ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > Φταίνε Τα Τραγούδια

    Καινούρια Ζάλη - Τρύπες

    Σκεψεις και συναισθηματα... Τι θα μπορουσε κανεις να παρει απο αυτο το κομματι; Τι θα μπορουσε ισως ν' αφησει πισω του; Σας ξυπναει καποιες μνημες; Ποια τα συναισθηματα που σας δημιουργουνται; Ποιος καλλιτεχνης πιστευετε πως θα μπορουσε να το ερμηνευσει αξιοπρεπεστατα;
    Γράφει η Βίκυ (astarth_18)
    4 άρθρα στο MusicHeaven
    Τρίτη 03 Οκτ 2006
    ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΑΛΗ - ΤΡΥΠΕΣ

    Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
    σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
    μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
    Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

    Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
    ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
    κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
    Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

    Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
    ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
    ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
    πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

    Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
    ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
    ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
    πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

    Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
    σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
    μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
    το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

    Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
    ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
    κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
    μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

    Ποια νήματα σ' ενώνουν με μιαν άλλη θηλεία
    ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
    ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
    πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

    Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
    ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
    ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
    πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

    Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
    ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
    ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
    πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι



    Tags
    Καλλιτέχνες:Τρύπες



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #5783   /   03.10.2006, 04:15   /   Αναφορά
    poly kalo,opws kai ta perissotera poy exoyn pei oi trypes.moy aresei episis poly kai h giorth.tragoydia poy ta akoyga kai mikroteros kai tha sinexisw na ta akoyw kai as min einai "stin moda" twra ayta ta akoysmata(ksilina spathia,magic de spell,mwra sti fwtia ktl.)isws kalitera etsi...tragoydia poy exoyn kati na poyn,ta akoys kai se kanoyn na skeftesai.exoyn vathitero nohma poy isws prepei na to akoyseis ksana kai ksana kai o kathenas na to niwsei analoga...
    #5784   /   03.10.2006, 10:20   /   Αναφορά
    Αφού πρώτα κάνω μια διόρθωση στην πρώτη στροφή ("Ο χρόνος είναι ο χεορότερος ΓΙΑΤΡΟΣ" και όχι "εχθρός"... - sorry), θα πω ότι το συγκεκριμένο είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια. Απαντώντας στο τελευταίο ερώτημα, πιστεύω πως το ιδιαίτερο προσωπικό ύφος του γκρουπ δεν αφήνει και πολλά περιθώρια σε άλλους... Δεν ξέρω αν θα μου άρεσε σε κάποια διαφορετική εκτέλεση, αλλά το έχω συνδέσει με τις Τρύπες και νομίζω ότι θα με χάλαγε να το ακούσω από άλλο γκρουπ ή έστω άλλη φωνή από αυτή του Αγγελάκα... Όσο για μνήμες ή συναισθήματα... άλλη φορά!
    #5785   /   03.10.2006, 11:11   /   Αναφορά
    Οι Τρύπες ήταν, είναι και θα είναι (παρόλο που δεν υπάρχουν πια) το αγαπημένο μου ελληνικό συγκρότημα, μακράν (και, προσωπική μου άποψη, το μεγαλύτερο)!

    Αυτό το κομμάτι είναι πάρα πολύ όμορφο, και ξεχωρίζει από τα περισσότερα τραγούδια των Τρυπών, διότι είναι ένα από τα λίγα τους που περιέχουν μεγάλο μέρος ακουστικής κιθάρας.



    Στιχουργικά, και αυτό το τραγούδι είναι ποίηση βγαλμένη από τη ψυχή του Αγγελάκα. Όπως και πολλά άλλα τραγούδια, οι στίχοι του παίζουν με τις αντιφάσεις, και "χτυπάνε" όλες τις ευαίσθητες χορδές του μυαλού μας. Αυτά που μπορεί να πάρει κάποιος από αυτό το κομμάτι βρίσκονται ήδη μέσα του, ίσως όμως τόσο βαθιά που δεν μπορεί να τα δει. Μπορεί, όμως, το κομμάτι αυτό να τα "ξυπνησει", και να βγουν πιο πάνω στην επιφάνεια.



