Σχηματίζω συγκρότημα... και «άλλα πολλά εμπριμέ»

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΟΡΟΓΙΑΝΝΗΣ (digiworx)
13 άρθρα στο MusicHeaven

Δανειζόμενος στον τίτλο του άρθρου μου, αυτόν τον σουρεάλ στίχο του Γιάννη Μηλιώκα, στο παιχνιδιάρικο αλλά τοσο εύστοχο τραγουδι του «Να δεις που κάποτε…», θέλησα να προσεγγίσω ένα πεδίο το οποίο, λιγο πολύ, όλοι που ασχολούνται με τη μουσική, διέσχισαν, και κάποιοι φιλοδοξουν ακόμη να το διασχίσουν.

Είτε σαν χόμπυ και για την πάρτη τους ατομικά, είτε γιατι μια παρέα νέων σκέφτηκε οτι, ολοι το κάνουν - γιατί όχι κι εμείς,  είτε γιατι έχοντας σαν κίνητρο την πραγματική αγάπη για τη μουσική και υπάρχει ταλέντο κι έφεση είτε γιατι κάποιοι είδαν όφελος, δλδ χρήματα στο βάθος με στόχο τα εκατομμύρια των πωλήσεων δίσκων (τι ειναι αυτό?), είτε είναι λάτρεις των ζωντανών εμφανίσεων, είτε κυρίως από αγάπη για το μουσικό ίνδαλμά τους, είτε όλα μαζί και ταυτοχρόνως.

Αν το δουν κάποιοι σαν χόμπυ, καλά κάνουν και καλώς να το πράξουν - άμα τους "κάτσει" κι 'ολας, γιατί πολλοί βλέπουν στην πράξη τη δυσκολία του εγχειρήματος και μένουν στις προθέσεις.

Βέβαια, πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν κάποια άτομα που αυτοπροσδιορίζονται τραγουδιστές ή κιθαρίστες ή πληκτράδες, μερικοί απο αυτούς, με πραγματικό ταλέντο,  οι οποίοι και θα είναι κατά βάση, οι κινητήριοι μοχλοί του εγχειρήματος.

Για τους υπόλοιπους, ευτυχώς ή δυστυχώς, υπήρχαν, υπάρχουν ή θα υπάρξουν - στην καλύτερη περίπτωση - αρκετές εκπομπές ριάλιτυ, που θα μπορέσουν να εκτονώσουν το «τεράστιο» τους ταλέντο, ενω σαν τραγουδιστές π.χ. ενδέχεται να μην έχουν συμμετάσχει στη ζωή τους, ουτε σε καραόκε βραδυές!

Αν κάποιοι επιθυμούν να δουν "σοβαρά" το θέμα σχηματισμού μιας μπάντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί τους κάποιες απόψεις, που η επαγγελματική εμπειρία και συναναστροφή μου με τα μουσικά δρώμενα τα τελευταία 35 χρόνια, με δίδαξε.

Εκτιμώ ότι,  στην περίπτωση που προσπαθείς να σχηματίσεις μια μπάντα, με έστω ημιεπαγγελματικές προδιαγραφές, θα πρέπει να εκπληρούνται 2 βασικές προυποθέσεις:

Επάρκεια και διάρκεια.

Δύο βασικές λέξεις-κλειδιά με απόλυτα πλήρες πρακτικά περιεχόμενο.

Θα προσεγγίσουμε στη συνέχεια και πιο αναλυτικά αυτές τις δυο έννοιες.

Κατ' αρχήν, το πιο σημαντικό  πάνω απ όλα ειναι να ξεκαθαρίσουν μέσα τους, ποιό από τα βασικά κίνητρα δημιουργίας μιας μπαντας, ειναι αυτο που υπεριχύει:

Θελουμε να κανουμε τον κοσμο να περνα καλα και να βγαζουμε χρήματα ή εχουμε δημιουργική πρόθεση και δυνατότητες έχοντας «να πούμε» κάτι, με ταλέντο και αγάπη για τη μουσική, ποιός είνα δλδ ο στοχος καθε σχήματος.

