Bittersweet Symphony - The Verve

Το «Bittersweet Symphony» περιλαμβάνεται στο άλμπουμ των Verve «Urban Hymns», που κυκλοφόρησε το 1997, και αποτελεί ένα από τα γνωστότερα τραγούδια της δεκαετίας του 1990 με ήχο που συνδυάζει το εναλλακτικό ροκ με τη βρετανική Pop (γνωστή και ως BritPop).
Την παραγωγή του τραγουδιού την έκαναν από κοινού οι Verve, ο Christopher Marc Potter και ο μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των Killing Joke, Martin Glover, γνωστός και ως Youth.

Ο Richard Ashcroft, βασικός τραγουδιστής των Verve, έγραψε τους στίχους ρίχνοντας μία ζοφερή και πεσιμιστική ματιά στη θλιβερή πλήξη της καθημερινής ζωής παρομοιάζοντας τη ζωή με γλυκόπικρη συμφωνία. Το μελαγχολικό ρεφρέν «I can’t change my mold» («Δεν μπορώ ν’ αλλάξω τον τύπο μου») προέρχεται από μία περίοδο κατά την οποία ο Ashcroft είχε έμμονη ιδέα με τον γενετικό κώδικα.

Richard Ashcroft: Το θέμα είναι κατά πόσο μπορούμε να σπάσουμε τον κώδικα, ο οποίος μας έχει δοθεί από τους προγόνους μας, την οικογένεια, τον τόπο που γεννηθήκαμε και το περιβάλλον μας, και πόσο μπορείς να απομακρυνθείς από αυτά. Είναι αναπόφευκτο ότι όλα τα γνωρίσματα του πατέρα μου κάποτε θα αρχίσουν να βγαίνουν από μένα σε οποιαδήποτε δεδομένη κατάσταση. Είναι το αίσθημα που νιώθεις ότι μερικές φορές είσαι εντελώς παγιδευμένος και ότι έχεις τη ζωή που ήδη ορίστηκε για σένα.

Από συνθετικής άποψης, το «Bittersweet Symphony» περιλαμβάνει sample από το «The Last Time» των Rolling Stones που είχε κυκλοφορήσει σε single το 1965 με παραγωγό τον Andrew Loog Oldham. Για την ακρίβεια, οι Verve χρησιμοποίησαν μέρος από την ορχηστρική εκδοχή του «The Last Time», όπως το είχε ηχογραφήσει ο Oldham με την ορχήστρα του στο πλαίσιο του δίσκου «Rolling Stones Songbook».

Το «Bittersweet Symphony» ήταν το πρώτο single του άλμπουμ «Urban Hymns» και κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία στις 16 Ιουνίου 1997 σε τρεις διαφορετικές εκτελέσεις: album version (5:58), radio edit (4:35) και extended version (7:52). Το τραγούδι έφτασε στο Νο 2 των βρετανικών charts ενώ αργότερα έφτασε και στο Νο 12 των Η.Π.Α. (όπου κυκλοφόρησε στις 3 Μαρτίου του 1998 και παρέμεινε 20 εβδομάδες στα charts).

Επίσης, έγινε Νο 2 στην Ιταλία, Νο 3 στην Ιρλανδία, Νο 5 στον Καναδά, Νο 6 στη Φιλανδία, Νο 9 στη Νορβηγία, Νο 10 στη Σουηδία, Νο 11 στην Αυστραλία, Νο 14 στην Ολλανδία, Νο 15 στην Αυστρία, Ελβετία και Νέα Ζηλανδία, Νο 16 στη Γαλλία και Νο 18 στο Βέλγιο.

Το 1998 το τραγούδι ήταν υποψήφιο για Brit Award στην κατηγορία Best British Single ενώ την επόμενη χρονιά ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Rock Song.

Παρά τη μεγάλη επιτυχία του τραγουδιού, θα δυσκολευτεί κανείς να βρει κάτι που να μπορεί να θεωρηθεί ως συστατικό επιτυχίας. Οι στίχοι δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο, όχι ότι είναι κακοί αλλά ούτε και εκπληκτικοί. Το τραγούδι δεν έχει ρεφρέν, ούτε γέφυρα. Στην ουσία δεν είναι παρά ένα μακρόσυρτο κουπλέ. Κι όμως, πρόκειται για ένα σπουδαίο τραγούδι, το οποίο συνοδεύτηκε κι από ένα εξίσου σπουδαίο video, και δικαίως κατέκλυσε ραδιόφωνα και μουσικά κανάλια.