    Νομίζω ότι βλέπει το μέλλον, σαν ένα συνοθύλευμα από πολλές μικρές ή μεγάλες αποφάσεις. Παίζει στιχουργικά ανάμεσα στους εσωτερικούς μας φόβους, και κατά πόσο επηρεάζει τις αποφάσεις μας και επίσης σε ποιο βαθμό κάνοντας βήματα προς το μέλλον μας, καταφέρνουμε να τον νικήσουμε, ή μας εξουσιάζει αυτός.



    Μα... Αν είναι δυνατόν! Μα μπορεί να το πει κάποιος αυτό το τραγούδι, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΤΕΡΑ από τον Αγγελάκα; Αν είναι δυνατόν! Τι ερωτήσεις, τσ-τσ-τσ...! :)



    Βίκυ πάντως θα ήθελα να ακούσω κι εσύ τι έχεις να πεις για το κομμάτι αυτό.
    #5787   /   03.10.2006, 12:49   /   Αναφορά
    The best πολυ καλο τραγουδάκι και παρα πολυ συναισθηματικό και καταλληλο για καποιες καταστάσεις...
    #5791   /   03.10.2006, 13:31   /   Αναφορά
    Πριν λίγες μέρες ακουσα αυτό το τραγούδι γύρω στις 4 τα ξημερώματα σε μια πολυ ξεχωριστή κατάσταση και το νιωσα περισσότερο από κάθε άλλη φορά... Δεν έχω ξανααισθανθεί ερμηνία με αυτό τον τρόπο...

    Ααα... και περυσι ειχα την ατυχία(?) να το ακούσω σε συναυλία από τον Τσακνή. Ενταξει ο Αγγελάκας είναι ξεχωριστός έτσι και αλλιως. Πάντως ήταν καλή η επιλογή του Διονύση να το βάλει στο πρόγραμμα όπως και να έχει...
    #5793   /   03.10.2006, 20:03   /   Αναφορά
    Η "Καινούργια Ζάλη" έχει γνωρίσει και μία άλλη -πραγματικά- εκπληκτική "ζωντανή" εκτέλεση, νομίζω από την Αλέκα Κανελλίδου... που πρέπει να την έχει μόνο ο "Μελωδία"...
    #5796   /   04.10.2006, 00:22
    Από τη Μαρία Δημητριάδη, όχι την Κανελίδου, από ζωντανή ηχογράφηση πριν λίγα χρόνια. Στιχουργικά έπιασε κορυφή (του) ο Αγγελάκας.

    #5798   /   04.10.2006, 10:19   /   Αναφορά
    νομιζω οτι ο αγγελακας ειναι ποιητης!!! περα απο τον ιδιο και ο τροπος με τον οποιο εκφραζεται τοσα χρονια δεν αφηνει περιθωρεια σε κανεναν να αποδοση κατι απο τα γραπτα του αξιοπρεπως!! δειτε και ακουστε συμετοχες του σε αλλους καλλιτεχνες!! δυστιχως για μας παρα ειναι μοναδικος!!
    #5821   /   07.10.2006, 06:25   /   Αναφορά
    Γνώρισα το τραγούδι σε ένα cd που μου δωσε ένας φίλος. Όταν το άκουσα ανατρίχιασα. Και το άκουσα ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά... ατελείωτο...
    #6220   /   13.11.2006, 13:03
    Θεωρώ πως είναι το καλύτερο αυτού του θρυλικού συγκροτήματος..

    Το πρωτάκουσα το καλοκαίρι που μας πέρασε, και το "έλιωνα" πραγματικά καθώς ξεκινούσε το καράβι από την Κω, για να έρθω Μυτιλήνη να σπουδάσω.. Ο λόγος, "Οι στίχοι του"...

    #6483   /   01.12.2006, 14:13   /   Αναφορά
    πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι...

    ..................................................

    πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι...



    Τα υπόλοιπα είναι περιττα
    #6484   /   01.12.2006, 14:16
    (σημείωση) Όχι οι υπόλοιποι στίχοι αλλα όλα τα υπόλοιπα που θα μπορούσα να γράψω για το κομμάτι της ζωής μου!

