Ο Βασίλης Καζούλλης στο MusicHeaven

Στους τοίχους φωτογραφίες των Beatles, πινακίδες με τίτλους τραγουδιών τους, όπως Penny Lane & Strawberry Fields, αγαλματίδια πάνω από το τζάκι, σουβέρ κλπ… Η συνέντευξη, δεν ήταν συνέντευξη...

Ήταν μία πάρα πολύ όμορφη και φιλική συζήτηση χωρίς καθόλου τυπικότητες με τον Βασίλη να είναι ιδιαίτερα περιποιητικός και γεμάτος χιούμορ. Νομίζω ότι πρέπει να τον επισκέπτομαι συχνά, για να γελάω με την ψυχή μου.

Θα διαβάσετε αρκετά εδώ. Είπαμε όμως πάρα πολλά off the record. Τακτοποίησα τις ερωτήσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε μέσα στη συζήτηση να ανακατευτούν και οι ερωτήσεις των μελών του MusicHeaven. Οι δικές σας δηλαδή ερωτήσεις, που νομίζω ότι δεν παρέλειψα καμία, αλλά αν αυτό συνέβη, έγινε λόγω ροής της κουβέντας και όχι από σκοπιμότητα. Μαζί μου, τα μέλη: Angela_77, Eladriel & Astron. Καλή ανάγνωση...

Orfeus: Βασίλη πώς νοιώθεις μέσα στην παρέα των σύγχρονων Ελλήνων τραγουδοποιών;
Β.Κ: Έπαιζα αρκετά χρόνια μόνος μου και πέρασα σιγά-σιγά μέσα σ’ αυτή την παρέα. Μου άρεσε όλο αυτό. Δηλαδή μου άρεσε και η μοναχικότητα, αλλά και οι συνεργασίες που έχω κάνει. Βρήκα ανθρώπους που γίναμε φίλοι και ταιριάξαμε. Παίζουμε τα τραγούδια μας και περνάμε όμορφα.

Astron: Ήταν δύσκολο να μπείτε μέσα σε αυτή την ομάδα;
Β.Κ: Όχι! Απλά το είχα ξεμάθει, γιατί ήτανε αρκετά χρόνια που έπαιζα με ένα δικό μου γκρουπ και βέβαια αυτό είναι διαφορετικό γιατί όταν είσαι μόνος σου, κάνεις ότι θέλεις, πας όπου θέλεις, λες ότι τραγούδια θέλεις, ενώ όταν είσαι με άλλους είναι πιο δεσμευτικά τα πράγματα. Πρέπει να ακολουθείς κάποιους κανόνες, να σέβεσαι το ρεπερτόριο του άλλου, αλλά και τα δύο είναι ευχάριστα να συμβαίνουν.

Orfeus: Όλα αυτά τα χρόνια δουλεύεις και συνεργάζεσαι μαζί τους.
Β.Κ: Ουσιαστικά συμβαίνει τον τελευταίο ένα - ενάμιση χρόνο.

Orfeus: Και ποια ήταν μέχρι τώρα για σένα η πιο ενδιαφέρουσα συνεργασία;
Β.Κ: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Το βλέπω απλά το θέμα. Ακόμα και οι Beatles να ήτανε εδώ το ίδιο θα ήταν για μένα. Τους βλέπω ανθρώπινα όλους. Δηλαδή μέσα απ’ αυτό, να πάρω την αγάπη τους και να δεχτούν τη δική μου. Με αυτή την έννοια, τα πάω με όλους θαυμάσια γιατί δεν είναι μόνο τα τραγούδια. Είναι και η καλή παρέα.

Orfeus: Επειδή αναφέρθηκες στους Beatles, πώς έγινε και πήγες να παίξεις στο Λίβερπουλ;
Β.Κ: Μου τηλεφώνησαν κάποια παιδιά που σπουδάζανε στο Λονδίνο και είχαν τρεις συναυλίες. Στο Λονδίνο, στο Κάρντιφ και στο Λίβερπουλ. Στο Λίβερπουλ βέβαια, ήταν η χαρά μου ιδιαίτερη γιατί πήγα στα μουσεία, στα σπίτια τους και σε όλα αυτά που έχουν εκεί για τους Beatles και ήταν πολύ συγκινητικό. Ένιωσα σα να πήγα σε ένα μέρος που ήταν οι συγγενείς μου, τα αδέλφια μου, οι θείοι μου, τα ξαδέλφια μου αλλά δεν τους είχα γνωρίσει ακόμα. Τόσο πολύ βαθύ ήταν το συναίσθημα για μένα. Άσχετα αν αυτό συμβαίνει μέσα από την τέχνη και όχι από τη συγγένεια. Ουσιαστικά όμως, είναι το ίδιο πράγμα. Γοητεύθηκα από την πόλη αυτή. Κατ’ αρχήν είναι λιμάνι και μου θύμισε τη Ρόδο από όπου κατάγομαι και υπάρχει μία ιστορία γύρω από τα λιμάνια. Νοιώθεις ότι υπάρχει ένας πολιτισμός στα λιμάνια. Ήταν μία θαυμάσια εμπειρία.




