Δέος στη συναυλία της το βράδυ της 7ης Ιουνίου! Ρεπορτάζ και videos.
Μπαίνω βιαστικά στο δεύτερο κομμάτι, με τη φοβία πως από τον κόσμο δε θα μπορώ να βρω θέση ούτε στις πάνω πάνω κερκίδες. Αν κι είχα δει πως τα αμάξια έξω δεν ξεπερνούσαν τα σαράντα δεν πήγε το μυαλό μου στο ότι θα δω το χώρο σχεδόν άδειο! Ήμαστε δεν ήμαστε 500 άτομα. Τραγικό αν σκεφτείς πως την προηγούμενη ημέρα γινόταν χαμός στη Cesaria Evora. Βέβαια, δε συγκρίνω τα ασύγκριτα!
Πιο ταλαιπωρημένη φωνή από ποτέ, σώμα φανερά κουρασμένο. Συνδιάζοντας την κατάστασή της με το χώρο σκέφτηκα πως θα φύγει στα μισά της συναυλίας ή θα βαρεθεί ή θα τραγουδάει απλά για να τραγουδήσει κλπ. Η έκλπηξη ήταν πως δεν το κανε. Είχε όση όρεξη μπορούσε να 'χει, δεν άφησε τραγούδι που να μη σχολιάσει και δεν ήταν λίγα τα αστεία που έκανε! Παρουσίασε τον καινούργιο της δίσκο "Horses and High Heels", του οποίου τα τραγούδια βρήκα πολύ..εύπεπτα σε θέμα στίχου, αν και καθαρά αυτοβιογραφικά (όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε τα τελευταία χρόνια).
Στο σημείο που θα έλεγε τη μεγάλη επιτυχία "Sister Morphine", έκανε μια εισαγωγή: "Το έγραψα κάποτε με κάποιον τύπο...Mick Jager". Με τον τρόπο που το είπε γέλασε κι η ίδια και το θέατρο, αλλά εγώ μελαγχόλησα σκεφτόμενη τα περασμένα της χρόνια. Στην πορεία του τραγουδιού δάκρυσε, αλλά εγώ έκλαψα από τη συγκίνηση. Μπορεί η φωνή της να μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, αλλά το συναίσθημα που έδινε στους θεατές ήταν μοναδικό. Το ένιωθε κανείς μέσα του.
Έκανε αρκετές διασκευές κι είπε πολλές ιστορίες, όπως πώς της έδωσε το "Ιncarceration of a Flower Child" o Roger Waters.
Πάντα παρέα με τσιγάρο και ποτό. Κι ενώ στο τέλος πιθανότατα ήταν να κλείσει με το "So Sad" (αλλά αυτό δε θα το μάθουμε ποτέ) κάποιος τη διέκοψε από το κοινό και φώναξε "Working Class Hero". Όλοι ξεσηκώθηκαν κι είπαν "Oh Yeah"! Το ίδιο είπε κι η Marianne, που έμεινε έκπληκτη που το είχε ξεχάσει. "Particularly for Greece!" (είχε στείλει μήνυμα συμπαράστασης στους Αγανακτισμένους). Και μ' αυτό το κομμάτι έκλεισε τη συναυλία της Τρίτης. Σοβαρή "απώλεια" το "So Sad", που τόσο περίμενε το κοινό. Αλλά, πιστεύω, πως αποζημειώθηκε από το σύνολο! Επίσης, δε θα μπορούσα να παραλείψω την υπέροχη μπάντα που είχε από πίσω της, της οποίας τη διεύθυνση την είχε μια νεαρή μουσικός.
Πάντα με χιούμορ, καλή διάθεση και την απόφαση "αφήνω πίσω το παρελθόν και κοιτάω μπροστά", η Marianne έδειξε για άλλη μια φορά πόσο αγαπάει το κοινό της!
Περισσότερα videos από τη συναυλία της Marianne Faithfull στα κανάλια https://www.youtube.com/user/maraiahk1 και https://www.youtube.com/user/mtzanog
Η φωτογραφία είναι του χρήστη totr απο το flickr
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#22847 / 11.06.2011, 12:34 / Αναφορά Mπράβο despinakontogianni για το υπέροχο review σου! Περιμένουμε ακόμα ποιο όμορφα αφιερώματα απο τις συναυλίες που πηγαίνεις! |
#22849 / 11.06.2011, 16:34 / Αναφορά Πολύ όμορφη παρουσίαση. Επειδή αφήνεις υπόνοιες κι αιωρούμενα ερωτηματικά, ήταν η "Marianne" που περίμενες, ή έλειπε κάτι? |
#22853 / 12.06.2011, 01:10 Επειδή στο μυαλό μου το 'χα ξεκάθαρο, νόμιζα πως είναι και για τους άλλους! :P Ειλικρινά δεν ξέρω τί περίμενα, για να μπορώ να πω. Έμεινα ευχαριστημένη, αλλά δεν είχα κάτι από πριν στο μυαλό μου, ώστε να πω πως πληρούσε τις προϋποθέσεις! Την απόλαυσα! |
#22854 / 12.06.2011, 16:06 / Αναφορά Ίσως να ένιωθα κάποια απογοήτευση που δεν θα άκουγα το "so sad", αλλά και πάλι πιστεύω πως αποτέλεσε μοναδική εμπειρία για όσους βρεθήκανε εκεί! :) |