    #6485   /   01.12.2006, 15:14
    Ειναι απο τα ομορφοτερα τραγουδια που εχουν οι Τρυπες.....Πολυ μελωδικο και ρομαντικο αλλα με πολυ βαθυ νοημα.Τους ευχαριστουμε για οσα μας προσφεραν....

    #8030   /   19.04.2007, 15:32   /   Αναφορά
    Όπως σχεδόν κάθε κομμάτι από τις Τρύπες σου αφήνει μια διαφορετική υπέροχη αίσθηση μετά από την πρώτη,δεύτερη,τρίτη και όχι μόνο ακρόαση.Ευτυχώς που υπήρξαν τέτοιοι ποιητές στην ελληνική σκηνή...
    #11410   /   23.01.2008, 13:12
    Από τα ωραιότερα τραγούδια ενός γκρουπ που έγραψε ιστορία στον Ελληνικό χώρο.Ο Αγγελάκας έχει απίστευτο τρόπο γραφής γενικά,και από τους λίγους που μου αρέσουν και στη σόλο καριέρα που κάνει πλεον,έχει καταφέρει να δημιουργήσει παλι δικό του στυλ,σε αντίθεση με άλλους που μόλις διαλύθηκε το γκρουπ που παιζαν,οι επόμενες δουλειές τους ήταν μέτριες.

    #14997   /   30.06.2008, 15:52   /   Αναφορά
    Απο τα καλύτερα κομμάτια που εχουν πει οι Τρύπες, το μεγαλύτερο ελληνικό ροκ γκρούπ. Τα συναισθήματα που σου προκάλει στο ακουσμά του είναι λίγο μελαγχολία και εσωτερική αναζήτηση πιστευώ. Πάντος δεν ξέρω αν θα μπορούσε να το πεί κάποιος αλλος τραγουδιστής αυτό το κομμάτι και να μας το περάσει τόσο όμορφα όπως ο Αγγέλάκας, ίσως λέω ίσως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου
    #15681   /   28.07.2008, 20:02   /   Αναφορά
    δεν μπορώ να περιγράψω πώς αισθάνομαι όταν τό ακούω, κάθε φορά σαν να τό ακούω πρώτη φορά αυτό το τραγούδι, μια καινούρια ζάλη, κάθε του στίχος έχει τόση δύναμη, πιάνεσαι απ' τον επόμενο χωρίς να μπορείς ν' αφήσεις τον προηγούμενο...

    δεν ξέρω ποιος άλλος θα μπορούσε να τό πει, πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ...
    #15692   /   29.07.2008, 10:50
    Ειναι αυτο που λεμε οτι και οι Ελληνες εχουν γραψει υπερδιαμαντια και η ξενη μουσικη σκηνη δεν ειναι πια η διανοια οσον αφορα το πενταγραμμο... Ειναι σημαντικο να μην ειμαστε κολλημενοι σε στερεοτυπα και να ακουμε σφαιρικα μουσικη...



    Σπαζομαι οταν καποιος μου λεει "οχι ελληνικα", και ιδιως οταν δεν εχει ακουσει τοσο οσο θα πρεπε για να σχηματισει αποψη...



    Ευχαριστω ολους για τα σχολια σας :)

    #16058   /   21.08.2008, 21:39   /   Αναφορά
    μπράβο Βίκυ... πολύ καλό τραγουδι από τις Τρύπες (στιχουργικά και μουσικά) έτσι και αλλιώς το εχς ξαναπεί ότι οι Τρυπες σε μια άλλη εποχή θα μπορούσαν να κανουν καριέρα και στο εξωτερικό... βέβαια καλύτερα που τότε δεν έρρεε άφθονο το χρήμα και το promotion και τα τραγούδια σε "αγγιζαν" περισσότερο... δε πιστεύω ότι Έλληνας καλλιτέχνης θα μπορούσε να το πει τόσο χαρακτηριστικά όσο ο Αγγελακας!... τώρα όσον αφορά συναισθήματα, εγώ δε ξέρω γιατί αλλά με πιάνει μελαγχολία οταν το ακούω (το αντίθετο συναίσθημα απο τη "Γιορτή")... ίσως το έχω συνδυασει με απιαστα όνειρα,ανεκπλήρωτους έρωτες και γενικά κάτι που κυνηγώ και δε μπορώ να το φτάσω!! ειδικά το παρακάτω...



