν περίμενα από τη "μουσική"...) όπου με άλλους 3-4 με την ίδια τρέλα μ εμένα συναδέλφους, φτιάξαμε και τους... "Liqueur", μπάντα που έπαιζε σ έναν όμορφο χώρο στο Νέο Ψυχικό, το "OMNI Club", από το 1987, έως και το 1992...
Το διαλύσαμε κάποια στιγμή και με τον Ηλία Σκριμιζέα από αυτούς, δημιουργήσαμε τους "Ταξιδιώτες", γράψαμε τα τραγούδια μας, πήγαμε και στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το '93, που μας έφερε και το πρώτο δισκογραφικό μας συμβόλαιο με την ΜΒΙ και το δίσκο "Τελικός Προορισμός"...
Τι να σου πω τώρα για το τι τράβηξα για να πάψω να το παίζω μαϊντανός;
Τρεις φορές τη βδομάδα ήμασταν στην Μενεγάκη και στον "Πρωινό Καφέ" κι άλλες δύο στον συχωρεμένο τον Μπονάτσο και το "¶λλα Κόλπα"...Σιχάθηκα!! Τα παράτησα...

Γ.Π. - Μισό λεπτό...¶λλοι κάνουν αμάν να βγουν στο γυαλί κι εσύ γκρινιάζεις;
Γ.Δ. - Κοίτα να δεις...Εγώ μουσικός είμαι, όχι ηθοποιός...Τη μουσική την παρουσιάζεις ζωντανά κι ο κόσμος σε κρίνει... Σ αγκαλιάζει, η σε κλωτσάει... Τώρα, καλή και η TV, αλλά καλλίτερο το σανίδι...
Τέλος πάντων, φεύγω και κάποιο βράδυ πάω με τον φίλο μου τον Σάκη Τρίκη (ηχολήπτης των Βαρδή, Παπακωνσταντίνου, Γλυκερίας, Ζουγανέλη, Χάρη Κλιν, και πολλών άλλων), να δούμε ζωντανά τον Βασίλη στη "Σφεντόνα"...
"Ποιος είναι αυτός;;;" ρωτάω με το στόμα ανοιχτό και τα αυτιά διάπλατα!!!
"Ο Παπακωνσταντίνου βρε ηλίθιε!!" μου απαντάει...
"Όχι ρε αυτός... Ο άλλος...Ο κιθαρίστας που μου θυμίζει τον Brian May των Queen" του λέω...
"Ο Χριστόφορος ο Κροκίδης" απαντά ...
Πάω καμαρίνια, ερωτευμένος με το άτομο!!
Ανταλλάσσω τηλέφωνα και καταφτάνω την επομένη στο σπίτι του Χριστόφορου, λίγο πιο πάνω από τις φυλακές Κορυδαλλού στη Νίκαια, με μια αγκαλιά κασέτες με συνθέσεις μου...Τα βρίσκουμε, φωνάζει και τον Σταμάτη Μεσημέρη, που είχε δώσει το "Ελλάς" και το "Πουέρτο Ρίκο" στον Βασίλη τα ακούμε όλοι μαζί, τα δουλεύουμε κανά...δυο χρόνια, και το "Θα πάρω το τρένο" κυκλοφορεί από την εταιρεία του ¶κη Γκολφίδη, τη RIA Music, σε διανομή MINOS...
Έχω κάνει, (επιτέλους!!!) για πρώτη φορά, αυτό που γουστάρω: Ένα Ροκ δίσκο...
Δεν έχω υπολογίσει όμως την μάχη μεταξύ "μεγάλων" και "μικρών" δισκογραφικών εταιρειών... Μετά από λιγότερο από έναν χρόνο ζωής, η RIA κλείνει και μαζί της, (αφού έχουν εξαντληθεί τα πρώτα αντίγραφα του "Τρένου"-περίπου 2.000), βουτάει στο γκρεμό μαζί με την προσπάθειά μου... Ας είναι όμως... Είμαι πραγματικά, πολύ περήφανος για αυτήν!!

Γ.Π. - Α...Γι αυτό σε χάσαμε για 7 χρόνια...Είναι όπως στα ζευγάρια...7 χρόνια "φαγούρα"!! (Γέλια...)
Γ.Δ. - ¶σε...Μην το συζητάς...Για μεγάλο διάστημα, δεν άνοιγα ραδιόφωνο ν ακούσω οτιδήποτε...