Orfeus: Είπες τώρα για τη Ρόδο και μου θύμισες κάτι. Είναι μία πληροφορία που πήρα πρόσφατα. Το τραγούδι “Πέρα στους πέρα κάμπους” είναι θέμα διαμάχης μεταξύ Ρόδου και Καρπάθου για την πατρότητά του;
Β.Κ: Δεν ξέρω. (γελάει) Δεν έχω ιδέα γι αυτό. Νομίζω ότι είναι Καρπαθιώτικο.

Orfeus: Το μέλος GL που είναι από την Κάρπαθο, σε ρωτάει: Τι σημαίνει για σένα το να είσαι αυτοδίδακτος;
Β.Κ: Σημαίνει την εσωτερική εμπειρία. Δηλαδή δεν μαθαίνεις με τη λογική, αλλά με την εσωτερική διάθεση, με το συναίσθημα και φυσικά με το αυτί. Ακούς, αναπαράγεις αυτό που ακούς και είναι θαυμαστό αυτό που συμβαίνει. Σου δίνει μία μεγαλύτερη ευχέρεια να φαντάζεσαι μουσικές. Είναι πιο ενδιαφέρον το ταξίδι μέσα απ’ αυτό. Ενώ στα ωδεία υπάρχουν κανόνες που πρέπει να τους ακολουθήσεις. Και εμένα έτσι μου έτυχε. Δεν είχα τη δυνατότητα να πάω στο ωδείο. Όχι ότι δεν θα το ήθελα, αλλά δεν είχαμε τότε την ευχέρεια να πηγαίνουμε και Αγγλικά και ωδεία. Έτσι μου είπε ο πατέρας μου ότι πρέπει να διαλέξω το ένα από τα δύο. Ε διάλεξα τα Αγγλικά και αποφάσισα να μάθω μουσική μόνος μου. Και αυτό το έκανα με αγάπη γιατί η μουσική είναι η ζωή μου. Τόσο απλά.

Orfeus: Το 1990 έλαβες μέρος σε ένα φεστιβάλ στη Φινλανδία με το τραγούδι “Γράμματα στη Σκόνη” και μάλιστα διακρίθηκες. Θέλεις να μας πεις πώς έγινε αυτό;
Β.Κ: Με κάλεσαν σε ένα φεστιβάλ που κάνουν εκεί την περίοδο που ο ήλιος δεν δύει. Ασχολήθηκαν μαζί μου, τους άρεσαν τα τραγούδια μου και μου έκαναν μάλιστα πρόταση για δίσκο, αλλά δεν έγινε. Δεν προχώρησε από εδώ το πράγμα. Το για ποιους λόγους δεν προχώρησε, δεν θέλω να το ψάξω, αλλά το ενδιαφέρον υπήρξε να κάνω εκεί έναν δίσκο στα Αγγλικά ή στα Φινλανδικά.

Orfeus: Κοιτάζοντας στη δισκογραφία σου τους δίσκους που έχεις κάνει, βλέπω ότι έχεις αλλάξει εταιρία. Από την EMI πήγες στη LYRA. Τι σημαίνει για τον καλλιτέχνη αλλάζω εταιρία; Και θα ήθελα να το δέσουμε όλο αυτό και με την ερώτηση που σου κάνει ο Jorge: Πόσο έχεις αφήσει τις δισκογραφικές εταιρίες να επέμβουν στο έργο σου; Εάν αυτό έχει συμβεί.
Β.Κ: Κοίταξε… φυσικά υπάρχει μία επιρροή από την εταιρία, αλλά πιστεύω ότι όλα γίνονται με καλή διάθεση. Το θέμα είναι αν μπορείς εσύ να ακολουθήσεις μία νοοτροπία ή όχι.

Orfeus: Επεμβαίνουν λοιπόν.
Β.Κ: Επεμβαίνουν προσπαθώντας περισσότερο να σε πείσουν για πράγματα που πιστεύουν αυτοί και όχι για να σε πιέσουν με κάποιο άλλο τρόπο. Ε εκεί, ή συμφωνείς ή διαφωνείς. Πιθανόν να ήθελα να κάνω διαφορετικά τις ενορχηστρώσεις, αλλά δεν γίνεται πάντα γιατί πρέπει να σεβαστείς κι αυτούς. Δεν είναι μόνο ο καλλιτέχνης σε μία εταιρία.