    "Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό

    ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη

    ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω

    πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι



    Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ

    σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει

    μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό

    το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει



    Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός

    ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει"
    #16062   /   22.08.2008, 12:33
    Ισως τελικα και να εχετε δικιο ολοι που λετε οτι δεν προκειται καποιος να το πει σαν τον Αγγελακα... Η αληθεια ειναι πως στενοχωριεμαι που ανθρωποι που καποτε ηταν μεγαλοι και ειχανε προοπτικες κτλ, τωρα ειναι καπου χαμενοι... Βεβαια θα μου πεις, αν ηταν εμπορικος θα γκρινιαζα επειδη εγινε εμπορικος.. Σωστο και αυτο :)



    Καποια πραγματα καλυετρα να μενουν απειραχτα λοιπον!!

    998
    #16732   /   13.10.2008, 19:48   /   Αναφορά
    ΟΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΠΟ ΤΡΥΠΕΣ!ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ ΤΟΠΟΘΕΤΩ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΩΝ:ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ-ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ,ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΠΑΛΚΟΝΙ-ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ...
    #18289   /   17.04.2009, 20:49   /   Αναφορά
    Αυτό το κομμάτι έχει σημαδέψει κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές μου κ του έχω αδυναμία :)

    Κ γω πιστεύω ότι μόνο ο Αγγελάκας μπορεί να δώσει το σωστό συναίσθημα, δε μπορώ να σκεφτώ άλλον.

    Και ξέρεις, καλύτερα που εξελίχθηκε έτσι, φαντάσου να είχε γίνει τώρα φίρμα κ να έπαιζε βλακείες, θα ντρεπόμασταν όλοι να τον ακούσουμε. Ενώ κράτησε ένα επίπεδο κ πειραματίζεται σε νέα είδη. Δε με τρελαίνει, αλλά είναι αληθινό αυτό που κάνει κ για μένα αυτό μετράει, δεν πρόδωσε αυτά που μας έκανε να νιώσουμε με τις τρύπες.
    #18291   /   17.04.2009, 23:02
    Μου κάνει εντύπωση που μετά απο τόσο καιρό συνεχίζετε να απαντάτε σε αυτή τη δημοσίευση.. Αυτό πάει να πει οτι ένα κομμάτι μας αγγίζει τελικά!

    Πραγματικά ποίηση... :)

    Ευχαριστώ για την απάντηση, να είσαι καλά :)

    #18294   /   18.04.2009, 21:24
    Είναι απ'τα κομμάτια που μένουν για πάντα.Εμένα πάντα με άγγιζε πέρα απ'το ίδιο κομμάτι που είναι ΤΕΛΕΙΟ ακόμα και το φάλτσο σφύριγμα στο τέλος,η αλήθεια του πρώτου στίχου.Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός,σε καίει.σε σκορπάει και σε παγώνει.

    Όταν όλοι λένε οτι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός,ήρθαν οι Τρύπες με αυτούς τους στίχους να μας πουν την αλήθεια,τί προηγείται δηλαδή μέχρι να μας κάνει καλά ο χρόνος κι αν τελικά μας κάνει καλά.

    #18296   /   19.04.2009, 16:30
    Πόσο δίκιο έχεις.. Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός...

    Λέμε "ε με τον καιρό θα φτιάξουν όλα".. Φτιάχνουν όμως ποτέ τελικά?



    Χρόνια πολλά μέρες που είναι, όχι οτι έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, απλά μια αφορμή να ευχόμαστε υγεία, ευτυχία και αγάπη σε όλους



    :) Να σαι καλά.

    #18298   /   19.04.2009, 21:47
    Κι εσύ να'σαι καλά που μου έδωσες την ευκαιρεία να εκφραστώ για ένα απ'τα πολλά τραγούδια που με έχουν στιγματίσει.

    Υγεία να'χουμε κι όλα τ'άλλα γίνονται.Κι όσο μεγαλώνω είναι το μόνο που με νοιάζει.

    #19169   /   08.11.2009, 11:57   /   Αναφορά
    αυτο το τραγουδι δν μπορει κανεις να το χαρακτηρισει με λεξεις...