Το πολύ χαρακτηριστικό video του «Bittersweet Symphony», δείχνει τον Richard Ashcroft να περπατάει ανέκφραστος στην Hoxton Street, έναν από τους πιο πολυσύχναστους και γεμάτους μαγαζιά δρόμους του Λονδίνου.

Ο Ashcroft ξεκινάει το περπάτημά του από τη νοτιοανατολική γωνία της διασταύρωσης των οδών Hoxton και Falkirk στο Βόρειο Λονδίνο και συνεχίζει κατά μήκος της ανατολικής πλευράς της Hoxton Street κατευθυνόμενος προς τα βόρεια.

Στο video, ο τραγουδιστής δείχνει να αδιαφορεί για αυτά που συμβαίνουν γύρω του και αρνείται να αλλάξει το διασκελισμό ή την κατεύθυνσή του, με αποτέλεσμα να συγκρούεται επανειλημμένα με διάφορους περαστικούς (ένας εκ των οποίων σκοντάφτει και πέφτει). Κάποια στιγμή ένα αυτοκίνητο παραλίγο να τον χτυπήσει ενώ σε μία άλλη περίπτωση, όταν ένα άλλο αυτοκίνητο σταματάει μπροστά του, ο Ashcroft πηδάει πάνω στο καπό και συνεχίζει προκλητικά την πορεία του ενώ ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου βγαίνει έξω και του φωνάζει. Στο τέλος του video, τα υπόλοιπα μέλη των Verve ενώνονται με τον Ashcroft και περπατούν μαζί στο δρόμο. Η εικόνα αυτή οδηγεί στην αρχή του video-clip του τραγουδιού «The Drugs Don’t Work», το οποίο είναι το επόμενο τραγούδι των Verve που κυκλοφόρησε σε single.

Η ιδέα για το video-clip του «Bittersweet Symphony» προήλθε από το αντίστοιχο video που έκαναν το 1991 οι Massive Attack για το σχεδόν ομότιτλο «Unfinished Sympathy», όπου η τραγουδίστρια Shara Nelson τραγουδάει περπατώντας με παρόμοιο τρόπο σε μία γειτονιά του Los Angeles.
Το 1998 το video του «Bittersweet Symphony» ήταν υποψήφιο για τρία MTV Video Music Awards στις κατηγορίες Video Of The Year, Best Group Video και Best Alternative Video.

Παρά την τεράστια απήχηση του «Bittersweet Symphony» οι Verve δεν κέρδισαν τίποτα από οικονομικής άποψης. Αυτός που κέρδισε περισσότερα από κάθε άλλον από το «Bittersweet Symphony» ήταν ο Allen Klein (1931-2009), πρώην μάνατζερ των Rolling Stones, και ιδιοκτήτης της ABKCO Records.
Οι Stones, στα πρώτα βήματα της καριέρας τους, είχαν υπογράψει ένα συμβόλαιο με τον Klein, εξαιτίας του οποίου αναγκάστηκαν να κάνουν τεράστιες παραχωρήσεις προκειμένου να απελευθερωθούν. Μέρος αυτής της συμφωνίας ήταν και η παραχώρηση στην ABKCO Records των δικαιωμάτων όλων των τραγουδιών που κυκλοφόρησαν οι Rolling Stones μέχρι το 1969!

Ο Klein, έχοντας στην ιδιοκτησία του τα πνευματικά δικαιώματα της χρυσής εποχής των Rolling Stones, θησαύριζε κυριολεκτικά και βλέποντας τη μεγάλη απήχηση που είχε το «Bittersweet Symphony» δεν δίστασε να μηνύσει τους Verve για τη χρήση της μουσικής του «The Last Time». Αυτό που ακολούθησε ήταν μια πικρή (και καθόλου γλυκιά) νομική διαμάχη…

Ενώ, λοιπόν, οι Verve είχανε πάρει άδεια χρησιμοποίησης μέρους από την ηχογράφηση του Oldham, ο Klein υποστήριξε ότι οι Verve έκαναν υπερβολική χρήση (!) οδηγώντας τους στα δικαστήρια.

