Ο σπουδαίος σολίστ του μπουζουκιού -και όχι μόνο- Χρήστος Κωνσταντίνου, έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί 21 Μαρτίου 2015 και η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015, στις 16:00, από το νεκροταφείο Αμαρουσίου.
Ο Χρήστος Κωνσταντίνου γεννήθηκε στο κατεχόμενο Αργάκι της Μόρφου το 1950. Τα πρώτα ακούσματα δημοτικής μουσικής από τον βιολάρη πατέρα του τον ώθησαν να αρχίσει μαθήματα βιολιού σε ηλικία 10 χρονών, στον Πετράκη στη Μόρφου.
Το 1962 μετανάστεσε στο Λονδίνο όπου συνέχισε τα μαθήματα βιολιού και άρχισε παράλληλα μαθήματα στο τρίχορδο μπουζούκι.
Πολύ σύντομα άρχισε να παίζει μπουζούκι επαγγελματικά στα διάφορα παροικιακά κέντρα, όπου γνώρισε τον Λουκά Νταράλα και συνεργάστηκε μαζί του. Σε ηλικία 19 χρονών συμμετείχε στην ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος έκανε τότε, επί Χούντας, περιοδείες στο εξωτερικό. Από τότε συνεργάστηκαν πολλές φορές. Το 1971 μετακόμισε στην Ελλάδα.
Ο σπουδαίος σολίστ του μπουζουκιού, έχει μια ιδιαίτερη καριέρα ως οργανοπαίχτης, αφού έχει στολίσει με τις νότες του εκατοντάδες εάν όχι χιλιάδες τραγούδια.
-----------------------------------
Εκτός απο σολίστας συνθέτης και ερμηνευτής ήταν και εξαιρετικός στιχουργός με λόγο οξύ και εύστοχο που έδινε έναυσμα για σκέψη και προβληματισμό... Χαρακτηριστικά θα αναφέρω το πραγματικά εξαιρετικό του (εξ ολοκλήρου) δημιούργημα :
Της εξουσίας τα σκολειά σου τα 'πανε παιδεία και των εμπόρων τα σκαλιά σου τα 'παν εκκλησία Μα λέξη δε σου είπανε και σκόπιμα σου κρύψανε το ζεϊμπέκικο του νου που φέρνει ελευθερία γιατί το ξέρουνε καλά κρυμμένη είν΄ η ουσία.
Οι μεν σου τάζουνε στη γη οι άλλοι στα ουράνια και της ελπίδας τίμημα περίσσια περηφάνια Κι οι μάγκες εκ του ασφαλούς έχουνε πονηρέψει γιατί κανένας δε γυρνά ρέστα να τούς γυρέψει γιατί δε γύρισε κανείς ρέστα για να γυρέψει.
Μες στο μυαλό σου όποιος μπει σε κάνει ό,τι θέλει κι αντί για ζεϊμπέκικο χορεύεις τσιφτετέλι σαν την αρκούδα με τριχιά στου κόσμου το παζάρι και γίνεται η αλήθεια σου λιμαρισμένο ζάρι.
Και το κελί που σ' έριξαν, σαν τη θηλιά στενεύει το βολεμένο σου μυαλό άλλο κελί γυρεύει Γυρεύει μεγαλύτερο, γεμάτο με καλούδια κι εμένα απ' έξω σαν τρελό λεύτερα να σου τραγουδώ της φυλακής τραγούδια της φυλακής που σ' έριξαν γεμάτη με καλούδια.
Στα λεύτερα τα βήματα χαίρεται ο θεός χορεύει ένας άνθρωπος, απλά αληθινός Άκου λοιπόν το μυστικό, κι αγάπα την ουσία να δεις πως τούτος ο χορός είναι αυτογνωσία κι άντε να δούμε ύστερα πώς θα 'χουν εξουσία.......
Καλό ταξίδι Χρηστάρα.... ήσουν και θα είσαι αγαπημένος