    εκτος οτι σου δημιουργει το αισθημα φυγης, οπως και τα περισσοτερα τραγουδια απο τρυπες, σου ξυπναει αισθηματα νοσταλγιας...



    δεν ξερω πως να το περιγραψω....



    συγχαρητηρια!!!!
    #20068   /   09.05.2010, 19:35   /   Αναφορά
    Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι από τρύπες.Συγκηνιτικός αληθινός στίχος,ιδιαίτερη μουσική και μελαγχολική διάθεση.Ο τέλειος συνδυασμός.

    Έχω ακούσει ότι αναφέρεται στα ναρκωτικά.Σε μένα πάντως άλλου είδους αναμνήσεις ξυπνάει...



    "Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη?"



    Γιατί πάντα κάποια ελπίδα μας οδηγεί...Και συνήθως μας οδηγεί μέσα από ψεύτικους δρόμους και καταλήγουμε να κυνηγάμε χίμερες.Γιατί να είναι έτσι?Γιατί?



    "Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός" Ισχύει,δυστυχώς...
    #20784   /   28.08.2010, 21:30   /   Αναφορά
    [...]

    Συγνώμη, κάποια συναισθήματα δε χωράνε σε λεξεις...



    Μπράβο astarth για το άρθρο.
    #20785   /   29.08.2010, 00:26   /   Αναφορά
    Σπουδαίο κομμάτι, αληθινή ποίηση..

    Το ερμηνεύει υπέροχα και ο Γιάννης Χαρούλης στις συναυλίες του.



    Σε ευχαριστούμε Βίκυ.
    #21656   /   07.02.2011, 19:11   /   Αναφορά
    Θυμάμαι τον εαυτό μου έφηβο πριν χρόνια , "εγκλωβισμένο" καλοκαίρι σε ένα μικρό χωριό της κρήτης. Επί βδομάδες άκουγα Τερζή Βίσση και ότι άκουγε το συγκενολόι.. Ένα απόγευμα ενώ άκουγα έναν τοπικό σταθμό στο ραδιόφωνο μπάινει η Καινούργια Ζάλη. Είχα τόσο καιρό να ακούσω τα "δικά μου" τραγούδια, που με το άκουσμα της μπασογραμμής ήρθα σε έκσταση. Συνειδητοποίησα πως το συγκεκριμένο, δεν είναι απλά τραγούδι αλλά μια ξεχωριστή ψυχο-συναισθηματική εμπειρία, που παίρνει άλλη μορφή σε κάθε άκουσμά του.



    Έχω δεκάδες αν όχι εκατοντάδες αγαπημένα τραγούδια από διάφορα μουσικά είδη. Όποτε ακούω τη καινούργια ζάλη νιώθω ότι δεν υπάρχει άλλο...



    ΥΓ. Κάπου στο τελευταίο ρεφραίν όταν και η ένταση ήταν στο αποκορύφωμα, μπαίνει ξαφνικά η θειά μου από την αυλή με κοιτάει με απορία λέγοντας: "Γιατί ουρλιάζει ο μαλάκας;"
    #29852   /   08.07.2019, 19:20   /   Αναφορά
    το τραγουδι αποτελει εναν φορο τιμης σε καποιον που εφυγε απο χρηση ( πιθανοτατα στον Πλουτο , τραγουδιστη των θρυλικων mushrooms και προσωπικο φιλο του Αγγελακα ) και ειναι οτι καλυτερο εχει ποτε γραφτει γι'αυτο το θεμα ( το θεωρω ανωτερο ακομα κι'απο το ''needle and the damage done'' του Neil Young ) ! Πισω απο τις πολυ ομορφα διαλεγμενες λεξεις υπαρχουν συγκεκριμενα νοηματα και αναφορες , πχ η ''σκονη'' ή '' η πιο γλυκια αυταπατη '' ειναι η πρεζα , η '' αλλη μερια '' ειναι ο θανατος κ.ο.κ . Δεν υπαρχει τιποτε το αφηρημενο , το θεμα ειναι πολυ συγκεκριμενο , αλλα η γραφη ειναι εξοχως ποιητικη !Ελπιζω , βλεποντας το κατω απο αυτο πρισμα , να εξακολουθειτε να το αγαπατε , ισως ακομη περισσοτερο...