01 Ιουνιου 2000
1 Ιουνιου, οπως και τοτε. Στην τελευταια μας συναντηση, πριν φυγω για παντα. Αλλοι γιορταζουν μια ενωση, ενα γαμο, μια γεννηση κι εγω ενα αποχωρισμο. Που βαστηξε δυο γεματα χρονια και μου 'κλεψε οτι πολυτιμο ειχα, την εφηβια - ενηλικιωση μου. Πως να πεταξεις μακρια δυο ολοκληρα χρονια και να κολλησεις την αυριανη μερα κοντα στην αλλη την παλαιοτερη, εκεινη που σε σημαδεψε? Μα γιατι αγαπαμε τις πικρες μας, τι μας πιανει κι αγκαλιαζουμε σφικτα οτι χειροτερα μας εχει πονεσει? Γιατι δεν αρχιζουμε να γελαμε δυνατα, ξεφρενα, οπως κανουν κι οι αλλοι? Μονο χαμογελαμε με θλιψη, σαν φωτογραφια πολυκαιρισμενη...