Παρά το γεγονός ότι οι Verve είχαν πρωτότυπους στίχους και ότι η μουσική του «Bittersweet Symphony» βασίστηκε εν μέρει και όχι ολοκληρωτικά στην ηχογράφηση του Oldham (και μάλιστα η προεξέχουσα μελωδία με τα φορτισμένα βιολιά είναι δημιουργία του Ashcroft), οι κατήγοροι υποστήριξαν ότι το sample αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία γράφτηκαν όλα τα υπόλοιπα μέρη του τραγουδιού.
Οι Verve απάντησαν κατηγορώντας τους για απληστία βλέποντας την επιτυχία του τραγουδιού.

Εμπλεκόμενοι σε δυσβάσταχτες νομικές δαπάνες και δικαστικές περιπέτειες, τελικά οι Verve αναγκάστηκαν να εκχωρήσουν το 100% των πνευματικών δικαιωμάτων του «Bittersweet Symphony» στην ABKCO, δηλαδή στον Allen Klein, και να προσθέσουν τα ονόματα των Mick Jagger και Keith Richards στους δημιουργούς του τραγουδιού. Ο Ashcroft χολωμένος από την εξέλιξη αυτή δήλωσε με ειρωνεία ότι το «Bittersweet Symphony» είναι το καλύτερο τραγούδι που έγραψαν οι Jagger και Richards από την εποχή του «Brown Sugar»!
Ο μπασίστας των Verve, Simon Jones, δήλωσε:
- Μας είπαν ότι τα δικαιώματα θα μοιραζόντουσαν 50-50, και όταν είδαν πόσο καλά πήγαινε ο δίσκος μάς πήραν τηλέφωνο και μας είπαν ότι θέλουν το 100% ή να αποσύρουμε το δίσκο από τα μαγαζιά, λέγοντας ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Οι περιπέτειες με τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού δεν τελείωσαν εδώ. Βλέποντας ότι στους δημιουργούς του «Bittersweet Symphony» μπήκαν τα ονόματα των Mick Jagger και Keith Richards, ο Andrew Logg Oldham μήνυσε κι αυτός τους Verve!
Και σαν να μην έφταναν αυτά, όταν το «Bittersweet Symphony» διεκδίκησε βραβείο Grammy υποψήφιοι χρήσθηκαν ο Mick Jagger και ο Keith Richards και όχι οι Verve!

Σε μία συνέντευξή του στο περιοδικό Q, που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1999, ο Keith Richards ρωτήθηκε αν σκέφτηκε ότι ήταν σκληρό να στερήσουν από τους Verve τα πνευματικά δικαιώματα για το «Bittersweet Symphony». Ο Richards απάντησε:
- Εγώ είμαι έξω από αυτό το μερτικό. Αυτή είναι μία σοβαρή νομική μαλ… Αν οι Verve μπορούν να γράψουν ένα καλύτερο τραγούδι, μπορούν να κρατήσουν τα λεφτά.

Κι όμως, ακόμα και το τραγούδι των Rolling Stones ήταν κόπια ενός Gospel τραγουδιού, με τίτλο «This May Be The Last Time» που είχε κυκλοφορήσει το 1955 από τους Staples Singers. Εντούτοις, σε κείνη την περίπτωση οι Staples Singers δεν εισέπραξαν απολύτως τίποτα μιας και το τραγούδι ήταν παραδοσιακό και δεν υπήρχε κανένας ιδιοκτήτης των πνευματικών δικαιωμάτων. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε το είχαν ηχογράφησαν στο παρελθόν πολλοί καλλιτέχνες. Παρόλα αυτά, πολλοί υποστηρίζουν ότι οι Rolling Stones έπρεπε να αποδώσουν πνευματικά δικαιώματα στους Staples Singers αφού το «The Last Time» βασίστηκε στη δική τους εκτέλεση.