Astron: Υποδεικνύει μία εταιρία πώς θα γίνουν οι ενορχηστρώσεις;
Β.Κ: Μπαίνουν πολλοί παράγοντες στη μέση. Μπαίνουν οι μουσικοί, μπαίνεις εσύ, μπαίνει ο παραγωγός, μπαίνει ο ενορχηστρωτής… δεν είσαι ανεξάρτητος. Δεν σου δίνουν τη δυνατότητα να κάνεις ότι θέλεις εσύ. Αλίμονο…. Αλλιώς θα είχα μία εταιρία και θα τα έκανα όλα μόνος μου.

Orfeus: Ο παραγωγός έχει λόγο έτσι;
Β.Κ: Σαφώς. Αλλά εκ των υστέρων τώρα που τα ξαναβλέπω, δεν έχω να πω κάτι εναντίον τους. Ίσως εγώ να μην ήξερα να χειριστώ καλά το θέμα. Δηλαδή εγώ ίσως δεν κατανόησα αυτά που θέλανε να κάνουν αυτοί ή ίσως δεν μπόρεσα να τους δώσω να καταλάβουν τι ήθελα εγώ να κάνω.

Astron: Υπάρχει κάποιος δίσκος που θα θέλατε να έχει γίνει διαφορετικά;
Β.Κ: Μπα… ευχαριστημένος είμαι. Το μόνο που συνειδητοποίησα, είναι ότι στα live γράφω καλά. Στο στούντιο κουράζομαι και χάνω λίγο τον αρχικό μου σκοπό. Μ’ αυτή την έννοια λέω κουράζομαι. Ενώ στο live είναι καλύτερα. Υπάρχει η φυσική ροή του τραγουδιού, υπάρχει η επικοινωνία με τον κόσμο, είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα.

Orfeus: Και η επέμβαση Βασίλη είναι λόγος να αλλάξει ο καλλιτέχνης εταιρία;
Β.Κ: Αυτό πολλές φορές έχει να κάνει και με έναν συναισθηματισμό διότι κι αυτοί κουράζονται έχοντας συνεχή επαφή με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Λογικό δεν είναι; Πώς αλλάζουμε παρέες; Δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με εμπάθεια ή σκοπιμότητες. Είναι και θέμα διάθεσης. Εγώ έτσι απλά τα βλέπω. Και ….συνέβη! Εξ άλλου δεν είναι και πολλές. Δύο εταιρίες είναι. Ουσιαστικά σε δύο σπίτια ανήκω. Στο Λίβερπουλ και στη Ρόδο. (γελάμε)

Orfeus: Έχεις υπηρετήσει δύο χρόνια στην αεροπορία.
Β.Κ: Ναι!

Orfeus: Εδώ εντοπίζουμε την “Άννα”; Για να περάσουμε και στην ερώτηση των Jimmy & Deos εάν τα πρόσωπα είναι πραγματικά.
Β.Κ: Κοίταξε… αυτό το τραγούδι έχει εικόνες από εκεί, υπάρχουν τα πρόσωπα στα τραγούδια, αλλά δεν είναι βέβαιο πάντα. Ούτε και τα ονόματα είναι πάντα τα πραγματικά. Αλλά υπήρχε μία Άννα τέλος πάντων… (γελάμε)

Orfeus: Όπως υπήρχε και μία Φανή.
Β.Κ: Προφανώς…

Orfeus: Σε μία κουβέντα που είχαμε κάνει παλαιότερα, μου είχες πει ότι εσύ δεν το κυνήγησες το πράγμα.
Β.Κ: Δεν το κυνήγησα με την έννοια ότι έπαιζα σε διάφορα μπαράκια και δεν είχα στο μυαλό μου να κάνω κάτι. Δεν ήξερα και κανέναν για να πάρω το θάρρος να του χτυπήσω την πόρτα και να του πω “γεια σας…. Έχω κάποια τραγούδια”. Ήμουνα και ντροπαλός, ήμουνα και διστακτικός…. Ουσιαστικά έκανα το κέφι μου. Αλλά ευτυχώς οι φίλοι μου πήραν χαμπάρι ότι κάτι γίνεται και έτσι με πήγαν σε κάποιον παραγωγό, σε κάποιους καλλιτέχνες….

Orfeus: Στον Σταμάτη Σπανουδάκη;
Β.Κ: Με πήγε ένας φίλος στον Σπανουδάκη ο οποίος με έστειλε στον Άγγελο Σφακιανάκη. Έτσι έγινε η πρώτη μου δουλειά. Και βέβαια χρωστάω στους φίλους μου, διότι κι εγώ αυτό ήθελα να κάνω, αλλά δεν είχα τον τρόπο.

