Θέλω να γράψω δυο στίχους για του πόνου τα καμώματα..
Τις στιγμές που με χτυπά μέσα στα άγρια ξημερώματα..
Μα το χέρι μου σαν πιάσει το μολύβη, τρέμει σαν τρελό..
Και ενέργεια δεν έχω άλλο πια για να σταθώ..
Ζαλισμένος πέφτω κάτω με την σκέψη μου μαζί..
Είναι η μοναδική παρέα που παντού με ακολουθεί..
Το κουράγιο μου έχω χάσει και δεν ψάχνω να το βρω..
Οι ελπίδες και το μέλλον μου έχουν φύγει απο εδώ..
Το σκοτάδι είναι ολόγυρα, και υπάρχει μια σιωπή..
Ησυχία που με τρομάζει τώρα τούτη την στιγμή..
Και το τέλος αν θα μάθω δεν με νοιάζει τώρα πια..
Μόνο θέλω να περάσει η ψυχρή μου μοναξιά..
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#17711 / 29.01.2009, 14:51 / Αναφορά Πολύ πόνος για νέο παιδί βρε Ντίνο... :P Πέρα από την πλάκα,πολύ καλό! Με άρεσε... |
#17718 / 30.01.2009, 12:21 / Αναφορά Γεμάτο έκφραση! Μ' άρεσε πολύ το μέτρο και η ομοιοκαταληξία. "Ζαλισμένος πέφτω κάτω με την σκέψη μου μαζί.." Αυτός ο στίχος είναι πάρα πολύ ωραίος! Νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει και πολύ καλό τραγούδι...! |
#17721 / 31.01.2009, 18:28 / Αναφορά sas euxaristo kai tous 2 gia ta sxolia :) |
#17741 / 02.02.2009, 19:53 / Αναφορά Καλό το κείμενο με ωραία λόγια και με νόημα.Μπράβο σου |
#17753 / 04.02.2009, 15:02 / Αναφορά Πολύ όμορφοοο .... ελπίζω να μην νιώθεις όντως έτσι και απλώς να έχεις ταλέντο :| |