Το θέμα είναι ότι, όπως εξελίχθηκε η ιστορία με τα πνευματικά δικαιώματα του «Bittersweet Symphony», περισσότερο αποδείχθηκε ότι ο Allen Klein είχε καλύτερο δικηγόρο από τους Verve παρά ότι το τραγούδι γράφτηκε από τους Mick Jagger και Keith Richards. Άλλωστε ο Klein ήταν συνηθισμένος από τις αγωγές εναντίον του. Την αρχή την έκαναν οι Rolling Stones και το 1973 ακολούθησαν οι Beatles, οι οποίοι έπεσαν κι αυτοί θύματα της καπατσοσύνης του. Μάλιστα ο Paul McCartney έβλεπε εφιάλτες στους οποίους ο Klein εμφανιζόταν σε ρόλο οδοντίατρου αφαιρώντας του τα δόντια!
Οι Verve λοιπόν δεν είχαν καμία τύχη… Ο Richard Ashcroft έδωσε τόπο στην πικρία αλλά και στην ψευτοπαλληκαριά των εταιρειών.
- Προφανώς στην αρχή ήθελα να σπάσω μερικές πόρτες. Αλλά έπειτα σκέφτεσαι στο τέλος της ημέρας ότι αυτό το τραγούδι, όποιος κι αν έχει τα δικαιώματα, ξέρεις ότι είναι δικό σου. Έπρεπε, λοιπόν, να προχωρήσουμε παρακάτω και να συνειδητοποιήσουμε ότι το τραγούδι αυτό μας άνοιξε πολλές πόρτες σε όλο τον κόσμο.

Ο Ashcroft είχε δίκιο. Το «Bittersweet Symphony» τους πήρε από το χώρο της ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής και τους εκτόξευσε στις σφαίρες του παγκόσμιου καλλιτεχνικού στερεώματος.

Το video του «Bittersweet Symphony» έγινε αντικείμενο παρωδίας από το βρετανικό συγκρότημα Fat Les. Για τις ανάγκες του video του τραγουδιού «Vindaloo», οι Fat Les χρησιμοποίησαν τον ηθοποιό Paul Kaye, ο οποίος ως άλλος Richard Ashcroft περπάτησε τον ίδιο δρόμο. Σε αντίθεση όμως με τον Ashcroft, που ήταν μόνος του, ο Kaye είχε και μία τεράστια παρέα από παλαιστές σούμο, γαλλίδες υπηρέτριες, μουσικούς, έναν παπά, και πολλούς άλλους απίθανους τύπους που περπατούσαν μαζί του.

Το «Bittersweet Symphony» χρησιμοποιήθηκε στη χαρακτηριστική τελική σκηνή της ταινίας «Ερωτικά Παιχνίδια» (Cruel Intentions, 1998), όπου μ’ αυτό απεικονίστηκαν οι διακυμάνσεις της ζωής του Sebastian (που υποδύεται ο Ryan Phillippe): από τα καραγκιοζιλίκια της αδερφής του, που σχεδόν τον κατέστρεψαν, μέχρι το κορίτσι που τον έκανε να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του. Το τραγούδι ακούστηκε επίσης σε ένα επεισόδιο της αμερικανικής σειράς κινουμένων σχεδίων “Simpsons” (2008).

Στο πλαίσιο των προκριματικών αγώνων που έδωσε η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αγγλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 αλλά και του Euro 2012, το κανάλι ITV προέβαλε video στο οποίο ακουγόταν το «Bittersweet Symphony». Το video έδειχνε στιγμιότυπα από την ιστορία του ποδοσφαίρου της Αγγλίας και κατέληγε με την προβολή του νέου Σταδίου Wembley.

Το ίδιο τραγούδι χρησιμοποιήθηκε από την ομάδα του NBA, Denver Nuggets, ως μουσική υπόκρουση πριν από την έναρξη των παιχνιδιών, καθώς και από τον Αυστραλό παρουσιαστή Chris Smith, ως εισαγωγή στο ραδιοφωνικό show που έκανε στο σταθμό 2GB του Sydney.

Κεφαλαιοποιώντας την επιτυχία του τραγουδιού, και παρά την αντίθετη θέληση των Verve, ο άπληστος Allen Klein έδωσε άδεια στη Nike να προχωρήσει σε μία τηλεοπτική διαφημιστική εκστρατεία εκατομμυρίων δολαρίων όπου ακούστηκε το τραγούδι των Verve ταυτόχρονα με την προβολή εικόνων των παπουτσιών της εταιρίας.