Γ.Π. - Και πως το ξαναείδες το έργο να ασχοληθείς πάλι με δισκογραφία;
Γ.Δ. - Ε...Δεν σταμάτησα να "γράφω"...Βλέπεις, όποιος αγαπάει κάτι πολύ, ότι και να του συμβεί, δεν μπορεί να το εγκαταλείψει...Εσύ δεν έχεις καψουρευτεί ποτέ και να σ αφήσει η γκόμενα, αλλά να μην ξεκολλάς; Είναι ακριβώς η ίδια κατάσταση...

Γ.Π. Και μετά;
Γ.Δ. - Μετά, ξαναμάζεψα τα "μπογαλάκια" μου, τα τραγούδια μου, (ξανά) κατηφόρισα προς Νίκαια μεριά και μιας και κανείς από μας δεν βάζει μυαλό, ο Χριστόφορος αποφάσισε να (ξανά) ασχοληθεί μ αυτά, εν μέσω δουλειάς με Μπάση και Μητροπάνο... Μου 'βγαλε βέβαια την Παναγία, γιατί δίναμε ραντεβού στις 11 το βράδυ για να δουλέψουμε κι ερχόταν απ τις πρόβες στη 1 τα ξημερώματα, αλλά τους μοναδικούς συνεργάτες, τους αντέχεις, ότι και να σου κάνουν...

Γ.Π.- Και στίχος;
Γ.Δ. - Στην αρχή σκεφτήκαμε πάλι το Σταμάτη, αλλά αφ ενός είχε δύο άλλες δισκογραφικές δουλειές, εκείνη τη στιγμή, αφ ετέρου , ότι είχαμε να πούμε παρέα, τα είχαμε πει προηγουμένως...Είχα κι έναν δικό μου (στίχο) το "¶ννα" έτοιμο, είχε και ο κολλητός μου (φωτογράφος στο επάγγελμα) Μάρκος Χιόνος, έναν άλλον, το "Σιωπή στ Αυτί", αλλά μου λείπανε άλλοι...9...
Επειδή έχω site (www.dessypris.com) και μπαινοβγαίνω στο Δίκτυο, λέω: "Δεν κοιτάζω κανέναν καινούργιο στιχουργό, μπας και κολλήσουμε;"
Και μπήκα στο "Κιθάρα", όπου μετά από λίγες μέρες, διάβασα μια καταπληκτική "πέννα" ! Του Κώστα Κολοβού...
Του έγραψα, μου απάντησε, βρεθήκαμε, συνδεθήκαμε, και να 'μαστε με το "ΑΠΛΑ & ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ"...(Πρόσθεσα τιμής ένεκεν και το "Ο ¶νεμος" του Σταμάτη, απ τον προηγούμενο δίσκο, που δεν πρόλαβα να τον χαρώ).
Η συνεργασία με τον Κώστα ήταν για μένα μια έκπληξη, μιας και έμοιαζε να χουμε σκεφτεί τα ίδια πράγματα, τις ίδιες ιστορίες, αν και δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ και πουθενά...
Δακρύσαμε παρέα, όταν ακούσαμε για πρώτη φορά υλοποιημένη τη "Νέα Κιβωτό" με τα αγγελούδια της παιδικής Χορωδίας του Σπύρου Λάμπρου να τραγουδάνε...
Ο Κώστας έχει χάρισμα, έχει έμπνευση, έχει μυαλό και ποίηση μέσα του και μια τεχνική, που άλλοι στιχουργοί κάνανε χρόνια για να την αποκτήσουν...
Είναι τρυφερός μέσα στις σκληρές κουβέντες του και συγχρόνως σκληρός στο ρομαντισμό του! Μου ταιριάζει γάντι, γιατί κι εγώ είμαι πολλά πράγματα μαζί. Μιλάω την ίδια γλώσσα με τον εργάτη μεταλλουργίας και μπορώ άνετα να πιω καφέ με τον γιάπη της Σοφοκλέους... Ο συνδυασμός των δύο μας έχει την χημεία που χρειάζεται για να παντρευτεί ο στίχος τη μουσική και να βγάλουν όμορφα παιδιά: Τα τραγούδια. Τραγούδια που θ ακουμπήσουν την καρδιά, βάζοντας συγχρόνως το μυαλό να δουλέψει υπερωρίες... Σε ξυπνάνε, δεν σε απολιθώνουν!
Γενικά, το "ΑΠΛΑ & ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ" είναι δουλειά πιο ήρεμη από την προηγούμενη (μεγαλώνω βλέπεις-έφτασα αισίως τα 48), αλλά με στίγμα...Προβληματισμό σωστό, χωρίς αμπελοφιλοσοφίες, (μεγάλο ευχαριστώ γι αυτό στον Κολοβό), δουλειά σοβαρή για σοβαρούς... Όποιοι θέλουν να διασκεδάσουν, υπάρχει πάντα το FAME STORY 17!!!

