ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997

    Φιλοσοφία ή παράλληλη αναζήτηση μέσα από το λαϊκό στίχο των τραγουδιών μας

    faidonalkinoos
    16.09.2014, 22:52

    Είτε κατά λάθος είτε εξ ενστίκτου,

    είτε με τον ίδιο αρχαίο είτε με όποιν άλλον τρόπο,

    κατά καιρούς, στο λαϊκό τραγούδι,

    εμφανίστηκαν και εμφανίζονται στίχοι,

    που συζητιούνται για την "φιλοσοφικότητά" τους

    ή την ιδιαιτερότητα της νοηματικής βαθύτητάς τους .

    Από τον όποιο ήσσονα ή μείζονα λαϊκό ή ρεμπέτη στιχουργό,

    της όποιας αληθινής ή λαϊκής παιδείας του,

    μέχρις τους μεγάλους σύγχρονους στιχουργούς μας,

    αναδεικνύονται διαμάντια, που μας ξαφνιάζουν, μας αρέσουν , μας εντυπώνονται ...

    Αρχή καταγραφής και δημιουργίας ενός καταλόγου

    για τη Φιλοσοφική προδιάθεση των στίχων που τραγουδάμε

    (από τον Όμηρο τη Σαπφώ τον Πίνδαρο

    μέχρι τους Γκάτσο Παπαδόπουλο Ελύτη Τριπολίτη

    από τον αγνό "αγράμματο" ρεμπέτη, μέχρι τον "εγγράμματο" έντεχνο στιχουργόκαι ποιητή)

    1.- Δυο πόρτες έχει η ζωή
    άνοιξα μια και μπήκα
    σεργιάνισα ένα πρωινό
    κι ώσπου να `ρθει το δειλινό
    από την άλλη βγήκα

    Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

    2.- Τι ζητάς αθανασία

    στο μπαλκόνι μου μπροστά
    ποια παράξενη θυσία

    η ζωή να σου χρωστά

    Νίκος Γκάτσος

     

    3.- Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
    το λέω και τ’ ομολογώ.
    Σαν να `μουν άλλος κι όχι εγώ
    μες στη ζωή πορεύτηκα

    Οδυσσέας Ελύτης

    ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ


    costaspanag
    18.09.2014, 01:33

    Ωραία η ιδέα σου, Φαίδωνα, για αναζήτηση φιλοσοφίας στίχων στα λαικά μας τραγούδια.

    Να προσθέσω κι εγώ μερικά:

    Τί τα φυλάς τα νιάτα σου;

    Στο Χάρο θα τα δώσεις.

    Έλα να τα γλεντήσουμε, σκληρή καρδιά,

    άχ, για θα το μετανιώσεις.

    "Ο βράχος", Μάρκος Βαμβακάρης.

    -------------------------------------------------

    Απ'τον κόσμο αυτόν τον ψεύτη

    είμαστε περαστικοί.

    Πριν το νιώσουμε το ζούμε

    και περνούμε βιαστικοί

    "Μιά και η ζωή θα σβήσει",  Βασ. Τσιτσάνης.

    -----------------------------------------------------------

    Στη μεγάλη θάλασσα, που ζωή τη λέμε

    μας χτυπούν τα κύματα με απανθρωπιά

    Στη μεγάλη θάλασσα κάθε μέρα κλαίμε

    όμως επιμένουμε, μα ώς πότε πιά;

    "Το καράβι", στίχοι Κώστας Βίρβος.

    ---------------------------------------------------------------

    Στον Πειραιά συννέφιασε και στην Αθήνα βρέχει

    Άλλος αγάπη έχασε, κι άλλος αγάπη έχει.

    "Στον Πειραιά συννέφιασε", Γιώργος Μητσάκης.

    ------------------------------------------------------------

    Ψεύτικος είν'ο κόσμος, πρέπει να το ξέρετε,

    σαν λουλούδι που ανθίζει κι ύστερα μαραίνεται.

    Μην ξεχνάτε ότι η νιότη δεν ξαναγοράζεται,

    πως κατρακυλούν τα χρόνια, δεν το λογαριάζετε;

    "Οι έξι εντολές", Στελλάκης Περπινιάδης.

    ----------------------------------------------------------------

    Τί τα θες, τί τα θες, πάντα έτσι είν'η ζωή

    θα γελάς ή θα κλαίς βράδυ και πρωί...

    Κι αν στην κοινωνία μας χτυπούν αλύπητα οι μπόρες,

    μέσα στο τραγούδι φεύγουνε χαρούμενα οι ώρες.

    "Είμαστε αλάνια", Βασίλης Τσιτσάνης, στίχοι Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

    --------------------------------------------------------------------------

    Περνούν πολύ μιζέρικα, τα νιάτα μας τα έρμα,

    αλλ'άνοιξε το βήμα σου, να φτάσουμε στο τέρμα...

    Εμείς με τραμ πηγαίνουμε κι οι άλλοι με κουρσάρες,

    για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες.

    "Το τραμ το τελευταίο", Μιχάλης Σουγιούλ, στίχοι Κώστας Γιαννίδης, Αλέκος Σακελλάριος & Χρήστος Γιαννακόπουλος.

    -----------------------------------------------------------------------------

    Άχ, πόσο βάσανο μεγάλο, το βάσανο είναι της ζωής!

    Όσο κι ο νούς να τυραννιέται, άσπρην ημέρα δεν θυμιέται.

    "Οι μοιραίοι", Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι Κώστας Βάρναλης.