Richard Ashcroft: Το τελευταίο πράγμα που επιθυμούσα ποτέ για τη μουσική μου είναι να χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς. Ακόμα νιώθω αηδία γι’ αυτό.

Το «Bittersweet Symphony» χρησιμοποιήθηκε επίσης σε διαφήμιση της Vauxhall Motors και της Opel Astra (2002) προτρέποντας τον Ashcroft να δηλώσει επί σκηνής:
- Don’t buy Vauxhall cars, they’re shit!

Με το «Bittersweet Symphony» τελείωνε συνήθως τις συναυλίες του ο Richard Ashcroft, όταν ξεκίνησε τη σόλο καριέρα του. Στις 2 Ιουλίου 2005, στο πλαίσιο του Live 8, ο Ashcroft ερμήνευσε το τραγούδι μαζί με τους Coldplay στο Hyde Park του Λονδίνου, σε μία από τις καλύτερες στιγμές του φεστιβάλ. Μάλιστα, ο Chris Martin παρουσίασε τον Ashcroft ως τον καλύτερο τραγουδιστή του κόσμου και περιέγραψε το τραγούδι ως «πιθανότατα το καλύτερο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ»!

Στις 25 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, βγήκε στον αέρα το ντοκιμαντέρ «Live 8: A Bitter Sweet Symphony», το οποίο περιελάμβανε και μέρος από εκείνη την εμφάνιση του Ashcroft.

Για τις ανάγκες της μουσικής τηλεοπτικής εκπομπής «VH2 Live», ο Ashcroft επεξεργάστηκε εκ νέου το «Bittersweet Symphony» αφαιρώντας του τα έγχορδα. Κατά τη διάρκεια της ίδιας εκπομπής, ο τραγουδιστής είπε:
- Παρά τις νομικές απόψεις και όλες αυτές τις αηδίες, αν προσέξετε τις συγχορδίες, τους στίχους και τη μελωδία, θα συνειδητοποιήσετε ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό τραγούδι.

Σε μία άλλη εμφάνισή του στο Gateshead (Αγγλία), ο Ashcroft αφιέρωσε το τραγούδι στους Mick Jagger και Keith Richards. Όταν κάποιοι από τους θεατές γιουχάρισαν στο άκουσμα των ονομάτων τους, ο Ashcroft συμπλήρωσε:
- Μην γιουχάρετε. Όσο μπορώ να παίζω αυτό το τραγούδι, είμαι χαρούμενος που πληρώνω κάποιους λογαριασμούς αυτών των τύπων.

Το Φεβρουάριο του 1998, ο Βρετανός μουσικός και μηχανικός ήχου Harry Sutcliffe κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Rest Assured το τραγούδι «Treat Infamy», το οποίο περιείχε sample από το «Bittersweet Symphony». Το single έφτασε στο Νο 14 της Μεγάλης Βρετανίας αλλά πλέον έχει αποσυρθεί από το εμπόριο λόγω προβλημάτων με τα πνευματικά δικαιώματα. Πάντως στους δημιουργούς του τραγουδιού εμφανίζονταν τα ονόματα των Mick Jagger και Keith Richards.

Μέρος από το «Bittersweet Symphony» περιείχε και το «Triple Six Clubhouse» των Tear Da Club Up Thugs, το οποίο περιλαμβάνεται στο δίσκο «CrazyNDaLazDayz» που κυκλοφόρησε το 1999.

Οι Soca Warriors χρησιμοποίησαν sample του τραγουδιού στο «Sweet Soca Music» σε μια σύνθεση που θυμίζει Shaggy (περιλαμβάνεται στη συλλογή «Goleo VI Presents His FIFA World Cup Hits», που κυκλοφόρησε το 2006).

Στα τέλη του 2008, οι Ace Enders And A Million Different People ηχογράφησαν τη δική τους εκτέλεση, στην οποία συμμετείχαν και πολλοί guests μεταξύ των οποίων ο Mark Hoppus των Blink-182, ο Aaron Marsh, ο Graig Owens των Chiodos, ο Alex Gaskarth των All Time Low, ο Bryce Avary των Rocket Summer, ο Kenny Vasoli των Starting Line, ο Matt Thiessen των Relient K και ο Duane Okun. Η εκτέλεση αυτή, η οποία διατέθηκε αποκλειστικά μέσω του iTunes Store της Apple, πούλησε μέσω των downloads δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και τα έσοδα διατέθηκαν στο ίδρυμα Save The Music Foundation.

