Το Τέρας

ΤΟ ΤΕΡΑΣ

Κρύβω ένα τέρας που μέσα μου βηχάει
ξυπνάει, με τρομάζει κι’ όλο με ξεπερνάει

Κρύβω ένα τέρας, γίνομαι ένα τέρας
κάτι τέτοιες μέρες στερεύει ο αέρας
φωνάζει η άγρια φύση, κραυγές που κρύβουν μίσος
κραυγές οργής που ίσως
ν’ ανήκουνε σε μένα

Γίνομαι ένα τέρας, μια μάζα δίχως φρένα
ακούω αλήθειες και φωνάζω, ακούω αλήθειες στα χαμένα

Υπάρχει ένα τέρας που μέσα μου βογκάει
γουστάρει να τα σπάσει, ν’ απλώσει, να ξεσπάσει
γουστάρει να αρπάξει σφιχτά τα χαλινάρια
να τρέξει, να πατήσει, τη μοίρα του ν’ αδράξει

Υπάρχει ένα τέρας που μέσα μου κοιμάται
κι’ αν όλη η δυστυχία που ζω δεν το ξυπνήσει
θα κρύβω μέσα μου ένα τέρας
ένα θυμό και μια ελπίδα
θα κρύβω μέσα μου ένα βήχα, σαν στεναγμό, σαν βογκητό
θα περιμένω να ξυπνήσει, μετά θα τρέχω να κρυφτώ