Orfeus: Πήγες και στην εκπομπή του Διονύση Σαββόπουλου.
Β.Κ: Ναι την ίδια εποχή που πήγα στον Σπανουδάκη και στον Σφακιανάκη και είχαμε αρχίσει να γράφουμε, ο Διονύσης ζητούσε νέα ταλέντα. Του πήγαμε ένα demo και διάλεξε τη “Φανή”. Αυτό όλο, ήταν ένας ισχυρός παράγων, να βγει ο δίσκος γρηγορότερα και να έχει και μία επιτυχία. Χρωστάω πολλά και στον Διονύση Σαββόπουλο. Και στον Σταμάτη και σε όλους…

Orfeus: Το μέλος dver17 ρωτάει για τις ιστορίες πίσω από τα τραγούδια. "Για Τον Δημήτρη", "Το Μπαρ", "Η Τρελλή", "Γειτονιά", "Βορεινό Λιμάνι", "Τα Φιλιά Του Αυγούστου", "Καρπασία"…
Β.Κ: Όλα έχουν μία ιστορία. Η "Καρπασία" ας πούμε είναι η αγάπη για την Κύπρο, διότι παίζω χρόνια στην Κύπρο. Μοιάζει πάρα πολύ με τη Ρόδο και ένοιωσα μία εξαιρετική αγάπη για αυτό τον τόπο χωρίς να τον ξέρω. Νομίζω ότι έπιασα όλο αυτό το συναίσθημα που υπάρχει εκεί σχετικά με την κατοχή και έκανα αυτό το τραγούδι με αγάπη. Το "Μπαρ" είναι μία περιγραφή για ένα μπαρ που έπαιζα και την πλάκα που κάναμε εκεί, Σ’ όλα τα τραγούδια υπάρχει πίσω μία ιστορία. Κι αν δεν υπάρχει ιστορία, θα υπάρχει κάτι άλλο. Θα υπάρχει ένα συναίσθημα που δεν ξέρεις τι είναι και πού πάει. Καμιά φορά, γράφω τραγούδια για κάτι που είναι ανέγγιχτο ή για ένα απραγματοποίητο όνειρο. Αυτό δεν ξέρεις πώς θα το περιγράψεις και μπορεί να βγει ερωτικό ή οτιδήποτε.

Orfeus: Είναι αυτό που σε ρωτάει το μέλος Astron. Ο Παύλος δηλαδή από δω. Τί είναι αυτό που σε κάνει να γράφεις τραγούδια; Ποια είναι δηλαδή συνήθως η πηγή της έμπνευσής σου;
Β.Κ: Το ουσιαστικό για μένα, είναι μία έντονη νοσταλγία.

Orfeus: Για ποιο πράγμα;
Β.Κ: Για την πραγματική αγάπη, για το αληθινό μας σπίτι, για τους αληθινούς μας φίλους, για την αληθινή μας πατρίδα…. Πολλά μπορεί να πει κανείς. Αλλά η μουσική είναι μία διαρκής νοσταλγία. Εγώ έτσι το καταλαβαίνω.

Astron: Είναι μελαγχολικό δηλαδή το συναίσθημα που σας κάνει να γράφετε.
Β.Κ: Το παράδοξο είναι ότι εγώ γράφω χαρούμενος, αλλά γράφω μελαγχολικά. Όταν είμαι στεναχωρημένος, δεν μπορώ να γράψω τίποτα. Άλλοι κινούνται αλλιώς.

Astron: Α… γράφετε όταν είστε ευτυχισμένος λοιπόν.
Β.Κ: Ευτυχισμένος είναι μία μεγάλη κουβέντα. Όταν είμαι καλά δηλαδή. Ναι.

Astron: Τα "Φιλιά του Αυγούστου" γράφτηκαν δηλαδή όταν νοιώθατε καλά;
Β.Κ: Βέβαια! Και κοίτα… η μελαγχολία υπάρχει μέσα σε όλους τους ανθρώπους και είναι μία υγιής συμπεριφορά. Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια στο …νταχτιρντί! Φυσικά πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, αλλά η μελαγχολία υπάρχει μέσα μας έτσι κι αλλιώς. Και είναι ευεργετικό αυτό. Όπως και η χαρά είναι ευεργετική. Στα "Φιλιά του Αυγούστου" συγκεκριμένα, ένοιωθα ότι κάτι άλλαζε μέσα μου, αλλά δεν μπορούσα να το περιγράψω και είχα πάλι μία νοσταλγία για τη Ρόδο και αυτό μου βγαίνει συχνά, γιατί εκεί είναι οι γονείς μου, οι παιδικοί μου φίλοι, τα ξαδέλφια μου…. Ε είχα στο μυαλό μου τους ξενιτεμένους που γυρίζουν και συναντιούνται στα πανηγύρια του Αυγούστου. Τα "Φιλιά του Αυγούστου" είναι αυτό το πράγμα, αλλά είναι ερωτικό το τραγούδι τελικά…




Astron: Ποιους θεωρείτε τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς/τραγουδοποιούς/τραγουδιστές της εποχής μας;
Β.Κ: Όλοι έχουν γράψει καλά τραγούδια.

Astron: Από τους κλασικούς;
Β.Κ: Ο Σαββόπουλος, ο Βαγγέλης Γερμανός, ο Τουρνάς… κοίτα όλα τα έχω ακούσει. Και τους Beatles και τους τραγουδοποιούς και τα ελαφρά και τα λαϊκά και τον Ζαμπέτα…. Δεν έχει σημασία από πού προέρχεται το τραγούδι. Αρκεί να σε πιάνει. Και γι αυτό, αν πω ότι προτιμώ τον τάδε, θα αδικήσω κάποιον άλλο.

Astron: Ποια είναι η γνώμη σας για την σημερινή κατάσταση στο ελληνικό τραγούδι;
Β.Κ: Το Ελληνικό τραγούδι είναι μια χαρά. Εμείς έχουμε αλλάξει σαν κοινωνία. Ίσως χάθηκε η απλότητα και η χαρά του παρελθόντος. Τώρα υπάρχει μία δυσκολία στον κόσμο…..

Astron: Γιατί συμβαίνει αυτό;
Β.Κ: Πολλά τα προβλήματα. Ανεργία….

Astron: Και παλαιότερα υπήρχαν.
Β.Κ: Σήμερα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Αλλά αυτά είναι κύκλοι που έρχονται και περνάνε. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Κάποτε πήγαινες σε μία πλατεία να πιεις έναν καφέ και ο κόσμος ήταν γελαστός. Σήμερα υπάρχει μία αδιαφορία, μία κατήφεια και δεν φταίει το τραγούδι γι αυτό. Είναι φαινόμενο της εποχής. Το τραγούδι όμως κουβαλάει αυτή την εικόνα, διότι αυτή η κατάσταση, γεννάει σκοτεινές περιγραφές στα τραγούδια. Υπάρχουν τραγούδια εξαιρετικά που δεν ακούγονται γιατί μιλάνε για χαρούμενα πράγματα. Τώρα η εποχή δημιουργεί αδιέξοδα και αδιαφορίες.

Astron: Μελαγχολία δηλαδή;
Β.Κ: Η μελαγχολία δεν είναι κατ’ ανάγκη αδιέξοδη. Ο πεσσιμισμός δεν είναι ωραίος. Η μαυρίλα… Η μελαγχολία είναι δημιουργική.

Orfeus: Η χαρά βιώνεται και ο πόνος τραγουδιέται! Όπως είπε και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων.
Β.Κ: Πολύ σωστά!

Orfeus: Ερώτηση από το μέλος Beatlus:
Β.Κ: Μπητλομανής είναι; (γελάμε)

Orfeus: Ναι!
Β.Κ: Μπορεί να με ρωτήσει ότι θέλει.

Orfeus: Σε ρωτάει λοιπόν: Πως ορίζεις την τραγουδοποιία;
Β.Κ: Πάνω–κάτω είναι αυτά που είπα πιο πριν. Είναι μία διαρκής νοσταλγία. Ένας εμπειρικός τρόπος να κάνεις τέχνη….

Orfeus: Να κάνεις τέχνη αυτό που συμβαίνει; Αυτό που παρατηρείς;
Β.Κ: Πιο απλά θα πω ότι είναι ένα βαθύτερο αίσθημα που δεν ξέρουμε τι είναι.

Astron: Και η έμπνευση πώς έρχεται δηλαδή; Πώς αποφασίζετε και λέτε….
Β.Κ: Δεν αποφασίζεις τίποτα. Ή έρχεται ή δεν έρχεται! Είναι σαν μία φλόγα μέσα σου. Ή θα την ανάψεις, ή όχι. Πώς συμβαίνει αυτό, δεν ξέρω να σου πω. Είναι η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, είναι ένας χαμένος άνθρωπος, πολλά πράγματα είναι….

Orfeus: Δεύτερη ερώτηση από Beatlus: Η τέχνη ορίζει τη ζωή ενός καλλιτέχνη ή το αντίστροφο;
Β.Κ: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η τέχνη βοηθάει. Η τέχνη είναι συντροφικότητα, επικοινωνία και παρηγοριά. Έχει να κάνει με την ψυχή του ανθρώπου.

Orfeus: Εσένα όμως, η τέχνη σου είναι αυτή που οδηγεί και βάζει τη ζωή σου σε ένα μονοπάτι, ή η ζωή σου καθοδηγεί την τέχνη σου;
Β.Κ: Μα είπαμε είναι και επικοινωνία η τέχνη. Πώς θα βαδίσεις να βρεις τους ανθρώπους; Βέβαια η τέχνη μου για μένα, είναι τώρα και επάγγελμα. Είναι η ζωή μου η ίδια. Ταυτίζονται!

Orfeus: Το μέλος vasiloukos ρωτάει: Γιατί δεν μας συνηθίζεις στο να δίνεις τραγούδια σε άλλους καλλιτέχνες;
Β.Κ: Έχω δώσει ένα στη Γλυκερία, αλλά δεν το συνηθίζω, γιατί δεν περισσεύουνε τραγούδια για να δώσω. Εξ άλλου, δεν ασχολήθηκα με αυτό όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα έτυχε!

Astron: Στον τελευταίο δίσκο όμως καλέσατε τον Νταλάρα για να πει ένα τραγούδι.
Β.Κ: Συμμετοχές έχω κάνει.




Orfeus: Δεύτερη ερώτηση από dver17: Σκοπεύεις να βγάλεις με άλλη μορφή κάποια τραγούδια σου λιγότερα γνωστά;
Β.Κ: Προς το παρόν έχω καινούργια τραγούδια που ετοιμάζω! Μπορεί να συμβεί όμως και αυτό.

Orfeus: Αυτό έχει να κάνει με την εμπορικότητα; Με το να πουλήσει δηλαδή η εταιρία; Ή δεν σε αφορά;
Β.Κ: Δεν το έχω σκεφτεί αυτό, αλλά αν μου προτείνουν κάτι και μπορώ να το κάνω και μου αρέσει, γιατί όχι; Δεν βάζω στο μυαλό μου τρόπους και σχέδια. Λειτουργώ με ένστικτο. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά έτσι λειτουργώ και μέχρι τώρα τα πάω μια χαρά.

Orfeus: Μπορείς και το κάνεις αυτό ε; Δηλαδή σε αφήνουν ελεύθερο να κάνεις αυτό που νοιώθεις;
Β.Κ: Ευτυχώς δεν με πιέσανε καθόλου. Μου άφησαν περιθώρια και δεν έχω παράπονο. Εγώ ίσως να μην το χειρίστηκα καλά. Δηλαδή ίσως να έκανα λάθος σε κάποιες επιλογές, όπως ας πούμε ποια τραγούδια θα βάλω στο δίσκο, ή το πού θα παίξω τη μουσική μου. Αλλά μένει η αγάπη του κόσμου και νοιώθω ευχαριστημένος.

Orfeus: Τους μουσικούς στα live σου εσύ τους διαλέγεις; Και πώς; Ρωτάει ο antreas_dr.
Β.Κ: Κοίταξε τώρα που είμαστε ομάδες, φέρνει ο καθένας τους δικούς του και γίνεται μία μπάντα κοινή. Όταν ήμουν μόνος μου, τους μουσικούς τους επέλεγα εγώ. Είναι και φίλοι μου. Παίζουμε χρόνια μαζί και το έχω χαρεί πολύ γιατί έχω καλούς φίλους όπως τον Alejandro Diaz.

Orfeus: Τον Alejandro όμως, τον έχεις πολλά χρόνια κοντά σου.
Β.Κ: Ναι γιατί είναι ο βασικός μουσικός μου. Ταίριαξε πολύ βλέπεις ο ήχος με τον αυλό του Πάνα και το charango. Άσε δηλαδή που έχουμε γίνει και πολύ καλοί φίλοι.

Astron: Ξεχωρίζετε κάποιο από τα τραγούδια σας;
Β.Κ: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω γιατί είναι πολλά πια. Προτιμώ αυτά που αγαπάει ο κόσμος. Το “Κάτι να γυαλίζει” ας πούμε το αγαπάει ο κόσμος, το αγαπάω κι εγώ.

Astron: Κάποιο που να σας εντυπωσίασε και να είπατε “Μα εγώ το έγραψα αυτό”;
Β.Κ: Α, δεν έχω τέτοιους εντυπωσιασμούς με τον εαυτό μου, γιατί έτσι κρατάω και μία ισορροπία. Απλά, μπορεί να αναρωτηθώ καμιά φορά “Α πώς μου ήρθε αυτό; Τι ωραίο που είναι…”, αλλά μέχρι εκεί.

Astron: Για πείτε μας ένα παράδειγμα τραγουδιού που σας εντυπωσίασε.
Β.Κ: Είναι τραγούδια που δεν τα ξέρει ο κόσμος. Το “Για να πετάξεις” ας πούμε…

Orfeus: Το “Κάτι να γυαλίζει” τώρα μιας και αναφέρθηκε, το μέλος xartinooneiro ρωτάει: Πιστεύεις ότι εξακολουθούν πολλοί άνθρωποι να βλέπουν το περιτύλιγμα και όχι την ουσία;
Β.Κ: Ε ναι βέβαια. Πάντοτε.

Orfeus: Το μέλος maspa ρωτάει: Έχεις απογοητευθεί από κάποια συνεργασία;
Β.Κ: Δεν έχω καμία πικρία από τις συνεργασίες μου. Αλλά ακόμα και αν έχει συμβεί, δεν το θυμάμαι. Άρα, όλα καλά!

Orfeus: Τι θα έλεγες στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική; Ρωτάει το μέλος magek.
Β.Κ: Αγάπη για το τραγούδι. Αν σκέφτονται τα χρήματα και τη δόξα, δεν θα κάνουν τίποτα. Αν σκέφτονται το τραγούδι με αγάπη, τα άλλα έρχονται μόνα τους.

Orfeus: Πιστεύεις στο θεό;
Β.Κ: Το παλεύω. Όλοι πιστεύουν σε κάτι.

Orfeus: Έκανες ποτέ μιμήσεις; Το μέλος kalouka αναφέρει κάτι για μιμήσεις και Φυγόκεντρο.
Β.Κ: Κοίταξε… επειδή δούλευα μόνος μου, ήθελα κάποια στιγμή να κάνω κάτι για να σπάσω τη μονοτονία και να κάνω τον κόσμο να γελάσει και έκανα διάφορες μιμήσεις κατά καιρούς.

Orfeus: Η katerina229 θέλει να μάθει αν είσαι ερωτευμένος. Είσαι;
Β.Κ: Δεν ξέρω.

Orfeus: Η AlienP ρωτάει: Πώς κρατάς τη νεανική σου εμφάνιση; Για πες μας λοιπόν το μυστικό να το μάθουμε κι εμείς.
Β.Κ: Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό. Από μόνο του γίνεται. Έχω ελπίδα μέσα μου και μία έντονη νοσταλγία για τα παιδικά μου χρόνια.





Astron: Πολιτικά τραγούδια δεν έχετε γράψει ε; Ή κοινωνικά ας πούμε…
Β.Κ: Έχω γράψει κοινωνικά, αλλά δεν ακούγονται. Τα ερωτικά γίνονται πιο εύκολα αποδεκτά. Αλλά δεν μου έτυχε αυτό που λες. Δεν μου βγήκε. Αν το είχα έννοια, μπορεί να συνέβαινε. Θα μου πεις τι σημαίνει πολιτικά; Πολιτική είναι καθημερινή πράξη. Δεν σημαίνει να είσαι ενταγμένος κάπου. Με αυτή την έννοια, έχω πολιτική στάση στη ζωή μου έτσι κι αλλιώς.

Orfeus: Το πολιτικό τραγούδι δεν “τραβάει” τώρα.
Astron: Μα και τώρα συμβαίνουν πράγματα. Ένα τραγούδι για το Ιράκ ας πούμε….
Β.Κ: Τότε όμως ήταν αλλιώς τα πράγματα. Βγήκαμε από τη χούντα με τον κόσμο να διψάει για πολιτικό τραγούδι που ήταν απαγορευμένο. Σήμερα ο κόσμος δέχεται πιο εύκολα το ερωτικό τραγούδι. Είναι φαινόμενο της εποχής. Μπορεί να μη γράφουμε πολιτικά τραγούδια, παίζουμε όμως για διάφορους σκοπούς.

Astron: Σας αρέσει να παίζετε για σκοπούς;
Β.Κ: Ε βέβαια. Το κάνουμε με αγάπη κι αυτό.

Orfeus: Έκανες διασκευή το Boxer έτσι;
Β.Κ: Ναι!

Orfeus: Σκοπεύεις να ξανακάνεις διασκευές;
Β.Κ: Έχω κάνει μερικές από Beatles. Οι Simon & Garfunkel μου είπαν ότι η μετάφρασή μου δεν θυμίζει το πρωτότυπο τραγούδι. Μα πώς να το κάνω αυτό; Αν το μεταφράσω κατά λέξη, το κείμενο θα βγει τετραπλάσιο. Μου είπαν όμως ότι είναι πολύ ποιητικό και τελικά μου έδωσαν άδεια, αλλά από τους Beatles δεν παίρνεις εύκολα άδεια.




Orfeus: Ετοιμάζεις καινούργια τραγούδια τώρα;
Β.Κ: Ναι, αλλά να δω πότε θα τα βγάλω. Τελείωσε το συμβόλαιό μου με τη LYRA και πρέπει να δω τι θα κάνω.

Orfeus: Ααααα….. Πάμε δηλαδή για τρίτη εταιρία τώρα;
Β.Κ: Όχι απαραίτητα. Μπορεί να γίνει ανανέωση του συμβολαίου που έχω εκεί. Κοίτα… Για μας είναι δύσκολα τα πράγματα τώρα, γιατί ασχολούνται με τα realities. Κάποτε μας έδιναν ώρες και γράφαμε, τώρα δεν μας δίνουν τίποτα. Τα θέλουν όλα έτοιμα.

Orfeus: Τι γνώμη έχεις για τα realities;
Β.Κ: Ε ασχολούνται μαζί τους γιατί έχουν εμπορικότητα. Εσύ Γιώργο θα πήγαινες να κλειστείς εκεί μέσα;

Orfeus: Εγώ όχι δεν θα πήγαινα. Εσύ θα πήγαινες;
Β.Κ: Όχι βέβαια. Κοίταξε… Τους παίρνουν ένα σωρό λεφτά για να τους κάνουν φίρμες, τους εξασφαλίζουν μετά υψηλά μεροκάματα, βγάζουν κι αυτοί τα ποσοστά τους… Εύκολο χρήμα. Κατάλαβες;

Orfeus: Τους παίρνουν δηλαδή ποσοστά από τα μεροκάματα;
Β.Κ: Από παντού τους παίρνουν λεφτά.

Orfeus: Beatles ή Rolling Stones?
Β.Κ: Beatles!

Orfeus: Beatles ή Simon & Garfunkel?
Β.Κ: Beatles!

Orfeus: Beatles ή Bob Dylan?
Β.Κ: Beatles!

Orfeus: Βουγιουκλάκη ή Καρέζη;
Β.Κ: Καρέζη!

Orfeus: Άσπρο ή Μαύρο;
Β.Κ: Άσπρο!

Orfeus: Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός;
Β.Κ: Παναθηναϊκός!

Orfeus: Η φωτογραφία της Φανής υπάρχει;
Β.Κ: Κάπου θα υπάρχει, αλλά τώρα πρέπει να ψάχνω τις κούτες μου. Είναι παλιά ιστορία. Ήμουνα πιτσιρίκι τότε. (Σ’ αυτό το σημείο ο Βασίλης φτερνίζεται δύο–τρεις φορές απανωτά.)

Orfeus: 21
Β.Κ: Τι 21;

Orfeus: Σου είπα έναν αριθμό. 21.
Β.Κ: Τι γράμμα είναι το 21;

Orfeus: “Φ” (γέλια) Θέλεις να μας την περιγράψεις, αφού δεν υπάρχει φωτογραφία;
Β.Κ: Ήταν ένα όμορφο κορίτσι με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια.

Astron: Η ίδια το ξέρει για το τραγούδι;
Β.Κ: Μπορεί να το ξέρει, μπορεί και να μην το ξέρει. Δεν ξέρω.

Outro:

Orfeus: Θα αφιερώσεις κάτι στο MusicHeaven? Ένα τετράστιχο, μία μελωδία, ένα τραγουδάκι δηλαδή. (Σηκώνεται, παίρνει ένα γιουκαλίλι που κρέμεται στον τοίχο και επιστρέφει στη θέση του).
Β.Κ: Θα παίξω ένα καινούργιο τραγουδάκι που έφτιαξα και το αφιερώνω στο MusicHeaven. Αλλά από λόγια, μόνο MusicHeaven θα λέω.
Orfeus: Ότι θέλεις εσύ.





Παίζει μία μελωδία στο γιουκαλίλι δύο-τρεις φορές και σε κάθε φινάλε γίνεται χαμός από τα γέλια, γιατί τη λέξη MusicHeaven τη λέει με πολύ στόμφο.

Orfeus: Βασίλη σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου και σου ευχόμαστε να είσαι καλά και πάντα επιτυχίες.
Β.Κ: Να είστε και εσείς καλά και να περνάτε όμορφα με το MusicHeaven γιατί αυτό που κάνετε είναι πάρα πολύ ωραίο.

Ακούστε το τραγουδάκι στο MP3 Player πάνω δεξιά στη σελίδα, αλλά πριν κάνετε κλικ, θέλω να σας δώσω μία πληροφορία: Οι άνθρωποι σαν τον Βασίλη Καζούλλη, είναι ελάχιστοι!!

Ευχαριστώ τον Παύλο (Astron) που συμμετείχε στη ροή της κουβέντας, αλλά και όλους εσάς που συμμετείχατε με τις ερωτήσεις σας!

Απομαγνητοφώνηση: Orfeus
Φωτογραφίες: Angela_77
Layοut: Jorge

περισσότερα στο www.kazoulis.gr