Να ενημερώσουμε επίσης όσους ενδιαφέρονται:
Μέσα στο επόμενο διάστημα, πρόκειται να πραγματοποιηθούν τα εξής σε σχέση με τον Χρόνη Αηδονίδη και την επίσημη αποχώρησή του από την ενεργό δράση:
- μεγάλες συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών, με τους οποίους έχει κατά καιρούς συνεργαστεί
- ένα βιβλίο-λεύκωμα με την αυτοβιογραφία του, το οποιό θα περιέχει ντοκυμαντέρ με τη ζωή του και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, στο οποίο θα περιλαμβάνεται το ΛΕΥΚΩΜΑ του για τους μαθητές του (http://www.aidonidis.gr/leykoma.htm)
- η έκδοση μιας σειράς ανέκδοτων ηχογραφήσεων δικών του, κυρίως από πρόβες του εδώ και 40 και πλέον χρόνια και
- η καλλιτεχνική επιμέλεια μιας σειράς συναυλιών και εκδόσεων που θα υποδηλώνουν εμπράκτως την επιθυμία και το όραμά του για την "παράδοση της σκυτάλης" του στις νεότερες γενιές που θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματά του, προς πείσμα των καιρών και κακών ηθών... (περισσότερες λεπτομέρειες προσεχώς)
Περισσότερες λεπτομέρειες γενικώς μπορείτε να διαβάσετε στην επίσημη ιστοσελίδα του www.aidonidis.gr
Προσωπικά, το μόνο που θα ήθελα να σημειώσω, σε όλα τα καλά που γράφονται για τον κ. Αηδονίδη, είναι ότι: Είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που δίνει, με τόση γενναιοδωρία, χώρο πλάι του στις νέες γενιές, πιστεύει στη συνέχεια του έργου του από αυτές και, ακόμα και σήμερα που είναι 81 ετών, εξακολουθεί να διδάσκει σε νέα παιδιά το παραδοσιακό τραγούδι, ακόμα κι αν αυτό τον εξαναγκάζει δύο φορές το μήνα να ταξιδεύει από την Αθήνα ως την Αλεξανδρούπολη για να διδάξει τους μαθητές του στο Εργαστήρι Παραδοσιακής Μουσικής, το οποίο ο ίδιος ίδρυσε στο Δήμο Αλεξανδρούπολης. Μετά τις μεγάλες προσπάθειές του στον τομέα της διδασκαλίας, σήμερα, βλέποντας αισιόδοξα το μέλλον (όπως κάθε καλός και γενναιόδωρος δάσκαλος), δε χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί την ελπίδα και το μεγάλο του όραμα: "Αισθάνομαι ανακούφιση που αφήνω σε καλά χέρια όλα αυτά για τα οποία κι εγώ, ως κομμάτι αυτής της αδιάσπαστης αλυσίδας της παράδοσης, προσπάθησα". Έργο όπως αυτό του Χρόνη Αηδονίδη, επειδή είναι εμπνευσμένο, θα βρίσκει πάντα συνεχιστές, ανά τους αιώνες... Και αλοίμονο αν δεν έβρισκε. Καταδικασμένα να τερματίζονται είναι μόνο τα εγωιστικά οράματα των ανθρώπων.
Μετά από τον Χρόνη Αηδονίδη λοιπόν: ... η ελπίδα ότι η παράδοση θα συνεχίσει να αντιμετωπίζεται με την πραγματική της αξία -όπως την αποκάλυψε στα μάτια μας ο ίδιος ο δάσκαλος Χρόνης Αηδονίδης και άλλοι αξιολογότατοι εκπρόσωποι αυτού του χώρου- δηλαδή ούτε πανηγυρτζίδικα (δε μιλάμε για το πατροπαράδοτο πανηγύρι, αλλά για το νεοφανές δήθεν πανηγύρι με τα συνθεσάιζερ και όλα τα υπόλοιπα που καμία σχέση δεν έχουν με το ύφος και το ήθος του πανηγυριού και της πάλαι ποτέ γιορτής των ανθρώπων), ούτε ως είδος μουσικής κατώτερης αξίας, αλλά με την απλότητα, τη σεμνότητα, την ευγένεια, την αρχοντιά και την ομορφια ...εκείνης της εποχής. Αυτό διδάσκει πάνω απ' όλα στους μαθητές του.
Κι ας είμαστε βέβαιοι, ότι ούτε η ΠΕΙΡΑ, ούτε η ΓΝΩΣΗ ούτε το ΝΟΙΑΞΙΜΟ του λείπει, ώστε να φτάσει στο σημείο να "παραδίδει σκυτάλη" σήμερα, χωρίς να είναι βέβαιος ότι το έργο του δε θα πάει στράφι... Ο Χρόνης Αηδονίδης έχει παλέψει σκληρά και έχει επενδύσει πολύ, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, μέσα από τη διδασκαλία του σε Αθήνα και Αλεξανδρούπολη, με πάμπολλους μαθητές, σε αυτό που ο ίδιος ονομάζει "συνέχεια του έργου του" και "πάραδοση σκυτάλης", για να μπορούμε να λέμε σήμερα: Ευτυχώς, μετά από αυτόν, το έργο του θα ζήσει ες αεί...
-----------------
"Επειδή οι άνθρωποι, ως επί το πλείστον, είναι φιλόδοξοι, αναγκαστικά τους αρέσει να κακολογούν τον πλησίον τους": Αριστοτέλης
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 26-11-2009 18:31 ]