Το 2009, το μεξικάνικο συγκρότημα Mexican Institute of Sound (Instituto Mexicano Del Sonido) συμπεριέλαβε στο άλμπουμ «Soy Sauce» μία ισπανική εκτέλεση του «Bittersweet Symphony» με τίτλο «Sinfonia Agridulce».
Στην Ελλάδα, το «Bittersweet Symphony» χρησιμοποιείται σε γάμους ως είσοδο στη γαμήλια δεξίωση. Το 2007 οι Onirama το ερμήνευσαν ζωντανά στο πλαίσιο του 4ου Mad Secret Concert. Το τραγούδι ακούστηκε επίσης στο 1ο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς του MEGA «Singles 2½».

Το 1998 οι ακροατές του BBC Radio 1 ψήφισαν το «Bittersweet Symphony» ως το τρίτο καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών. Το περιοδικό Rolling Stone το κατέταξε στο No 382 των 500 Καλύτερων Τραγουδιών Όλων των Εποχών ενώ το περιοδικό New Musical Express το κατέταξε στο No 18 των καλύτερων ανεξάρτητων τραγουδιών που ηχογραφήθηκαν ποτέ. Το Δεκέμβριο του 2006, το έγκυρο μουσικό περιοδικό Q με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων λειτουργίας του, έβαλε το προσωπικό του να διαλέξει τα καλύτερα τραγούδια της εικοσαετίας 1987-2006. Το «Bittersweet Symphony» ψηφίστηκε στο Νο 7 των καλύτερων τραγουδιών της περιόδου. Το Pitchfork Media το κατέταξε στο No 29 των 200 Καλύτερων Τραγουδιών της Δεκαετίας του 1990. Επίσης ψηφίστηκε ως το 8ο καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών από τους ακροατές του αγγλικού ραδιοφωνικού σταθμού Virgin Radio.

Δεν είναι κρίμα όμως για ένα ανεξάρτητο συγκρότημα, όπως οι Verve, να βλέπει ένα τραγούδι του να γίνεται τόσο μεγάλη επιτυχία και να μην μπορεί να απολαύσει ούτε ένα μικρό μερίδιο από αυτήν;

Σε μία ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Richard Ashcroft δήλωσε ότι αποφάσισε να διατηρήσει το sample στο τραγούδι επειδή ένιωσε ότι έτσι ολοκληρωνόταν ο ήχος. Επιπλέον, είπε ότι δεν τον ενδιέφερε πραγματικά το γεγονός ότι δεν ωφελήθηκε οικονομικά κι αυτό επειδή πιστεύει πως η μουσική είναι πιο σημαντική.

Θα μπορούσε να ‘ταν και χειρότερα, συνέχισε ο Ashcroft. Αν δεν είχαμε αγωνιστεί, το «Bittersweet Symphony» θα μπορούσε να καταλήξει σε μία διαφήμιση για χάμπουργκερ και να μη μας έπαιρνε κανείς στα σοβαρά...

Κωνσταντίνος Παυλικιάνης

BITTERSWEET SYMPHONY – The Verve

Cause it's a bitter sweet symphony, this life
Try to make ends meet
You're a slave to the money then you die
I'll take you down the only road I've ever been down
You know the one that takes you to the places where all the veins meet, yeah

No change
I can change (x3)
But I'm here in my mold
I am here in my mold
But I'm a million different people
From one day to the next
I can't change my mold
No, no, no, no, no

Well I never pray but tonight I'm on my knees, yeah
I need to hear some sounds that recognize the pain in me, yeah
I let the melody shine, let it cleanse my mind
I feel free now but the airways are clean
And there's nobody singing to me now

No change…
And I'm a million different people…

Cause it's a bitter sweet symphony, this life
Try to make ends meet
Try to find some money then you die
I'll take you down the only road I've ever been down
You know the one that takes you to the places where all the veins meet, yeah

No change…

I'll take you down the only road I've ever been down (x2)
Been down
Ever been down (x4)
Have you ever been down? (x2)