..Ευτυχώς κάποτε περνάει αυτή η απαίσια αρρώστεια που λέγεται έρωτας...
..Ευτυχώς κάποτε περνάει αυτή η απαίσια αρρώστεια που λέγεται έρωτας. Εκείνη που σε κάνει να κινήσαι με τα μάτια κλειστά και ν'αφουγκράζεσαι τα χιλιάδες συναισθήματα που πανηγυρίζουν μέσα σου. Η φασαρία τους μπορεί να μη σε αφήνει να κοιμηθείς τη νύχτα και ν'αναζητάς συνέχεια το φάρμακο που θα καταλαγιάσει τις ανεδαφικές σκέψεις σου. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάγνωση για τα αίτια που τη προκαλούν,ούτε συγκεκριμένος τρόπος αντιμετώπισης. Όλα παίζονται σ'ενα ''μάτσο'' στιγμές κι όλα μπορεί να τελειώσουν άπ'τη μια στιγμή στην άλλη. Μπορεί να γιατρευτείς και να έχεις χάσει απλά το χρόνο σου και μπορεί να γιατρευτείς και να έχεις αποκτήσει σημαντικά αντισώματα για τη μετέπειτα πορεία σου. Οι περισσότεροι λένε οτι κανείς δε γλυτώνει από αυτήν κι άλλοι λένε οτι δεν την έχουν περάσει και τη περιμένουν με ανυπομονησία.Κανείς δε τη φοβάται πριν τη περάσει. Υπάρχουν κι άνθρωποι βέβαια που τη περνούν και κάνουν τα πάντα για να τη ξαναπεράσουν,αλλά ξεγελιούνται γιατι η αρρώστεια αυτή δεν είναι ποτέ η ίδια. Είναι απρόβλεπτη και μυστηριώδης και έρχεται ύπουλα,εκεί που δε τη περιμένεις. Εξάπτει τη φαντασία και ελένχει τις κινήσεις,το μυαλό και τις αισθήσεις. Σε κάνει να νιώθεις πολύ έντονα τη χαρά και τον πόνο. Σε κάνει να ελπίζεις,να ξεφεύγεις,να δημιουργείς. Σου χαρίζει τόσα πολλά...όσα μπορεί και να σου κλέψει. Είναι μια αρρώστεια που όταν σε χτυπήσει αφήνεσαι στο έλεος της και περιμένεις να δείς τι θα μείνει στο τέλος. Σαν τα όνειρα που δε ξέρεις πόσο κρατάνε πριν σε ξυπνήσει κάποιος το πρωί.....κι ανάλογα την ένταση τους τα θυμάσαι άλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο....
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#18528 / 31.05.2009, 19:09 / Αναφορά Πολύ μου άρεσε!!!! Μπράβο σου. |