Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #5201 / 22.07.2006, 18:40 / Αναφορά Όμορφο το ποίημά σου Θεοφάνη, μα ομορφότερη η αντιμετώπιση του Έρωτα σαν κάποιον Θεό με "θ" κεφαλαίο. Δίκαιη διάκριση κατ' εμέ, ζωγράφισες στ' αλήθεια σε πολλά βαθειά σημεία μας. Να' σαι καλά και να γράφεις καλά. Μια παρατήρηση μόνο προς τους διαχειριστές: Αν μπορείτε βάλτε το σε δεξιά στοίχιση. Είμαι της άποψης ότι "χάνει" λίγο σε αυτή τη μορφή το κομμάτι. Δεν ξέρω πώς σας το έστειλε ο Θεοφάνης βέβαια. Απλά το αναφέρω. Καλή συνέχεια. |
| #5204 / 22.07.2006, 19:44 / Αναφορά Καλημέρα, Θεοφάνη μου άρεσε πολύ ο στίχος σου. Το διάβασα μια και δυο φορές, μπορεί να είναι οι γνώσεις μου στα ελληνικά περιορισμένες και έτσι δεν το κατάλαβα καλά τη πρώτη φορά. Αν κατάλαβα, μιλάς για τον έρωτα μιας γυναίκας, που ίσως θέλει να τον εκδικιθεί δραπετεύοντας στην άλλη πλευρά του "μεταλλικού φράχτη" όπως λες. Να εκδικιθεί τον έρωτα αν κατάλαβα, συγνώμη τον Έρωτα δηλαδή με κεφαλαίο, γνωρίζοντας όμως πως έτσι πληγώνει σίγουρα τον ίδιο της τον εαυτό; Δεν ξέρω αν το κατάλαβα σωστά, ίσως αυτή να είναι και ομορφιά άλλωστε της ποιήσης, ο καθένας να μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία. Βασικά, διαβάζοντας το, σκέφτηκα πως η γνώμη μου είναι πως αν περάσεις από την πλευρά του Έρωτα, σε αυτό το κόσμο ας πούμε, που όπως λες, περιτριγυρίζεται από ένα φανταστικό φράχτη...σαν να σε κρατά αιχμάλωτο έτσι εκεί. Η γνώμη μου είναι πως αν φτάσεις λοιπόν εκεί, και συνήθως φτάνεις άθελα σου. Χαμένος ίσως, αθώος σίγουρα, πιάνεσαι δεν ξέρω αν μπορεί να το πει κανείς έτσι, πως πιάνεσαι μέσα στα δίχτυα του και μετά, πιστεύω πως δεν υπάρχει τρόπος να δραπετέυσεις. Από την θάλασσα του όπως λες, δεν βγαίνεις ποτέ στην στεριά να ξεκουραστείς, ακόμα κι αν συναντάς τον τελευταίο στίχο σου. Δεν ξέρω ποιό είναι χειρότερο λοιπόν, να μείνεις για πάντα κλεισμένος στο κόσμο του Έρωτα, ή να περάσεις εφήμερες όπως λες στιγμές ηδονής στην άλλη όχθη, στο "ανάκτορο τ’ αποκηρυγμένο". Όπως και να έχει. Μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψες και σου δίνω τα θερμά συγχαρητήρια μου. |
| #5206 / 22.07.2006, 20:05 Καλησπέρα. Ακριβώς έτσι. Αυτό είναι η μαγεία της ποίησης ο καθένας να την ερμηνεύει διαφορετικά. Χαίρομαι που σου άρεσε. Λένε πως όσες αναγνώσεις κάνουμε σε ένα κείμενο τόσα και τα αποφθέγματα που απορέουν. Ναι είναι η ιστορία μιας γυναίκας που ζητούσε απεγνωσμένα απάντηση αν δικαιούτε να ευτυχίσει μετά από έναν χωρισμό. Ναι λοιπόν έχει κάθε δικαίωμα. Και αυτή όπως και κάθε γυναίκα..... Θεοφάνης. |
| #5207 / 22.07.2006, 20:13 Χαίρομαι που κάτι κατάλαβα λοιπόν. Το δικαίωμα το έχουμε όλοι, ανεξαρτήτος φύλου, αν και δεν ξέρω, κάποιο ρόλο θα παίζει η κοινωνική παιδεία μας, αλλά και οι βιολογικές μας διαφορές, σχετικά με το πως ζούμε, και δεν ζούμε, αυτό που λέμε έρωτας. Προσωπικά, μπορώ να σου πω, πως μετά από έναν χωρισμό, για εμένα, ίσως και για κάθε γυναίκα νομίζω, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αφήσει τον εαυτό της να ευτυχίσει όπως λες. Σε αλλάζει τόσο που δεν ξέρεις ποιός είσαι, μετά από τον χωρισμό. Συγνώμη, Χωρισμό με κεφαλαίο. Μπορεί να είναι όσα μας έμαθαν, πως μια γυναίκα είναι πιστή, μια γυναίκα είναι πρώτα από όλα μητέρα, σύζηγος, και ύστερα γυναίκα. Δεν ξέρω πως το βιώνει ένας άντρας, ίσως σκέφτομαι να μην έχει τόσους κοινωνικούς περιορισμούς. Δεν ξέρω όμως. Το σίγουρο είναι πως θέλει τόσο χρόνο να ξαναβρείς τον εαυτό σου, μετά από το πέρασμα του Έρωτα, που ίσως σου χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή στην ταχύτητα αυτή που τρέχει το φως στο κόσμο σου. Μπορεί και να αληθεύει πως ουσιαστικά αγαπάς μια φορά μονάχα στη ζωή σου. |