Αυτόματα αυτό κατατάσει τα συγκροτήματα σε 2 βασικές κατηγορίες

1. Cover ή entertainment bands

2. Δημιουργικές μπάντες

• Στην πρώτη περίπτωση η μπάντα έχει κυρίως στο μυαλό της να κάνει ενα «διασκεδαστικό» πρόγραμμα που με το κατάλληλο playlist στο οποίο όλοι θα συμμετέχουν, με στόχο να κλείνουν μικρά ή μεγαλύτερα gigs, σε αντίστοιχα μαγαζιά και ανάλογα με τις εμπειρίες και τις δυνατότητές τους, θα εξελίσσονται σταδιακά.

Ευτυχώς οι επιλογές εδώ είναι τεράστιες και ανάλογα με τις επιρροές τους κυρίως θα καταλήξουν να σχηματίσουν το πρόγραμμα τους. Άλλοι, με πιο επαγγελματικά κριτήρια, ενδιαφέρονται μονο για την αγορά και τη ζήτηση που υπάρχει και προσαρμόζουν το Playlist. Καλό είναι να  κυριαρχεί αυτή η άποψη, αν και το ιδανικό θα ήταν να γουστάρουν και αυτό που κάνουν.

Σημαντικό μερίδιο σε αυτήν την κατηγορία καλύπτουν οι tribute bands, κάτι για το οποίο θα ασχοληθούμε εκτενέστερα στο μέλλον, με ειδικό αφιέρωμα...

• Στη δεύτερη περίπτωση, η μπάντα προσανατολίζεται σε καθαρά δικό της υλικό, που από πριν θα πρέπει να ειναι έτοιμο και αποδεκτό και σε ποιότητα αλλά και σε ποσότητα (10 -20 κομμάτια), χωρίς να αποκλείονται και κάποιες διασκευές που θα δείχνουν τις επιρροές τους και τις εμπνεύσεις τους.
  Παράλληλα, είναι συχνό το φαινόμενο να ξεκινούν από cover bands και να εξελίσσονται σε δημιουργικές. Το αντίθετο είναι μάλλον σπάνιο ή γίνεται παράλληλα σε μικρή όμως έκταση.

ΕΠΑΡΚΕΙΑ, ως εκ τούτου, σημαίνει να είναι καλοί γνώστες ενός μουσικού οργάνου, με χρόνο για μελέτη καθημερινή και ικανότητα εξέλιξης. Επίσης, να έχουν τη δυνατότητα να ζουν από κάτι άλλο, ενω παράλληλα έχουν στο μυαλό τους το στόχο της μπάντας, γιατί «φυσιολογικά» θα πάρει χρόνο και πολύ υπομονή, επιμονή και δουλεια, μέχρι να τα καταφέρουν να ζουν από αυτό, να γίνουν δλδ επαγγελματίες. Δεν είναι τυχαίο, ότι το 75% περίπου των σχημάτων εκτελούν μια βασική εργασία, που τους επιτρέπει το χρόνο και τους παρέχει το χρήμα για να ανταπεξέρχονται στις απαιτήσεις της μπάντας στο ξεκίνημα της, π.χ. χρόνο για πρόβες, εξοπλισμό, μηχανήματα, όργανα, αξεσσουάρ, κατάρτιση κλπ.

Όσο κι αν θα σας φανεί περίεργο, το ταλέντο δε παίζει μεγάλο ρόλο ή μάλλον δεν ειναι το πρώτιστο. Το 10% ειναι ταλέντο, το 90% είναι βασικά δουλειά, πίστη & αντοχή.

Καλό ειναι ο συνθέτης της μπάντας (συνηθως είναι ένας και οι υπόλοιποι συμμετέχουν δημιουργικά κι ενορχηστρωτικά) να έχει πολλά και διαφορετικά ακουσματα μουσικής αλλά παράλληλα να έχει μέσα του και στο μυαλό του το που θέλει να πάει και τι μπορει βασικά να τον εκφράσει και να  μπορεί να το υπηρετεί καλύτερα.

