Έβλεπα πριν λίγο , στη ΝΕΤ, μια εκπομπή με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας.
Έψελνε ο Χρόνης Αηδονίδης.
Μαζί του τραγουδούσαν κι άλλοι δυο.
Ο ένας με το όνομα Γιάννης Μπάσης , με ..φωνητικούς ακκισμούς, χειρονομίες, ..τεντώματα και μορφασμούς.
Η άλλη με το όνομα Ναταλία Καλατζή , με ιδιαίτερα τσιριχτή φωνή και φέρουσα μαύρο βελούδινο ..περιλαίμιο.
......................
Είπανε και το "Η ζωή εν τάφω".
Ο δάσκαλος Αηδονίδης, ως πουλί του Άθω.
Οι άλλοι δυο, ..φανταιζί εν τάφω.
Δε βάσταξα κι έκλεισα την τηλεόραση.
Αύριο, θ' ανηφορίσω για το χωριό, ν' ακούσω τους ψαλτάδες της Αγια-Παρασκευής.
Τους ψαλτάδες με τη φάλτσα βραχνή φωνή και με την προσήκουσα -από ένστικτο- φυσική ταπεινότητα που καθαγιάζει
ψυχές, μορφές και λαρύγγια.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fysiolatris στις 09-04-2012 18:30 ]