Γ.Π. - Δε μου λες...Σαν "ροκάς", δηλώνεις και αιώνιος επαναστάτης, όπως πολλοί του χώρου; Που βάζεις τον εαυτό σου "πολιτικά";
Γ.Δ. - Τι θα πει ροκάς; Τι θα πει λαϊκός; Το τραγούδι είναι ένα κι αν τα αγαπήσει ο λαός, είναι και λαϊκό... Κι ότι είναι για το λαό, είναι και για τον "Δήμο", δηλαδή δημοκρατικό... Ούτε ταμπέλες χωράνε, ούτε σημαίες κρατάω... Κι αν πρόκειται ο Καραμανλής να βάλει τα 2 πόδια σ ένα παπούτσι στους τεμπέληδες είμαι μαζί του κι αν πρόκειται η Παπαρήγα να κατέβει στους δρόμους με τους άνεργους, θα της κρατάω το χέρι!! Μην ψήνεσαι ούτε εσύ, ούτε κανένας άλλος για δεξιά κι αριστερά...
Ότι τραβάω εγώ, το περνάς κι εσύ, θες δεν θες... Εκτός κι αν δεν συγκράτησα καλά τ όνομά σου και σε λένε Βαρδινογιάννη...

Γ.Π. - Κι αν δεν πάει κι αυτός ο δίσκος γιατί δεν σπρώχνει χρήμα η εταιρία σου η ο παραγωγός σου για promo; Θα τα παρατήσεις;
Γ.Δ. - Κοίτα...Εγώ μετά από τόσα χρόνια, έχω μάθει πια, πως αν δεν κάνεις "λαϊκά", η δεν βγεις σαν έντεχνος δίπλα στον Νταλάρα, δεν υπάρχει περίπτωση να δεις έστω και off white που λένε και οι σύμμαχοι... ¶σπρη μέρα... Είναι και η κρίση με τους μαυρούκους και τα αντίγραφα των CD που πουλάνε που έχουν τσακίσει τα έσοδα των Δισκογραφικών (ας βάζανε κι αυτοί οι ευλογημένοι μικρότερες τιμές στα καταστήματα δίσκων, να μην μεγάλωνε το φαινόμενο) κι έτσι πώς να επανεπενδύσουν κέρδη που δεν έχουν σε "νέους" καλλιτέχνες; Πάνε στα σίγουρα, με τους γνωστού και σίγουρους. Πάντως το CD μου μπορεί να το κατεβάσει κάποιος με τα μισά λεφτά από της βιτρίνας, μέσω Internet, από το www.mpgreek.gr , νομίζω στοιχίζει γύρω στα 11,5 ευρώ εκεί.
Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο, ούτε καμιά φωνάρα έχω, ούτε την επανάσταση στα πράγματα έφερα με τα τραγούδια μου...
Απλά πέρασα την ψυχή μου σε νότες και εκτέθηκα στο κοινό, μαζί με τις πιο ενδόμυχες σκέψεις μου... Αυτός είμαι...Αυτά που τραγουδάω... Τα μοιράζομαι με 3, με 113, με 1113... Πάμε μαζί, κι όπου μας βγάλει...Δεν το βάζω κάτω, μην το βάζεις κάτω, μην το βάζουμε κάτω...

Γ.Π.- Γρηγόρη καλή συνέχεια και πραγματικά χάρηκα τη κουβέντα μας κι εύχομαι να τα ξαναπούμε, στα "καμαρίνια" κάποιας μουσικής σκηνής που θα τραγουδάς...
Γ.Δ. - Καληνύχτα και να προσέχεις γενικώς τι γράφεις, γιατί μεγαλώνεις παιδιά μέσα από τα γραφτά σου!


Σχετικά Links
- Δισκοκριτική του δίσκου Απλά και Μπερδεμένα
- www.dessypris.com