Καλό είναι ο/η τραγουδιστής/τρια να γράφει τους στίχους, πράγμα που θα τον βοηθήσει να τους ερμηνεύσει και καλύτερα και να έχει μια καλή χρήση και γνώση της ελληνικής γλώσσας, αλλά δεν αποκλείεται και η εξωτερική συνδρομή και επαγγελματιών στιχουργών.

Σημαντικό: Ο στιχουργός και η μπάντα κατ επέκταση, καλό είναι να έχει κάτι να πεί με άποψη, χωρίς να ειναι καινούργιο κατ' ανάγκην, όλα εξ άλλου έχουν ειπωθεί μέσα στα χρόνια. Δεν είναι το περιεχόμενο τόσο που ενδιαφέρει είναι όμως η φόρμα και το λεγόμενοattitude.

Το ύφος και το στυλ της μπάντας είναι κυρίως δουλεια του συνθέτη και κατ επέκταση των παραγωγών ή και μανατζερς που θα την αναλάβουν στην πορεία.

Προσοχή! δεν υπάρχουν στην Ελλάδα πολλοί επαγγελματίες γι αυτο προσοχή σε όποιον αυτοσυστήνεται σαν μάνατζερ. Μπορεί και μονοι σας να ανακαλύψετε ότι έχετε τη δυνατότητα να το καλύψετε αυτό, ή τουλάχιστον ένα μέλος της μπάντας που θα γίνει αποδεκτό και από τους υπόλοιπους, πράγμα που θα ολοκληρώσει και την έννοια της επάρκειας. Σπάνια μια μπάντα ανακαλύπτει η ίδια τον εαυτό της από το πρώτο βήμα. Θα χρειαστει κανα-δυο δισκους τουλάχιστον για να καταλήξει.

Στην Ελλάδα αλλά και παντού, οι μπάντες έχουν την τάση να... αυτοδιαλύονται. Είτε γιατι θα προκύψουν διαφωνίες, είτε μικροεγωισμοί και μικροβεντετισμοί που θα εμφανιστούν στην πορεία είτε αδράνεια και απογοήτευση για το ένα ή το άλλο θεματάκι (κυρίως στο θέμα της επάρκειας) που θα δημιουργηθεί. Εξ άλλου το καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο είναι γνωστό τοις πάσι και βασικός καταλύτης για την διατήρηση ή όχι του σχήματος. Θα είναι ευτύχημα αν δεν συμβεί αυτό στις πρώτες σας απόπειρες.

ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: Αν σκέφτεστε επαγγελματικά μη χάνετε χρόνο, από συμπάθεια σε κάποια μέλη σας ή από φόβο διαταραχής της συνοχής της μπάντας, και συνεχίζετε με κάποιους που δεν είναι επαρκείς, δλδ ασυνεπείς, χωρίς διάθεση για δουλειά και ικανότητες.

Σκεφτείτε καλά τα όποια ανταποδοτικά οφέλη αποκομίζετε, πράγμα που θα εκτιμήσετε από κοινού, αλλά ένας θα πάρει την απόφαση και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, με βάση την Ελληνική νοοτροπία!

Αν όλα αυτά έχουν λυθεί ομαλά, οδηγούμαστε μαθηματικά στην προσπάθεια προσέγγισης της δεύτερης βασικής προυπόθεσης για ένα σχήμα με προοπτική, που είναι η ΔΙΑΡΚΕΙΑ, και θα το κάνουμε με ενδιαφέρον, στο επόμενο τμήμα του άρθρου, που θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες.

Μέχρι τότε, ελπίζω να κάναμε ένα έναυσμα για την προσπάθεια ανάπτυξης της συζήτησης για τα κίνητρα που υπάρχουν, ώστε να δούμε επιτέλους κάποιες σοβαρές προσπάθειες στο χώρο.

Απαραίτητο βήμα: αν δεν έχετε ήδη χρήματα ψάξτε από τώρα για χορηγό!

We'll be back soon...