    -----------------------------------------------------------------------

    Τρελή, σαν θες να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά,

    μην τόσο βιάζεσαι!

    Μονάχη της θε νά'ρθει η βαρυχειμωνιά,

    δεν το στοχάζεσαι;

    "Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά", στίχοι Γεώργιος Δροσίνης.

    [ τροποποιήθηκε από τον/την costaspanag, 18-09-2014 01:37 ]


    Orfeus
    18.09.2014, 10:00

    Και επειδή τίποτα δεν υπάρχει χωρίς το αντίθετό του, σας δίνω το μέτρο για να έχετε να συγκρίνετε και να κρατάτε έτσι μία ισορροπία.

    "Έρωτά μου τοκογλύφε,

    γλύφε το κορμί μου, γλύφε!"

    Νίκος Δουλάμης


    xray
    18.09.2014, 10:17

    Ωραίο το θέμα, τροφή για λίγη σκέψη.

    Ορίστε μια ιδέα του Ζακ Σούση:

    Στα τριάντα σου 
    δεν κρατιόσουνα 
    για άνετος μου περνιόσουνα
    τώρα στα σαρανταπέντε 
    πατριάρχης το `χεις δει

    Ούτε ειλικρινής 
    ούτε ανθρωπιστής 
    σαν ξοφλημένος αγωνιστής
    που φοβάται το παιχνίδι 
    και το παίζει δικαστής

    Τερατάκι της τσέπης
    καθρεφτάκι της λύπης
    κάποτε ήμουνα χίπις
    και φρικιό και αντιεξουσιαστής

    κλπ... στο γνωστό πετυχημένο ρυθμό.

    Και ακόμα

    Την ενδεκάτη εντολή
    δεν την σεβάστηκες πολύ
    γι’ αυτό πονάς ακόμα.

    Την ενδεκάτη εντολή
    που `ν’ ολοκάθαρο γυαλί
    και κοφτερό μαχαίρι.


    faidonalkinoos
    21.09.2014, 09:44

    Παράθεση:

    Το μέλος Orfeus στις 18.09.2014, 10:00 έγραψε...

    Και επειδή τίποτα δεν υπάρχει χωρίς το αντίθετό του, σας δίνω το μέτρο για να έχετε να συγκρίνετε και να κρατάτε έτσι μία ισορροπία.

    "Έρωτά μου τοκογλύφε,

    γλύφε το κορμί μου, γλύφε!"

    Νίκος Δουλάμης



    Καλό ... Είναι του Στέφανου Νικίδη όμως ...Αν λέμε το ίδιο


    Orfeus
    21.09.2014, 14:58

    Δεν γνωρίζω Φαίδωνα.
    Εγώ, το βρήκα στο όνομα του Δουλάμη. 

    Smile


    EVAGGELIASAKELLARIOU
    21.09.2014, 20:20

    Καλησπέρα. Προσθέτω και εγώ τα δικά μου :

    Η τιμή της αγάπης Στίχοι: Τώνια Μαρκετάκη

    Τιμή δεν έχει η αγάπη.
    Τιμή δεν έχει κι η ζωή.
    Ποιος την πουλά, ποιος αγοράζει.
    Ποιος τήνε βγάζει στο σφυρί.

    Τιμή δεν έχει η αγάπη.
    Τιμή δεν έχει κι η ζωή.
    Όποιος την έχει τήνε δίνει
    με μια ματιά, μ' ένα φιλί.

    Αν έχεις λίγη αγάπη, δως μου
    να μου γλυκάνεις τη ζωή
    Τιμή δεν έχει η αγάπη.
    Τιμή δεν έχει κι η τιμή.

    Απόσπασμα από το Άσμα Ασμάτων του Σολομόντα: "..εἶπα· ἀναβήσομαι ἐπὶ τῷ φοίνικι, κρατήσω τῶν ὕψεων αὐτοῦ, καὶ ἔσονται δὴ μαστοί σου ὡς βότρυες τῆς ἀμπέλου καὶ ὀσμὴ ῥινός σου ὡς μῆλα...θές με ὡς σφραγῖδα ἐπὶ τὴν καρδίαν σου, ὡς σφραγῖδα ἐπὶ τὸν βραχίονά σου· ὅτι κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη, σκληρὸς ὡς ᾅδης ζῆλος· περίπτερα αὐτῆς περίπτερα πυρός, φλόγες αὐτῆς· ὕδωρ πολὺ οὐ δυνήσεται σβέσαι τὴν ἀγάπην, καὶ ποταμοὶ οὐ συγκλύσουσιν αὐτήν. .."


    faidonalkinoos
    22.09.2014, 13:03

    Αντά ημαν παλικάρι δώδεκα χρονώ

    στα σίδερα πατούσα κι έβγαζαν νερό,

    στα μάρμαρα πατούσα και κουρνιάχτιζαν.


    Γιανίτσαρο με πήραν πέρα στη Φραγκιά

    να μάθω το δοξάριν και τον πόλεμο.

    Κι ουδέ δοξάρι εμάθα και ουδέ πόλεμον,

    μόν' μάθα την αγάπην την παντέρημη.

    Δημοτικό


    mary_omikron
    25.09.2014, 20:06

    Πολύ ωραίο θέμα @Faidonalkinoos στο οποίο μπορεί να επανέρχεται ο καθένας μας ανάλογα με την διάθεση της στιγμής Smile

    Κάπως έτσι ορμώμενη παραθέτω :