| #5208 / 22.07.2006, 20:37 / Αναφορά Θεοφάνη μου συγχαρητήρια και πάλι για το όμορφο ποιήμα!!! Δεν ξέρω, -ίσως είναι λίγο άσχετο-αλλά ξαναδιαβάζοντάς το μου ήρθε αυτό στο μυαλό και στα χείλη... Είναι της Μυρτιώτισσας. Δε βάσταξες, αγάπη μου, στο δύσκολο ανηφόρι κουράστηκες, παραπατάς, παλεύεις με την παγωνιά και με το ξεροβόρι, ωσότου, τέλος, σταματάς. Γυναίκα εγώ, και σύρθηκα ψηλότερα από σένα, κι ακόμα, βλέπεις, προχωρώ, σαν τα πουλιά που επίμονα τραβάνε για τα ξένα, και με σπασμένο το φτερό.... |
| #5213 / 23.07.2006, 09:48 Αλήθεια yokor μου είναι, δυστηχώς δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντοχές. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική δομή και πολυπλοκότητα. Το σημείο όμως που "δένει" τους πάντες είναι ο έρωτας ο οποίος έχει την δύναμη να εξομαλύνει κάθε μη λεία επιφάνεια. Καλά να είσαι. Θεοφάνης |
| #5210 / 23.07.2006, 01:54 / Αναφορά ωμή η πραγματικότητα του έρωτα..... ή ωμή απλά η πραγματικότητα; μου άρεσε η σκληρή και μη λεία μελωδία του κομματιού σου writer μου. αρμόζει κατάλληλα στο νόημα που ήρθε στην δική μου καρδιά κατά την ανάγνωση του. συγχαρητήρια. |
| #5212 / 23.07.2006, 09:41 Καλημέρα. Χαίρομαι που σου άρεσε. Μακάρι να το δουν όλοι από την σκοπιά που το είδες. Θεοφάνης |
| #5240 / 27.07.2006, 14:20 / Αναφορά Έξοχο το σενάριο, όπως και το σκηνικό. Δεν έχει σημασία που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε μια τέτοια πραγματικότητα. Κάθε που την ξαναζούμε (είτε κυριολεκτικά, είτε σαν κείμενο, είτε σαν ανάμνηση, ...), μπορούμε να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε καλύτερα τη θέση μας απέναντι στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας. Μπράβο. |
| #5261 / 28.07.2006, 20:24 Έχεις δίκιο. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να είναι αφήγημα. Ένα μικρό σενάριο. Όπως η ζωή άλλωστε. Σε ευχαριστώ και μόνο που αφιέρωσες λίγο από τον χρόνο σου για να το διαβάσεις. Θεοφάνης |
| #5312 / 03.08.2006, 17:41 / Αναφορά Θεοφάνη με άγγιξε πολυ η δημιουργια σου..... μερικες φορες, οπως προσφατα για μενα, o ιδιος άνθρωπος που σε κλεινει στο κόσμο του Έρωτα ειναι μαζι σου και στο "ανάκτορο τ’ αποκηρυγμένο", και τοτε ειναι δύσκολα τα πραγματα.... Αν μπορεσεις να χαμoγελασεις πανω στη νοσταλγία σου, μπορει καποτε να δραπετέυσεις κι απ'τα δυο |
| #5316 / 04.08.2006, 15:37 Ξένια μου δεν θα σχολιάσω τίποτα από όσα έγραψες. Θα πω μόνο το εξής. Η κριτική σου θα μπορούσε να αποτέλεσει το κίνητρο για ένα καινούργιο ποίημα - αφήγημα. Χαίρομαι που με κατάλαβες και σε ευχαριστώ. Θεοφάνης. |
| #5359 / 12.08.2006, 03:00 Θεοφανη, Εσυ γραφεις για ολα τ’αλλα, οποτε εγω αποφασισα να γραψω μερικα στιχακια για σενα. Παιρνεις τη νυχτα και την στολιζεις με ζωη και οι λεξεις σου αρωμα που φτανει την ψυχη μου, της ψιθυριζουν για μια φλογα σκοτεινη κι αυτη ξυπναει και τραγουδαει με τη φωνη μου. Ξενια |
| #6750 / 28.12.2006, 18:18 / Αναφορά Kinimatografiko. oraio. oraia kai h prosegisi pou kanis gia ton erota. se sygxero |
| #7148 / 10.02.2007, 16:50 / Αναφορά Τυχεροί εκείνοι που ψάχνουν κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και που αντέχουν στα δύσκολά του έρωτα (έξωθεν και κυρίως έσωθεν) |
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Ο Τόνυ Κονταξάκης αφηγείται τις ιστορίες των τραγουδιών του
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Björk: Fossora 
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός
