Archive: You all look the same to me

Ως συνήθως είχαμε ανοίξει μία συζήτηση για τους floyd (τυφλοί fan και οι δύο), και κάποια στιγμή μου λέει ότι θα βάλει ένα κομματάκι στο SONY ericsson,  και να του πω αν μου αρέσει. Το συγκεκριμένο κομμάτι που έβαλε ήταν το θεικό again.Τρελλάθηκα, από την επόμενη κιόλας έψαξα, έμαθα, και έχω φτάσει τώρα στο σημείο να σας μιλάω για αυτούς.

Μετά τις κυκλοφορίες των Trip-Hop δίσκων Londinium και Take my head,  οι Archive ήταν ένα όχι και τόσο πετυχημένο συγκρότημα.Οι κριτικές για τους δίσκους αυτούς, δεν ήταν άσχημες αλλά δεν ήταν και τόσο καλές όσο και του τρομερού και αξιοσέβαστου You all look the same to me (πω-πω τίτλος! ). Μετά την κυκλοφορία του, οι Archive  έγιναν και δίκαια μάλιστα οι Pink Floyd του 2000. Πολυσυζητημένοι για τα singlάκια again και numb και τα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια τους, κέρδισαν τη προσοχή πολλών floydian και όχι μόνο! Ο νέος τότε (γιατί ρε γαμώτο όχι ακόμα) τραγουδιστής Graig Walker εντυπωσίασε με την dark και μελωδική ταυτόχρονα φωνή του.

Πάμε για μία ωραία ανάλυση τώρα. Ο δίσκος ξεκινάει με το single ''again''. Το τραγούδι αυτό ξεκινάει σαν ένα psychedelic ballad κομμάτι και εξελίσεται σε πιό δυνατές μελωδίες.Απευθύνεται σε μία κοπέλα και της λέει ο Walker ότι άμα φύγει μακριά της δεν πρόκειται να ξαναγελάσει. Η κιθάρα είναι μελαγχολική και μετά από το πρώτο chorus μπαίνει μία βαθιά φυσαρμόνικα στο κομμάτι. Μετά μπαίνουν ντραμς, μπαίνει ένα σολάκι, στη συνέχεια ο Walker φωνάζει και ωρείεται. Επίσης η φωνή του τραγουδιστή έναι εξίσου βαθιά και ωραία. Το αποτέλεσμα; Ένα τρομέρο 16λεπτο κομματάκι που από το πρώτο λεπτό που το άκουσα δεν ξεκολλάω από πάνω του.

Το δεύτερο έναι το άλλο σιγκλάκι του δίσκου, numb.Είναι απλά ένα ''γρήγορο'' και δυνατό κομμάτι.Ο walker λέει:''You put a hope through me, I put a hope through you, cause I'm numb''Η κιθάρα που μπαίνει στη μέση του τραγουδιού το κάνει πιο κουλ, αλλά παραμένει με την καλή έννοια αποκατιανό. Από πίσω ακούγεται μία φωνή σαν να ακούγεται από ρομπότ που λέει συνεχώς ''numb"".Τέλειο κομμάτι, μπορείς να το χορέψεις κιόλας, πράγμα ασυνήθιστο για τους Archive.

Ακολυθεί το meon.Εντάξει ήσυχη μελωδία, και ωραίο αρμόνιο.Ρεφρέν που μας θυμίζει Radiohead, και με την εισαγωγή και της γυναικίας φωνής(Maria Q), και των ντραμς, γίνεται ακόμα πιο ταξιδιάρικο.Ο walker θέλει να πεθάνει εδώ, και μας προκαλεί να τον δούμε να το κάνει.Αυτά για το meon..

Μετά από αυτό πάει μία μπαλάντα, το goodbye.Είναι μιά μπαλάντα που εμένα προσωπικά μου θυμίζει U2 ή Coldplay(ελπίζω να μην φάω κράξιμο για αυτό), αλλά για μένα τουλάχιστον η μεγαλύτερης κλάσης φωνή του Walker, είναι ένα σήμα κατατεθέν για το κομμάτι αυτό. Ούτε Bono, όυτε Martin. Κατάλληλο κομμάτι για να κλάψεις, να χαλαρώσεις ή και να χορέψεις μπλουζ...ένα απλό κομμάτι που κάνει τον δίσκο ακόμα πιο πλούσιο.

Το now and then διαρκεί ένα λεπτό η Μαρία ξανά αφιερώνει τα λόγια σε κάποιο κοντινό της άνθρωπο, λέγοντάς του πως πάντα με κράταγες κλπ...και μπαίνει και το το Seamlesss, αν και έχει την ίδια διάρκεια με το προηγούμενο κομμάτι, σε κάνει να χάνεσαι στα βάθη της θάλασσας.Ακούς υπόκωφους και μακρινούς ήχους.Πολύ ωραίο...

Και έχουμε το Finding it so hard...πόσο τρομακτικά ξεκινάει και πωσο μελαγχολικά συνεχίζει...μουσικά όπως και τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου σε χαλαρώνει, και σου κάνει ότι θα σου έκανε το echoes ή και το Atom heart mother ή shine on you crazy diamond... Η κιθάρα που προσθέτεται στο τέλος παίζοντας  ως συνήθως ακόρντα χωρίς τρίτη, με έκανε να πω στο τέλος, ότι είναι και τέλειο. Το μόνο του ελλάτωμα είναι ότι τα τύμπανα είναι ηλεκτρικά αλλά δεν βαριέσαι...ένας τρόπος σύνθεσης είναι και αυτός.Στιχουργικά ο walker μας λέει πως δεν μπορεί να επικοινωνίσει με κανέναν, μόνος του είναι... το τραγούδι θα το κατάταζα στα Alternative psych electronic κομμάτια.

Και μια που μιλάμε για psych Electronica, να και το fool...ότι πρέπει για αυτή τη κατηγορία ροκ.Ξεκινάει με έναν Pop ρυθμό, σταματάει και συνεχίζει έτσι, με την πρόσθεση της φωνής του Walker, και μίας ηλεκτρικής κιθάρας, που πράγμα πρωτότυπο για τους Archive, σολάρει! ! ! Έτσι η μελωδία αυτή γίνεται όλο και πιό ροκ.Και ναι, αυτό το κομμάτι, τελικά μας λέει πολλά...

Και έχουμε και το hate τώρα...Ως συνήθως(Ουφ! ) εισαγωγή με αρμόνιο, και συνέχεια με πιανάκι-το αρμόνιο δεν χάνεται-και προσθέτεται και πνευστό! Για αυτό ακριβώς το λόγο πιστέυω πως οι Archive είναι απρόβλεπτοι με την μουσική τους-μπορεί στο ένα τραγούδι να παίζει αρμόνιο και ντραμς και στο άλλο βιολί με άρπα-ένας ακόμη λόγος που τους πάω με χίλια.Το hate αποτελεί μία ακομη σχεδόν τετράλεπτη μελαγχολική μελωδία.

Και ανακεφαλαιώνεται ο δίσκος με το need...ό, τι και να πω είναι λίγο για αυτό το ολιγόλεπτο αριστούργημα.Ιδανικό κλείσιμο για έναν τόσο psychedelic δίσκο, με κλασσική κιθαρούλα, και ωραία συμφωνία μεταξύ της κιθάρας και του Walker.Τέλοιο ξεκίνημα του δίσκου, συνεπώς και τέλειο κλείσιμο.Μας θυμίζει πάντως και λίγο If ή remember a day(καμία σχέση αλλά εγώ είχα το ίδιο feeling).Πολύ καλό, μπράβο.

Το you all look the same to me δεν πρέπει να χαθεί στο πέρασμα των χρόνων...Πρέπει να μείνει στην ιστορία της psych, όπως έμεινε και το wish you were here ή και το Meddle.Πρέπει πάντα να το τιμάμε αυτό το δισκάκι, ακόμη και να συμβεί το ίδιο που έγινε και με τον Wright...


Πηγές: www.wikipedia.org