Lock Down

Το δωμάτιο του ήταν μάλλον μικρό, με 2 πόρτες να φιγουράρουν στον βορεινό τοίχο. Το κρεβάτι ήταν το κυριότερο έπιπλο τελικά, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό γραφειάκι που μετά βίας χωρούσε τον υπολογιστή μαζί με κάποιες δεκάδες στοιβαγμένα cd και αρκετά περιτυλίγματα σοκολάτας.Ζάχαρη...τροφή για σκέψη.
Ήταν μάλλον κοντά στο μεσημεράκι όταν κάτι ανάμεσα σε κραυγή απόγνωσης και δήλωση γεγονότος βγήκε από τα χείλη του.
ΔΕΗ...πρέπει να πληρώσω τη ΔΕΗ σήμερα!
Πετάχτηκε πανικόβλητος από το κρεβάτι και γρήγορα έφτασε, σκοντάφτοντας στα ριγμένα αντικείμενα, στην τουαλέτα.Συνοπτικές διαδικασίες ατομικής καθαριότητας και βιολογικών αναγκών και σε 2 λεπτάκια ήδη περνούσε την πόρτα του σπιτιού του βγαίνοντας στην αυλή.Τα ρούχα του, λες και ήταν κλιβανιασμένα, δεν τον πτοούσαν ιδιαίτερα.
Στο κάτω κάτω είναι καλύτερα από τα τραγελαφικά ντυσίματα που θα συναντήσω μπροστά μου,σκεφτόταν όποτε κάποιος τον κοιτούσε με μισό μάτι.

Στα ταμεία επικρατούσε το αδιαχώρητο.Ουρές ανθρώπων έφταναν μέχρι την είσοδο του κτιρίου.Για παράκαμψη ούτε λόγος! Ο νόμος του Lynch βρίσκει απόλυτη εφαρμογή, ειδικά στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες.Με τα πολλά «Μην σπρώχνετε κυρία μου» και τα κλασσικά «Μα όχι εγώ ήμουν πριν από εσάς», έφτασε στον κισσέ και κοίταξε την ταμεία.
Μπα...είναι πολύ νέα για να είναι η κανονική υπάλληλος...πρακτικάριος θα είναι από τις σχολές!
Η νεαρή υπάλληλος ήταν μάλλον μέτρια στην ομορφιά αλλά και εκείνος δεν ήταν και κάτι το αξιοπρόσεχτο.Μάλλον απαρατήρητος περνούσε στον Έξω Κόσμο.Μέτριο ανάστημα,κανονικός σωματότυπος,αξυρισιές του φοιτητή.Μόνο τα μάτια του άξιζαν αν τον ρωτούσε κανείς για την προσωπική του γνώμη.Γκριζοπράσινα,σχεδόν χακί.
Μα τι κάνει αυτή;
Η κοπελιά είχε αφαιρεθεί κοιτώντας την οθόνη του τερματικού της για αρκετή ώρα.«Μα πού είναι το διαβολεμένο;» ψέλισε.
-Ψάχνετε κάτι; Ρώτησε εκείνος περίεργος προσπαθώντας να της χαρίσει το πιο καλοσυνάτο του χαμόγελο, με τα μάτια του να λαμπυρίζουν και ο ίδιος βουτηγμένος στην ευγένεια.
- «Ε ναι...ξέρετε...»κόμπιαζε...«Μήπως ξέρετε που είναι το delete;;;»
New Technology Incompatible αλλά τουλάχιστον όμορφη...σκέφτηκε αυτός.
-Βεβαίως!Είναι, νομίζω δεξιά του Enter! Απάντησε αυτός με προσποιητή αμφιβολία.

Αφού το πλήκτρο βρέθηκε, με συνοπτικές διαδικασίες εκείνος πλήρωσε τον λογαριασμό του ρεύματος, και έκανε να απομακρυνθεί από τα ταμεία.
-Συγνώμη...!
Γύρισε σαστισμένος και είδε το πιο λαμπερό χαμόγελο που είχε ως τα 22 του δει.Ειλικρινές λαμπερό χαμόγελο.
-Τα ρέστα σας..! είπε εκείνη χαμογελώντας και πάλι.
-Ευχαριστώ!

Ένα μοναδικό ειλικρινές χαμόγελο του έφτανε για σήμερα...η ημέρα του είχε φτιάξει. Σαν χαζός προχώρησε και πέρασε την έξοδο, χαμογελώντας σαν κανένα παιδάκι.
Αυτά είναι... σκέφτηκε...